Κωνσταντίνος Νικολαντωνάκης (Προπονητής ΑμεΑ): Τα πιο μεγάλα δώρα που μπορούμε να δώσουμε στους «αθλητές της ζωής» είναι τα δώρα της ψυχής

«…Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε στον αθλητισμό με ΑΜΕΑ είναι όλοι μας να υποστηρίξουμε το άτομο να κινητοποιήσει και να αναπτύξει ισόρροπα και ισότιμα τις ιδιαίτερες δυνατότητες και ικανότητές του…»

Κωνσταντίνος Νικολαντωνάκης, Προπονητής ΑΜΕΑ

Πως ξεκίνησες να προπονείς ΑΜΕΑ;

Συνήθως όσοι ασχολούμαστε με τον αθλητισμό με τα ΑΜΕΑ έχουμε στο οικογενειακό ή στο φιλικό μας περιβάλλον κάποιο άτομο. Είμαι στις πισινές από 6 ετών .Όταν έφυγα από το τμήμα της κολύμβησης και πήγα στο πόλο στον ΝΟΧ μεγάλωνε μαζί μας στην πισίνα ένα παιδί με σύνδρομοdown, ο Κυριάκος Πετρόχειλος. Ένα παιδί που έμαθε να κολυμπάει μαζί μας, να παίζει πόλο. Μάλιστα τότε τον παίρναμε μαζί μας στους αγώνες και τον βάζαμε να παίζει. Φαντάξου, ο τότε προπονητής Νίκος Βλαζάκης, όταν είχαμε ένα εύκολο αντίπαλο τον έβαζε στον αγώνα και δούλευε όλη η ομάδα για να σκοράρει και τα κατάφερνε. Το συναίσθημα του γκολ, να πιάσει την μπάλα, ήταν όλη η μαγεία. Αυτό με παρακίνησε και μου έβαλε το μικρόβιο να ασχοληθώ με τον αθλητισμό για ΑΜΕΑ. Η μητέρα του Κυριάκου ίδρυσε το 1992 το τμήμα Special Olympics του Ναυτικού Ομίλου Χανίων που δουλεύει δωρεάν για παιδιά με νοητική υστέρηση και μαθησιακές δυσκολίες και φυσικά χωρίς κρατική επιχορήγηση. Με λεφτά του ΝΟΧ και κάποιων χορηγών προσπαθούσε και προσπαθεί να λειτουργήσει. Η εθελοντική και συστηματική ενασχόληση μου με τα ΑΜΕΑ στην κολύμβηση στα special Special Olympics του Ναυτικού Ομίλου Χανίων ξεκίνησε ουσιαστικά από το 2000 όπου επέστρεψα και εγκαταστάθηκα μετά τις σπουδές μου. Από τότε σε καθαρά εθελοντική βάση αφιερώνω το χρόνο μου στον αθλητισμό των ΑΜΕΑ στα Χανιά. Η προσπάθεια περιλαμβάνει την υποστήριξη των ΑΜΕΑ με στόχο την κινητοποίηση και ανάπτυξη των ψυχοκινητικών δυνατοτήτων και δεξιοτήτων τους.

Ποιοι είναι οι στόχοι σου προπονώντας ΑΜΕΑ;

Με τον αθλητισμό δίνεται η δυνατότητα να πλησιάσεις τους ανθρώπους, να ζήσει κοντά τους, να γνωρίσει τον κόσμο τους, παρέχοντας τους το αναφαίρετο δικαίωμα να ζήσουν από κοινού, ισότιμα, με αισθήματα σεβασμού, αλληλοκατανόησης και αξιοπρέπειας. Αυτό που χρειάζεται να κάνουμε στον αθλητισμό με ΑΜΕΑ όλοι μας είναι να υποστηρίξουμε το άτομο να κινητοποιήσει και να αναπτύξει ισόρροπα και ισότιμα τις ιδιαίτερες δυνατότητες και ικανότητές του. Έχοντας αυτό ως στόχο, θα πρέπει να τονώσουμε την αυτοαποδοχή και την αυτοεκτίμησή του. Δουλεύοντας με ένα Άτομο Με Ειδικές Ανάγκες προσπαθώ να το ενθαρρύνω, να του προτείνω, να σκέφτομαι μαζί του και το διευκολύνω να παρακάμψει τα εμπόδια που το αναχαιτίζουν. Προσπαθώ να βρω τρόπους και οδούς που θα κινητοποιήσουν το δυναμικό του και τις εν δυνάμει ικανότητές του.



Και η πολιτεία;

Ως προπονητής και μαζί με τους γονείς και των άλλων κοινωνικών και αθλητικών παραγόντων, προσπαθούμε να συμβάλλουμε στην προσπάθεια αλλαγής της νοοτροπίας και της στάσης απέναντι στα άτομα με κάποια σωματική ή διανοητική αναπηρία. Η πολιτεία αδιαφορεί και απαξιώνει τον αθλητισμό στα ΑΜΕΑ στην χώρα μας και όχι μόνο σε αυτόν τον τομέα και σε άλλους όπως την εκπαίδευση και αλλού. Ουσιαστικά τους πετάνε στον καιάδα, χωρίς να υπάρχουν κρατικές επιχορηγήσεις στα σωματεία, με ακατάλληλους χώρους άθλησης και πρόσβασης από τα ΑΜΕΑ. Χωρίς να υπάρχουν προγράμματα άθλησης ΆΜΕΣΑ από την τοπική αυτοδιοίκηση, να παραμένουν αδιόριστοι όλοι οι παραολυμπιονίκες από το 2008, να καθυστερούν τις οικονομικές επιβραβεύσεις που δικαιούνται σύμφωνα με τον αθλητικό νόμο και οι παραολυμπιονίκες. Αυτό είναι το πραγματικό τοπίο, και όπως πάντα αυτό που γίνεται είναι όταν έρχεται ένας αθλητής από μια προσωπική επιτυχία να τρέχουν όλοι για τις αναμνηστικές φωτογραφίες, τις βαρύγδουπες και ανέξοδες δηλώσεις και τις δημοσιοσχετίστικες βραβεύσεις. Και μετά; «μην τον είδατε τον Παναή...».

Αντώνης Τσαπατάκης …

Η σχέση μου με τον Αντώνη ξεκινάει τον Απρίλιο 2009 όταν μου ζητήθηκε να τον βοηθήσω να ξανακολυμπήσει. Το σκέφτηκα και του είπα, έλα. Ως τότε ασχολιόμουνα μόνο με άτομα με νοητική υστέρηση. Πριν έρθει ο Αντώνης στην πισίνα σκέφτηκα πως μπορεί να δουλέψει κάποιος ο οποίος είναι παραπληγικός. Έβαλα τον εαυτό μου στην θέση του, πως να κινηθώ στην πισίνα, στο νερό, γι΄ αυτό έδεσα τα πόδια μου και άρχισα να κάνω εγώ δοκιμές στο νερό. Μπήκα στην θέση του για να κατανοήσω τις πραγματικές δυσκολίες και ανάγκες και με την βοήθεια του διαδυκτίου και την συνεργασία φίλων εξειδικευμένων γυμναστών από την Αθήνα ξεκινήσαμε και φτάσαμε να είμαστε στην κορυφή του κόσμου. Με πολλή δουλειά, πολύ χρόνο στην πισίνα και στο γυμναστήριο, έχοντας μάθει τον Αντώνη να δουλεύει και μονός του και όσο εγώ είμαι στην δουλειά μου, καταφέραμε να σηκώσουμε την ελληνική σημαία ψηλά στον κόσμο. Φυσικά δεν είμαι μόνος μου στον τομές του πρωταθλητισμού είναι ο ΑΣ Μεγαλόνησος, ο διατροφολόγος Αιμίλιος Τσεπέτης , το γυμναστήριο «Παλμός», η φυσιοθεραπεύτρια Στέλλα Πετραντωνάκη, η οικογένεια του ΝΟΧ και του ΕΑΚ Χανίων. Φυσικά οι οικογένειες και οι φίλοι μας που μας στηρίζουν καθημερινά. Παράλληλα μια ιδέα που είχα, και υλοποιούμε σιγά – σιγά με τον Αντώνη, είναι να επισκεπτόμαστε σχολεία ώστε τα παιδιά να μάθουν για την αναπηρία, τον σεβασμό και εάν τύχει σε κάποιον δικό τους να τον βοηθήσουν και να μην τον παρατήσουν, να φέρουμε και άλλα ΑΜΕΑ στον αθλητισμό. Δεν θα αναφερθώ στην σχέση μου με τον Αντώνη αλλά σ΄αυτό που δηλώνει αυτός για εμένα, «άνθρωπος, στήριγμα, φίλος, αδερφός». Πιστεύω αυτές οι κουβέντες τα λένε όλα και για τους δυο μας.

Τι σημαίνει για σένα η προπόνηση ΑΜΕΑ

Τα πιο μεγάλα δώρα που μπορούμε να δώσουμε στους «αθλητές της ζωής» δεν είναι υλικά, αλλά κυρίως δώρα ψυχής, όπως η αγάπη μας, ο χρόνος μας, η φροντίδα, το δικαίωμα, η καλοσύνη, η ενθάρρυνση, η ευκαιρία.

Άλλωστε, όπως λέει και ο Νίκος Καζαντζάκης: "ο άνθρωπος γεννιέται και πεθαίνει μόνος. κι αν είναι τυχερός, θα βρει συνοδοιπόρους στο ενδιάμεσο διάστημα"



special olympics, παραολυμπιονίκες και Χανιά

Τι σημαίνει αθλητισμός για ΑΜΕΑ και τι συμβαίνει στα Χανιά στο χώρο αυτό;

Τα ΑΜΕΑ αποτελούν το 9-10% του συνολικού πληθυσμού της χωράς μας. Στην ομάδα αυτή περιλαμβάνονται άνθρωποι με προσωρινή η μόνιμη αναπηρία, παραπληγικοι,τετραπληγικοι,ακρωτηριασμενοι,νεφροπαθεις,μυοπαθεις,τυφλοι ολική η μερική ,κουφοί, άτομα με νοητική υστέρηση κ.α.. Στα πλαίσια αυτά και σύμφωνα με την ΓΓ Αθλητισμού στο χώρο του αθλητισμού των ΑΜΕΑ δραστηριοποιούνται: η Ελληνική Ομοσπονδία Αθλητισμού Κωφών (Ε.Ο.Α.Κ.) στην οποία έχουμε τον Χανιώτη Γιάννη Ερηνάκη μέλος της εθνικής ομάδας μπάσκετ και παγκόσμιο πρωταθλητή, απόφοιτο ΤΕΦΑΑ. Την Ομοσπονδία Σωματείων Ελλήνων Καλαθοσφαιριστών με καρότσι (Ο.Σ.Ε.Κ.Κ.) που στα Χανιά έχουμε τους Αετούς Κρήτης. Την Εθνική Αθλητική Ομοσπονδία Ατόμων με αναπηρίες (Ε.Α.ΟΜ.ΑΜΕΑ) που στα Χανιά έχουμε τον ΑΡΙΩΝ Χανίων και τους ΑΕΤΟΥΣ Κρήτης. Επίσης έχουμε και τον Χανιώτη παραολυμπιονίκη και παγκόσμιο πρωταθλητή κολύμβησης Αντώνη Τσαπατάκη που ανήκει στο ΑΣ Μεγαλόνησος Ηρακλείου Κρήτης. Τέλος έχουμε τον Εθελοντικό Μη Κερδοσκοπικό οργανισμό special olympics hellas που στα Χανιά σε συνεργασία με τον Ναυτικό Όμιλο Χανίων έχει τμήμα κολύμβησης, κανόε καγιάκ και τμήμα bowling ΑΜΕΑ.

Ποια η διαφορά των special olympics και των παραολυμπιακών;

Τα special olympics και οι παραολυμπιακοί είναι δύο διαφορετικές οργανώσεις που έχουν αναγνωρισθεί από τη διεθνή ολυμπιακή επιτροπή. Στα special olympics συμμετέχουν αθλητές με διανοητική αναπηρία όλων των βαθμίδων ικανότητας. Ένα μικρό ποσοστό των αθλητών special olympics έχει και σωματική αναπηρία. Στους παρολυμπιακούς συμμετέχουν αθλητές έξι κατηγοριών αναπηρίας που αγωνίζονται μόνο σε ανώτατο αθλητικό επίπεδο (πρωταθλητισμό) και έχουν τα ίδια προνόμια με τους ολυμπιονίκες και τους κωφούς αθλητές (οικονομικές επιβραβεύσεις ,διορισμό στο δημόσιο τομέα, παροχή άδειας ΠΡΟΠΟ από τον ΟΠΑΠ) σε περίπτωση επιτυχίας σε αγώνες όπως τους παραολυμπιακούς και τα παγκόσμια πρωταθλήματα όπως ορίζει ο αθλητικός νόμος.

Πηγή: http://www.pyxida.gr