Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Και ο θηλασμός μπορεί να βλάψει το μωρό


Από το 2001 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) έχει συμβουλεύσει επισήμως τις μητέρες όλου του κόσμου να θηλάζουν αποκλειστικά τα μωρά τους επί έξι μήνες, για να ωφελήσουν την υγεία τους.

Όμως, μια νέα βρετανική επιστημονική έρευνα έρχεται να... ταράξει τα νερά, αμφισβητώντας την ορθότητα αυτής της θέσης, υποστηρίζοντας ότι ο αποκλειστικός θηλασμός για έξι μήνες μπορεί τελικά να βλάψει το μωρό. Έτσι, ο θηλασμός δεν θα πρέπει να ξεπερνά το πολύ τους τέσσερις μήνες.

Οι ερευνητές, υπό την παιδίατρο δρα Μαίρη Φιούτρελ του Ινστιτούτου Υγείας του Παιδιού του University College του Λονδίνου (UCL), που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «British Medical Journal», εκτιμούν ότι τα νήπια θα πρέπει να λαμβάνουν κι άλλη στερεά τροφή (ακόμα και κρέας), εκτός από το μητρικό γάλα, νωρίτερα από τους έξι μήνες. Όπως είπαν, αν ο απογαλακτισμός καθυστερήσει, το νήπιο κινδυνεύει περισσότερο από τροφικές αλλεργίες και έλλειψη σιδήρου, ενώ μπορεί να έχει περισσότερους πόνους στην κοιλιά του.

Οι Βρετανοί ερευνητές, που προέρχονται από διάφορα σημαντικά παιδιατρικά πανεπιστημιακά ινστιτούτα της Βρετανίας, ανέφεραν ότι συμφωνούν με τις παλαιότερες οδηγίες του Π.Ο.Υ., αλλά μόνο για τις αναπτυσσόμενες χώρες, όπου υπάρχει περιορισμένη πρόσβαση σε καθαρό νερό και ασφαλή τροφή, με συνέπεια το μωρό να κινδυνεύει να πεθάνει από διάφορες ασθένειες, όσο πιο πρόωρα απογαλακτισθεί. Όμως, πρόσθεσαν ότι κάτι ανάλογο δεν συμβαίνει στις ανεπτυγμένες χώρες, όπου ο μητρικός θηλασμός θα έπρεπε να σταματά πιο νωρίς.

Οι συμβουλές του Π.Ο.Υ. έχουν βασιστεί σε 16 μελέτες από διάφορες χώρες, που συμπέραναν ότι τα μωρά τα οποία θηλάζουν αποκλειστικά επί ένα εξάμηνο έχουν λιγότερες μολύνσεις και δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα ανάπτυξης. Από την άλλη όμως, ήδη πριν από τη νέα βρετανική μελέτη, υπήρχαν ενδείξεις από 33 άλλες έρευνες ότι δεν υπάρχει σαφής λόγος να μην δέχεται το νήπιο άλλη τροφή νωρίτερα και εκτιμούσαν ότι ο επί εξάμηνο αποκλειστικός θηλασμός, πιθανώς, στερεί το μωρό από άλλες θρεπτικές ουσίες.

Πάντως, εκπρόσωποι του Βασιλικού Κολεγίου Παιδιάτρων και του Υπουργείου Υγείας της Βρετανίας δήλωσαν ότι δεν υπάρχει λόγος να αλλάξει η επίσημη οδηγία του Π.ΟΥ. και συνεχίζουν να συστήνουν στις μητέρες, αν μπορούν, τον εξάμηνο αποκλειστικό θηλασμό.

Η νέα έρευνα, πάντως, μάλλον εκνεύρισε και τις ακτιβιστικές ομάδες και οργανώσεις που μάχονται υπέρ του μητρικού θηλασμού (συμπεριλαμβανομένης της UNICEF), ενώ μάλλον θα προκαλέσει σύγχυση σε αρκετές μητέρες για το τι πρέπει να κάνουν. Εκπρόσωπος της οργάνωσης «Baby Milk Action» δήλωσε ότι η νέα μελέτη εξυπηρετεί τα συμφέροντα της βιομηχανίας παιδικών τροφών, κάτι που οι ερευνητές αρνήθηκαν κατηγορηματικά, τονίζοντας ότι απλώς είναι υπέρ του τετράμηνου αποκλειστικού θηλασμού για καθαρά ιατρικούς λόγους.

Την ίδια στιγμή, μια άλλη αυστραλιανή έρευνα, με επικεφαλής την Γουέντι Όντι του Ινστιτούτου Έρευνας Telethon για την Υγεία του Παιδιού, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Pediatrics» της Αμερικανικής Ακαδημίας Παιδιατρικής, διαπίστωσε ότι τα μωρά -κυρίως τα αγόρια- που έχουν θηλαστεί από τη μητέρα τους για τουλάχιστον έξι μήνες, έχουν αργότερα, στην ηλικία των δέκα ετών, καλύτερες επιδόσεις στο δημοτικό σχολείο (κατά 7% έως 10%), τόσο στην ανάγνωση όσο και τα μαθηματικά, σε σχέση με τα παιδιά που θηλάστηκαν λιγότερο από έξι μήνες.

Το συγκριτικό πλεονέκτημα, κατά τους ερευνητές, μπορεί να οφείλεται σε ειδικές θρεπτικές ουσίες που περιέχει το μητρικό γάλα, όπως λιπαρά οξέα, τα οποία βοηθούν στην ανάπτυξη του εγκεφάλου. Προηγούμενες έρευνες είχαν επίσης δείξει ότι όσα μωρά έχουν θηλαστεί για ένα εξάμηνο τουλάχιστον, αργότερα έχουν υψηλότερο «σκορ» στα τεστ νοημοσύνης.




Διαβάστε περισσότερα...

«Ναι» στην αντιβίωση για ωτίτιδα σε μωρά


ΛΟΝΔΙΝΟ. Η βασική αρχή των γιατρών είναι να μη χορηγούνται περιττές αντιβιώσεις σε μικρά παιδιά και πολύ περισσότερο σε μωρά. Δύο νέες ανεξάρτητες μεταξύ τους έρευνες στις ΗΠΑ δείχνουν όμως ότι η χρήση αντιβιοτικών ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική για την αντιμετώπιση ωτίτιδας σε παιδιά ηλικίας 6-35 μηνών.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα φάρμακα περιόρισαν τα συμπτώματα, επιτάχυναν τον χρόνο θεραπείας και τελικά εξουδετέρωσαν τη λοίμωξη. Οι ωτίτιδες είναι η πιο κοινή πάθηση σε μωρά και μικρά παιδιά αλλά πολλές φορές οι γιατροί περιμένουν να δουν αν η λοίμωξη θα υποχωρήσει μόνη της και μόνο αν δουν ότι επιμένει αποφασίζουν να χορηγήσουν αντιβίωση.

Πρόκειται για συνήθη πρακτική που έχει στόχο να αποφεύγεται η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών που εκτός των άλλων οδηγεί στην ανάπτυξη ανθεκτικότητας στα φάρμακα από τους επιβλαβείς οργανισμούς.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, αν γίνει σωστή διάγνωση και το παιδί λάβει την κατάλληλη αγωγή θα υπάρξει ταχεία αποκατάσταση του προβλήματος. Εκτιμούν μάλιστα ότι με βάση τα νέα ευρήματα θα ξεκινήσει άμεσα στην επιστημονική κοινότητα η σχετική συζήτηση και μέσα στους επόμενους μήνες δεν αποκλείεται οι υγειονομικές υπηρεσίες να δώσουν νέες κατευθύνσεις στους γιατρούς για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουν τις ωτίτιδες στα μωρά και στα μικρά παιδιά. 



Διαβάστε περισσότερα...

Ευεργετικές οι δίαιτες μικρής διάρκειας


Ακόμη και μια μικρή σε διάρκεια δίαιτα μπορεί να μειώσει το οξειδωτικό στρες και να αυξήσει την αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού, προκαλώντας μεταβολές που συμβάλλουν στην ελάττωση των παραγόντων κινδύνου για ανάπτυξη καρδιαγγειακών νοσημάτων.
Το συμπέρασμα αυτό προκύπτει από στοιχεία ανακοίνωσης, με θέμα «Μελέτη του οξειδωτικού στρες σε παχύσαρκες γυναίκες πριν και μετά τη χορήγηση υποθερμιδικής δίαιτας και ορλιστάτης», που έγινε από ομάδα επιστημόνων του Τμήματος Ενδοκρινολογίας Σακχαρώδη Διαβήτη και Μεταβολισμού του νοσοκομείου «Παναγία» και η οποία θα παρουσιαστεί στην πολυθεματική διημερίδα, που διοργανώνει το εν λόγω νοσοκομείο.

Όπως αναφέρει η ενδοκρινολόγος, Μαρία Μπουγουλιά, σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνηθεί το οξειδωτικό στρες και η αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού σε παχύσαρκες γυναίκες, πριν και μετά τη χορήγηση υποθερμιδικής διατροφής και ορλιστάτης (μιας φαρμακευτικής ουσίας που προκαλεί δυσαπορρόφηση του 30% του λίπους των τροφών).

Στο πλαίσιο της έρευνας, μελετήθηκαν 35 παχύσαρκες και 10 κανονικού βάρους γυναίκες. Από τις παχύσαρκες, στις 25 χορηγήθηκε για τέσσερις μήνες υποθερμιδική διατροφή και ορλιστάτη,  ενώ στις 10 μόνο υποθερμιδική δίαιτα, ενώ οι 10 κανονικού βάρους ακολούθησαν την κανονική τους διατροφή. Όλες υποβλήθηκαν στον καθιερωμένο κλινικοεργαστηριακό έλεγχο και εξετάσθηκαν ως προς το οξειδωτικό στρες, την αντιοξειδωτική άμυνα του οργανισμού, την ινσουλίνη και την αντιδρώσα πρωτεΐνη CRP, η οποία, σε αυξημένες τιμές, σχετίζεται με την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι : το οξειδωτικό στρες είναι αυξημένο σε παχύσαρκα άτομα και εμφανίζει σημαντική ελάττωση μετά τη δίαιτα και τη χορήγηση ορλιστάτης.
«Συμπερασματικά, το οξειδωτικό στρες, μετά από βραχυπρόθεσμη δίαιτα και με ή χωρίς χορήγηση ορλιστάτης, μειώνεται, ενώ αυξάνει η αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού. Οι μεταβολές αυτές πιθανώς συμβάλλουν στην ελάττωση των παραγόντων κινδύνου για ανάπτυξη καρδιαγγειακών νοσημάτων» αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Διαβάστε περισσότερα...

Ο χρόνος μπορεί να φθείρει (και) τα οστά του προσώπου


Όπως υποστηρίζει νέα έρευνα, το πέρασμα των χρόνων επηρεάζει και τα οστά του προσώπου, με αποτέλεσμα αυτά να χάνουν όγκο και να οπισθοχωρούν, κάνοντας τον άνθρωπο να φαίνεται μεγαλύτερος.

Αν τα οστά του προσώπου είναι η «σκαλωσιά» για τον ιστό και το δέρμα, η οστική απώλεια μπορεί να συμβάλει στην «πεσμένη» εμφάνιση, εξηγεί ο επικεφαλής της έρευνας δρ Robert Shaw, από το Πανεπιστήμιο του Rochester.
Η έντονη οστική απώλεια στους άνδρες συμβαίνει στην ηλικία των 65 ετών και άνω, ενώ η διαδικασία αυτή ξεκινά νωρίτερα στις γυναίκες. Ο σκελετός του προσώπου της γυναίκας μεταξύ 41 και 64 ετών έμοιαζε πολύ διαφορετικός από αυτόν που είχε στην ηλικία των 20 έως 40 ετών, σύμφωνα με την έρευνα.

Η οστική απώλεια βοηθά να εξηγηθεί γιατί, όταν κάνει κάποιος λίφτινγκ, δεν φαίνεται σαν 20 ετών, δήλωσε ο Shaw. Ο ίδιος πραγματοποίησε απεικονιστικές εξετάσεις στα οστά του προσώπου 120 ανδρών και γυναικών 20 έως 40 ετών, 41 έως 64 και 65 και άνω. Στη συνέχεια, προχώρησε σε τρισδιάστατες ανακατασκευές των εξετάσεων που χρησιμοποίησε, για να λάβει λεπτομερή μέτρα των οστών.

Με το πέρασα των ετών οι εξετάσεις έδειξαν ότι τα οστά μπορεί να οδηγήσουν σε οπισθοχώρηση της οφθαλμικής κοιλότητας, μεγεθύνοντάς την. Λίγα χιλιοστόμετρα οστού λιγότερα, για τη στήριξη των μαλακών ιστών του προσώπου, οδηγούν στην εμφάνιση του υπερβάλλοντος δέρματος γύρω από τα μάτια, εξηγεί ο ερευνητής.

Παρόμοιες απώλειες όγκου συμβαίνουν στα οστά του μέσου προσώπου, όπως του φρυδιού, της μύτης και της άνω σιαγόνος. Η οστική απώλεια μπορεί επίσης να μειώσει τη γωνία της κάτω σιαγόνος.

Μια ωραία δυνατή γραμμή στο σαγόνι αποτελεί σημείο νεότητας, αλλά με το πέρασμα των χρόνων η γωνία γίνεται περισσότερο αμβλεία.

Ο Shaw δήλωσε ότι δεν είναι δυνατόν να επαναφέρει ο γιατρός κάποιον στην εμφάνιση που είχε στην ηλικία των 20 ετών. Ωστόσο, η πρόσθεση όγκου στο πρόσωπο μπορεί να έχει αποτέλεσμα σε ορισμένους ασθενείς.

Ο δρ Phillip Haeck, πρόεδρος της Αμερικανικής Ένωσης Πλαστικών Χειρουργών, χαρακτήρισε πολύ σημαντική την έρευνα για τη λεπτομερή καταγραφή των αλλαγών των οστών του προσώπου, ενώ συμπλήρωσε ότι το γήρας είναι πολυπαραγοντικό. Υπάρχουν πολλοί παράγοντες που παίζουν ρόλο στο πώς μοιάζει κάποιος στα 40, 50 ή 60. Παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν κάτι τέτοιο είναι  η κληρονομικότητα, εξωτερικοί παράγοντες, όπως βλάβη από τον ήλιο και χρήση νικοτίνης. Ακολουθεί η απώλεια του όγκου των μαλακών ιστών και των οστών.

Διαβάστε περισσότερα...

Η ψυχολογική παρενόχληση καταρρακώνει


Κίνδυνο για την υγεία και την ασφάλεια, αλλά και αιτία κατάθλιψης και άγχους συνιστά η ψυχολογική παρενόχληση και κακομεταχείριση στον χώρο εργασίας. Φαινόμενα ψυχολογικής παρενόχλησης στη χώρα μας παρατηρούνται τόσο στον ιδιωτικό όσο και στον δημόσιο τομέα.

Παρότι οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο μέχρι πρόσφατα δεν αισθάνονταν την ανασφάλεια της απόλυσης, που νιώθουν οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα για αυτούς. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση μιας γυναίκας δημοσίου υπαλλήλου, ανώτατου μορφωτικού επιπέδου, η οποία έφτασε σε σημείο να πάθει κρίση πανικού και να αναγκαστεί να ζητήσει και φαρμακευτική βοήθεια, λόγω της συμπεριφοράς του διευθυντή της.

Το θέμα της ψυχολογικής παρενόχλησης στον δημόσιο τομέα προβάλλει η παθολογοανατόμος του τμήματος Τεχνικής και Υγειονομικής Επιθεώρησης Εργασίας Καβάλας, Αλέκα Κουκουλιάτα, που παρουσιάζει στην πολυθεματική διημερίδα, που διοργανώνει το 2o Γενικό Νοσοκομείο Ι.Κ.Α. - Ε.Τ.Α.Μ. Θεσσαλονίκης «Παναγία».

Η κα Κουκουλιάτα, περιγράφοντας την περίπτωση 50χρονης δημοσίου υπαλλήλου, ανωτάτου μορφωτικού επιπέδου, αναφέρει στο Α.Π.Ε.- Μ.Π.Ε.: «Πρόκειται για μια υπάλληλο, η οποία επί οκτώ έτη υφίσταται από τον διευθυντή της απαράδεκτη, προσβλητική συμπεριφορά, με υποτιμητικά σχόλια σε ιδιαίτερα έντονο ύφος, τις περισσότερες φορές δημόσια.

Η αδικαιολόγητη, επαναλαμβανόμενη λεκτική επίθεση προκάλεσε στην εργαζόμενη έλλειψη ενδιαφέροντος και ικανοποίησης στην εργασία, κακή διάθεση, αγχώδη διαταραχή, με κρίσεις πανικού, και ζήτησε συμβουλευτική ψυχολογική και φαρμακευτική βοήθεια». Η κα Κουκουλιάτα εξηγεί ότι η ψυχολογική παρενόχληση στην εργασία χαρακτηρίζεται από εσκεμμένη, επαναλαμβανόμενη επιθετική συμπεριφορά, συχνότερα λεκτική, συνήθως απρόβλεπτη, παράλογη και άδικη προς έναν ή περισσότερους εργαζομένους.

«Είναι μια μορφή συναισθηματικού εκφοβισμού, ο κύριος παράγοντας του οποίου είναι ο ανταγωνισμός, που υπονομεύει το δικαίωμα αξιοπρέπειας στην εργασία, περιλαμβάνοντας συχνά κατάχρηση εξουσίας. Πρέπει να διευκρινίσω ότι άλλο είναι η ψυχολογική παρενόχληση και άλλο η σύγκρουση για εργασιακά θέματα.

Να σημειωθεί, επίσης, ότι οι γυναίκες είναι πιο ευάλωτες στην ψυχολογική παρενόχληση, γιατί, λόγω του ήπιου χαρακτήρα τους, δεν μπορούν να αντιδράσουν, σε αντίθεση με τους άνδρες, οι οποίοι είναι πιο δυναμικοί και μπορούν να απαντήσουν στην επιθετική συμπεριφορά και τη λεκτική βία» προσθέτει η κα Κουκουλιάτα.

Παράλληλα, προσθέτει ότι ενώ ο νόμος που ισχύει για τον ιδιωτικό τομέα ισχύει και για το δημόσιο στη χώρα μας, υπάρχει καταφανής αδιαφορία της Πολιτείας για τις συνθήκες εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων.
«Οι επιτροπές Υγιεινής και Ασφάλειας της Εργασίας, ο ιατρός εργασίας και τεχνικός ασφαλείας είναι σχεδόν ανύπαρκτοι στον δημόσιο τομέα, ο οποίος, ως εργοδότης, είναι απαραίτητο να εφαρμόζει πρώτος τη νομοθεσία, που έχει θεσπιστεί για την υγεία και ασφάλεια των εργαζόμενων.

Στον ιδιωτικό τομέα κάνουμε ελέγχους και, αν ως Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας κρίνουμε ότι υπάρχει παρανομία, μπορούμε να δώσουμε μία δεύτερη ευκαιρία ή να επιβάλουμε πρόστιμο ή να υποβάλλουμε μήνυση. Στο δημόσιο τομέα, σε περίπτωση παρανομίας, μπορούμε να υποβάλλουμε μόνο μηνύσεις που αργούν να εκδικαστούν» επισημαίνει η κα Κουκουλιάτα και καταλήγει, λέγοντας:

«Η μεταχείριση των εργαζόμενων με αξιοπρέπεια, ευγένεια, χωρίς διακρίσεις καθώς και η δημιουργία ασφαλούς και υγιούς εργασιακού περιβάλλοντος, με ανάπτυξη δομών στήριξης και πολιτικών προστασίας, συμβάλλουν στη σωματική, ψυχολογική και κοινωνική ευημερία των εργαζομένων, γιατί, όλοι αξίζουν τον σεβασμό στον χώρο εργασίας».


Διαβάστε περισσότερα...

Αύξηση της αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας στη χώρα μας


Σύμφωνα με τους ειδικούς, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας παρατηρείται μεγάλη αύξηση της αυτοάνοσης θυρεοειδίτιδας, φαινόμενο το οποίο αποδίδεται σε επιδημιολογικούς και γενετικούς παράγοντες, καθώς επίσης και στην ακτινοβολία του περιβάλλοντος.

«Τελευταία, διαπιστώσαμε ότι η αυτοανοσία αυτή αυξάνει μετά από χορήγηση ιωδίου, που έγινε υποχρεωτική στην Ελλάδα, διά νόμου, μέσω τη χορήγησης ιωδιομένου αλατιού. Έτσι, σ' αυτές τις περιπτώσεις, προσπαθώντας να επαναφέρουμε τα επίπεδα του ιωδίου σε φυσιολογικά όρια, είχαμε ως πρόβλημα την αύξηση των περιστατικών με αυτοανοσία του θυρεοειδούς. Η αυτοανοσία αυτή βαθμιαία καταστρέφει τον θυρεοειδή, τον αποδιοργανώνει, με τελικό αποτέλεσμα τον υποθυρεοειδισμό» ανέφερε ο ενδοκρινολόγος, άμισθος καθηγητής, διευθυντής της ενδοκρινολογικής κλινικής του νοσοκομείου Παναγία, Γεράσιμος Κρασσάς, στο πλαίσιο της πολυθεματικής επιστημονικής διημερίδας, που διοργανώνει στην Καλαμαριά το 2o Γενικό Νοσοκομείο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ Θεσσαλονίκης «Παναγία».

Εγκυμοσύνη και θυρεοειδίτιδα

Στο ερώτημα «τι γίνεται, για την προφύλαξη των γυναικών που πάσχουν από αυτοάνοσο θυρεοειδίτιδα και μένουν έγκυες;» ο κ. Κρασσάς απαντά: «Ενώ μέχρι σήμερα δεν επεμβαίναμε θεραπευτικά σ' αυτές τις γυναίκες, με αποτέλεσμα να έχουμε αυξημένες αποβολές, τα τελευταία 2-3 χρόνια συνιστάται η χορήγηση προληπτικής φαρμακευτικής αγωγής, για να προλάβουμε αποβολές πρώτου τριμήνου».

Τα τελευταία χρόνια, κατόπιν εκτεταμένης έρευνας, διαπιστώθηκε ότι τα φυσιολογικά επίπεδα των θυρεοειδικών ορμονών, κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλάζουν σημαντικά. «Αυτό σημαίνει ότι μία έγκυος γυναίκα θεωρείται ότι είναι ευθυρεοειδική (καλή θυρεοειδική λειτουργία), ενώ σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήταν δυσθυρεοειδική. Μ' αυτό το δεδομένο, η χορήγηση θεραπευτικής αγωγής σ' αυτές τις περιπτώσεις είναι κακή ιατρική πράξη, με τεράστια δυσμενή επίδραση στην έγκυο γυναίκα» εξήγησε ο κ. Κρασσάς.

Επίσης, έχει διαπιστωθεί, ότι οι γυναίκες, οι οποίες έχουν φυσιολογική θυρεοειδική λειτουργία και θετικά θυρεοειδικά αντισώματα (ένδειξη θυρεοειδικής αυτοανοσίας) είναι επιρρεπείς σε αποβολές πρώτου τριμήνου. Πρόσφατες μελέτες έδειξαν ότι ο αριθμός των αποβολών στις γυναίκες αυτές τριπλασιάζεται σε σχέση με γυναίκες, που δεν έχουν θετικά θυρεοειδικά αντισώματα (χωρίς θυρεοειδική αυτοανοσία).

Μήπως, όμως, θα έπρεπε σ' αυτές τις γυναίκες να χορηγηθεί κάποιου είδους θεραπευτική αγωγή, η οποία θα μπορούσε να ελαττώσει την αυτοανοσία τους ή θα μπορούσε να καταστείλει τα θετικά αντισώματα, με αποτέλεσμα λιγότερες αποβολές και λιγότερες συνέπειες για το έμβρυο;

Μέχρι σήμερα, υπάρχουν μόνον δύο μελέτες διεθνώς, που έχουν δημοσιευθεί και έχουν ερευνήσει αυτό το πρόβλημα. Και οι δύο προέρχονται από την Ιταλία. Στη μία δοκιμάστηκε το σελήνιο και δεν βρέθηκε θετική ανταπόκριση και στην άλλη η χορήγηση θυροξίνης, με σημαντικά θετικά αποτελέσματα.
Παράλληλα, σε τρεις μεγάλες μελέτες, που προέρχονται από το Βέλγιο, φάνηκε ότι γυναίκες που υποβάλλονται σε τεχνητή γονιμοποίηση και λαμβάνουν τεράστιες δόσεις οιστρογόνων αποτυγχάνουν να μείνουν έγκυες, σε ποσοστό περίπου 75-80%, σε σχέση με εκείνες στις οποίες «διορθώθηκε» η θυρεοειδική λειτουργία αμέσως μετά τη θεραπευτική χορήγηση των γυναικείων ορμονών.

Διαβάστε περισσότερα...

Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στη γρίπη και το κρυολόγημα;


Κατά την περίοδο των χειμερινών μηνών όλοι, λίγο πολύ, βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα απλό κρυολόγημα, μια απλή γρίπη, ή ακόμα χειρότερα – και σπανιότερα, αρρωσταίνουν με στέλεχος μιας  πιο επικίνδυνης γρίπης, όπως αυτής των χοίρων!

Ποιες όμως είναι οι διαφορές μεταξύ όλων αυτών; Τι είναι επικίνδυνο και τι όχι;

Ένα απλό κρυολόγημα είναι μια ήπια ασθένεια που προκαλείται από έναν ιό του αναπνευστικού συστήματος, ο οποίος συνήθως συνοδεύεται από φτέρινισμα, βήχα, πονόλαιμο και ρινική καταρροή. Διαρκεί, συνήθως, για μικρό χρονικό διάστημα και δεν προκαλεί επιπλοκές.

Η γρίπη, αντιθέτως, είναι μια πιο σοβαρή ασθένεια, που προκαλείται από μια διαφορετική ομάδα ιών από ότι εκείνη του απλού κρυολογήματος, η οποία συμπεριλαμβάνει πολλά και διαφορετικά στελέχη. Τα συμπτώματά της είναι πόνος στους μύες όλου του σώματος, κόπωση, εφίδρωση, ρίγη, πυρετός και κυκλοφορική συμφόρηση. Οι επιπλοκές που μπορεί να προκληθούν σε όργανα του θώρακα, είναι αρκετά συχνές σε άτομα με καρδιοαναπνευστικά νοσήματα και γι’ αυτό το λόγο επιβάλλεται σε αυτά ιατρική παρακολούθηση. 

Δυστυχώς, ένα από τα στελέχη της ομάδας των ιών της γρίπης, είναι και αυτό της γρίπης των χοίρων, που μπορεί να αποβεί μέχρι και μοιραίο για άτομα που θα νοσήσουν.

Η γρίπη των χοίρων προκαλεί διάρροια και υψηλότερη πυρετική κίνηση σε σύγκριση με άλλους ιούς. Οι πιο συχνές θανατηφόρες επιπλοκές αυτού του στελέχους είναι, η πνευμονία και η αναπνευστική ανεπάρκεια. Βέβαια, δεν είναι απαραίτητο κάποιος που έχει τη νόσο, να φτάσει να αντιμετωπίζει τόσο σοβαρά προβλήματα. Συνήθως αυτό συμβαίνει σε άτομα με επιβαρυμένο ιατρικό ιστορικό, έγκυες και μικρά παιδιά.

Είναι απαραίτητο, σε κάθε περίπτωση, να υπάρχει επικοινωνία του ασθενή με κάποιο γιατρό, ώστε να κρίνει εκείνος κατά πόσο κάτι είναι ανησυχητικό και πρέπει να ληφθούν άμεσα μέτρα, ή αν μπορεί να αντιμετωπιστεί με απλά φάρμακα.

Η μετάδοση προς τους άλλους στο απλό κρυολόγημα, αλλά και τη γρίπη, διαρκεί όσο και τα συμπτώματα του βήχα και του φτερνίσματος.


Διαβάστε περισσότερα...

Το γέλιο βοηθάει στην εξωσωματική;


Είναι πράγματι το γέλιο το καλύτερο «φάρμακο;» Μπορεί όχι πάντα, αλλά σύμφωνα με ισραηλινή μελέτη, μπορεί να βοηθήσει τις γυναίκες που προσπαθούν να τεκνοποιήσουν με τη βοήθεια τεχνητής γονιμοποίησης.

Σε έρευνα που έγινε και στην οποία συμμετείχαν 219 γυναίκες, που υποβάλλονται σε τεχνητή γονιμοποίηση, και που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση «Fertility and Sterility», ισραηλινή επιστημονική ομάδα με επικεφαλής τον Σλέβαχ Φρίντλερ, διαπίστωσε ότι οι πιθανότητες επιτυχίας της εξωσωματικής ήταν πολύ μεγαλύτερες για τις γυναίκες εκείνες που είχαν ψυχαγωγηθεί από επαγγελματία κλόουν που εργάζεται σε νοσοκομείο λίγο αφότου τα έμβρυα εμφυτεύθηκαν στη μήτρα τους.

Συνολικά το 36% εξ αυτών έμειναν έγκυοι σε σχέση με το 20% των γυναικών εκείνων στις οποίες έγινε η εμφύτευση του εμβρύου χωρίς να ψυχαγωγηθούν.

Ο κ. Φίντλερ εξηγεί ότι η ιδέα για τη διεξαγωγή της έρευνας του προέκυψε όταν διάβασε για την πιθανή επίδραση στον οργανισμό που έχει το γέλιο ως φυσικός μηχανισμός κατά του στρες.

Για να δοκιμάσει την ιδέα του, η ερευνητική ομάδα ζήτησε από έναν κλόουν να επισκέπτεται κατά περιόδους, σε διάστημα ενός χρόνου, την κλινική γονιμότητας.

Από τις 219 γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα, οι μισές υποβλήθηκαν σε εμβρυομεταφορά την ημέρα που ο κλόουν βρισκόταν στην κλινική. Κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας μετά την διαδικασία, η κάθε γυναίκα δέχτηκε 15λεπτη επίσκεψη από τον κλόουν.

Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, σε σύγκριση με τις γυναίκες που επισκέφτηκαν την κλινική μία ημέρα που δεν βρισκόταν εκεί ο κλόουν, εκείνες που γέλασαν με τον κλόουν είχαν διπλάσιες και πλέον πιθανότητες να μείνουν έγκυοι όταν ελήφθησαν υπ' όψιν και άλλοι παράγοντες, όπως η ηλικία, ο τύπος της υπογονιμότητας και ο αριθμός των εμβρύων που εμφυτεύθηκαν.

Ο Φίντλερ είπε ότι απαιτούνται περισσότερες μελέτες για να διαπιστωθεί αν άλλες τεχνικές κατά του στρες μπορούν να αποδειχτούν ευεργετικές, επισημαίνοντας ότι δεν είναι ξεκάθαρο αν η επέμβαση του κλόουν συνέβαλε ουσιαστικά στο να απαλλαγούν οι γυναίκες από το στρες.


Διαβάστε περισσότερα...