Ο καθένας μας εστιάζει στον εαυτό του και έτσι και έχουμε την τάση να τα παίρνουμε όλα προσωπικά. Οτιδήποτε αρνητικό ακούμε για εμάς, γιγαντώνεται στην συνείδηση μας. Όποτε κάνουμε κάποιο λάθος είμαστε βέβαιοι ότι κάποιος μας βλέπει. «Οοοο, σκόνταψα στο χαλί! Ποιος με είδε, ποιος με είδε; Όλοι αυτό πρέπει να σκέφτονται τώρα!». Έπειτα περνάμε αρκετή ώρα, τιμωρώντας τους εαυτούς για την ηλιθιότητα μας και το πόσο απρόσεκτοι είμαστε.
Να σας πω και κάτι όμως; Δεν ασχολούνται όμως όλοι με εμάς. Το να πιστεύετε ότι όλοι γύρω σας σχολιάζουν τις κινήσεις σας, είναι κάπως εγωκεντρικό. Πραγματικά δεν θα ενδιέφερε ούτε εσάς τόσο πολύ τι λένε οι άλλοι για σας αν γνωρίζατε πόσο σπάνια το κάνουνε.
Όλοι πιστεύετε ότι είστε συχνά θέμα κουτσομπολιών και προφανώς δεν θέλετε να λέγονται άσχημα πράγματα για εσάς. Νομίζετε πώς δεν το ξέρω αυτό; Πριν από 15 χρόνια όταν πρωτοεμφανίστηκα στην εκπομπή της Oprah, την αμέσως επόμενη μέρα κυκλοφόρησε μια σειρά από καθαρά κατασκευασμένες (παραδόξως ενδιαφέρουσες) ειδήσεις για εμένα. Το παραδέχομαι στην αρχή με ενόχλησε αρκετά, βγήκα την άλλη μέρα μπροστά σε κοινό και το μόνο που μπορούσα να σκεφτώ ήταν, «Ωραία, όλοι έχουν διαβάσει το άρθρο και νομίζουν τώρα ότι είμαι κακός». Σταδιακά όμως κατάλαβα ότι οι άνθρωποι είναι απασχολημένοι με τα δικά τους προβλήματα- που συνήθως είναι και ο λόγος που έχουν έρθει σε εμένα εξ αρχής. Ειλικρινά βρίσκουν αδιάφορο το εάν εγώ… βασικά ούτε και εγώ δεν θυμάμαι τι έλεγαν για μένα, άρα πώς θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε να τα θυμάται όταν έχουν τις δικές τους ζωές να ζήσουν;
Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι εγώ γνωρίζω ποιος είμαι και τι κάνω, οπότε γιατί να δώσω σε κάποιον τη δύναμη να μειώσει την αξία μου; Αυτή η δύναμη ανήκει σε εμένα.
Στο Λύκειο είχα έναν προπονητή που μας έλεγε, «Να ακούτε μόνο εμένα για την επίδοσή σας». Αυτό το έλεγε καθώς ο κάθε ένας από εμάς λάμβανε πληθώρα κομπλιμέντων και ενθαρρυντικών συνθημάτων από συμμαθητές και γονείς για την «ακαταμάχητη επίδοσή μας», που τελικά καβαλούσαμε το καλάμι και αλλάζαμε τελείως τον τρόπο παιχνιδιού μας.
Ακριβώς το ίδιο ισχύει για τα αρνητικά σχόλια- ειδικά όταν εκείνα υπάρχουν μόνο στην φαντασία μας. Όταν επικεντρώνεσαι σε αυτά παύεις να δρας στην ζωή σου, αλλά αντιδράς στις απόψεις των άλλων, καθώς κατευθύνεις τις επιλογές σου αναλόγως με την πιθανή άποψη και αντίδραση των άλλων. Πλέον δεν ζεις την ζωή σου υπό τους δικούς σου όρους, που είναι κρίμα πραγματικά, αφού έτσι σπαταλάς την ζωή σου και υποτιμάς τις δυνατότητές σου.
Όμως εσύ έχεις την επιλογή. Πόσο θέλεις να αφήσεις τον φόβο σου για την αντίδραση τον άλλων να καθορίζει την συμπεριφορά σου ή τα συναισθήματα που θρέφεις για τον εαυτό σου; Η συμβουλή μου είναι να αναθεωρήσεις των εγωισμό σου και να σταματήσεις να σκέφτεσαι ότι όλοι μανιωδώς σχολιάζουν και σκέφτονται εσένα.
Αυτό που θα πω τώρα το εννοώ με όσο το δυνατόν περισσότερη αγάπη και ευγένεια: Ξεκολλήστε με τον εαυτό σας. Μην ανησυχείτε με το τι σκέφτονται οι άλλοι για εσάς! Σας διαβεβαιώνω ότι έχουν πολλές ασχολίες και σκέψεις στο μυαλό τους και απλά θέλουν προχωρήσουν με τις δουλειές τους. Ήρθε η ώρα να σταματήσετε να αγχώνεστε και να κάνετε και εσείς το ίδιο.
Πηγή: http://www.boro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.