Έτσι άλλωστε μπήκε στη ζωή μας εκείνο το απόγευμα της 27ης Απριλίου 2012 όταν παράλληλα με την ανακοίνωση της αποχώρησης του Πεπ Γκουαρντιόλα, από τους «μπλαουγκράνα» γνωστοποιήθηκε πως αντικαταστάτης του θα ήταν ο Τίτο Βιλανόβα.
Στο πλευρό του Πεπ ως βοηθός ήταν μέλος εκείνης της ομάδας που έκανε εκατομμύρια φίλους -και λόγω της επιτυχίας της πολλούς εχθρούς- κατέκτησε μέσα σε λίγα χρόνια 14 τίτλους και θαυμάστηκε (έστω κι ενδόμυχα) από όλους.
Πιστή στο προφίλ που χτίζει εδώ και χρόνια και με στόχο να τονίσει πως Μπαρτσελόνα σημαίνει συνέχεια, ακολουθία και κυρίως Καταλονία, οι άνθρωποι της ομάδας έπραξαν αυτό που για τον πολύ κόσμο έμοιαζε αδιανόητο. Του παρέδωσαν εν λευκώ την ομάδα και παράλληλα το βαρύ φορτίο να αποδειχθεί άξιος αυτής της εμπιστοσύνης και συνεχιστής της κληρονομιάς του προκατόχου του.
Μεγάλο στοίχημα για τον Τίτο… Το μεγαλύτερο της ζωής του… Ένα στοίχημα που πολύ θα θελε να το κερδίσει ή τουλάχιστον να του δοθεί η ευκαιρία -επί ίσοις όροις- να το κάνει.
Να αποδείξει σε όλους δηλαδή πως δεν ήταν απλά η «ιδιοφυία που έμενε στη σκιά», αλλά θα λάμβανε τη λάμψη και την αναγνώριση που δικαιωματικά του άξιζε.
Είπαμε, όμως, λες και η μοίρα έκανε τα δικά της σχέδια την ώρα της ανακοίνωσής του ονόματός του, μερικούς μήνες αργότερα ήρθε κι άλλη είδηση να ταράξει τα νερά. Δίχως χαμόγελα και πανηγυρισμούς αυτήν τη φορά. Στις 19 Δεκεμβρίου 2012 οι χειραψίες και τα συγχαρητήρια για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της κορυφαίας ομάδας του πλανήτη εκείνη την εποχή, μετατράπηκαν σε χτυπήματα στην πλάτη και τη φράση «κουράγιο Τίτο». Η διάγνωση ήταν ξεκάθαρη. Όγκος στην παρωτίδα. Μια ασθένεια απέναντι στην οποία ο Βιλανόβα στάθηκε αγέρωχος και η Μπαρτσελόνα –αν και θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά- αποφάσισε να σταθεί στο πλευρό του.
Το διάστημα που έμεινε (για περίπου 3 μήνες) στη Νέα Υόρκη για θεραπεία η εικόνα με την κενή θέση στον πάγκο της καταλανικής ομάδας ελάχιστους άφησε ασυγκίνητους. Ο σύλλογος –τεράστιος σε όλα του- την κράτησε έτσι δείχνοντας πως η στήριξη είναι κάτι που έχει σημασία και η υπόσταση όταν έρχεται έμπρακτα κι όχι με ευχολόγια και φανφάρες.
Και πραγματικά ο Τίτο επέστρεψε. Το έκανε σαν νικητής και βρήκε ξανά τη θέση του εκεί στην άκρη του πάγκου αποφασισμένος να κερδίσει -μετά τον καρκίνο- και το σεβασμό όλων εκείνων δεν τον θεωρούσαν ικανό να οδηγήσει την Μπαρτσελόνα σε νέες λεωφόρους δόξας.
Σχετικά με το δεύτερο, πιθανότατα δεν θα έχει άλλη ευκαιρία. Στη συνέντευξη Τύπου που παρέθεσαν Σάντρο Ροσέλ και Άντονι Θουμπιθαρέτα στις 19/7 ανακοινώθηκε πως οριστικά ο Βιλανόβα αποχωρεί από την ομάδα αφού η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε και πλέον θα χρειαστεί να δώσει όλο το χρόνο και την ενέργειά του στην απόλυτη μάχη. Αυτή που μπορεί να μην του χαρίσει την καταξίωση και μια θέση μεταξύ των κορυφαίων προπονητών του κόσμου, αλλά να τον κρατήσει ανάμεσά μας σαν ελάχιστη ανταπόδοση για τη φάρσα που παίχτηκε στην πλάτη του.
Ο άνθρωπος που δεν πρόλαβε να ζήσει τ’ όνειρό του, πλέον έχει έναν άλλο μεγαλύτερο στόχο. Να νικήσει τον καρκίνο και να ζήσει τη ζωή του σαν ένας από εμάς. Και ποιος ξέρει, ίσως αυτή η μοίρα, στην οποία τόσες φορές αναφερθήκαμε σήμερα, να κρατήσει στον Τίτο το καλύτερο για το τέλος…
Πηγή: http://www.sport-fm.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.