«Ως call girl η περίοδος των Χριστουγέννων είναι η πιο περίεργη και πολυάσχολη»

Μια ιερόδουλη στο Λονδίνο μιλάει για τις διαφορετικές γιορτές που ζει.
Είμαι ιερόδουλη που εργάζεται σε ένα διαμέρισμα στο Λονδίνο. Δουλεύω τα τελευταία πέντε χρόνια, αν και τα τελευταία δυο, εργαζόμουν μόνη με μια «υπηρεσία» για προστασία. Δουλεύω κάθε χρόνο την περίοδο των Χριστουγέννων. Διακοσμώ το διαμέρισμα όπως κάθε άλλο σπίτι, με λαμπάκια, στολίδια και δώρα κάτω από το δέντρο. Είναι ένα φυσιολογικό διαμέρισμα, στο οποίο θα μπορούσε να ζήσει ο οποιοσδήποτε.

Η παραμονή των Χριστουγέννων, είναι η πιο περίεργη και πολυάσχολη περίοδος για εμένα, αν και οι περισσότεροι έρχονται σε εμένα μεθυσμένοι από τα πάρτι που ήταν νωρίτερα, οπότε και τους διώχνω. Από την άλλη, υπάρχουν οι πελάτες που ήδη ξέρω- υπέροχοι και γενναιόδωροι- που με επισκέπτονται γύρω στα Χριστούγεννα. Μου φέρνουν μέχρι και δώρα. Στην πραγματικότητα, λαμβάνω αρκετά δώρα από τους πελάτες μου, καθώς και από όσους έχω εργαστεί μαζί. Οι γείτονές μου μου έστειλαν μια χριστουγεννιάτικη κάρτα ενώ ξέρουν τι κάνω για επάγγελμα. Θα το βρείτε παράξενο, αλλά έχουμε καλή σχέση μεταξύ μας.

Ανήμερα των Χριστουγέννων «κλείνω» το σπίτι, γιατί όλοι θέλουν εκείνη την ημέρα ρεπό, οποιαδήποτε και αν είναι η δουλειά τους. Είναι τυχερή γιατί δεν μπορούν όλοι να το αντέξουν οικονομικά. Εργάζομαι την παραμονή πρωτοχρονιάς και την πρωτοχρονιά, όπου υπάρχει μεγάλη ζήτηση. Αλλά δεν θα δουλέψω τα μεσάνυχτα της παραμονής αυτή τη χρονιά και δεν θα δεχτώ κόσμο αργά το βράδυ, γιατί απλά δεν αξίζει. Τον Ιανουάριο είναι μια «νεκρή» περίοδος. Είναι ήσυχα για τις επόμενες εβδομάδες μετά τα Χριστούγεννα, γιατί όλοι είναι απένταροι. Είναι πραγματικά μια δύσκολη περίοδος για εμένα, με ελάχιστα χρήματα για κέρδος.

Αυτό που με απασχολεί την περίοδο των Χριστουγέννων, είναι οι έφοδοι της αστυνομίας. Πριν περίπου δυο χρόνια, έγινε μια τέτοια επιδρομή λίγο πριν τα Χριστούγεννα στο Σόχο, σε ένα «σπίτι». Οι άνθρωποι που δούλευαν σε αυτό, ήταν αναγκασμένοι να στέκονται έξω στο κρύο με τα εσώρουχά τους, να φωτογραφίζονται από την αστυνομία και ταυτόχρονα οι ένστολοι έπαιρναν από τις γυναίκες όλα τους τα χρήματα ως «απόδειξη» ότι ήταν θύματα trafficking. Καμία από αυτές δεν ήταν.

Το διαμέρισμά τους ήταν κλειστό για τρεις μήνες και έπρεπε να βρουν τρόπο να βγάλουν λεφτά. Οι περισσότεροι φίλοι μου, δούλεψαν σε επικίνδυνα μέρη, όπως στο δρόμο… Οι περισσότεροι από εμάς έχουν παιδιά ή άλλα άτομα που βασίζονται σε εμάς...

(Η μαρτυρία της, δημοσιεύτηκε στη στήλη Voices στον Independent).


Πηγή: http://www.newsbeast.gr