Οι μικρές αγγελίες της θλίψης

Πόση αγωνία και δυστυχία μπορεί άραγε να χωρέσουν στις λιγοστές –και πληρωμένες- λέξεις μιας καταχωρημένης αγγελίας;

Εφημερίδες και ιστοσελίδες που άλλοτε «φιλοξενούσαν»… μεταχειρισμένα αυτοκίνητα, ακίνητα προς ενοικίαση, τηλεοράσεις σε καλή τιμή και αντίκες υψηλής αξίας, μετατράπηκαν πλέον σε χιλιάδες μικρές περιλήψεις των αναγκών της Ελλάδας της κρίσης.

Στην καλύτερη περίπτωση, τα κειμενάκια αγγελιών αφορούν ανέργους που αναζητούν δουλειά ή συνταξιούχους που πουλούν τα κοσμήματα ή τα παροπλισμένα οχήματά τους. Στη χειρότερη; Πολύτεκνες οικογένειες ζητούν τρόφιμα μακράς διαρκείας, απελπισμένοι πατεράδες γυρεύουν δωρεάν πάνες για τα νεογέννητα μωρά τους και μητέρες αναζητούν ρούχα για τα ανήλικα παιδιά τους. Αυτές είναι μερικές μόνο από τις συνηθισμένες πια αγγελίες της ανέχειας, που μόνο «χρυσές» δεν είναι.

Μόνο μια αράδα κρύβει ένα ολόκληρο οικογενειακό δράμα: «Τρόφιμα και ρούχα ζητά μητέρα τριών παιδιών να της χαρίσουν. Δεκτή οποιαδήποτε άλλη βοήθεια ή και προσφορά εργασίας» αναγράφεται σε γνωστή ιστοσελίδα καταχώρησης αγγελιών.

Λίγο πιο κάτω: «Πάνες, τρόφιμα, γάλατα, χαμομήλι, γιαούρτια, κρέμες, μπιμπερό, συμπυκνωμένα γάλατα, ρούχα ανδρικά-γυναικεία ζητά να της χαρίσουν πολύτεκνη οικογένεια, περιοχή Θεσσαλονίκη» και «βρεφικά ρούχα για κοριτσάκι τεσσάρων ετών και παπούτσια νούμερο 40-41 για μαμά άνεργη».

Στην άλλη άκρη της γραμμής, αν κάποιος ενδιαφερθεί και καλέσει στα τηλέφωνα, οι φωνές προδίδουν αγωνία, απόγνωση και απογοήτευση, που μερικές φορές οδηγεί σε λυγμούς. Στο τέλος μιας από τις δεκάδες απρόσωπες αγγελίες βρήκαμε, γράφει η «Δημοκρατία», και το τηλέφωνο της 39χρονης Μαλίνκα, με καταγωγή από τη Βουλγαρία, παντρεμένη με Έλληνα, άνεργη τους τελευταίους 4 μήνες και μητέρα ενός αγοριού ενάμιση έτους. «Κρεβατάκι ξύλινο παιδικό ζητώ για μωράκι 17 μηνών, ρούχα και παπούτσια», έγραφε η λακωνική αγγελία της.

Η αρχική συγκρατημένη χαρά της για το τηλεφώνημα έδωσε τη θέση της στο παράπονο όταν αντελήφθη ότι δεν πρόκειται για κάποιον ενδιαφερόμενο και δειλά-δειλά άρχισε να εξιστορεί τους τελευταίους δύσκολους μήνες κατά τους οποίους η ίδια και ο σύζυγός της έμειναν άνεργοι. «Θεωρούσα ότι ήμασταν μια οικογένεια τακτοποιημένη και ότι ποτέ δεν θα βρισκόμασταν σε αυτή τη θέση. Εργαζόμασταν και οι δύο και έτσι πήραμε την απόφαση να κάνουμε ένα παιδί που τόσο θέλαμε. Ωστόσο, λίγο καιρό μετά ήρθαν τα πάνω κάτω. Μείναμε και οι δύο χωρίς εργασία, παρά το γεγονός ότι εγώ έχω δύο πτυχία (Κοινωνιολογίας και Μουσικής Παιδαγωγικής) και ο σύζυγός μου είναι τεχνίτης. Αυτή τη στιγμή είμαι διατεθειμένη να κάνω οποιαδήποτε δουλειά, ακόμη και να πιάσω τη σκούπα, αν χρειαστεί», εξηγεί με τρεμάμενη φωνή.

Στην ερώτηση αν έχει χτυπήσει το τηλέφωνό της όλες αυτές τις μέρες που η αγγελία είναι η καταχωρημένη απαντά χαμηλόφωνα και με απογοήτευση «όχι» και λίγα δευτερόλεπτα μετά συνεχίζει:

«Παρότι τα προβλήματα έχουν ξεκινήσει εδώ και καιρό, περίμενα, ελπίζοντας ότι κάποιος από τους δυο μας τουλάχιστον θα βρει κάποια δουλειά. Όταν αυτό δεν έγινε έβαλα την αγγελία, αλλά δεν υπάρχει ανταπόκριση. Το σημαντικότερο είναι να βρούμε ένα καινούργιο κρεβατάκι, γιατί αυτό που έχουμε είναι λυόμενο και φοβάμαι μήπως κάποιο βράδυ πέσει το μωρό, τώρα που μεγάλωσε».

Μοναδικό στήριγμα της συγκεκριμένης τριμελούς οικογένειας όλον αυτόν τον καιρό, όπως λέει, είναι τα 360 ευρώ του επιδόματος ανεργίας που λαμβάνει η ίδια η 39χρονη: «Την περασμένη εβδομάδα πήγα στη λαϊκή και αγόρασα ότι μπορούσα με επτά ευρώ...»


Πηγή: http://www.enikos.gr