Κυριακή 26 Μαΐου 2013

Διεκδικώντας ζωτικό χώρο για τις σύγχρονες τέχνες στο κυπριακό σχολείο

Αν σας αρέσει αυτή η ανάρτηση, διαδώστε την.

Το δύσκολο “παιχνίδι” της προσωπικής απελευθέρωσης είναι διαρκές και επίμονο. Η διαρκής και επίμονη σχέση με την τέχνη από τις πρώϊμες εκπαιδεύσιμες ηλικίες με όρους πλήρους περιβαλλοντικής αποδοχής αν μη τι άλλο το καθιστά και παιχνίδι δημιουργικό (κοινωνικό) ισορροπώντας προληπτικά τις όποιες ενοχικές (μοναχικές) διαδρομές του. Υπό αυτή την λελογισμένα συντηρητική έννοια, οι καταγεγραμμένες εντός του κυπριακού σχολικού περιβάλλοντος απόπειρες στιγματισμού μορφών τέχνης στις οποίες χρεώνεται... απόκλιση από το φερόμενο ως “παραδοσιακό” πλαίσιο – η κλίμακα στιγματισμού ξεκινάει από την έμμεση υποτίμηση και φτάνει έως την μετωπική προσβολή – αποτελούν όνειδος που επιβάλλεται τάχιστα να τερματιστεί. Πόσο μάλλον όταν το κυπριακό σχολείο διεκδικεί τα τελευταία χρόνια (βλ. εκπαιδευτική μεταρρύθμιση) να εμβαθύνει με όρους συνέπειας και συνέχειας την δημοκρατική του συνείδηση και ρόλο.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.