Σάββατο 14 Ιανουαρίου 2012

«Πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι»

Αν σας αρέσει αυτή η ανάρτηση, διαδώστε την.



Γράφει: Μιλένα Αποστολάκη

Πριν από λίγες μέρες, μια ηχηρή -με τον δικό της τρόπο- συγκέντρωση διαμαρτυρίας πραγματοποιήθηκε στο κέντρο της Αθήνας. Άτομα με αναπηρία, όλων των ηλικιών, μαζί με μέλη των οικογενειών τους διαμαρτυρήθηκαν για τις περικοπές στα επιδόματά τους και για τις επιπτώσεις που συνεπάγονται αυτές στον καθημερινό αγώνα που δίνουν.

Αφορμή για τη συγκέντρωση,  σταγόνα που έκανε το ποτήρι να ξεχειλίσει, αποτέλεσαν οι μειώσεις που ανακοινώθηκαν από το υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης στο νέο πίνακα προσδιορισμού του ποσοστού αναπηρίας. Οι μειώσεις αυτές συνεπάγονται δραστικές περικοπές στις συντάξεις, τα επιδόματα και τις παροχές που λαμβάνουν ασθενείς οι οποίοι πάσχουν από χρόνια προβλήματα υγείας (όπως η μεσογειακή αναιμία, ο αυτισμός και το HIV) ή έχουν υποβληθεί σε μεταμόσχευση. Πριν από ένα μήνα, οι ίδιοι άνθρωποι αναγκάστηκαν να περάσουν άλλη μια περιπέτεια με το ζήτημα της εξαίρεσης από την καταβολή του ειδικού τέλους ακινήτων.

Είναι γεγονός ότι ο προηγούμενος πίνακας προσδιορισμού των ποσοστών αναπηρίας -που είχε καταρτιστεί το 1993- χρειαζόταν να επικαιροποιηθεί ώστε να αντανακλά τις πιο πρόσφατες εξελίξεις στο χώρο της ιατρικής, αλλά και να ενσωματώνει  νέες παθήσεις ή υποτροπές παθήσεων. Η δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας καθιστά, εκ των πραγμάτων, απαραίτητο τον εξορθολογισμό και τη συνολική δημοσιονομική επανεκτίμηση της υφιστάμενης κατάστασης- πράγματα που, σε ένα ευνομούμενο και αποτελεσματικό κράτος θα είχαν προ πολλού συντελεστεί. Επιπλέον, δεδομένη και αδιαμφισβήτητη είναι η ανάγκη νοικοκυρέματος του προνοιακού συστήματος ώστε να καταστεί βιώσιμο και να εκλείψουν φαινόμενα αδιαφάνειας και απάτης, όπως αυτά των συντάξεων-μαϊμού που έχουν συμβάλλει στην αφαίμαξη των ταμείων. Μόνο που οι άνθρωποι που κατέβηκαν στους δρόμους, πριν από λίγες μέρες, σίγουρα δεν ήταν συνταξιούχοι-μαϊμού.

Η αμφιθυμία και η αναποφασιστικότητα σε σειρά κρίσιμων αποφάσεων, που έπρεπε να είχαν ληφθεί στο πλαίσιο των μνημονιακών υποχρεώσεων, είχε ως αποτέλεσμα έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι και να εκταμιευτούν οι επόμενες δόσεις των δανείων. Οι συνέπειες της κατάστασης είναι γνωστές: Επιβολή άδικων και επώδυνων οριζόντιων μέτρων για να καλυφθούν, την τελευταία στιγμή, οι στόχοι που τελικά δεν καλύφθηκαν, έλλειψη σωστού σχεδιασμού και αστοχίες, αλλά και  διολίσθηση σε ακρότητες και σε λογικές «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι».

Έτσι, στην προκειμένη περίπτωση, η επείγουσα ανάγκη να εξοικονομηθούν πόροι από τα κοινωνικά ταμεία και να τηρηθούν οι δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί απέναντι στους δανειστές, φαίνεται ότι οδήγησε στην επιλογή να περιοριστούν τα ποσοστά αναπηρίας για τους μεταμοσχευθέντες ήπατος (οι οποίοι δεν υπερβαίνουν τους 350 στη χώρας μας), από το 67% στο 10% !!! Πρόκειται για ανθρώπους με εξαιρετικά εύθραυστη υγεία, που χρειάζονται πανάκριβα φάρμακα, καθώς το ανοσοποιητικό τους σύστημα είναι διαλυμένο. Για ανθρώπους, που δεν μπορούν να μετακινούνται καν με Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, γιατί κινδυνεύουν και από την παραμικρή ίωση.

Μετά τις διαστάσεις που προσέλαβε το θέμα, η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας αναγνώρισε το λάθος της και ανακοίνωσε ότι ξεκινάει άμεσα διάλογο με στόχο την παρουσίαση (στην αρχή του νέου έτους) ενός διορθωμένου πίνακα προσδιορισμού του ποσοστού αναπηρίας. Για ποιον λόγο, όμως, έπρεπε να υπάρξει η ταλαιπωρία αυτή; Και πόσο αξιόπιστη είναι αυτή η δήλωση όταν η υπουργική απόφαση για το νέο πίνακα προσδιορισμού του ποσοστού αναπηρίας, (καταρτίστηκε από Ειδική Ιατρική Επιτροπή στην οποία δεν συμμετείχε ούτε χειρουργός μεταμοσχεύσεων ούτε  ηπατολόγος), έρχεται σε αντίθεση με την ομόφωνη γνωμάτευση του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας;

Οι συντάξεις και τα  προνοιακά επιδόματα -μαϊμού, που χρόνια εισπράττουν κάποιοι ασυνείδητοι επιτήδειοι εκμεταλλευόμενοι την πλήρη διάλυση του κράτους, δεν μπορούν να αποτελούν άλλοθι προκειμένου -υπό το καθεστώς της κρίσης- να σαρωθούν στοιχειώδη δικαιώματα επιβίωσης συνανθρώπων μας που έδωσαν και δίνουν μάχη να κρατηθούν στη ζωή.

Ελπίζω ότι όσοι υπέπεσαν σε αυτό το ατόπημα θα βρουν τον τρόπο άμεσα να το διορθώσουν.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.