Παράσταση - μιούζικαλ με κεντρικό «ήρωα» ένα παιδί με κινητική αναπηρία
Τρίτη 29 Μαρτίου, ώρα έναρξης 3.30 μ.μ.
Επίσημη “πρώτη” στο αθηναϊκό κοινό πραγματοποιεί Τρίτη 29 Μαρτίου, η βασισμένη στο ομότιτλο παραμύθι του μαθηματικού και μουσικού Στέλιου Μαρίνη θεατρική παράσταση – μιούζικαλ “Ο Τικαλάκης”, που έχει ως βασικό ήρωά της ένα παιδί με κινητική αναπηρία γεμάτο μπρίο, εξυπνάδα, ικανότητες και αισιοδοξία.Την παράσταση που επιμελούνται η Θεατρική ομάδα και η Συμφωνική Ορχήστρα του Μουσικού Σχολείου Πειραιά (ώρα έναρξης 3.30 μ.μ.- είσοδος ελεύθερη) φιλοξενεί το θέατρο “Ολύμπια” της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (Ακαδημίας 59). Το παραμύθι διασκεύασε σε μιούζικαλ ο συγγραφέας του Στέλιος Μαρίνης που έχει και την ευθύνη της σκηνοθεσίας, την ορχήστρα διεθύνει ο Δημήτρης Καραβέλης. Για τις ανάγκες της μουσικοχορευτικής διασκευής, ντύθηκαν με λόγια αποσπάσματα από τα έργα: «West side story» (America, I feel pretty) του Leonard Bernstein, «Jesus Christ Superstar» (Maria Magdalena) του Andrew Lloyd Webber, «Carmen suite No 2» (Habanera) του G. Bizet, «Hungarian Dance No 5» του J. Brahms, «Libertango» του A. Piazzola, τα τραγούδια «Βιετνάμ γιε - γιε» του Δ. Σαββόπουλου, «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Β. Τσιτσάνη, «Κάπου θα συναντηθούμε» του Γ. Μηλιώκα και το δημοτικό τραγούδι «Ο Χαραλάμπης», καθώς και τα πρωτότυπα τραγούδια που είχαν γραφτεί από το μουσικό Γιώργο Παππά για τον ψηφιακό δίσκο που συνοδεύει την έντυπη έκδοση του παραμυθιού.
Πρόκειται για μιά – τηρουμένων των σχολικών αναλογιών – υπερπαραγωγή! 32 μαθητές του Μουσικού Σχολείου Πειραιά, παίζουν, τραγουδούν και χορεύουν υπό τη συνοδεία της 60μελούς συμφωνικής ορχήστρας του σχολείου, μικρού λαϊκού και παραδοσιακού μαθητικού συνόλου και 10μελούς χορωδίας από μαθητές και αποφοίτους του σχολείου. Στην όλη διαδικασία της προετοιμασίας έλαβαν μέρος οι καθηγητές μουσικής Στέλλα Αραμπατζόγλου (σοπράνο σαξόφωνο), Θεόδωρος Γιατράς (φλάουτο), Μιχάλης Δημητράς (κιθάρα), Μιχάλης Κουντούρης (βιολί), Αθανάσιος Κυρζίδης (όμποε), Γιάννης Λάμπος (βιολί), Ζαφειρία Μάντζαρη (φλάουτο), Γεράσιμος Μορφέσης (τρομπέτα), Ελένη Μουζακίτη (άλτο σαξόφωνο), Σοφία Μουλακάκη (ακορντεόν μπαγιάν), Χρήστος Παππούς (κλαρινέτο), Κώστας Σαΐνης (κόρνο), Θανάσης Τσίτσαρης (τσέλο) και Σταύρος Χουλιαράς (βιολί) οι οποίοι και συμμετέχουν με τους μαθητές τους στη συμφωνική ορχήστρα. Το λαϊκό και το παραδοσιακό τρίο δίδαξαν οι Φάνης Σταυρακάκης και Γιώργος Παππάς. Ο τελευταίος συνοδεύει επίσης στο πιάνο τα δικά του τραγούδια «Η βάρκα», «Όλα είναι τόσο καλά», «Το τραγούδι της Ταθελειόλας» και «Ο Ύμνος της Τικαλοχώρας». Σε ότι αφορά, τέλος, τους λοιπούς συντελεστές: Την διδασκαλία της χορωδίας έχει αναλάβει η Ελίζα Κοντοπούλου, την χορογραφία η Ελένη Γιαννοπούλου με την βοήθεια των μαθητριών Ελευθερίας Πάλλα και Μαρίας Χριστοδούλου και τα σκηνικά – κοστούμια η Κική Παυλικιάνη.
Λίγα λόγια για το έργο από τον Στέλιο Μαρίνη:
“Ο ήρωας είναι ένα παιδί με κινητικά προβλήματα, έξυπνος, ικανός, γεμάτος αγάπη για τους ανθρώπους και, κυρίως, αισιόδοξος. Σε κάθε πρόβλημα της ζωής βρίσκει και προβάλλει τις όποιες θετικές του πλευρές, αναφωνώντας διαρκώς «τι καλά, τι καλά», εξ ού και το όνομά του. Xάρη στην ιδιαίτερη έφεσή του στη μουσική, παρά τις δυσκολίες στην κίνηση των χεριών, μαθαίνει πιάνο σε ένα μικρό πιανάκι που μάζεψε από τα σκουπίδια και γράφει υπέροχη μουσική.
Ο άρχοντας της χώρας, ο βασιλιάς Ταχειόλας, είναι σκληρός και ανάλγητος και περιτριγυρίζεται από συμβούλους αυλοκόλακες που δεν διστάζουν να πραγματοποιούν οτιδήποτε απαιτεί ο βασιλιάς, έστω κι αν φέρνει τη δυστυχία στους υπηκόους. Το μόνο άτομο που αγαπάει ο Ταχειόλας και στο οποίο κάνει όλα τα χατίρια είναι η κόρη του, η πανέμορφη αλλά δύστροπη πριγκίπισσα Ταθελειόλα. Η Ταθελειόλα είναι τόσο απαιτητική, ώστε φτάνει να ζητήσει από τον πατέρα της να στερήσει από τους χωρικούς τον ήλιο για να μην τυχαίνει να έχουν αυτοί λιακάδα όταν στο παλάτι έχει συννεφιά. Όταν η Ταθελειόλα γνωρίζει από κοντά τον Τικαλάκη που παίζει συχνά με τα ζώα στο δάσος δίπλα από το παλάτι, αρχικά απαιτεί να τον συλλάβουν και να τον φυλακίσουν, αλλά, καθώς καθημερινά τον επισκέπτεται για να τον ακούει να παίζει πιάνο, σταδιακά μεταμορφώνεται. Τελικά η αγάπη νικά κι όλα αλλάζουν στη χώρα.”
Είναι ομολογουμένως κλασσική η ιδέα του παραμυθιού, σημασία έχει όμως το πως αποδίδεται. Δεδομένης της χρόνιας σχέσης του δημιουργού με τον χώρο της αναπηρίας – επί σειρά ετών ο Στέλιος Μαρίνης υπήρξε καθηγητής στο ειδικό γυμνάσιο Ιλίου – ο “ Τικαλάκης” του μοιάζει να είναι μιά αντιρατσιστική πρόταση αν μη τι άλλο καλά ψαγμένη και εμβαθυμένη. Τα πραγματικά αποκαλυπτήρια επί σκηνής...
Τρίτη 29 Μαρτίου, ώρα έναρξης 3.30 μ.μ.
Επίσημη “πρώτη” στο αθηναϊκό κοινό πραγματοποιεί Τρίτη 29 Μαρτίου, η βασισμένη στο ομότιτλο παραμύθι του μαθηματικού και μουσικού Στέλιου Μαρίνη θεατρική παράσταση – μιούζικαλ “Ο Τικαλάκης”, που έχει ως βασικό ήρωά της ένα παιδί με κινητική αναπηρία γεμάτο μπρίο, εξυπνάδα, ικανότητες και αισιοδοξία.Την παράσταση που επιμελούνται η Θεατρική ομάδα και η Συμφωνική Ορχήστρα του Μουσικού Σχολείου Πειραιά (ώρα έναρξης 3.30 μ.μ.- είσοδος ελεύθερη) φιλοξενεί το θέατρο “Ολύμπια” της Εθνικής Λυρικής Σκηνής (Ακαδημίας 59). Το παραμύθι διασκεύασε σε μιούζικαλ ο συγγραφέας του Στέλιος Μαρίνης που έχει και την ευθύνη της σκηνοθεσίας, την ορχήστρα διεθύνει ο Δημήτρης Καραβέλης. Για τις ανάγκες της μουσικοχορευτικής διασκευής, ντύθηκαν με λόγια αποσπάσματα από τα έργα: «West side story» (America, I feel pretty) του Leonard Bernstein, «Jesus Christ Superstar» (Maria Magdalena) του Andrew Lloyd Webber, «Carmen suite No 2» (Habanera) του G. Bizet, «Hungarian Dance No 5» του J. Brahms, «Libertango» του A. Piazzola, τα τραγούδια «Βιετνάμ γιε - γιε» του Δ. Σαββόπουλου, «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Β. Τσιτσάνη, «Κάπου θα συναντηθούμε» του Γ. Μηλιώκα και το δημοτικό τραγούδι «Ο Χαραλάμπης», καθώς και τα πρωτότυπα τραγούδια που είχαν γραφτεί από το μουσικό Γιώργο Παππά για τον ψηφιακό δίσκο που συνοδεύει την έντυπη έκδοση του παραμυθιού.
Πρόκειται για μιά – τηρουμένων των σχολικών αναλογιών – υπερπαραγωγή! 32 μαθητές του Μουσικού Σχολείου Πειραιά, παίζουν, τραγουδούν και χορεύουν υπό τη συνοδεία της 60μελούς συμφωνικής ορχήστρας του σχολείου, μικρού λαϊκού και παραδοσιακού μαθητικού συνόλου και 10μελούς χορωδίας από μαθητές και αποφοίτους του σχολείου. Στην όλη διαδικασία της προετοιμασίας έλαβαν μέρος οι καθηγητές μουσικής Στέλλα Αραμπατζόγλου (σοπράνο σαξόφωνο), Θεόδωρος Γιατράς (φλάουτο), Μιχάλης Δημητράς (κιθάρα), Μιχάλης Κουντούρης (βιολί), Αθανάσιος Κυρζίδης (όμποε), Γιάννης Λάμπος (βιολί), Ζαφειρία Μάντζαρη (φλάουτο), Γεράσιμος Μορφέσης (τρομπέτα), Ελένη Μουζακίτη (άλτο σαξόφωνο), Σοφία Μουλακάκη (ακορντεόν μπαγιάν), Χρήστος Παππούς (κλαρινέτο), Κώστας Σαΐνης (κόρνο), Θανάσης Τσίτσαρης (τσέλο) και Σταύρος Χουλιαράς (βιολί) οι οποίοι και συμμετέχουν με τους μαθητές τους στη συμφωνική ορχήστρα. Το λαϊκό και το παραδοσιακό τρίο δίδαξαν οι Φάνης Σταυρακάκης και Γιώργος Παππάς. Ο τελευταίος συνοδεύει επίσης στο πιάνο τα δικά του τραγούδια «Η βάρκα», «Όλα είναι τόσο καλά», «Το τραγούδι της Ταθελειόλας» και «Ο Ύμνος της Τικαλοχώρας». Σε ότι αφορά, τέλος, τους λοιπούς συντελεστές: Την διδασκαλία της χορωδίας έχει αναλάβει η Ελίζα Κοντοπούλου, την χορογραφία η Ελένη Γιαννοπούλου με την βοήθεια των μαθητριών Ελευθερίας Πάλλα και Μαρίας Χριστοδούλου και τα σκηνικά – κοστούμια η Κική Παυλικιάνη.
Λίγα λόγια για το έργο από τον Στέλιο Μαρίνη:
“Ο ήρωας είναι ένα παιδί με κινητικά προβλήματα, έξυπνος, ικανός, γεμάτος αγάπη για τους ανθρώπους και, κυρίως, αισιόδοξος. Σε κάθε πρόβλημα της ζωής βρίσκει και προβάλλει τις όποιες θετικές του πλευρές, αναφωνώντας διαρκώς «τι καλά, τι καλά», εξ ού και το όνομά του. Xάρη στην ιδιαίτερη έφεσή του στη μουσική, παρά τις δυσκολίες στην κίνηση των χεριών, μαθαίνει πιάνο σε ένα μικρό πιανάκι που μάζεψε από τα σκουπίδια και γράφει υπέροχη μουσική.
Ο άρχοντας της χώρας, ο βασιλιάς Ταχειόλας, είναι σκληρός και ανάλγητος και περιτριγυρίζεται από συμβούλους αυλοκόλακες που δεν διστάζουν να πραγματοποιούν οτιδήποτε απαιτεί ο βασιλιάς, έστω κι αν φέρνει τη δυστυχία στους υπηκόους. Το μόνο άτομο που αγαπάει ο Ταχειόλας και στο οποίο κάνει όλα τα χατίρια είναι η κόρη του, η πανέμορφη αλλά δύστροπη πριγκίπισσα Ταθελειόλα. Η Ταθελειόλα είναι τόσο απαιτητική, ώστε φτάνει να ζητήσει από τον πατέρα της να στερήσει από τους χωρικούς τον ήλιο για να μην τυχαίνει να έχουν αυτοί λιακάδα όταν στο παλάτι έχει συννεφιά. Όταν η Ταθελειόλα γνωρίζει από κοντά τον Τικαλάκη που παίζει συχνά με τα ζώα στο δάσος δίπλα από το παλάτι, αρχικά απαιτεί να τον συλλάβουν και να τον φυλακίσουν, αλλά, καθώς καθημερινά τον επισκέπτεται για να τον ακούει να παίζει πιάνο, σταδιακά μεταμορφώνεται. Τελικά η αγάπη νικά κι όλα αλλάζουν στη χώρα.”
Είναι ομολογουμένως κλασσική η ιδέα του παραμυθιού, σημασία έχει όμως το πως αποδίδεται. Δεδομένης της χρόνιας σχέσης του δημιουργού με τον χώρο της αναπηρίας – επί σειρά ετών ο Στέλιος Μαρίνης υπήρξε καθηγητής στο ειδικό γυμνάσιο Ιλίου – ο “ Τικαλάκης” του μοιάζει να είναι μιά αντιρατσιστική πρόταση αν μη τι άλλο καλά ψαγμένη και εμβαθυμένη. Τα πραγματικά αποκαλυπτήρια επί σκηνής...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.