Τι μπορούμε να κάνουμε για κάποιους με την ίδια αξία με εμάς;
ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΥΟ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ οι κοινωνίες έχουν αρχίσει να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στα άτομα με ειδικές ανάγκες και διαπιστώνουν πια πως τα άτομα αυτά είναι ισότιμα και πολύτιμα μέλη της κοινωνίας μας. Νομικά πλαίσια υπέρ των ατόμων αυτών, αναλύσεις και άρθρα σε όλα τα ΜΜΕ, πολλές παγκόσμιες ημέρες, ειδικά προγράμματα αναλαμβάνονται από διάφορους φορείς, ενώ και οι Ολυμπιακοί Αγώνες συνοδεύονται πλέον από τους αντίστοιχους Παραολυμπιακούς. Αν ήθελε κάποιος να συνοψίσει τη σημερινή κατάσταση, θα διαπίστωνε πως πλέον τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι πιο ενσωματωμένα στην καθημερινότητά μας από ποτέ.
Κι όμως, παρ’ όλη αυτή την πρόοδο των κοινωνιών μας ως συνόλου, πολλοί σε ατομικό επίπεδο συνεχίζουν να είναι φοβισμένοι απέναντι στη διαφορετικότητα που εκπροσωπούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Αυτή η διαφορετικότητά τους μας κάνει να τα θεωρούμε «κάτι λιγότερο» από εμάς, άτομα χωρίς ειδικές ανάγκες. Τους λυπόμαστε, τους φοβόμαστε και ίσως τους αγνοούμε.
-Τι μπορούμε να κάνουμε για να μάθουμε να ζούμε πιο ισότιμα με αυτά τα άτομα;
Δύο είναι οι τομείς-κλειδιά στους οποίους θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας ώστε να κάνουμε βήματα προόδου στην καθημερινότητά μας για να μπορέσουμε να έχουμε πιο ισότιμες σχέσεις μαζί τους. Ο ένας είναι η στάση μας απέναντί τους. Πώς βλέπουμε τα άτομα αυτά; Με φόβο; Με αρ-
νητισμό και αδιαφορία; Αν ναι, η στάση μας είναι αρνητική. Η άγνοια για το τι είναι ένα άτομο με ειδικές ανάγκες μάς οδηγεί εκεί. Αν όμως αρχίσουμε να μαθαίνουμε χρησιμοποιώντας και τη λογική μας, θα διαπιστώσουμε πως ένας άνθρωπος με ειδικές ανάγκες είναι κατ’ αρχάς άνθρωπος σαν εμάς. Απλώς ίσως, π.χ., να μη βλέπει και αυτό τού δημιουργεί δυσκολίες σε ορισμένους τομείς της ζωής του. Αυτό όμως δεν το κάνει λιγότερο άνθρωπο από εμάς που βλέπουμε. Μια τέτοια διαπίστωση, για παράδειγμα, μπορεί να αρχίσει να μετατρέπει την αρνητική μας στάση σε θετική. Και η διαφορά μιας αρνητικής από μια θετική στάση έγκειται σε κάτι ουσιώδες: στις καλύτερες σχέσεις.
Πώς μια απλή κίνηση γίνεται… άγγιγμα ψυχής
Eξι απλές συμβουλές για σωστή επικοινωνία
- Τα άτομα με ειδικές ανάγκες θέλουν να τα αντιμετωπίζουμε όπως και κάθε άλλον. Γι’ αυτό στην επικοινωνία μας μαζί τους να είμαστε απλοί και να χρησιμοποιούμε κοινή λογική.
- Να είμαστε ευγενικοί μαζί τους.
- Να είμαστε υπομονετικοί και διακριτικοί. Να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις ανάγκες τους.
- Να περιμένουμε τις απαντήσεις τους, ίσως χρειαστούν λίγο περισσότερο χρόνο. Να μην προκαταλαμβάνουμε τις απαντήσεις τους αν δεν μπορούν να απαντήσουν αμέσως.
- Να μη διστάσουμε να προσφέρουμε βοήθεια. Προσοχή όμως, όχι αμέσως, όχι προτού μας ζητηθεί και όχι σε υπερβολικό βαθμό. Να ρωτήσουμε προτού την προσφέρουμε και, αν μας πουν όχι, να μην επιμείνουμε.
- Να επικοινωνούμε απευθείας μαζί τους και όχι μέσω τρίτου, π.χ. τον σύντροφο ή τον γονιό του ατόμου με ειδικές ανάγκες.
ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΔΥΟ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ οι κοινωνίες έχουν αρχίσει να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στα άτομα με ειδικές ανάγκες και διαπιστώνουν πια πως τα άτομα αυτά είναι ισότιμα και πολύτιμα μέλη της κοινωνίας μας. Νομικά πλαίσια υπέρ των ατόμων αυτών, αναλύσεις και άρθρα σε όλα τα ΜΜΕ, πολλές παγκόσμιες ημέρες, ειδικά προγράμματα αναλαμβάνονται από διάφορους φορείς, ενώ και οι Ολυμπιακοί Αγώνες συνοδεύονται πλέον από τους αντίστοιχους Παραολυμπιακούς. Αν ήθελε κάποιος να συνοψίσει τη σημερινή κατάσταση, θα διαπίστωνε πως πλέον τα άτομα με ειδικές ανάγκες είναι πιο ενσωματωμένα στην καθημερινότητά μας από ποτέ.
Κι όμως, παρ’ όλη αυτή την πρόοδο των κοινωνιών μας ως συνόλου, πολλοί σε ατομικό επίπεδο συνεχίζουν να είναι φοβισμένοι απέναντι στη διαφορετικότητα που εκπροσωπούν τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Αυτή η διαφορετικότητά τους μας κάνει να τα θεωρούμε «κάτι λιγότερο» από εμάς, άτομα χωρίς ειδικές ανάγκες. Τους λυπόμαστε, τους φοβόμαστε και ίσως τους αγνοούμε.
-Τι μπορούμε να κάνουμε για να μάθουμε να ζούμε πιο ισότιμα με αυτά τα άτομα;
Δύο είναι οι τομείς-κλειδιά στους οποίους θα πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας ώστε να κάνουμε βήματα προόδου στην καθημερινότητά μας για να μπορέσουμε να έχουμε πιο ισότιμες σχέσεις μαζί τους. Ο ένας είναι η στάση μας απέναντί τους. Πώς βλέπουμε τα άτομα αυτά; Με φόβο; Με αρ-
νητισμό και αδιαφορία; Αν ναι, η στάση μας είναι αρνητική. Η άγνοια για το τι είναι ένα άτομο με ειδικές ανάγκες μάς οδηγεί εκεί. Αν όμως αρχίσουμε να μαθαίνουμε χρησιμοποιώντας και τη λογική μας, θα διαπιστώσουμε πως ένας άνθρωπος με ειδικές ανάγκες είναι κατ’ αρχάς άνθρωπος σαν εμάς. Απλώς ίσως, π.χ., να μη βλέπει και αυτό τού δημιουργεί δυσκολίες σε ορισμένους τομείς της ζωής του. Αυτό όμως δεν το κάνει λιγότερο άνθρωπο από εμάς που βλέπουμε. Μια τέτοια διαπίστωση, για παράδειγμα, μπορεί να αρχίσει να μετατρέπει την αρνητική μας στάση σε θετική. Και η διαφορά μιας αρνητικής από μια θετική στάση έγκειται σε κάτι ουσιώδες: στις καλύτερες σχέσεις.
Πώς μια απλή κίνηση γίνεται… άγγιγμα ψυχής
Eξι απλές συμβουλές για σωστή επικοινωνία
- Τα άτομα με ειδικές ανάγκες θέλουν να τα αντιμετωπίζουμε όπως και κάθε άλλον. Γι’ αυτό στην επικοινωνία μας μαζί τους να είμαστε απλοί και να χρησιμοποιούμε κοινή λογική.
- Να είμαστε ευγενικοί μαζί τους.
- Να είμαστε υπομονετικοί και διακριτικοί. Να προσπαθούμε να κατανοήσουμε τις ανάγκες τους.
- Να περιμένουμε τις απαντήσεις τους, ίσως χρειαστούν λίγο περισσότερο χρόνο. Να μην προκαταλαμβάνουμε τις απαντήσεις τους αν δεν μπορούν να απαντήσουν αμέσως.
- Να μη διστάσουμε να προσφέρουμε βοήθεια. Προσοχή όμως, όχι αμέσως, όχι προτού μας ζητηθεί και όχι σε υπερβολικό βαθμό. Να ρωτήσουμε προτού την προσφέρουμε και, αν μας πουν όχι, να μην επιμείνουμε.
- Να επικοινωνούμε απευθείας μαζί τους και όχι μέσω τρίτου, π.χ. τον σύντροφο ή τον γονιό του ατόμου με ειδικές ανάγκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.