«Αν το παιδί δεν γράφει κάθε μέρα μία σελίδα, μην περιμένετε ποτέ να γράψει»

Ο Ιωάννης Καζάζης, πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας ζητά στροφή στις παραδοσιακές δεξιότητες της γραφής.
«Αν το παιδί δεν γράφει κάθε μέρα μία σελίδα, μην περιμένετε ποτέ να γράψει. Αν γράφει πέντε εκθέσεις ή δέκα τον χρόνο, τι έγινε; Δεν έγινε τίποτε… Το παιδί πρέπει να γράφει κάθε μέρα'».

Ο Ιωάννης Καζάζης, πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας (ΚΕΓ), οµότιµος καθηγητής του Τμήματος Φιλολογίας, της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, μιλά για την επίκαιρη, όσο ποτέ άλλοτε, ανάγκη στροφής του ελληνικού σχολείου στις παραδοσιακές δεξιότητες της γραφής και ανάγνωσης ακριβείας, ως απάντηση στην αποσυγκέντρωση, που συνεπάγεται η έκθεση των μαθητών στα νέα ψηφιακά μέσα.

Σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, με αφορμή τη συμπλήρωση 20 ετών λειτουργίας του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας -εποπτευόμενο από το υπουργείο Παιδείας Εθνικό Ίδρυμα για τη Γλώσσα- ο καθηγητής επισημαίνει την ανάγκη δημιουργίας μίας κουλτούρας γραφής, με έμφαση στη μεσαία κλίμακα, ήτοι ο μαθητής να μπορεί να συνοψίζει κάποιο θέμα σε μία σελίδα, με συνοχή και γλωσσική ακρίβεια και εξηγεί, πώς '«η ψηφιακότητα με εκπαιδευτικό νου και παιδευτική αξία'» δύναται να ενσωματώσει, με τρόπο δημιουργικό, τις νέες τεχνολογίες στην εκπαίδευση. Προτείνει δε να εφαρμοστούν στο ελληνικό σχολείο τα '«national standards for language'» και εκτιμά πως οι φωτισμένοι δάσκαλοι μπορούν να απαλλάξουν τους μαθητές τους από την «καταδίκη της παπαγαλίας», ενώ υποστηρίζει ότι ένα μέτριο ή κακό σχολικό βιβλίο δε συνιστά απροσπέλαστο εμπόδιο σε ένα εκπαιδευτικό μοντέλο με στόχους και αρχές.

Σκοπός του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας, που υπηρετείται μέσα από τα προγράμματα και τις δράσεις του, είναι η εισαγωγή μίας νέας κουλτούρας γραφής στα προγράμματα διδασκαλίας των Ελληνικών. «Το σημαντικό είναι να ανταποκριθούμε στις ανάγκες της εποχής. Ένας εργοδότης θέλει τον υπάλληλο ή το στέλεχος, που θα μπορεί να συνοψίσει αυτό, το οποίο θέλει να πει, μέσα σε μία σελίδα, π.χ. να γράψει το executive summary, ή να διαβάσει ένα νομοθέτημα, να σταχυολογήσει τα στοιχεία, που ενδιαφέρουν, και σε μία - δύο σελίδες να προτείνει, τι πρέπει να γίνει, με μεγάλη σαφήνεια. Αυτό όλοι διαμαρτύρονται ότι οι δικοί τους άνθρωποι δε μπορούν να το κάνουν. Τι σημαίνει αυτό; Ότι δεν έχουν τη δυνατότητα να γράψουν αυτό που λέμε, στη μεσαία κλίμακα της σύνθεσης'», λέει ο κ. Καζάζης.

Όπως διευκρινίζει, αυτό συμβαίνει, διότι «'έκθεση στο σχολείο μαθαίνουμε να γράφουμε σε 3-4 σελίδες, εδώ και 20 χρόνια ο Χρήστος Τσολάκης έβαλε τη δημιουργία της παραγράφου, το κύτταρο του λόγου- έχουμε δηλαδή τη μικρή κλίμακα και τη μεγάλη, όμως μας λείπει η μεσαία κλίμακα, να μπορούμε, σε 250 ή 300 λέξεις, να συνοψίσουμε τα πράγματα, με συνοχή και με γλωσσική ακρίβεια'».

«Δημιουργούμε, λοιπόν, μία κουλτούρα γραφής στη μεσαία κλίμακα, ώστε το project του παιδιού να μην είναι μεγάλο, να είναι ένας σύντομος, ακριβής και συνεκτικός λόγος. Αυτό γίνεται με την προσήλωση και την καθημερινή γραφή. Αν το παιδί δε γράφει κάθε μέρα μία σελίδα, μην περιμένετε ποτέ να γράψει. Αν γράφει πέντε εκθέσεις ή δέκα τον χρόνο τι έγινε; Δεν έγινε τίποτε… Το παιδί πρέπει να γράφει κάθε μέρα, σε οποιοδήποτε μάθημα, θρησκευτικά, αρχαία, λατινικά, γεωγραφία ή οτιδήποτε…», προσθέτει ο καθηγητής.

Γράφουμε μία σελίδα την ημέρα… Συνιστά η προτροπή αυτή επιστροφή σε εκπαιδευτικές μεθόδους του παρελθόντος; '«Θα σας έλεγα ότι δεν είναι καθόλου του παρελθόντος, ίσα- ίσα είναι πολύ επίκαιρα τώρα, ανάγνωση και γραφή αυτού του είδους'», απαντά ο κ.Καζάζης, εξηγώντας ότι '«σήμερα στο διαδίκτυο ο μαθητής βρίσκει τα πάντα και έχει όλες τις ευκολίες, όμως εκεί, στην ανάγνωση, η τεράστια δύναμη της αυτοσυγκέντρωσης χάνεται, καθώς η οθόνη του έχει το κομμάτι που ζήτησε, τις πληροφορίες, που είναι 3-4 αράδες και παραδίπλα έχει οδηγίες πλοήγησης, φωτάκια που ανάβουν, διαφημίσεις και αυτό αμέσως αποσυγκεντρώνει το παιδί, με αποτέλεσμα η γραφή πολλές φορές να είναι cut and paste'».

«Ο κριτικός αναγνώστης του σχολείου δεν είναι το παιδί, που παίρνει τη σελίδα, την αποστηθίζει και σαν το φωτοτυπικό μηχάνημα την αναπαράγει, αλλά το παιδί, το οποίο του δίνεις ένα πρόβλημα, ξέρει να πλοηγηθεί, να μαζέψει από τους ψηφιακούς πόρους αυτά που του χρειάζονται, με τους κανόνες της λογικής, κάνει το ξεκαθάρισμα, μετά συνθέτει γράφοντας πραγματικά ένα καλό ελληνικό κείμενο και με τους κανόνες της ρητορικής το παρουσιάζει, για να πείσει. Αυτό πρέπει να κάνει το σχολείο και αυτό βοηθάμε εμείς τα παιδιά να κάνουν» επισημαίνει ο πρόεδρος του ΚΕΓ.


Πηγή: http://www.newsbeast.gr