Δευτέρα 13 Απριλίου 2015

Αυτός είναι ο "ροκάς" ιεραπόστολος


Πρόκειται για έναν ξεχωριστό ιερωμένο. Πριν βρεθεί στη Σιέρα Λεόνα ως επικεφαλής της ορθόδοξης ιεραποστολής υπήρξε μέλος ροκ συγκροτήματος. Ο Θέμι Άνταμς, κατά κόσμον Θεμιστοκλής Αδαμόπουλος, έπαιζε μπάσο στο συγκρότημα Flies, από τα πιο γνωστά τη δεκαετία του 60'.

Σήμερα εξακολουθεί να διατηρεί όλα τα ιδιαίτερά του χαρακτηριστικά, όχι για να συναρπάσει από σκηνής, αλλά για να δώσει σκληρές μάχες κατά του Έμπολα.

Δείτε το βίντεο του ALPHA




Πηγή: http://www.enikos.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Οι πολιτικοποιημένες κερκίδες της Ευρώπης


Οι πιο δυνατοί πυρήνες ακροδεξιών και ακροαριστερών, νεοναζί και αναρχικών στα γήπεδα.

Ποιος είπε πως ποδόσφαιρο και πολιτική δεν πάνε μαζί; Όποιος και να το είπε κάνει μεγάλο λάθος! Αρκεί μια ματιά στις κερκίδες των φανατικών στα μεγαλύτερα πρωταθλήματα της Ευρώπης προκειμένου να πειστεί και ο πλέον δύσπιστος.

Πυρήνες ακροδεξιών και ακροαριστερών ή νεοναζί και αναρχικών δεσπόζουν με την παρουσία τους στις κερκίδες των γηπέδων. Ταξικές και πολιτικές διαφορές ποτίζουν με ένταση και μίσος σπουδαίους αγώνες στη Γηραιά Ήπειρο και κάνουν τον... άμαχο πληθυσμό να αναρωτιέται αν πήγε να παρακολουθήσει ποδοσφαιρικό αγώνα ή πολιτική εκδήλωση.

Ιταλία

Στη γειτονική χώρα, όπως άλλωστε και στην Κύπρο, μπορεί κάποιος να συναντήσει τις πλέον έντονα πολιτικοποιημένες κερκίδες. Από τη μια αριστεροί και ακροαριστεροί και από την άλλη ακροδεξιοί και νεοναζί. Από τη μία η Λιβόρνο και η Ρόμα από την άλλη η Ελλάς Βερόνα και η Λάτσιο.

Στη κερκίδα των Λιβορνέζι ανάμεσα στα πανό και τις σημαίες με το έμβλημα της ομάδας θα δεις σφυροδρέπανα αλλά και το πρόσωπο του Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ενώ οι οπαδοί της Ελλάς Βερόνα είναι εκείνοι που κατά καιρούς έχουν συνδεθεί με νεοναζιστικές ομάδες.







Περίπου οι ίδια εικόνα και στο ντέρμπι του μίσους στην «Aιώνια πόλη». Οι... αριστερόστροφοι Ρωμαίοι που εκπροσωπούν την εργατική τάξη της πόλης (αν και κυρίως την τελευταία πενταετία σε ένα κομμάτι της κερκίδας έχει παρατηρηθεί μια... δεξιά στροφή) απέναντι στους Λατσιάλι οι οπαδοί των οποίων χαιρετούν ναζιστικά και έχουν καμάρι πως αποτελούσαν την αγαπημένη ομάδα του Μουσολίνι.







Όπως είναι φυσιολογικό οι τεράστιες διαφορές ανάμεσα στους οπαδούς των συγκεκριμένων ομάδων έχουν σταθεί πολλές φορές η αφορμή για να «πέσει» ανελέητο ξύλο και να προκληθούν σοβαρά επεισόδια.

Γερμανία

Εδώ τα πράγματα είναι μάλλον πιο ξεκάθαρα και απλά. Με δεδομένο το... βεβαρημένο πολιτικό παρελθόν της χώρας οι Αρχές οποιαδήποτε προσπάθεια ανάδειξης της νεοναζιστικής ιδεολογίας την κόβουν σχεδόν στην προσπάθεια γέννησής της. Παρόλα αυτά (μικροί είναι η αλήθεια) πυρήνες όπως η «Εθνική Αντίσταση της Ντόρτμουντ» (NWDO) και η Μπορούσενφροντ (Μέτωπο της Μπορούσια) ήταν αρκετά για να δώσουν ένα στίγμα στους οπαδούς της ομάδας με τα κιτρινόμαυρα.



Από την άλλη στο Αμβούργο οι οπαδοί της Ζανκτ Πάουλι έχουν να υπερηφανεύονται πως διατηρούν (και μάλιστα με σχετική άνεση) τον τίτλο της πιο Αναρχικής ομάδας στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Και δεν αναφερόμαστε στον τρόπο παιχνιδιού της αλλά στην ιδεολογία που κυριαρχεί στην κερκίδα. Αντιρατσιστές, αντιφασίστες, αντισεξιστές, ροκάδες (στην είσοδο της ομάδας στα εντός έδρας παιχνίδια ακούγεται το τραγούδι Hells bells των AC-DC) είναι μερικοί μόνο από τους «τίτλους τιμής» που συνοδεύουν τους οπαδούς που γεμίζουν ασφυκτικά το γήπεδο και διασκεδάζουν ανεξάρτητα από το αν η ομάδα τους κερδίζει ή χάνει.





Ισπανία

Σε αντίθεση με την Γερμανία εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά. Στη χώρα της Ιβηρικής στις κερκίδες δεσπόζει η ακροδεξιά ιδεολογία με πρωτεργάτες τους οπαδούς της Ρεάλ Μαδρίτης (αγαπημένης και πολλαπλά ωφελούμενης από τον δικτάτορα Φράνκο) αλλά και της Εσπανιόλ. Και στις δυο αυτές κερκίδες δεν είναι λίγες οι φορές που έχουν κάνει την εμφάνισή τους σημαίες του Γ' Ράιχ ενώ αξέχαστο σε όλους τους ποδοσφαιρόφιλους θα μείνει το περιστατικό όπου οι σκληροπυρηνικοί οπαδοί της Εσπανιόλ αποδοκίμασαν την ώρα του αγώνα τον τερματοφύλακα της ομάδας του Κάρλος Καμενί ο οποίος κατάγεται από το Καμερούν!





Στον αντίποδα στέκεται η Μπαρτσελόνα της οποίας η έδρα βρίσκεται στη Βαρκελώνη που αποτελούσε το προπύργιο των Αριστερών στον εμφύλιο πόλεμο. Η κερκίδα της Μπάρτσα βέβαια δεν αποτελείται από Αναρχικούς, ωστόσο, φαίνεται πως αυτή η ιστορική λεπτομέρεια σε συνδυασμό με το μίσος για την Μαδρίτη και οτιδήποτε συνδέεται με την Ρεάλ άφησε το στίγμα της με τους περισσότερους «μπλαουγκράνα» να δηλώνουν αριστεροί.





Αντιφασιστική κερκίδα στην Ισπανία διαθέτει και η Ράγιο Βαγιεκάνο οι οπαδοί της οποίας έχουν έντονη πολιτική δράση στους δρόμους της Μαδρίτης και αυτό το μεταφέρουν και στην κερκίδα.



Γαλλία

Στη Γαλλία τα πράγματα λίγο πολύ είναι ξεκάθαρα ακόμα και... γεωγραφικά. Εδώ έχουμε να κάνουμε με Βόρειους και Νότιους. Καμία σχέση με τον Αμερικάνικο εμφύλιο. Εδώ υπάρχουν οι ακροδεξιοί της Παρι Σεν Ζερμέν και οι αριστεροί της Ολιμπίκ Μαρσέιγ.



Εδώ η αντιπαλότητα στην κερκίδα ξεπερνά τα όρια του γηπέδου. Βγαίνει στους δρόμους και τους βάφει με αίμα καθώς οι συγκρούσεις ανάμεσα στους οπαδούς των δυο ομάδων είναι συχνές, σφοδρές και αιματηρές.







Αγγλία

Η περίπτωση της Αγγλίας είναι ιδιαίτερη και σίγουρα χρίζει μεγαλύτερης ανάλυσης. Στο Νησί το πρόβλημα που υπάρχει αφορά περισσότερο τους δρόμους παρά τις κερκίδες. Αυτό, βεβαία, οφείλεται στην καταπολέμηση του χουλιγκανισμού επί Θάτσερ. Παρά τα αντιθέτως θρυλούμενα τα Δρακόντεια μέτρα της Σιδηράς Κυρίας δεν εξάλειψαν τον χουλιγκανισμό απλά τον έβγαλαν έξω από το γήπεδο. Το ίδιο ισχύει και για το κομμάτι πολιτική και κερκίδα. Στην Αγγλία δεν πρόκειται να συναντήσεις κάτι τέτοιο στον βαθμό τουλάχιστον που τον συναντάς σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες.

Παρόλα αυτά ειδική αναφορά θα πρέπει να γίνει στους οπαδούς της Τσέλσι οι οποίοι είναι μακράν οι πλέον πολιτικοποιημένοι οπαδοί. Οι κυνηγοί κεφαλών (όπως είναι γνωστό ένα κομμάτι της κερκίδα των μπλε του Λονδίνου) είναι συνδεδεμένοι με την νεοναζιστική οργάνωση Blood and Honor το ένοπλο κομμάτι της οποίας είναι η γνωστή και μη εξαιρετέα Combat 18 μια εκ των σκληρότερων ναζιστικών ομάδων της Ευρώπης. Ενδεικτικό είναι το πρόσφατο περιστατικό που καταγράφηκε σε ερασιτεχνικό βίντεο στο οποίο εμφανίζονται οπαδοί της Τσέλσι να μην επιτρέπουν την είσοδο στο συρμό του μετρό ενός μαύρου άνδρα στο Παρίσι (είχαν ταξιδέψει στη Γαλλία για το ματς με την Παρί στο πλαίσιο του Τσάμπιονς Λιγκ).





Οι άτυχοι της υπόθεσης είναι οι οπαδοί της Τότεναμ. Όχι επειδή είναι αριστεροί (σε καμία ομάδα της Αγγλίας δεν κυριαρχεί η συγκεκριμένη ιδεολογία, άλλωστε) αλλά επειδή ο σύλλογος έχει... εβραϊκές καταβολές.

Κύπρος

Στη μεγαλόνησο εύκολα θα μπορούσαν να μετονομάσουν το πρωτάθλημα σε... προεκλογική εκστρατεία! Εκεί οι κερκίδες του ΑΠΟΕΛ από τη μία και της Ομόνοιας από την άλλη παραδίδουν δωρεάν μαθήματα πολιτικής αντιπαλότητας. Δεξιοί και ακροδεξιοί στους μεν και αριστεροί- ακροαριστεροί στους δε. Ελληνικές σημαίες και εθνικιστικά συνθήματα στη κερκίδα του ΑΠΟΕΛ, σφυροδρέπανα και συνθήματα υπέρ της... «17 Νοέμβρη» στο πέταλο των οργανωμένων της Ομόνοιας δεν αφήνουν το παραμικρό ίχνος αμφιβολίας ως προς το τι πρεσβεύει η κάθε ομάδα.





Και στη Κύπρο η κόντρα μεταξύ των δύο κερκίδων έχει πολλές φορές ξεπεράσει τα όρια του γηπέδου με πολλά και αιματηρά «ραντεβού» ανάμεσα στους οπαδούς των δύο ομάδων





Ελλάδα

Στα του οίκου μας η υπόθεση είναι ίσως πιο εύκολη απ' οπουδήποτε αλλού. Σε καμία από τις κερκίδες των μεγάλων ομάδων δεν υπάρχουν έντονα τα σημάδια της πολιτικοποίησης. Σε Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, ΑΕΚ και ΠΑΟΚ υπάρχουν και ακροδεξιοί και ακροαριστεροί πυρήνες σε άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο αλλά πουθενά δεν επικρατεί το πολιτικό έναντι του αθλητικού.

Επιπλέον, οι εποχές που οι οπαδοί του Ολυμπιακού ήταν τα παιδιά της εργατικής τάξης ενώ οι αντίστοιχοι του Παναθηναϊκού της αστικής έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και η όποια αναφορά σε έναν τέτοιο διαχωρισμό έχει αξία μόνο αν επιχειρηθεί να γίνει στις ημέρες γέννησης των δυο συλλόγων.

Εσχάτως, θα μπορούσε κάποιος να πει πως σημάδια έντονης πολιτικοποίησης παρατηρούνται στους «Fentagin» του Ατρόμητου και στην «Αυτόνομη Θύρα 10» του Ηρακλή. Αμφότεροι με κύρια τα αντιφασιστικά και αντιεξουσιαστικά χαρακτηριστικά τους, χωρίς όμως κάποιος από αυτούς να έχει μέχρι στιγμής το… αντίπαλον δέος.





Τέλος, μια κατηγορία μόνοι τους είναι οι οπαδοί του Αστέρα Εξαρχείων. Και μόνο το ότι οι οπαδοί του Αστέρα που κάθε Κυριακή γεμίζουν το γήπεδο της «Αλεπότρυπας» σε κάθε γκολ της ομάδας φωνάζουν «Μπάτσοι- Γουρούνια- Δολοφόνοι» αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι ο Αναρχικός χώρος έχει τη δική του ομάδα!



Οι οπαδοί του Αστέρα, μάλιστα, πριν μερικά χρόνια είχαν διοργανώσει πάρτι... υποβιβασμού στην πλατεία Εξαρχείων όπου κυριάρχησαν τα συνθήματα αγάπης προς την ομάδα και... μίσους προς το κράτος!


Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Απίστευτο και σοκαριστικό: Οδηγούσε ανάποδα στην Εθνική οδό


Δείτε το βίντεο.

Στα χέρια της ΕΛ.ΑΣ. είναι μία γυναίκα από το Ηράκλειο της Κρήτης που καταγράφηκε να οδηγεί ανάποδα στην αριστερή λωρίδα του Βόρειου Οδικού Αξονα Κρήτης. Η Τροχαία του ΒΟΑΚ, αξιοποιώντας όλες τις πληροφορίες που είχε στα χέρια της, έφτασε άμεσα στα ίχνη της συγκεκριμένης οδηγού, η οποία θα κληθεί να λογοδοτήσει για την άκρως επικίνδυνη οδηγική συμπεριφορά της που έθεσε σε κίνδυνο τους συνανθρώπους της, όπως αναφέρει το τοπικό flashnews.

Κατά την «τρελή» πορεία του μικρού Nissan Micra στο αντίθετο ρεύμα και την αριστερή λωρίδα, παρά λίγο να συγκρουστεί με ένα τουλάχιστον κανονικά κινούμενο όχημα, το οποίο οδηγούσε επίσης γυναίκα.

Το αυτοκίνητο της τελευταίας διέθετε και κάμερα καταγραφής από την οποία και το σχετικό βίντεο.



Όπως είπε, δεν πίστευε στα μάτια της όταν είδε το αυτοκίνητο να έρχεται προς το μέρος της και ευχαριστεί το Θεό που γλύτωσε και βγήκε ζωντανή από αυτό το συμβάν.


Πηγή: http://www.newsonly.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Δολοφόνος και μουσικός της black metal δίνει συμβουλές… φλερτ


Έγινε γκουρού της αγάπης και λέει πώς να ρίξετε μια γυναίκα.

Ο Varg «Burzum» Vikernes, είναι ένας μουσικός της black metal, καταδικασθείς για φόνο και όπως φαίνεται πλέον είναι και γκουρού της αγάπης! Το 1991 ο 41χρονος σήμερα Νορβηγός, σχημάτισε το μουσικό πρότζεκτ Burzum και έγινε μέρος της black metal σκηνής της χώρας του. Λίγους μήνες αργότερα, κατηγορήθηκε για τον εμπρησμό τριών τουλάχιστον εκκλησιών και το 1993 σχημάτισε το γκρουπ Mayhem.

Τον Αύγουστο του ιδίου έτους, ο κιθαρίστας της μπάντας Øystein Euronymous Aarseth, μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου και ο Vikernes συνελήφθη ως ύποπτος για το φόνο. Το 1994, καταδικάστηκε σε κάθειρξη 21χρόνων ενώ αποφυλακίστηκε τον Μάιο του 2009 με όρους.

Πριν λίγα εικοσιτετράωρα, ανέβηκε ένα βίντεο στο διαδίκτυο με τον ίδιο να δίνει συμβουλές για το πώς να ρίξει κανείς μιας γυναίκα. Ιδού τι λέει στο βίντεο, υπό τους ήχους μιας μελωδίας πιάνου: «Οι γυναίκες δεν πέφτουν από τον ουρανό… Πρέπει να τις κερδίσεις, να τις ψάξεις…. Πάντα ήταν δύσκολο για τους άντρες να βρουν καλές γυναίκες», σημειώνει και συνεχίζει «γίνε ήρωας και θα είσε σε θέση να βρείς τις καλύτερες γυναίκες της φυλής μας»… Πάντως, πολλά σάιτ χαρακτηρίζουν τον αμφιλεγόμενο αυτό μουσικό, ως ρατσιστή.






Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Δείτε τι έπιασε στα δίχτυα του ψαράς στον Έβρο


Την πιο σπάνια ψαριά της ζωής του, έκανε ένας ψαράς στο Πύθιο Διδυμοτείχου.

Ο ψαράς έριξε τα δίχτυα του στον πλημμυρισμένο κάμπο και όταν τα μάζεψε, είχε πιάσει ένα ψάρι που… δεν είχε ξαναδεί ποτέ στη ζωή του!

Το σπάνιο ψάρι, που μπλέχτηκε στα δίχτυα του ψαρά, ήταν ένας οξύρρυγχος.

Μάλιστα, πριν λίγες εβδομάδες ακόμη ένας οξύρρυγχος, ο οποίος φαίνεται ότι είχε διαφύγει από ιχθυοκαλλιέργεια της Βουλγαρίας, είχε αλιευθεί στον Έβρο.

Δείτε το βίντεο:




Πηγή: http://www.enikos.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Ο Γάλλος "Spiderman" σκαρφάλωσε σε ουρανοξύστη 75 ορόφων


Ένας 52χρονος άντρας, γνωστός και ως Γάλλος "Spiderman" σκαρφάλωσε με επιτυχία σε έναν από τους υψηλότερους ουρανοξύστες στον κόσμο.

Ο Αλέν Ρομπέρτ, κατάφερε να ανέβει στην κορυφή του 75όροφου ουρανοξύστη Cayan Tower στο Ντουμπάι, ύψους 307 μέτρων, σε λιγότερο από 70 λεπτά. Μάλιστα ο 52χρονος δεν χρησιμοποίησε σχοινιά αλλά μόνο τα χέρια του.

Ο ριψοκίνδυνος αναρριχητής το 2011, είχε ανέβει και στο υψηλότερο κτίριο του κόσμου, το Burj Khalifa που επίσης βρίσκεται στο Ντουμπάι.




Πηγή: http://www.enikos.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Ταξιδεύοντας με ένα κατοικίδιο στο αεροπλάνο


Η Delta Air Lines παρέχει ειδική συσκευή GPS στους ιδιοκτήτες τους.
Ένα αεροπορικό ταξίδι με το κατοικίδιο είναι μια εξαιρετικά στρεσογόνος διαδικασία για τα ζωάκια, αλλά και τους ιδιοκτήτες τους που ανησυχούν γι' αυτά.

Η αμερικάνικη αεροπορική εταιρεία Delta Air Lines βρήκε έναν τρόπο για να καθησυχάζει τους επιβάτες της-ιδιοκτήτες κατοικίδιων, παρέχοντάς τους μία ειδική συσκευή GPS που τους παρέχει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο, για παράδειγμα τη θερμοκρασία στο χώρο που βρίσκονται ή το αν το κλουβί στο οποίο βρίσκονται είναι σε όρθια θέση ή όχι.

Η νέα αυτή τεχνολογία αναπτύχθηκε από την εταιρεία Sendum Wireless Corp. και διατίθεται στους επιβάτες με επιπλέον κόστος 50 δολαρίων ανά πτήση σε δέκα αμερικανικά αεροδρόμια.


Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Kaspersky Lab: Tο μέλλον της τεχνολογίας έως το 2045


Περίπου πριν από 30 χρόνια ξεκίνησε η τακτική χρήση του προσωπικού ηλεκτρονικού υπολογιστή, ο οποίος στην πορεία συνέβαλε στο μετασχηματισμό της κοινωνίας και του τρόπου ζωής μας. Με έμπνευση αυτό το ορόσημο, οι ειδικοί της Kaspersky Lab θέλησαν να εξετάσουν πώς περίπου θα μοιάζει το μέλλον, ποια θα είναι η εξέλιξη τεχνολογιών πληροφορικής και ποιες θα είναι οι αλλαγές στη ζωή μας στη νέα ψηφιακή πραγματικότητα του 2045, δηλαδή σε 30 χρόνια από σήμερα.

«Με το σημερινό ρυθμό ανάπτυξης των Τεχνολογιών Πληροφορικής, είναι αρκετά δύσκολο να προβλέψει κανείς με ακρίβεια πώς θα είναι το τοπίο σε μερικές δεκαετίες. Ωστόσο, είναι σαφές ότι κάθε χρόνο οι τεχνολογίες μας θα γίνονται ακόμα πιο έξυπνες και οι άνθρωποι θα πρέπει να μπορούν να συμβαδίζουν με αυτές. Οπωσδήποτε, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι οι ψηφιακοί εγκληματίες θα συνεχίσουν να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την αξιοποίηση κάθε νέας προόδου στον τομέα της Πληροφορικής για τους δικούς τους κακόβουλους σκοπούς», δήλωσε ο Alexander Gostev,Chief Security Expert της Kaspersky Lab. «Αλλά όπως και αν μοιάζει ο κόσμος μας σε 30 χρόνια, θα πρέπει να ξεκινήσουμε να βελτιώνουμε την άνεση, την ασφάλεια και την ευημερία μας από τώρα. Η τεχνολογία είναι απλώς ένα εργαλείο και είναι εξολοκλήρου στο χέρι μας αν θα τη χρησιμοποιήσουμε για καλό ή κακό σκοπό», συμπλήρωσε.

Τα ρομπότ θα είναι παντού
Είναι πιθανό ο παγκόσμιος πληθυσμός να περιλαμβάνει δισεκατομμύρια ανθρώπων και δισεκατομμύρια ρομπότ, με τα τελευταία να κάνουν σχεδόν όλη τις δουλειές ρουτίνας ή τις βαριές εργασίες. Οι άνθρωποι θα εργάζονται για τη βελτίωση του λογισμικού των ρομπότ και η βιομηχανία της Πληροφορικής θα αποτελεί το «σπίτι»των εταιρειών που αναπτύσσουν προγράμματα για ρομπότ, όπως έγινε περίπου στις μέρες μας με τις εταιρείες που αναπτύσσουν εφαρμογές, τις οποίες οι χρήστες «κατεβάζουν» και εγκαθιστούν.

«Μηχανικοί άνθρωποι»
Σε κάποιο βαθμό, τα όρια μεταξύ ανθρώπων και ρομπότ θα γίνουν θολά. Στις μεταμοσχεύσεις θα αρχίσουν να χρησιμοποιούνται ηλεκτρονικά ελεγχόμενα τεχνητά όργανα και η προσθετική μελών θα αποτελεί ρουτίνα στη χειρουργική διαδικασία. Νανορομπότ θα «ταξιδεύουν» βαθιά μέσα στο ανθρώπινο σώμα για την έγχυση φαρμάκων σε ασθενή κύτταρα ή για την εκτέλεση μικροχειρουργικών επεμβάσεων. Ειδικά εγκατεστημένοι αισθητήρες θα παρακολουθούν την υγεία των ανθρώπων και θα μεταφέρουν τα ευρήματα τους σε cloud«αποθήκες», στις οποίες θα έχουν πρόσβαση οι γιατροί. Όλα αυτά, λογικά μπορεί να οδηγήσουν σε σημαντική αύξηση του προσδόκιμου ζωής.

«Έξυπνα» σπίτια
Επιπλέον, οι άνθρωποι θα ζουν σε «έξυπνα» σπίτια, όπου οι περισσότερες ανέσεις θα είναι πλήρως αυτοματοποιημένες. Το λογισμικό που θα «τρέχει» το σπίτι, θα φροντίζει για την κατανάλωση και την αναπλήρωση ενέργειας, νερού, τροφίμων και προμηθειών. Η μόνη ανησυχία των κατοίκων θα είναι να εξασφαλίσουν ότι διαθέτουν αρκετά χρήματα στην τράπεζα για να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους.

Η νέα εποχή της Υπερ-πληροφορίας
Τα ψηφιακά μας alter ego θα πάρουν πλήρη μορφή, μέσα σε μια ενιαία παγκόσμια υποδομή, ικανή να αυτορυθμίζεται και η οποία θα ασχολείται με τη διαχείριση της ζωής στον πλανήτη. Το σύστημα θα λειτουργεί περίπου όπως τoσημερινό TOR. Οι πιο ενεργοί και αποτελεσματικοί χρήστες θα κερδίζουν δικαιώματα συντονιστή. Το σύστημα θα προσανατολίζεται στην κατανομή των πόρων μεταξύ των ανθρώπων, στην πρόληψη των ενόπλων συγκρούσεων και σε άλλες ανθρωπιστικές δράσεις.

3DΕκτύπωση – Γρήγορη και οικονομική
Δεν θα είναι μόνο οι δουλειές ρουτίνας που θα περάσουν στην ιστορία, καθώς η παραγωγή συγκεκριμένων ειδών δεν θα είναι πλέον αναγκαία. Αντιθέτως, 3D εκτυπωτές θα μας δώσουν τη δυνατότητα να σχεδιάσουμε και να δημιουργήσουμε ό, τι χρειαζόμαστε, από είδη οικιακής χρήσης, όπως πιάτα και ρούχα, μέχρι δομικά υλικά για το σπίτι του μέλλοντος.

Όχι άλλοι υπολογιστές

Μπορεί η έκρηξη της Πληροφορικής να οφείλεται στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αλλά το 2045, μάλλον θα τους βλέπουμε μόνο σε μουσεία. Για να είμαστε πιο ακριβείς, δεν θα χρειαζόμαστε πλέον ένα εργαλείο για την επεξεργασία δεδομένων – δηλαδή, γι’ αυτό που κάνει ουσιαστικά ένας υπολογιστής. Θα υπάρξει μια ακόμα μεγαλύτερη γκάμα «έξυπνων» συσκευών, οι οποίες θα αναλάβουν σταδιακά την εκτέλεση των λειτουργιών των σημερινών υπολογιστών. Για παράδειγμα, η χρηματοοικονομική ανάλυση θα μπορεί να γίνεται από έναν server με τη χρήση ηλεκτρονικών εγγράφων κι όχι από έναν λογιστή που θα χρησιμοποιεί έναν προσωπικό υπολογιστή.

Τεχνοφοβία

Παρόλα αυτά, δεν θα είναι όλοι ενθουσιασμένοι με τον νέο «ρομποτικό» κόσμο. Είναι πιθανόν να προκύψουν νέου τύπου «Λουδίτες», οι οποίοι θα αντιταχθούν στην ανάπτυξη των «έξυπνων» σπιτιών, στον αυτοματοποιημένο τρόπο ζωής και στα ρομπότ. Η αντίθεση προς τις εξελίξεις της Πληροφορικής θα οδηγήσει κάποιους στην αποφυγή χρήσης έξυπνων συστημάτων, συσκευών και ρομπότ για ορισμένους τύπους εργασιών και αυτοί δεν θα έχουν καμία ψηφιακή ταυτότητα.


Πηγή: http://www.kathimerini.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Δύναμη Ψυχής: Πάσχει από εγκεφαλική παράλυση και γράφει βιβλίο με τα δάχτυλα του ποδιού της


Μπορεί η ζωή να της έδειξε το σκληρό πρόσωπο της από το πρώτο της λεπτό στον κόσμο, όμως η 23χρονη Χου Χουγιάν, από την Κίνα, δεν το βάζει κάτω και παραδίδει μαθήματα ζωής!!!

Η νεαρή πάσχει από εγκεφαλική παράλυση και μπορεί να κουνήσει μόνο το κεφάλι και τα δάχτυλα του αριστερού της ποδιού… Αυτό όμως δεν την σταματάει, καθώς ήδη έχει ξεκινήσει να γράφει το πρώτο της βιβλίο…


Η συναρπαστική ιστορία της όμως δεν τελειώνει εδώ. Όταν γεννήθηκε, οι γιατροί έλεγαν στους γονείς της ότι δεν πρόκειται να ζήσει και θα πεθάνει τις επόμενες μέρες. Ωστόσο, εκείνη τους διέψευσε κι έζησε… Όταν ήταν σχεδόν ενός έτους, διεγνώσθη με εγκεφαλική παράλυση.

Είχε επίσης την ατυχία να μεγαλώσει σε μια αγροτική κοινότητα της επαρχίας Ανχούι, στην ανατολική Κίνα όπου ακόμα και τα υγιή παιδιά αγωνίζονται για το δικαίωμα σε μια τυπική εκπαίδευση.

Λίγο το πρόβλημα υγείας της, λίγο η κακή οικονομική κατάσταση της οικογένειας της, δεν της επέτρεπαν μια εκπαίδευση κατ’ οίκων. Αυτό θα ήταν πρόβλημα για τον οποιονδήποτε, όχι όμως για την 23χρονη… μιας και η δίψα της για μόρφωση ξεπέρασε όλα τα εμπόδια!

Η ίδια έμαθε να διαβάζει και να γράφει, βλέποντας τους υπότιτλους στην τηλεόραση και έχει φτάσει σε ένα αξιόλογο επίπεδο καθώς μπορεί να γράφει 20 με 30 λέξεις το λεπτό, φτάνοντας στο έκτο κεφάλαιο του βιβλίου της!



Οι γονείς της δηλώνουν περήφανοι για την κόρη τους που έχει μάθει να παλεύει ενάντια στις πιθανότητες. H μητέρα της, Σουν, τονίζει ότι η κόρη της έδειξε την αποφασιστικότητα της από μικρή: «Για να μάθει να μιλάει σωστά, επαναλάμβανε μια λέξη έως και χίλιες φορές ώστε να την προφέρει όπως πρέπει».

«Έμαθα μόνη μου να διαβάζω και να γράφω. Αυτό μου δίνει την δυνατότητα να επικοινωνώ με ανθρώπους από όλο τον κόσμο. Δεν είμαι καμία μεγαλοφυΐα αλλά είμαι πολύ συγκεντρωμένη. Όταν έχεις μια αναπηρία πρέπει να έχεις υπομονή και ψυχική δύναμη», αναφέρει η γενναία νεαρή.





Πηγή: http://www.star.gr
Διαβάστε περισσότερα...

180 οι συνολικές κλίνες του Εθνικού Κέντρου Αποκατάστασης


Σε 180 κλίνες ανέρχεται η συνολική δύναμη κλειστής νοσηλείας του Εθνικού Κέντρου Αποκατάστασης, σύμφωνα με τον νέο Οργανισμό του ειδικού νοσοκομείου, που δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης.

Όπως αναφέρεται, στο Εθνικό Κέντρο Αποκατάστασης (ΕΚΑ) παρέχονται υπηρεσίες Αποκατάστασης με την εφαρμογή των πλέον σύγχρονων παροχών σε επίπεδο ποιότητας νοσηλείας, διαγνωστικών και θεραπευτικών τεχνικών, νέων τεχνολογιών, έρευνας και εκπαίδευσης στον τομέα της Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης.

Το ΕΚΑ νοσηλεύει ασθενείς με οργανικό και λειτουργικό έλλειμμα μετά από πάθηση συγγενή ή επίκτητο ή τραυματισμό του νευρικού, μυοσκελετικού, καρδιοαναπνευστικού, ουρογεννητικού συστήματος ή πολυσυστηματική βλάβη και εφαρμόζει διαγνωστικές και θεραπευτικές τεχνικές από την πρώιμη και υποξεία φάση μέχρι την αποθεραπεία και την κοινωνική επανένταξη.

Σκοπός του ΕΚΑ είναι να παρέχει όλες τις απαραίτητες ιατρικές και κοινωνικές υπηρεσίες στον πάσχοντα πολίτη που χρήζει Αποκατάστασης ώστε να κατευθύνει την διαδικασία ανάρρωσής του, να ενισχύσει τις λειτουργικές ικανότητές του, να υποκαταστήσει τις χαμένες λειτουργίες του και με την βοήθεια της κατάλληλης υποστηρικτικής τεχνολογίας, να προάγει την λειτουργική αυτονομία και να συνδράμει στην οικογενειακή και επαγγελματική επανένταξη του πολίτη με αναπηρία παρεμβαίνοντας κατάλληλα στη διαμόρφωση των συνθηκών του περιβάλλοντός του.

Το ΕΚΑ δέχεται ασθενείς από όλες τις περιφέρειες της Ελληνικής Επικράτειας, Ευρωπαίους πολίτες ή και πολίτες άλλων χωρών σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύ−ουσες διακρατικές συμφωνίες. Περιλαμβάνει κλειστές δομές νοσηλείας ασθενών σε κλινικές Φυσικής Ιατρικής και Αποκατάστασης για ενεργό Αποκατάσταση και ανοικτές δομές αποθεραπείας−Αποκατάστασης για συνέχιση της θεραπείας, για εξασφάλιση της παρακολούθησης ή και για εφαρμογή θεραπειών Αποκατάστασης σε ασθενείς που δεν νοσηλεύονται και παρέχει την δυνατότητα ανάπτυξης αθλητικών δραστηριοτήτων με στόχο κυρίως την φυσική ιατρική αποκατάσταση και τον ειδικό αθλητισμό των ΑμεΑ. Επίσης παρέχει την δυνατότητα δημιουργίας στέγης υποστηριζόμενης διαβίωσης.

Επίσης, αποτελεί αξιολογικό κέντρο καταγραφής και ταξινόμησης της λειτουργικότητας ή αναπηρίας μέσα από κριτήρια δραστηριοτήτων σε συνθήκες πραγματικού περιβάλλοντος. Διαδραματίζει επίσης ιδιαίτερο παιδαγωγικό ρόλο στην διαμόρφωση της κοινής γνώμης για την αποδοχή του πολίτη με αναπηρία, την άρση του στιγματισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού.

ΟΡΓΑΝΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Τα όργανα διοίκησης του Νοσοκομείου είναι: Το Ενιαίο Συλλογικό Όργανο Διοίκησης, ο κοινός Διοικητής του Νοσοκομείου, ο Αναπληρωτής Διοικητής, όταν ορίζεται και το Συμβούλιο Διοίκησης.


Πηγή: http://www.healthview.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Ρέθυμνο: Παρά τις υποσχέσεις μετ’ εμποδίων η πρόσβαση των ΑμεΑ


Περιορισμένης φιλοξενίας αποδεικνύεται στην πράξη πως είναι τελικά η πόλη του Ρεθύμνου για τα άτομα με αναπηρία και ειδικότερα γι’ αυτά που αντιμετωπίζουν προβλήματα κινητικότητας.

Η πρόσβαση που έχουν τα άτομα που είναι καθηλωμένα σε αναπηρικά αμαξίδια σε διάφορα σημεία τόσο του Ρεθύμνου, όσο και των Χανίων, είναι κάτι παραπάνω από προβληματική, την ίδια στιγμή που οι αρμόδιοι αρκούνται στο να μοιράζουν υποσχέσεις….

Ώρα 12 το μεσημέρι και όσο και αν πατούσαμε το κουμπί για να ανοίξει η πίσω πόρτα του δημαρχείου στο Ρέθυμνο, η οποία σχεδιάστηκε για να εξυπηρετεί τα άτομα με αναπηρία, αυτή παραμένει χαλασμένη.

Δύο βήματα πιο πέρα τίποτα δεν έχει βελτιωθεί και στο τμήμα κοινωνικής προστασίας του δήμου, αφού το μεγάλο σκαλοπάτι που μεσολαβεί εμποδίζει την πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία στη συγκεκριμένη υπηρεσία.

Αντίστοιχη η εικόνα και στο κτίριο που στεγάζεται ο ΟΤΕ, όπου η πίσω πόρτα της υπηρεσίας που διαθέτει ράμπα, παραμένει ερμητικά κλειστή.

Είναι η τρίτη φορά μέσα σε 54 ημέρες που η «Νέα Τηλεόραση Κρήτης» καταγράφει το ίδιο σκηνικό στις δημόσιες υπηρεσίες και στους δρόμους της πόλης, όπου τα άτομα με αναπηρία δεν έχουν εύκολα πρόσβαση. Όλο αυτό το διάστημα το μόνο που ακούσαμε ήταν υποσχέσεις.

Και αν νομίζετε ότι αυτά συμβαίνουν μόνο στο κέντρο της πόλης, κάνετε λάθος. Εξίσου τραγική είναι η κατάσταση και στην οδό Τρανταλλίδου που στεγάζεται το νοσοκομείο. Όπου υπάρχουν ράμπες είναι άκρως επικίνδυνες για τους ανθρώπους που είναι καθηλωμένοι στα αναπηρικά αμαξίδια, ενώ κατά μήκος του δρόμου δεν βρήκαμε ούτε μία θέση στάθμευσης για άτομα με αναπηρία.

Δύσκολα προσβάσιμη όμως είναι και η πόλη των Χανίων. Ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο στα Χανιά, είναι ότι στη μία πλευρά του δρόμου υπάρχουν ράμπες, όμως στην απέναντι δεν υπάρχουν. Αλλά ακόμα και στις περιπτώσεις που υπάρχουν, τις περισσότερες φορές είναι κατειλημμένες από σταθμευμένα αυτοκίνητα με αποτέλεσμα την ταλαιπωρία των αναπήρων…



Διαβάστε περισσότερα...

Οι ξεχωριστοί δίδυμοι της Θεσσαλονίκης προσπαθούν να αλλάξουν τον τρόπο που αντιμετωπίζει ο κόσμος την αναπηρία


Γεννήθηκαν με μερικά δευτερόλεπτα διαφορά. Ένα βράδυ του 1987. Οι «δίδυμοι του Φαλήρου», όπως τους φώναζαν στη γειτονιά. Κάποιο λάθος προκάλεσε στον Ανδρέα εγκεφαλική παράλυση. Ένα βράδυ του 2015 μου αφηγήθηκαν την ιστορία τους. Ο Ανδρέας ως δικηγόρος πλέον και με διακρίσεις σε Παραολυμπιακούς και ο Νίκος ως μεταπτυχιακός φοιτητής στην Αμερική που προσπαθεί να αλλάξει το παγκόσμιο design με έμφαση στα άτομα με αναπηρία. Το μαγνητόφωνο γράφει.




«Αυτό που θυμάμαι από την παιδική μου ηλικία είναι όμορφες στιγμές από την Νεάπολη και τα Βράσνα. Τους γονείς μου και τον αδερφό μου γύρω από μεγάλα οικογενειακά τραπέζια. Όμορφες εικόνες. Η προσαρμογή μου στο δημοτικό ήταν εύκολη. Πάντα πίστευα και πιστεύω ότι όλα τα εμπόδια πρέπει να τα ξεπερνάς. Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς. Έτσι δε λένε; Κακά τα ψέματα, όμως, η Ελλάδα δεν έχει ένα ολοκληρωμένο σύστημα για ΑΜΕΑ τόσο σαν χώρα όσο και στο εκπαιδευτικό σύστημα.

«Μέγιστο πρόβλημα αποτελεί ο κοινωνικός ρατσισμός. Οφείλει να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν έχουμε καμία διαφορά με τον υπόλοιπο κόσμο και μπορούμε να κάνουμε σχέσεις, φίλους, να έχουμε ενδιαφέροντα όπως όλοι».

Αν μου δινόταν η ευκαιρία, τώρα που βλέπω τα πράγματα ολοκληρωμένα στην καθημερινότητά μου, πρέπει να αλλάξουν τρία πράγματα για εμάς στην Ελλάδα. Αρχικά να υπάρχει επιτέλους προσβασιμότητα σε χώρους όλων των ειδών. Δεν είναι δυνατόν το 2015 να μην μπορούμε να ανεβούμε από το πεζοδρόμιο. Επίσης, πρέπει επιτέλους να δίδονται δωρεάν τα αναπηρικά είδη σε αυτούς που τα έχουν ανάγκη, ενώ μέγιστο πρόβλημα αποτελεί και ο κοινωνικός ρατσισμός. Οφείλει να καταλάβει ο κόσμος ότι δεν έχουμε καμία διαφορά με τον υπόλοιπο κόσμο και μπορούμε να κάνουμε σχέσεις, φίλους, να έχουμε ενδιαφέροντα όπως όλοι», αναφέρει ο Ανδρέας και μου δείχνει τον χαρτοφύλακα που κουβαλάει το πρωί από το Φάληρο για τα δικαστήρια.

«Από μικρός ήθελα να εκπροσωπώ ανθρώπους, να εξηγώ με επιχειρήματα τις θέσεις τους. Κυρίως να αποδείξω σε όλους ότι μπορώ να σπουδάσω. Η αγάπη μου για το νομικό πλαίσιο οδήγησε και στις εξετάσεις για τη Νομική. Ήταν ένα μεγάλο όνειρο για εμένα, που πήρε σάρκα και οστά. Αφιερώνω τα πρωινά στο γραφείο, μελετώντας τις υποθέσεις που μας έρχονται.

Κάπως έτσι ξεκίνησε και η κολύμβηση. Μεγάλη αγάπη. Ένας οικογενειακός φίλος, ο Στέφανος Φασιάς, με παρότρυνε να ξεκινήσω. Το έκανα το 2005 και έχω καταφέρει να αγωνιστώ σε δύο Παραολυμπιάδες, το 2008 στο Πεκίνο όπου κατέκτησα το ασημένιο μετάλλιο στα 50 μέτρα ύπτιο κατηγορίας S1 και το 2012 στο Λονδίνο, όπου κατέκτησα την 7η θέση στην ίδια κατηγορία. Σημαντικά με έχουν βοηθήσει οι προπονητές μου Χρυσάφης Βαγγελακάκης και Γιάννης Νάτσιος καθώς και η γυμνάστρια Σία Ζουρλαδάνη. Δε θα ξεχάσω, όμως, ποτέ, πριν τον αγώνα του Πεκίνου, τον τότε προπονητή μου, Γιάννη Νεράντζη, να μου ψιθυρίζει πως «ότι κι αν κάνεις, για μένα είναι το ίδιο. Μπες μέσα χωρίς άγχος». Η 2η θέση στο βάθρο ήταν το καλύτερο δώρο. Και σκέψου πως στην αρχή φοβόμουν καν να βουτήξω», προσθέτει και αναφέρεται στον αδερφό του.

«Για μένα ο αδερφός μου είναι σπουδαίος. Τον θεωρώ ανοιχτόμυαλο, χωρίς κόμπλεξ, έξυπνο και ευαίσθητο. Δεν είναι τυχαίο το αντικείμενο των σπουδών του. Θα προσπαθήσει να αλλάξει τον τρόπο που προσλαμβάνει ο σύγχρονος άνθρωπος το design. Και μέσα σε αυτό να εντάξει και τα άτομα με αναπηρία, δημιουργώντας ένα ομορφότερο περιβάλλον για να αναπτυχθούν. Είναι μικρό πράγμα αυτό;».

Ο Νίκος βρίσκεται στην Ελλάδα για τις διακοπές και το επόμενο πρωί πετάει για Αμερική. Εκεί στεγάζεται, άλλωστε, το μεγάλο του όνειρο να αλλάξει τον τρόπο που το design αντιμετωπίζει το άτομο με αναπηρία.

«Το American Dream προέκυψε σχετικά νωρίς. Είχα ταξιδέψει οικογενειακώς στην Αμερική και στον Καναδά από μικρός και εξ αρχής είχα γοητευτεί από τις νέες εικόνες και συμπεριφορές που αντίκρισα. Στην πορεία ανέπτυξα την επιθυμία να ζήσω έστω και ένα διάστημα της ζωής μου εκεί, να με δω σε ένα τόσο μακρινό (για τα τότε μάτια μου) περιβάλλον, η οποία υλοποιήθηκε στο να έρθω να σπουδάσω σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Μέσω περιέργειας και γοητείας, λοιπόν, βρέθηκα εδώ, και μέσω περιέργειας και γοητείας κάνω τα υπερατλαντικά βήματά μου.

Ολοκληρώνω το Master μου στο Interior Design στο Pratt Institute στο Brooklyn. Αυτό που με έλκυσε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο σε αυτό το πανεπιστήμιο είναι ότι αντιμετωπίζουν τον σχεδιασμό και την μελέτη του χώρου μέσα από τον γνώμονα που οι ίδιοι αποκαλούν Poetic Pragmatism, ποιητικό ρεαλισμό. Είναι η προσέγγιση που κατ'εμέ έχει καθιερώσει τη σχολή στο επίπεδο που τη βρίσκουμε σήμερα, σε ένα εκπαιδευτικό φυτώριο όπου προβληματισμοί και λύσεις ενθαρρύνονται και δομούνται πέραν πάσης προσμονής.

Ήδη σε πρακτικό επίπεδο έγιναν και συνεχίζουν να γίνονται μελέτες και κινήσεις για την πλέον λειτουργική προσβασιμότητα των ατόμων με αναπηρία σε όλες τις εκφάνσεις του design. Μελετάται το σύνολο των τρόπων που ένας άνθρωπος με την οποιαδήποτε δυσκολία χρησιμοποιεί αντικείμενα ή καταλαμβάνει χώρο και βάσει αυτής της μελέτης αναδιαμορφώνεται ο σχεδιασμός και η αντιμετώπιση.

Το στοίχημα νομίζω τώρα είναι, αφού ήδη σε πρακτικό επίπεδο ξεκίνησαν να γίνονται βήματα για την εισαγωγή των "αναπήρων" στον κόσμο των "αρτιμελών" μέσω των μελετών επί της προσβασιμότητας, να εισαχθούν και οι "αρτιμελείς" στη ζωή των "αναπήρων", ή αλλιώς να επαναπροσδιορίσουμε την έννοια της αρτιμέλειας σε κοινωνικούς όρους με εργαλείο τον σχεδιασμό. Είναι ασαφής η χρησιμότητα του συνόρου μεταξύ αρτιμελών και αναπήρων στο κοινωνικό σύνολο και οφείλει να αναθεωρηθεί.

Μελετώ το πώς μπορώ να χρησιμοποιήσω την συνεχή μας έκθεση στο χώρο προς ενθάρρυνση και έμπνευση της συμπόνιας, αρχικά στον εαυτό μας και με απώτερο στόχο την εξάπλωσή της ως κοινωνικό στοιχείο. Μελετώ επίσης μέσα από αυτή την αναζήτηση ζητήματα περί κοινωνικών συνόρων και προσωπικής/κοινωνικής προσβασιμότητας σε ένα σχεδιαστικό πρωτόκολλο που ως τώρα δομείται με γνώμονα την αρτιμέλεια, με έναν vitruvian man εμμονικά υπόψη. Η ουσιαστική ερώτηση που θέτω είναι πώς μπορούμε σχεδιάσουμε μια κοινωνία ευπρόσδεκτη στον προσωπικό μας πόνο, στις δικές μας μη-αρτιμέλειες, στον κόσμο που κουβαλούμε μέσα μας –κατά πόσο το design μπορεί να διαπεράσει το δερματικό σύνορο και να αγγίξει εσωτερικά ζητήματα.

Λοιπόν, αυτό που συνάντησα στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού και με εντυπωσίασε είναι ότι οι άνθρωποι είναι ίδιοι (όχι ότι περίμενα να δω και ανθρωπόμορφα τέρατα, βέβαια). Πάντα είχα την εντύπωση και στα ταξίδια που είχα κάνει, αλλά και από περιγραφές/ταινίες/ιστορίες ότι ο κόσμος εκεί θα ήταν δραστικά διαφορετικός στο πώς νιώθουν και πώς σκέφτονται. Τελικά με εντυπωσίασαν οι ομοιότητες που αντίκρισα, σε πόσους πολλούς τρόπους μοιάζουμε οι άνθρωποι όπου και αν βρεθούμε.

Η ειδοποιός διαφορά στον τομέα της κοινωνικής αντιμετώπισης της αναπηρίας έγκειται στην ισχύ των ομάδων πίεσης των ατόμων με αναπηρία για πιο προσβάσιμη κοινωνική ζωή, που εκφράζεται στο σύνολο απαράβατων κανονισμών στο σχεδιασμό και την μελέτη του αστικού πλέγματος. Πέρα από αυτό, οι άνθρωποι και η σχέση τους με τον πόνο και τη συμπόνια δένονται με περισσότερες ομοιότητες παρά διαφορές στις δύο όχθες, με μόνο επιπλέον προτέρημα των απέναντι το γεγονός ότι λόγω της έκθεσης σε άτομα με κινητικές δυσκολίες ή άλλες αναπηρίες, εξ'αιτίας της επιπλέον προσβασιμότητας, οι άνθρωποι στην Αμερική έχουν σε χαμηλότερο βαθμό –όπως παρατηρώ- εκείνο το πολλές φορές κακοποιητικό βλέμμα περιέργειας στη θέα ενός αναπήρου.

Αυτό που παρατηρώ είναι ότι τελικά η σχέση μας με τον ανθρώπινο πόνο -είτε προσωπικό, είτε των γύρω- είναι δυναμική, και συνεπακόλουθα είναι δύσκολο σε κοινωνικό επίπεδο να αποφανθούμε αν είμαστε έτοιμοι να τον υποδεχτούμε ως αναφαίρετο στοιχείο μας, όπως ίσως είναι το χρώμα του δέρματός μας. Ακόμα, βλέπω, τον φοβόμαστε τον πόνο (ίσως και δικαίως, δεν ξέρω), περισσότερο μάλλον να μας δούμε μέσα από μία επίπονη κατάσταση. Αυτό που είναι κριτικής σημασίας είναι να καταλάβουμε ότι η συμπόνια ξεκινά, και είναι πιο απαιτητική κατ'εμέ, σε προσωπικό επίπεδο και μετά εξαπλώνεται στο κοινωνικό. Το συνοψίζει άψογα μία φράση του Δημήτρη Δημητριάδη ("Ο Πόνος ως Πόλη", εκδόσεις Σαιξπηρικόν): «Ο πόνος είναι ιδιωτικό γεγονός δημόσιου διαμετρήματος», αναφέρει, από την πλευρά του, ο Νίκος και πειράζει τον αδερφό του.

«Είναι δραστήριος και οξυδερκής, διαόλου κάλτσα. Δυστυχώς, όπως συμβαίνει συνήθως με τις κάλτσες και κυρίως, να πάρει η ευχή, με τις αγαπημένες μας, είναι μονήρης. Τα στοιχεία που βλέπω σε αυτόν και θαυμάζω είναι πολύ διαφορετικά από τα δικά μου. Είναι μοναδικός και με πιάνω να τον παρατηρώ με αμείωτο ενδιαφέρον και αγάπη στο κάθε του βήμα. Ελπίζω κάποια στιγμή τα βήματα αυτά να γίνουν και σε ένα καλύτερο περιβάλλον design. Εσωτερικό και εξωτερικό Τα βήματά του μου δίνουν επιπλέον έμπνευση και δύναμη να οραματιστώ και να σχεδιάσω ένα έδαφος κατάλληλο να τα υποδεχτεί, κατάλληλο για να αντέξει τα βήματα όλων μας».

Υ.Γ. Ευχαριστούμε το Excelsior Hotel για τη φιλοξενία.


Πηγή: http://www.lifo.gr
Διαβάστε περισσότερα...

Χάνει το προνοιακό επίδομα λόγω μείωσης του ποσοστού αναπηρίας


Η επιτροπή ΚΕΠΑ (Κέντρο Πιστοποίησης Αναπηρίας) μείωσε το ποσοστό αναπηρίας σε πολίτη, με αποτέλεσμα να χάσει ένα επίδομα 313 ευρώ που έπαιρνε από την Πρόνοια. Αυτό καταγγέλλει ο ίδιος ο Ηλίας Δημητρόπουλος στην "Ε" ο οποίος λέει ότι αυτό ήταν και το μοναδικό εισόδημά του για να ζήσει.

Όπως λέει το 2006 έπαθε εγκεφαλικό και από το 2008 έπαιρνε επίδομα από την Πρόνοια. Πέρασε πριν μερικούς μήνες επιτροπή ΚΕΠΑ και του κατέβασαν το ποσοστό αναπηρίας στο 60%. Έκανε ένσταση και στις 4 Δεκεμβρίου πέρασε από δευτεροβάθμια επιτροπή πληρώνοντας μάλιστα και ένα ποσό 48 ευρώ. «Με εγκεφαλικό, εμφράγματα και ζάχαρο και με πήγαν 60% για να μην πληρώνουν 313 ευρώ το μήνα», αναφέρει χαρακτηριστικά. «Είμαι 66,5 ετών και πώς θα ζήσω εγώ τώρα; Είχα ποσοστό αναπηρίας 67% και άνω και μείωσαν το ποσοστό στο 60%», προσθέτει. Ο ίδιος λέει ακόμη πως δεν έχει δική του ούτε μια οδοντογλυφίδα για να μπορέσει να ζήσει, κι από τον Οκτώβριο κόπηκε και το επίδομα. 

Η "Ε" επικοινώνησε με την πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων – Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη Αθανασία Καρούνου. Η ίδια είπε ότι υπάρχουν καταγγελίες και στο σύλλογό τους, αλλά και στην Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία (ΕΣΑΜΕΑ). Οι καταγγελίες αυτές λένε ότι ψαλιδίζονται τα ποσοστά αναπηρίας και υπάρχουν μεγάλες καθυστερήσεις για να περάσει κάποιος από δευτεροβάθμια επιτροπή. «Εκείνο που μπορώ να πω με στοιχεία από την ΕΣΑΜΕΑ, είναι ότι έχουν βελτιωθεί τα πράγματα, όμως υπάρχουν καταγγελίες», αναφέρει. Και προσθέτει ότι «ο χρόνος αναμονής για τις πρωτοβάθμιες επιτροπές έχει μειωθεί αρκετά, με αγώνες του συλλόγου μας και της ΕΣΑΜΕΑ - πλέον ο χρόνος αναμονής δεν πάει με τίποτα πάνω από τρίμηνο και συνήθως είναι γύρω στις 50 μέρες ή δύο μήνες». Εκεί όμως που όπως λέει υπάρχουν φοβερές καθυστερήσεις είναι στις δευτεροβάθμιες και στις κατ' οίκον επιτροπές. «Η συνεδρίαση στις δευτεροβάθμιες και στις κατ' οίκον επιτροπές (γιατί υπάρχει δυνατότητα όπου υπάρχει άτομο που δεν μπορεί να μετακινηθεί καθόλου, να γίνεται και κατ' οίκον συνεδρίαση) γίνεται με τεράστιες καθυστερήσεις». Επιπλέον όπως καταγγέλλει η κ. Καρούνου για να περάσουν επιτροπή «πληρώνουμε 48 ευρώ τη συνεδρίαση για να πάρουμε ποσοστό αναπηρίας και αυτό είναι απαράδεκτο, κι άλλα 48 ευρώ αν μας κόψουν και θα χρειαστεί για τη δευτεροβάθμια». 

Ειδικά όσον αφορά τους διαβητικούς, αυτοί δεν είναι μέσα στη λίστα των 43 παθήσεων οι οποίοι δεν χρειάζεται να περνάνε κάθε τόσο από επιτροπή ΚΕΠΑ. «Δώσαμε μεγάλο αγώνα τα άτομα με διαβήτη, αλλά δεν μπήκαμε σε αυτή τη λίστα, αν και εμείς έχουμε μια χρόνια πάθηση και δεν μπορεί κάθε δύο ή τρία χρόνια το άτομο με διαβήτη να περνά εκ νέου επιτροπή - είναι απαράδεκτο για μια πάθηση που ναι μεν αντιμετωπίζεται αλλά δεν θεραπεύεται», σημειώνει η Αθανασία Καρούνου.

Διαβάστε περισσότερα...

Ξεκίνησε τη λειτουργία του το Κέντρο Κοινωνικής & Ψυχολογικής Υποστήριξης ΑμεΑ στην Κέρκυρα


Ο Σύλλογος Γονέων Κηδεμόνων και Φίλων Ατόμων με Αναπηρία Κέρκυρας είναι στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσει την έναρξη λειτουργίας του Κέντρου Κοινωνικής και Ψυχολογικής Υποστήριξης Ατόμων με Αναπηρία και Γονέων Ατόμων με Αναπηρία.

Οι υπηρεσίες του θα προσφέρονται δωρεάν από τους συνεργάτες του Συλλόγου και του ΚΕΑ «Η ΜΕΛΙΣΣΑ» κ. Αθηνά Πηλού Κοινωνική Λειτουργό και κ. Αγγελική Νικήτα Ψυχολόγο.

Περισσότερες πληροφορίες και ραντεβού στο τηλέφωνο 26610-24128 και στη Διεύθυνση 2η πάρ. Ελευθερίου Βενιζέλου 5 (πίσω από το ΙΚΑ), από 08.30 έως 14.30.


Πηγή: http://www.corfupress.com
Διαβάστε περισσότερα...

Εστιατόρια προσβάσιμα σε ΑμεΑ




Δεν χρειάζεται να είναι και ο πιο παρατηρητικός άνθρωπος του κόσμου για να δει ότι κάποιος με προβλήματα κινητικότητας ζορίζεται να κυκλοφορήσει στην πόλη. Ούτε το αστικό περιβάλλον είναι το πλέον φιλόξενο ούτε η κοινωνική ευαισθησία μας τρέχει από τα μπατζάκια. Νοοτροπία σε όσους παρκάρουν σε θέσεις ατόμων με αναπηρία ή μπλοκάρουν τα σημεία πρόσβασης των αμαξιδίων δε μπορούμε να αλλάξουμε εν μια νυκτί, προσπαθήσαμε όμως να συγκεντρώσουμε μια σειρά από εστιατόρια και ταβέρνες με πρόσβαση για ΑμεΑ, δημιουργώντας μια νέα ειδική κατηγορία στους ηλεκτρονικούς οδηγούς του «α» ώστε να διευκολύνουμε όσο μπορούμε τις εξόδους τους. Παρακαλούμε όσους γνωρίζουν χώρους εστίασης με ανάλογες προδιαγραφές (ράμπα εφόσον είναι απαραίτητη και ειδική τουαλέτα ) να μας βοηθήσουν να εμπλουτίσουμε κι άλλο αυτή τη λίστα, την οποία μπορείτε να δείτε εδώ.


Πηγή: http://www.athinorama.gr
Διαβάστε περισσότερα...

"Έφυγε" ο Εντουάρντο Γκαλεάνο


Ο Ουρουγουανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Εντουάρντο Γκαλεάνο, ο συγγραφέας του "Οι Ανοικτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής" και διακεκριμένη προσωπικότητα της λατινο-αμερικανικής αριστεράς, πέθανε σήμερα σε ηλικία 74 ετών στο Μοντεβιδέο.



Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο, που χρησιμοποιούσε το επώνυμο της μητέρας του, έπασχε από καρκίνο τωνν πνευμόνων και τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν σε νοσοκομείο του Μοντεβιδέο. Σύμφωνα με τη διεύθυνση του νοσοκομείου πέθανε τα ξημερώματα.

"Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο γεννήθηκε στο Μοντεβιδέο στις 3 Σεπτεμβρίου 1940 και πέθανε στην ίδια πόλη στις 13 Απριλίου 2015", αναφέρεται στην ανακοίνωση του ισπανικού εκδοτικού οίκου Siglo XXI.

"Ο χρόνος ανάμεσα στις δύο αυτές ημερομηνίες μπορεί να γεμίσει με εξορίες, με βιβλία, με ονόματα φίλων και εχθρών, με πολλά βραβεία, διδακτορικά Honoris Causa, εκστρατείες δυσφήμησης, το σύνηθες οικοδόμημα, με βάση τη συγκέντρωση πληθώρας στοιχείων, ενός προφίλ μέσω του οποίου οι εγκυκλοπαίδειες και οι παντός τύπου μελέτες θα παρουσιάσουν την προσωπικότητά του για την αιωνιότητα", αναφέρεται στο κείμενο της ανακοίνωσης του εκδοτικού του οίκου.

Δημοσιογράφος, αφηγητής και δοκιμιογράφος, αφιέρωσε ολόκληρη την καριέρα του στην μελέτη του βάθους και των αντιθέσεων της Λατινικής Αμερικής.

Το βιβλίο του "Οι Ανοικτές Φλέβες της Λατινικής Αμερικής" εκδόθηκε το 1971 στα ισπανικά και στην συνέχεια μεταφράσθηκε σε πολλές γλώσσες. Είναι ένα κατηγορητήριο για την εκμετάλλευση της Λατινικής Αμερικής από την άφιξη των πρώτων ισπανών αποίκων και έγινε κλασικό έργο της αριστερής σκέψης των δεκαετιών '70 και '80 και στη συνέχεια της "άλλης παγκοσμιοποίησης".

"... αυτή η πρόζα της παραδοσιακής αριστεράς είναι τρομακτικά πληκτική..."

Το βιβλίο δωρίστηκε από τον πρώην πρόεδρο της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες στον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα κατά τη σύνοδο κορυφής της Αμερικής στο Τρινιδάδ και Τομπάγκο το 2009, γεγονός που αύξησε τις πωλήσεις του.

Όμως σε μία σπάνια έκφραση αυτοκριτικής, ο Εντουάρντο Γκαλεάνο είχε ο ίδιος επικρίνει τις αδυναμίες του βιβλίου κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου στη Μπραζίλια. "Δεν θα μπορούσα πλέον να το διαβάσω. Θα ήταν υπερβολικά βαρύ. Κατά τη γνώμη μου, αυτή η πρόζα της παραδοσιακής αριστεράς είναι τρομακτικά πληκτική. Το σώμα μου δεν θα την άντεχε. Θα έπρεπε να το στείλω στο νοσοκομείο", είχε πει στους δημοσιογράφους.

Αυτό το βιβλίο που εκδόθηκε όταν ήταν 31 ετών, "φιλοδοξούσε να είναι ένα έργο πολιτικής οικονομίας, αλλά δεν είχα την απαιτούμενη παιδεία. Δεν μετανιώνω που το έγραψα, αλλά για μένα είναι μία φάση και την έχω ξεπεράσει".

"Δεν είχα την τύχη να γνωρίσω την Σεχραζάντ, δεν έμαθα την τέχνη της αφήγησης στο ανάκτορο της Βαγδάτης, τα δικά μου πανεπιστήμια ήταν τα παλιά καφέ του Μοντεβιδέο", είχε πει στο 2009 στη Μαδρίτη.

Ο Εντουάρντο Γκαλεάνο ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του καριέρα στα 14 του χρόνια, δημοσιεύοντας σκίτσα στο εβδομαδιαίο έντυπο El Sol, του Σοσιαλιστικού Κόμματος.

Ανάμεσα στο 1961 και το 1964 διηύθυνε το έγκυρο περιοδικό Marcha, βήμα των διανοούμενων και στη συνέχεια ανέλαβε τη διεύθυνση της εφημερίδας Epoca στης αριστεράς (1964-1966).

Με το πραξικόπημα του 1973 φυλακίστηκε και στη συνέχεια εξορίστηκε στην Αργεντινή και στην Ισπανία. Επέστρεψε το 1985 στην Ουρουγουάη με την αποκατάσταση της δημοκρατίας.

Ακατάβλητος παρά την ασθένειά του ο άνθρωπος με το επιβλητικό παράστημα δεν σταμάτησε να γράφει επιδιδόμενος σε αυτό που θεωρούσε χρέος: την κοινωνική κριτική.

Κατά τη διάρκεια μίας από τις τελευταίες του δημόσιες εμφανίσεις είχε υπερασπισθεί "το δικαίωμά του στο παραλήρημα" απευθύνοντας μήνυμα προς την ανθρωπότητα στην οποία αφιέρωσε δεκάδες βιβλία για την πολιτική, την ιστορία και το ποδόσφαιρο.

Τιμήθηκε δύο φορές (1975 και 1978) με το βραβείο Casa de las Americas (Κούβα), ένα από το παλαιότερα λογοτεχνικά βραβεία, και με το American Book Award του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον για την τριλογία του "Μνήμη της Φωτιάς".

Παντρεμένος και πατέρας τριών παιδιών, ο Εντουάρντο Γκαλεάνο θα ταφεί σήμερα στο Μοντεβιδέο.


Πηγή: http://www.enikos.gr
Διαβάστε περισσότερα...