«Είμαστε η αγκαλιά των παιδιών που μας έχουν ανάγκη»

Η πρόεδρος του Σωματείου Κοινωνικής Μέριμνας «Αρωγή» μιλά στο newsbeast.gr για το εθελοντικό τους έργο.
«Βοηθήστε μας να βοηθήσουμε την Αρωγή». Η κυρία Βίκυ Έλλιοττ ασχολείται με την Αρωγή από το 1995. Γνώρισε και έζησε δίπλα σε οικογένειες που αντιμετώπισαν και αντιμετωπίζουν ακόμη σοβαρά προβλήματα επιβίωσης. Τους συμπαραστάθηκε και συνεχίζει να τους συμπαρίσταται καθημερινά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η πρόεδρος του Σωματείου Κοινωνικής Μέριμνας περιγράφει στο newsbeast.gr περιστατικά που την συγκίνησαν. Μιλά ακόμη για τα προβλήματα που υπάρχουν και τη βοήθεια που χρειάζεται για να συνεχίσουν να στέκονται δίπλα σε ανθρώπους της διπλανής πόρτας.

Αναφέρεται όμως και στο γραφειοκρατικό σκόπελο που έχει ανακύψει με τη λειτουργία του ξενώνα στο Μενίδι. Ένας ξενώνας ο οποίος, όπως περιγράφει, θα φιλοξενεί παιδιά με νοητική υστέρηση…

Ακολουθεί η συνέντευξη της κυρίας Έλλιοττ...

- Από το 1995 που ασχολείστε με την Αρωγή, έχετε βιώσει αρκετά περιστατικά που σας έχουν συγκινήσει. Μπορείτε να μας αναφέρετε κάποια από εκείνα που θυμάστε;
«Θυμάμαι όλες τις περιπτώσεις όλα αυτά τα χρόνια. Όμως, υπάρχει μία πραγματικά πολύ ωραία. Κάποια εθελόντρια βοηθούσε μία οικογένεια βορειοηπειρωτών στα Μελίσσια. Ήταν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που φρόντιζαν τα τρία ανήλικα εγγόνια τους διότι ο γιος τους και η νύφη τους είχαν σκοτωθεί με το μηχανάκι, πηγαίνοντας στη δουλειά. Εμείς, αυτή την οικογένεια την βοηθήσαμε. Παρακολουθούσαμε τα παιδιά στο σχολείο. Πέρασαν τα χρόνια και κάποια στιγμή μετά από πέντε, έξι χρόνια μου φέρνει μία κυρία που ασχολείται με αυτή την οικογένεια μια επιστολή από την οικογένεια των βορειοηπειρωτών. Η επιστολή αυτή περιείχε 1.000 ευρώ και το μεγαλύτερο παιδί, που πήγαινε τότε στο Λύκειο, έγραφε στο γράμμα του “Εσείς τόσα χρόνια δεν μας αφήσατε, εμείς κερδίσαμε το εφετείο γιατί έφταιγε αυτός που χτύπησε το μπαμπά μου και τη μαμά μου. Πήραμε κάποια χρήματα και θεωρούμε υποχρέωσή μας να σας στείλουμε 1.000 ευρώ”. Δεν είναι συγκινητικό αυτό; Υπάρχουν ακόμη πάρα πολύ συγκινητικές ιστορίες. Ξέρετε, οι πιο συγκινητικές στιγμές για όλους μας, στην Αρωγή, είναι στο σταθμό διημέρευσης στο Μενίδι, όπου έχουμε 25 παιδιά το πρωί και 20 το απόγευμα. Όταν μπαίνουμε μέσα, είμαστε η αγκαλιά αυτών των παιδιών. Ο σταθμός διημέρευσης στο Μενίδι είναι για παιδιά με νοητική υστέρηση. Τον έχει χτίσει η Αρωγή, τον έχει παραδώσει στο δήμο και τον λειτουργεί ο δήμος αλλά είμαστε κι εμείς στο διοικητικό συμβούλιο και παρακολουθούμε τη σωστή λειτουργία του».

- Κατά πόσο έχετε αλλάξει από την ημέρα που μπήκε στη ζωή σας η Αρωγή;
«Η ζωή μου είναι αφιερωμένη στην Αρωγή αλλά εγώ έχασα τον σύζυγό μου πριν από πέντε χρόνια. Οπότε, καταλαβαίνετε τι μου έχει προσφέρει η Αρωγή, αυτά τα πέντε χρόνια. Σε όποιον ασχολείται με την Αρωγή, η Αρωγή προσφέρει πάρα πολλά. Δεν κάνουμε έργο για να περιμένουμε μπράβο, κι όμως, εισπράττουμε πάρα πολλά».

- Αυτή τη στιγμή η Αρωγή τι ανάγκες έχει;
«Οι ανάγκες της Αρωγής ξεκινούν από τρόφιμα μακράς διαρκείας. Αυτή τη στιγμή συντηρούμε 45 οικογένειες. Χρειαζόμαστε ρούχα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν αξιοπρέπεια και δεν θέλουμε-ούτε είναι σωστό-να τους δίνουμε κουρέλια. Χρειαζόμαστε να εγγραφούν και καινούργια μέλη για να μαζέψουμε χρήματα. Δηλαδή, για να εγγραφεί κάποιος στην Αρωγή, χρειάζεται 300 ευρώ το χρόνο. Δεν είναι ούτε ένα ευρώ την ημέρα. Εμείς, έχοντας την σίγουρη συνδρομή, μπορούμε να προγραμματίζουμε πόσες οικογένειες μπορούμε αντίστοιχα να βοηθήσουμε. Οπωσδήποτε έχουμε ανάγκη από εθελόντριες που θέλουν να προσφέρουν εργασία. Αυτή τη στιγμή έχουμε 25 εθελόντριες».

- Υπάρχουν προβλήματα στην Αρωγή που χρειάζονται επίλυση;
«Υπάρχουν προβλήματα. Για παράδειγμα, το τηλέφωνο της Αρωγής δεν σταματά να χτυπά για βοήθεια. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να βοηθήσουμε, προς το παρόν, άλλες οικογένειες γιατί δεν έχουμε χρήματα. Το budget μας για φέτος επαρκεί γι’ αυτές τις 45 οικογένειες. Εάν αποκτήσει περισσότερα χρήματα η Αρωγή, θα βοηθήσει περισσότερες οικογένειες. Μας παίρνουν πάρα πολλοί δήμοι αυτή τη στιγμή και όποια περίπτωση σοβαρής ανάγκης έχουν, την στέλνουν σε εμάς».

- Ο κόσμος σήμερα ανταποκρίνεται στο έργο της Αρωγής;
«Στην αρχή δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Τώρα όμως τα προβλήματα έχουν μεγαλώσει. Κι αυτό διότι ο κόσμος και να θέλει να ανταποκριθεί, δεν μπορεί. Δεν υπάρχουν χρήματα, όπως καταλαβαίνετε. Εμείς έχουμε οικογένειες που αντιμετωπίζουμε επεμβάσεις που αντιμετωπίζουμε κοινωνικές περιπτώσεις και πρέπει να τις βοηθήσουμε είτε να γίνει αναγνώριση παιδιών είτε να βγει κάποιο επίδομα και διάφορα άλλα πράγματα. Έχουμε ανάγκη και οικονομικής βοήθειας πλέον».

- Ποια είναι τα όνειρά σας για το μέλλον;
«Το ένα μεγάλο μας όνειρο πραγματοποιήθηκε με το τελείωμα του ξενώνα για την φιλοξενία παιδιών στο Μενίδι. Σε αυτό το ίδρυμα θα φιλοξενηθούν τριάντα παιδιά που δεν έχουν μέρος να μείνουν. Αυτή τη στιγμή λοιπόν ο αγώνας μας και το τρέξιμό μας είναι να ξεπεράσουμε τη γραφειοκρατία αυτού του διαλυμένου κράτους για να μπορέσει το ίδρυμα να λειτουργήσει. Το κτήριο είναι έτοιμο και με το κλειδί στο χέρι. Μπορεί δηλαδή να λειτουργήσει αύριο το πρωί».



- Και μόλις τελειώσει το γραφειοκρατικό κώλυμα;
«Μόλις τελειώσει το γραφειοκρατικό, αυτομάτως κάνουμε αίτηση για πρόγραμμα ΕΣΠΑ. Το κράτος δεν έχει χρήματα. Ελπίζουμε μόνο να μας το εγκρίνουν γιατί δεν υπάρχει στην Ελλάδα τέτοια μονάδα που να φιλοξενεί παιδιά».

- Πώς θα γίνει η επιλογή των παιδιών;
«Στο σταθμό διημέρευσης που λειτουργεί, υπάρχει εξειδικευμένο προσωπικό. Κάνει αίτηση ο γονέας, εξετάζουν το παιδί για να δούμε εάν μπορεί να ενταχθεί στις ομάδες που ήδη έχουμε. Το ίδιο θα γίνει και στο μέλλον όταν με το καλό λειτουργήσει ο ξενώνας. Θα εξετάσουμε πόσα άτομα είναι η οικογένεια, εάν το παιδί πρέπει πραγματικά να απομακρυνθεί από το σπίτι. Αυτά τα παιδιά θα επιλεγούν από το δήμο Αχαρνών και θα μπουν σε αυτό το ίδρυμα. Όταν υπάρξουν θέσεις, θα επεκταθούμε και στους όμορους δήμους».

- Από το 1995 που ασχολείστε με την Αρωγή, έχετε δει πάρα πολλούς ανθρώπους. Ανθρώπους της καθημερινότητας. Μιλήστε μας γι’ αυτούς…
«Βέβαια. Όλοι οι άνθρωποι που σταθήκαμε και στεκόμαστε ακόμη στο πλευρό τους, είναι αξιοπρεπείς. Όλα αυτά τα χρόνια έχουμε βοηθήσει 550 οικογένειες να ορθοποδήσουν. Αυτές οι οικογένειες που βοηθήσαμε, βρήκαν το δρόμο τους. Τα παιδιά τους βρήκαν δουλειά, αν και ήταν άλλες εποχές, βέβαια. Καταλαβαίνετε ότι υπήρξαν και οικογένειες που μας κορόιδεψαν. Αυτό είναι στο πρόγραμμα βέβαια και το ξέρουμε. Όμως, ως επί το πλείστον, οι οικογένειες αυτές έχουν αξιοπρέπεια».

- Υπάρχουν και άνθρωποι της καθημερινότητας που συμβάλλουν έστω και προσφέροντας ένα πακέτο μακαρόνια;
«Βέβαια, βέβαια».

- Μιλήστε μας λίγο για τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας που βοηθούν την Αρωγή
«Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας προσφέρουν ό,τι μπορούν. Ο καθένας με τον τρόπο του. Άλλος είτε με χρήματα άλλος είτε με τρόφιμα άλλος είτε με ρούχα. Άλλοι μεσολαβούν σε γιατρούς να πάμε για παράδειγμα κάποιον παππού να κάνει καταρράκτη και ο άνθρωπος αυτός να μην πάρει λεφτά. Οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας μας βοηθούν με χιλιάδες τρόπους. Σήμερα δε που δεν υπάρχουν χρήματα, έχει περιοριστεί η βοήθεια αρκετά».

- Τι θα λέγατε εάν είχατε απέναντί σας μια κοπέλα που θέλει να προσφέρει τη βοήθειά της εθελοντικά στην Αρωγή;
«Αν έχει χρόνο, εμείς οι εθελόντριες, συναντιόμαστε κάθε Τετάρτη και συζητάμε τα προβλήματα των οικογενειών που έχουμε και πως θα τα καλύψουμε. Μία κοπέλα, όταν έρθει μία Τετάρτη να δει πως γίνεται το έργο μας, αμέσως μπορεί να το κάνει. Δεν θέλουμε ειδικότητες».

- Μιλήστε μας για το έργο μιας εθελόντριας
«Το έργο της εθελόντριας να πούμε αρχικά ότι δεν είναι καθημερινό. Μια εθελόντρια για παράδειγμα θα πάει στην οικογένεια μια φορά το μήνα για να καλύψει τις ανάγκες της. Θα πάει πάλι τον επόμενο μήνα ή την επόμενη βδομάδα αν προκύψουν περαιτέρω ανάγκες. Μία εθελόντρια δεν έχει κάποια υποχρέωση. Μπορεί δηλαδή να μου πει κάποια “σήμερα, δεν μπορώ να πάω στην τάδε οικογένεια στο Μενίδι”. Τότε, θα πάει κάποια άλλη εθελόντρια. Δεν χρειάζεται δηλαδή η εθελόντρια που θα ασχοληθεί με την Αρωγή, να μην έχει χρόνο. Έχει την ευκαιρία να κινείται τελείως ελεύθερα».

Τι είναι η Αρωγή

Το εθελοντικό έργο του φιλανθρωπικού, μη κερδοσκοπικού Σωματείου «Αρωγή» μετρά ήδη από το 1995 και συνεχίζεται, χάρη στην θερμή υποστήριξη και στην ακούραστη προσφορά των μελών και των εθελοντών του Σωματείου.



Μέσω του εθελοντισμού η «Αρωγή» συμπαραστέκεται σε οικογένειες που βρίσκονται σε ανάγκη καθώς και σε άπορα παιδιά με ειδικές ικανότητες, σε μία προσπάθεια να συνεισφέρει στη βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης τους. Αξίζει να αναφέρουμε ότι η Αρωγή δεν παρέχει βοήθεια μέσω της συνεισφοράς χρημάτων, αλλά οι ίδιοι οι εθελοντές «υιοθετούν» άπορες οικογένειες και αναλαμβάνουν, με έξοδα του Σωματείου, να διεκπεραιώνουν τις όποιες ανάγκες τους.

Δράσεις
Κέντρο Διημέρευσης ΑΜΕΑ «ΑΡΩΓΗ»

Η «Αρωγή», στο πλαίσιο του πολύπλευρου φιλανθρωπικού της έργου, δημιούργησε και εγκαινίασε τον Νοέμβριο του 2003, ένα Κέντρο Διημέρευσης για άπορα παιδιά με ειδικές ανάγκες, στις Αχαρνές Αττικής υπό την επίβλεψη του Δήμου Αχαρνών.



Πρόκειται για ένα Κέντρο πρότυπο, μοναδικό στο είδος του και επανδρωμένο με ειδικούς εκπαιδευτές. Διαθέτει ειδική πισίνα και χώρο εκγύμνασης, όπου γίνονται προγράμματα ανάλογα με τις ικανότητες των παιδιών.



Το Κέντρο Διημέρευσης «Αρωγή» φιλοξενεί 55 παιδιά με ειδικές ανάγκες, σε καθημερινή βάση, προσφέροντάς τους δυνατότητες δημιουργικής απασχόλησης και άθλησης. Το κέντρο είναι ανοικτό, καθημερινά από 8.30 π.μ. ως 8.00 μ.μ. Η μεταφορά των παιδιών γίνεται με ειδικά λεωφορεία.



Βαμβακάρειο ίδρυμα - Αρωγή

Δύο χρόνια αφότου η «Αρωγή» θεμελίωσε το νέο κοινωνικό της έργο, το ίδρυμα για άπορα, ορφανά και απροστάτευτα άτομα με ειδικές ικανότητες, το έργο ολοκληρώθηκε στη περιοχή Αυλίζα του Δήμου Αχαρνών με την έμπρακτη και ουσιαστική στήριξη Ευεργέτη που βρίσκεται, σταθερά, στο πλευρό του Σωματείου.



Ο ρόλος του Βαμβακάρειου ιδρύματος, όπως θα ονομαστεί, είναι να λειτουργήσει ως φιλόξενη αγκαλιά για άπορα, ορφανά και απροστάτευτα άτομα με ειδικές ικανότητες, διότι αυτά τα παιδιά συνήθως καταλήγουν σε ιδρύματα ακατάλληλα να υποστηρίξουν τις ανάγκες τους ή μένουν εγκαταλελειμμένα και κυριολεκτικά στο δρόμο.

Το ίδρυμα όταν ξεκινήσει να λειτουργεί θα προσφέρει συνθήκες μόνιμης διαμονής σε άπορα, απροστάτευτα και ορφανά παιδιά με ειδικές ικανότητες: κοιτώνες, χώρους εργαστηρίων δημιουργικής απασχόλησης και ομαδικής εργασίας, αίθουσα διδασκαλίας και λογοθεραπείας, ειδικό ιατρείο και κοινόχρηστους χώρους ψυχαγωγίας και άθλησης.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr