Αλλαγές στο νόμο περί πνευματικής ιδιοκτησίας

Βελτιώσεις στον νόμο για την πνευματική ιδιοκτησία και τα συγγενικά δικαιώματα προβλέπει ο νέος νόμος που κατέθεσε προς ψήφιση στη Βουλή ο υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, Πάνος Παναγιωτόπουλος, καθώς έχει ως στόχο την ευκολότερη διαδικτυακή πρόσβαση των πολιτών στην πολιτιστική κληρονομιά της χώρας, αλλά και την αύξηση των εσόδων για τους καλλιτέχνες.

Σκοπός του νέου νόμου είναι να εξισορροπήσει την προστασία των δικαιούχων συγγενικών δικαιωμάτων με αυτή των δημιουργών και να διευκολύνει την ψηφιοποίηση και διάθεση στο κοινό -για μη κερδοσκοπικούς σκοπούς- των συλλογών βιβλιοθηκών, αρχείων, μουσείων, εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, ιδρυμάτων κινηματογραφικής ή ακουστικής κληρονομιάς και δημόσιων ραδιοτηλεοπτικών σταθμών.

Συγκεκριμένα, με το νομοσχέδιο, με το οποίο ενσωματώνονται στο εθνικό δίκαιο δυο πρόσφατες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επεκτείνεται η διάρκεια προστασίας των ερμηνευτών ή εκτελεστών καλλιτεχνών (μουσικών και τραγουδιστών) αλλά και των παραγωγών φωνογραφημάτων (δισκογραφικών εταιρειών) από 50, σε 70 έτη. Η επέκταση αυτή της προστασίας θα βοηθήσει τους μουσικούς και τραγουδιστές να αυξήσουν τα έσοδά τους, δεδομένου ότι θα αμείβονται για μεγαλύτερη διάρκεια.

Η επέκταση της διάρκειας προστασίας ευνοεί επίσης και τις δισκογραφικές εταιρίες, οι οποίες μπορεί να αυξήσουν τα έσοδά τους από την πώληση των φωνογραφημάτων τους σε καταστήματα ή στο διαδίκτυο, προκειμένου να εξοικονομήσουν κάποιους πόρους, που θα τους επιτρέψουν να προσαρμοστούν ταχύτερα στις ανάγκες των νέων επιχειρηματικών μοντέλων και να συνεχίσουν να επενδύουν σε νέα ταλέντα.

Ωστόσο, για τις δισκογραφικές εταιρίες υπάρχει ειδική πρόβλεψη στον νόμο να συστήσουν ένα ταμείο, το οποίο θα αποτελείται από το 20% των εσόδων που θα προκύπτουν από την περίοδο της επέκτασης της διάρκειας προστασίας τους και τα οποία θα αποδίδονται αποκλειστικά σε μουσικούς οι οποίοι έχουν μεταβιβάσει τα δικαιώματά τους με αντάλλαγμα μια εφάπαξ πληρωμή (session musicians).

Σε σχέση με την ψηφιοποίηση συλλογών, το νομοσχέδιο προβλέπει τη δυνατότητα (που δεν υπήρχε μέχρι σήμερα χωρίς την άδεια των δικαιούχων) σε συγκεκριμένους πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς φορείς (βιβλιοθήκες, εκπαιδευτικά ιδρύματα, μουσεία, αρχεία, ιδρύματα κινηματογραφικής ή ακουστικής κληρονομιάς και δημόσιους ραδιοτηλεοπτικούς οργανισμούς) να ψηφιοποιήσουν τα έργα που βρίσκονται στις συλλογές τους και να τα καταστήσουν προσβάσιμα στο κοινό, αφού μετέλθουν μιας συγκεκριμένης διαδικασίας (που είναι γνωστή ως «επιμελής αναζήτηση» και προβλέπεται στον νόμο). Η δυνατότητα αυτή υπάρχει μόνο σε σχέση με έργα τα οποία προστατεύονται μεν με δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας ή συγγενικό δικαίωμα, αλλά οι δικαιούχοι τους είτε είναι άγνωστοι, είτε δεν μπορούν να εντοπιστούν (τα λεγόμενα «ορφανά έργα»).

Η ψηφιοποίηση και η διάθεση των έργων στο κοινό θα είναι δυνατή για πολιτιστικούς και εκπαιδευτικούς μη κερδοσκοπικούς σκοπούς μόνο. Εάν ο δικαιούχος ενός έργου εμφανιστεί, θα μπορεί να θέσει τέλος στο καθεστώς του έργου αυτού ως «ορφανού» και να αποζημιωθεί για τη μέχρι εκείνη τη στιγμή χρήση του. Η αποζημίωση προβλέπεται να ανέρχεται στο ήμισυ του ποσού που θα λάμβανε, εάν ο φορέας γνώριζε την ύπαρξή του και είχε ζητήσει τη σχετική άδεια.


Πηγή: http://www.enikos.gr