Πέμπτη 16 Οκτωβρίου 2014

Περί επιδομάτων και επιτροπών αναπηρίας

Αν σας αρέσει αυτή η ανάρτηση, διαδώστε την.

Με αφορμή την επιστολή που δημοσιεύτηκε στην σελίδα 12 της εφημερίδας σας την Πέμπτη 18-9-2014 λόγω της αναφοράς στο πρόσωπό μου να απαντήσω, για ένα ιδιαίτερα ευαίσθητο και πολύπλευρο κοινωνικό ζήτημα όπως αυτό των συντάξεων αναπηρίας και επιδομάτων.

Το γεγονός ότι για χρόνια τα πράγματα δεν λειτουργούσαν με διαφάνεια καθαρότητα και αξιοκρατία, δεν δικαιολογεί την στρεβλή μονομέρεια των θιγόμενων και εν τέλει τον εναντίον μου κανιβαλισμό. Είναι δε απολύτως επικίνδυνη και δεν πρόκειται να οδηγήσει σε καλύτερες μέρες.

Απαντώ λοιπόν ότι είμαι υποχρεωμένη να εκτελώ τα καθήκοντά μου μέσα σε ένα ασφυκτικό νομοθετικό πλαίσιο και συγκεκριμένα σύμφωνα με τους Νόμους 1140/1981 και 3234/2004, όπου προβλέπονται αυστηρά οι υπαγόμενες κατηγορίες ασθενών που δικαιούνται επιδόματος παραπληγίας. Το γεγονός ότι κάποιος ασθενής είναι κατάκοιτος και έχει ποσοστό αναπηρίας έστω και 100% δεν σημαίνει ότι ανήκει σε κάποια από τις ρητά προβλεπόμενες περιπτώσεις. Οι συγκεκριμένοι ασθενείς πάσχουν, από τελικού σταδίου ανοϊκή συνδρομή και από τη νόσο Πάρκινσον, οι οποίες και δεν εμπίπτουν στις από το Νόμο προβλεπόμενες κατηγορίες. Προφανώς δεν Θα απολογηθώ εγώ για το σκεπτικό του νομοθέτη, αλλά και δεν επιλέγω την συμμετοχή μου σε επιτροπές, ούτε και τους υποβαλλόμενους σε αυτές ασθενείς. Υποχρεούμαι από την κεντρική διοίκηση να συμμετάσχω όπου με καλούν στα πλαίσια των καθηκόντων μου ως ιατρού Νευρολόγου.

Οφείλω να επισημάνω ότι οι προηγούμενες επιτροπές λειτουργούσαν, είτε ως Νομαρχιακές επιτροπές, όπου δεν συμμετείχαν γιατροί ή ως επιτροπές των ασφαλιστικών ταμείων (ΤΕΒΕ) όπου δεν συμμετείχε γιατρός με την ειδικότητα του Νευρολόγου και κατά συνέπεια η εκτίμηση να μην ήταν σωστή όσον αφορά την αιτία που τον κατέστησε κατάκοιτο. Κατά συνέπεια τα χρήματα των επιδομάτων μπορεί να τα ελάμβαναν και άτομα που δεν ανήκαν σε αυτές τις κατηγορίες. Η οργή, η αγανάκτηση, το αίσθημα αδικίας που μπορεί να αισθάνονται οι θιγόμενοι δεν δικαιολογεί σε καμία περίπτωση την σκαιότατη προσωπική επίθεση εναντίον μου, με γεγονότα αναληθή που βλάπτουν την επαγγελματική μου υπόσταση και θίγουν βάναυσα την τιμή και την υπόληψή μου και δεν συνεισφέρουν με κανένα τρόπο στην βελτίωση των πραγμάτων και στην αποκατάσταση της κοινωνικής δικαιοσύνης. Αντίθετα η άκριτη επίθεση επί δικαίων και αδίκων οδηγεί πραγματικά σε κανιβαλισμό.

Με εκτίμηση
Ιωάννα Ιατρού


Απάντηση Ελένης Καρανικόλα

Στην επιστολή μου στις 18-9-14 έκανα παράθεση γεγονότων που αποδεικνύονται από σχετικά έγγραφα, στην απάντηση της κ. Ιατρού δεν διαπίστωσα ούτε μία διάψευση των αναφερόμενων γεγονότων, συνεπώς δεν καταλαβαίνω για ποια «σκιαιότατη προσωπική επίθεση» κάνει λόγο;

Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι η πρωτοβάθµια Υγειονοµική Επιτροπή (ΑΥΕ) των ΚΕΠΑ έκρινε με βάση την εισηγητική έκθεση κ. Ιωάννα Ιατρού, για την κ. Ιωάννα Καρανικόλα ότι δεν χρήσει συμπαραστάσεως εταίρου προσώπου (σημειωτέον έχει να περπατήσει από το 2008, δεν μπορεί να στηρίξει το σώμα της και το κεφάλι της, δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον συνεπώς ακόμη και στην περίπτωση που θα μπορούσε να περπατήσει, δεν θα μπορούσε να αυτοεξυπηρετηθεί) και μείωσε το ποσοστό από 100% σε 83%. Η ίδια ήταν εισηγήτρια και στην περίπτωση του Θεοφάνη Διαμαντόπουλου στον οποίο με βάση την εισηγητική της έκθεση τον έκρινε ανάπηρο με ποσοστό 85%, τον οποίο οι γιατροί αποκαλούν ζωντανό νεκρό, δεν κινείται ούτε καν λυγίζει το σώµα του, έχει κατακλείσεις, τρέφεται µε λεβάι, και είναι τυφλός, αναρωτιέμαι τι άλλο έπρεπε να έχει για να πάρει 100% αναπηρία!!!

Είναι ακόμη αδιαμφισβήτητο το γεγονός ότι και στις δύο προαναφερθείσες περιπτώσεις ενώ η κ. Ιατρού ήταν εισηγήτρια, ήταν και μέλος της Δευτεροβάθμιας επιτροπής, να κρίνει τι; την ορθότητα της απόφασης της πρωτοβάθµιας Υγειονοµική Επιτροπή (ΑΥΕ) των ΚΕΠΑ που αποφάσισαν με βάση τη δική της εισηγητική έκθεση;

Αν το επέλεξε η ίδια να είναι μέλος στις συγκεκριμένες επιτροπές δεν το γνωρίζω, γνωρίζω όμως ότι ήταν στην διακριτική της ευχέρεια να ζητήσει την αντικατάστασή της, Σε παρόμοια περίπτωση όπως αναφέρω και στην επιστολή μου συνάδελφός της νευρολόγος ζήτησε την άμεση αντικατάστασή της έτσι διαφύλαξε το επαγγελματικό της κύρος, και διασφάλισε την πλέον αντικειμενική κρίση της επιτροπής. Αλήθεια σε τι ακριβώς απαντάει η κ. Ιατρού όταν μιλάει για κανιβαλισμό και μονομέρεια, καθαρότητα και αξιοκρατία;

Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες στο τι ορίζεται ως παραπληγία γιατί δεν έχω ειδικές γνώσεις αρκούμε στις γνωματεύσεις και τα πιστοποιητικά των γιατρών που είναι καταξιωμένοι στην κοινωνία του Μεσολογγίου. Σχετικά με το πνεύμα του νομοθέτη για τη χορήγηση του εξωιδρυματικού επιδόματος.

Σχετικά με τη αξιοκρατία και την κοινωνική δικαιοσύνη, σε επιστολή του Συνήγορου του Πολίτη αναφέρεται «Αυτός που χαρακτηρίζεται τετραπληγικός - Παραπληγικός είναι αυτός που έχει ανικανότητα αυτοεξυπηρετήσεως». Σύμφωνα με το πνεύμα του νομοθέτη θα ήταν ορθολογικά δικαιότερο να λαμβάνουν το επίδομα άτομα που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν. Η αυστηρότητα του ιατρικού όρου δεν αποδίδει κοινωνική δικαιοσύνη ούτε οδηγεί σε καλύτερες μέρες, όπως υποστηρίζει η κ. Ιωάννα Ιατρού. Παραθέτω απόσπασμα από τον Συνήγορο του Πολίτη «θεωρούμε ότι η ερμηνεία αυτή είναι εξαιρετικά αυστηρή και δημιουργεί καθεστώς ανισότητας, χωρίς να υπάρχει επαρκής λόγος διάκρισης της μεταχείρισης των ανθρώπων που πάσχουν από την ίδια αναπηρία αλλά από διαφορετική αιτία» ήδη με τον Νόμο 2646/98 έχουμε επέκταση της χορήγησης του επιδόματος σε ασθενείς που είναι δημόσιοι υπάλληλοι και πάσχουν από ασθένεια με όμοια αποτελέσματα. Αλλά και το συμβούλιο επικρατείας έχει αποφασίσει την χορήγηση του επιδόματος που έχουν αδυναμία χρήσεις των κάτω άκρων ανεξάρτητα από την ασθένεια.

Αλήθεια γιατί δεν αναφέρατε στην εισήγησή σας την αδυναμία χρήσεις των κάτω άκρων των συγκεκριμένων ασθενών;

Τα λόγια ωχριούν μπροστά στην θλιβερή καθημερινότητα των ανθρώπων που δεν μπορούν να αυτοεξυπηρετηθούν. Ακόμη κι αν δείχνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, αν κι εγώ προσωπικά πιστεύω ότι νιώθουν, είναι ανθρώπινες υπάρξεις και τους οφείλουμε σεβασμό, όσο είναι σε αυτή τη ζωή. Έχουν ανάγκη από φροντίδα και αγάπη και πρέπει να τους τη παρέχουμε. Αν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι…

Ελένη Καρανικόλα -Τσουβέλα



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.