Πότε πρέπει να πάμε ένα παιδί στον ψυχολόγο;

Δυσκολίες, προβλήματα συμπεριφοράς που δεν μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε, ερωτήματα που εγείρονται. Στην περίπτωση ενός ενήλικα είναι επιλογή του για το αν και σε ποιον θα μιλήσει για αυτές τις δυσκολίες και τα συναισθήματα που βιώνει. Ένα παιδί όμως, ιδίως σε μικρή ηλικία, δεν είναι κάποιες φορές σε θέση να μιλήσει για αυτά που νιώθει. Η συμπεριφορά του σε αυτή την περίπτωση ίσως λέει περισσότερα και σημαντική είναι η σωστή αποκωδικοποίηση από τα κατάλληλα άτομα.

Τα άτομα αυτά μπορεί να είναι οι γονείς που μπορούν να παρατηρήσουν κάποια αλλαγή στη συμπεριφορά του παιδιού ιδίως στο οικογενειακό πλαίσιο και οι εκπαιδευτικοί στο σχολικό πλαίσιο. Όταν η συνεργασία εκπαιδευτικών, γονέων και του ίδιου του παιδιού δεν φέρει θετικά αποτελέσματα τότε χρειάζεται η συνδρομή του ειδικού. Καλό είναι να επισημανθεί βέβαια ότι δε χρειάζεται οι γονείς να φτάσουν στο άλλο άκρο που σε κάθε ιδιόμορφη συμπεριφορά του παιδιού, που δεν μπορούν εύκολα να κατανοήσουν, να καταφεύγουν στους ειδικούς. Για ποιους λόγους ένας γονέας χρειάζεται να φέρει το παιδί σε ένα ψυχολόγο ή πότε ο έφηβος επιλέγει να τον επισκεφθεί και πώς μπορεί να βοηθήσει ο ψυχολόγος.

Πολλές φορές οι ίδιοι οι γονείς παρατηρώντας αλλαγές στη συμπεριφορά και στη συναισθηματική διάθεση του παιδιού τους και αφού έχουν ζητήσει τη βοήθεια φίλων, συγγενών ή πληροφοριών από το διαδίκτυο που δεν τους είναι αρκετές ή ικανοποιητικές απευθύνονται σε ένα ψυχολόγο. Μια τέτοια περίπτωση είναι το διαζύγιο για το οποίο ο ένας ή και οι δυο γονείς επισκέπτονται έναν ψυχολόγο για το πώς μπορούν καλύτερα να το χειριστούν και να μιλήσουν στο παιδί για αυτό το γεγονός (έτσι ώστε να μη νιώθει το παιδί τύψεις και ενοχές ότι φταίει το ίδιο για το διαζύγιο των γονιών του, όπως συχνά αναφέρουν στους γονείς ή σε τρίτους). Εδώ ο ρόλος του ψυχολόγου είναι κυρίως προληπτικός ώστε να αποφευχθούν, να περιοριστούν ή να χειριστούν καλύτερα δυσάρεστα συναισθήματα ή δυσλειτουργικές συμπεριφορές του παιδιού (και κατ' επέκταση του γονέα). Ωστόσο, ο ρόλος του ειδικού είναι και θεραπευτικός/υποστηρικτικός (μέσω επεξεργασίας συναισθημάτων) όπως στην περίπτωση των γονέων που χωρίζουν με αρκετούς καβγάδες και το παιδί παρουσιάζει δυσκολίες στον ύπνο (εφιάλτες) και αρνείται να πάει το σχολείο.

Συχνός, επίσης, λόγος επίσκεψης σε έναν ψυχολόγο είναι για θέματα έντονης προσκόλλησης, αποχωρισμού και θανάτου κάποιου γονέα/μέλους οικογένειας ή όταν παρατηρείται κάποια ιδιορρυθμία στην εξέλιξη του παιδιού οπότε ο ψυχολόγος αξιολογεί τη νοημοσύνη του και τις ικανότητές του.

Άλλα αιτήματα ενδεικτικά αφορούν περιπτώσεις που το παιδί έχει προβλήματα στον ύπνο (βλέπει εφιάλτες, δεν θέλει να κοιμηθεί στο κρεβάτι του), νυχτερινή ενούρηση, έντονους φόβους και ανησυχία, χαμηλή αυτοεκτίμηση, αρνείται να πάει στο σχολείο ή από την άλλη είναι αρκετά επιθετικό και θυμώνει. Παρουσιάζει απότομη αλλαγή στη διατροφική συμπεριφορά (βουλιμικά επεισόδια ή ανορεξία), αλλαγή στη διάθεση (ενδεχομένως και κατάθλιψη), μιλά συχνά για θάνατο ή μακάβρια γεγονότα και απειλεί ότι θα φύγει από το σπίτι.

Συνεπώς, βασικό για αρχή είναι οι γονείς να παρα(απο)δεχτούν ότι το παιδί τους παρουσιάζει κάποια δυσκολία για την οποία είναι βοηθητική η παρουσία ενός ειδικού. Σημαντικός είναι και ο τρόπος που θα παρουσιάσουν στο παιδί/έφηβο την επίσκεψη στον ψυχολόγο ο οποίος είναι καλό να προσαρμοσθεί στην ηλικία του παιδιού/εφήβου. Ο ψυχολόγος δεν είναι ούτε γιατρός που θα κάνει κάποια ένεση στο παιδί ούτε δάσκαλος που θα του βάλει βαθμό μετά το τέλος της συνάντησης. Είναι ο σύμμαχός του που θα τον ακούσει, θα του αφήσει χώρο και χρόνο να εκφραστεί και θα του προτείνει εναλλακτικές επιλογές. Η τελική απόφαση είναι του ίδιου του παιδιού/εφήβου.

Οι γονείς έχουν σημαντικό ρόλο σε αυτή τη θεραπευτική διαδικασία για αυτό και οι ψυχολόγοι τους ζητάνε συνέπεια στη συμπεριφορά τους και στις πρακτικές που από κοινού προτείνονται. Ας μην ξεχνάμε ότι πολλές φορές μια μικρή (θετική) αλλαγή στη συμπεριφορά και στη στάση των γονέων συνδέεται με θετική αλλαγή στη συμπεριφορά και του ίδιου του παιδιού.

Πηγή: http://www.boro.gr