Μύθος ο εθισμός στα τρόφιμα

Χρησιμοποιείται ως άλλοθι για την υπέρμετρη κατανάλωση τροφών.
Η έννοια του εθισμού στα τρόφιμα αμφισβητείται και δεν τεκμηριώνεται επιστημονικώς, όπως προέκυψε και στη σχετική ημερίδα του Βρετανικού Ιδρύματος Διατροφής (BNF) που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στο Λονδίνο και στην οποία συμμετείχαν διακεκριμένοι επιστήμονες από ποικίλες ειδικότητες. Τι υποστηρίζει, όμως, η επιστημονική κοινότητα;

Πρόκειται για παρανόηση

Η ψευδαίσθηση για την ύπαρξη εθιστικών τροφίμων βασίστηκε σε μελέτες απεικόνισης του εγκεφάλου, οι οποίες έδειξαν ότι τα κέντρα «ικανοποίησης» και «ευχαρίστησης» διεγείρονται μετά την κατανάλωση «νόστιμων» τροφίμων, όπως αυτά που περιέχουν ζάχαρη, λιπαρά ή συνδυασμό τους. Ωστόσο, οι επιστήμονες συμφωνούν ότι σε αντίθεση με ό,τι ισχύει για τον εθισμό στα ναρκωτικά και το κάπνισμα, η πρόσληψη φαγητού αποτελεί μια βιολογική ανάγκη και δεν έχει τεκμηριωθεί ότι οποιοδήποτε τρόφιμο ή συστατικό μπορεί να προκαλέσει εθισμό στον άνθρωπο.

Επιπλέον, τόνισαν ότι η διέγερση αυτή των κέντρων του εγκεφάλου αποτελεί στην πραγματικότητα μία απολύτως φυσιολογική διαδικασία. Για παράδειγμα, η ζάχαρη και όλα τα πρόσθετα σάκχαρα που περιέχονται στα γλυκά τρόφιμα, ανήκουν στην κατηγορία των υδατανθράκων και όταν διασπώνται από τον ανθρώπινο οργανισμό παρέχουν γλυκόζη, το βασικό δηλαδή συστατικό που απαιτείται προκειμένου να λειτουργήσει σωστά ο εγκέφαλος.

«Δεν είναι λοιπόν παράξενο το γεγονός ότι ενεργοποιούνται περιοχές του εγκεφάλου μετά την κατανάλωσή τους, εφόσον η διαρκής παροχή γλυκόζης αποτελεί το βασικό μηχανισμό επιβίωσής του», ανέφερε ο Peter Rogers, καθηγητής βιολογικής ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Bristol.

Δεν είναι περίεργο το ότι αναζητούμε τη γλυκιά γεύση

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του British Nutrition Foundation το 88% των συμμετεχόντων, λανθασμένα, θεωρεί εθιστικά τα τρόφιμα με γλυκιά γεύση. Όπως τόνισε η Sara Stanner, διευθύντρια του επιστημονικού προγράμματος του BNF «Οι άνθρωποι δείχνουν μία έμφυτη προτίμηση στη γλυκιά γεύση από τα πρώτα χρόνια της ζωής τους, καθώς είναι καταγεγραμμένη στο DNA τους».

Στην πραγματικότητα λοιπόν, παρόλο που υπάρχουν πολλοί παράγοντες που εντείνουν τη «λαχτάρα» να καταναλώσουμε γλυκά τρόφιμα, δεν είναι παράλογο να αισθάνεται κανείς ότι η επιθυμία για γλυκιά γεύση «υποκινείται» και από μια φυσιολογική ανάγκη.

Ο εθισμός χρησιμοποιείται ως «άλλοθι»

Και μόνο η λανθασμένη εντύπωση ότι μπορεί κανείς να είναι εθισμένος σε κάποιο συγκεκριμένο τρόφιμο ή συστατικό μπορεί να παρασύρει τους καταναλωτές στην υπέρμετρη κατανάλωσή του καθώς θεωρούν ότι, εξαιτίας του εθισμού, χάνουν τον έλεγχο της συμπεριφοράς τους.

«Ο όρος του εθισμού στα τρόφιμα χρησιμοποιείται ως άλλοθι από τους καταναλωτές στην προσπάθειά τους να δικαιολογήσουν την υπερβολική πρόσληψη φαγητού» ανέφερε ο John Blundell - καθηγητής ψυχοβιολογίας στο Ινστιτούτο Ψυχολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Leed.

«Είναι, ωστόσο, ανώφελο να αποδίδουμε την αύξηση του βάρους και την υπερκατανάλωση τροφίμων στην υποτιθέμενη "εξαρτησιογόνο" δράση των τροφίμων ή/και των συστατικών τους» πρόσθεσε, επισημαίνοντας ότι στο υπερβάλλον βάρος και την παχυσαρκία εμπλέκεται ένα πλήθος παραγόντων και δεν μπορούμε να θεωρήσουμε κανένα μεμονωμένο τρόφιμο, ρόφημα, ή θρεπτικό συστατικό υπαίτιο για την εμφάνισή τους.


Πηγή: http://www.nutrimed.gr