Σπούδασε Εθνολογία, παρά το «ιατρικό λαθάκι»

«Το μήνυμα που στέλνω, σε όλα τα παιδιά που έχουν κάποια ιδιαιτερότητα, είναι να έχουν στόχους, να κάνουν όνειρα, να μην αφήνουν τις δυσκολίες να τους νικούν.

 

Σίγουρα για μας, ο βαθμός δυσκολίας είναι μεγαλύτερος. Να μην ξεχνάμε, όμως, ότι η θέληση μπορεί να νικήσει και αυτά που νομίζουμε ανίκητα. Μικρά μικρά βήματα θα δημιουργήσουν το μεγάλο άλμα. Στις μέρες που ζούμε, δυσκολίες συναντούν όλοι οι νέοι. Ας το δούμε, λοιπόν, ως πρόκληση, ως κάτι που θα μας κάνει καλύτερους». Μιλάμε με τον Θάνο Κυρούση, πτυχιούχο του Τμήματος Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης.

- Ήταν δύσκολο;

«Δύσκολα; Αυτό δεν το σκέφτηκα καθόλου. Για μένα η αγάπη και η λαχτάρα που είχα να πραγματοποιήσω ένα μεγάλο μου όνειρο με έκαναν να μη βλέπω καμία δυσκολία. Περίμενα πώς και πώς την ώρα που θα πήγαινα στη Σχολή μου, γιατί εκεί δεν πραγματοποιούσα μόνο τη μεγάλη μου επιθυμία, αλλά ταυτόχρονα ήταν σημείο συνάντησης με τους συμφοιτητές μου, ο καφές μου, τα πειράγματα στα διαλείμματα. Υπήρχαν και μέρες κούρασης, η θέληση έκανε την κούραση γλυκιά».

- Ήταν αρωγός η πολιτεία;

«Τα όποια μικρά προβλήματα συνάντησα, γρήγορα αντιμετωπίστηκαν, γιατί πιστεύω έδειξα σ' όλους, με την επιμονή μου, ότι δεν έχω σκοπό με τίποτα να εγκαταλείψω τον αγώνα μου. Έτσι τους έκανα όλους συμμάχους και συνοδοιπόρους στην προσπάθειά μου, τους έκανα να πιστέψουν σε μένα, τους κέρδισα πραγματικά».

- Ποιοι σου στάθηκαν;

«Για να φτάσω σήμερα να είμαι ακαδημαϊκός πολίτης βοήθησαν πολλοί. Θα ξεκινήσω από τους δασκάλους και καθηγητές που είχα στα Εκπαιδευτήρια Γείτονα, που μου έδωσαν σωστές βάσεις για να μπορέσω να προχωρήσω και κυρίως να πιστέψω ότι μπορώ να τα καταφέρω. Στον πρόεδρο της Σχολής μου και σε όλους τους καθηγητές μου, που όλα αυτά τα χρόνια σεβάστηκαν αυτονόητα πράγματα και εκτίμησαν τον αγώνα μου. Επίσης δεν μπορώ να μην αναφερθώ στους συμφοιτητές μου, οι οποίοι με δέχθηκαν και με στήριξαν. Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ στην οικογένειά μου, η οποία με στήριξε και με στηρίζει σε κάθε δυσκολία μου και μου δίνει την πίστη και τη σιγουριά που έχω ανάγκη».

- Εκ γενετής το πρόβλημα;

«Ναι. Μάλλον κάποιο ιατρικό λαθάκι προκάλεσε εγκεφαλική παράλυση. Ευτυχώς το πρόβλημα δεν με εμποδίζει να έχω μια καλή ποιότητα ζωής και ευχαριστώ τον Θεό γι' αυτό».

- Σκέφτηκες να τα παρατήσεις;

«Ούτε για μια στιγμή πέρασε αυτό από το μυαλό μου. Είμαι πολύ θετικός και αισιόδοξος άνθρωπος για να σκεφτώ κάτι τέτοιο. Ο Θεός πιστεύω ότι μας δίνει τη δύναμη και το κουράγιο να ξεπερνάμε κάθε δυσκολία».

- Η μεγαλύτερη χαρά;

«Κατά την ορκωμοσία μου όλοι χειροκροτηθήκαμε. Νομίζω όμως ότι πήρα το πιο δυνατό χειροκρότημα. Όταν ο κ. Κωνσταντίνος Χατζόπουλος έκανε αναφορά στο όνομά μου, αναγκάστηκε να διακόψει την ομιλία. Δεν το κρύβω, ήταν κάτι συγκλονιστικό για μένα. Ένιωσα περήφανος».

- Μεταπτυχιακό;

«Είναι κάτι το οποίο θα σκεφθώ από τώρα και ύστερα. Ελπίζω στη Σχολή μου να ξεκινήσει Μεταπτυχιακό Τμήμα, στο οποίο θα μπορέσω να συμμετάσχω. Μέχρι τότε θα ασχοληθώ με το χόμπι μου, που είναι το θέατρο και η σκηνοθεσία, καθώς και με την ενεργό συμμετοχή μου στο σύλλογο ΑμεΑ "Περπατώ" Κομοτηνής».

- Τι μήνυμα στέλνεις;

«Οι δυνατότητες του κάθε ανθρώπου είναι μεγάλες, αρκεί να θέλει να εξελιχθεί. Αν πιστέψουμε εμείς στον εαυτό μας, είναι σίγουρο ότι αυτό θα το νιώσουν και οι γύρω μας και θα πιστέψουν και αυτοί σε μας».

Πηγή: http://www.enet.gr