Βιβλίο - αυτοβιογραφία του βρετανού θεωρητικού φυσικού και κοσμολόγου.
Ο Χόκινγκ φανερώνει τις τραυματικές στιγμές του πρώτου του γάμου με την Τζέιν Γουάιλντ και την «παθιασμένη και θυελλώδη» σχέση του με τη νυν συζυγό του, τη νοσοκόμα Ελέιν Μέισον. Χάρη στην τεχνολογική πρόοδο, ο ιδιοφυής αστροφυσικός μπόρεσε να ολοκληρώσει το βιβλίο του, με την βοήθεια ενός ενισχυτή ήχου και ενός συνθετητή φωνής που ελέγχονται από υπέρυθρους αισθητήρες στα γυαλιά του και ανταποκρίνονται στις συσπάσεις του προσώπου του.
Ο 71χρονος Χόκινγκ για πάνω από μισό αιώνα ασχολήθηκε με μερικά από τα μεγαλύτερα ερωτήματα γύρω από τη θεωρητική κοσμολογία, την κβαντική βαρύτητα και τις μαύρες τρύπες. Από την ηλικία όμως των 21 χρόνων, ο ίδιος μάχεται με την αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, νόσο του κινητικού νευρώνα, η οποία τον έχει αφήσει σχεδόν εξ ολοκλήρου παράλυτο. Και οι δύο γυναίκες στάθηκαν στο πλευρό του αυτά τα δύσκολα χρόνια, με την Γουάιλντ να τον στηρίζει ψυχολογικά, όταν διαγνώσθηκε για πρώτη φορά, και την Μέισον να είναι η ιδανική νοσοκόμα για εκείνον.
Στην αυτοβιογραφία του, που φέρει τον λιτό τίτλο «Στίβεν Χόκινγκ: Το χρονικό της ζωής μου», ο επιστήμονας αποκαλύπτει τις τεράστιες δυσκολίες που αντιμετώπιζε η Γουάιλντ, ιδιαίτερα μετά την γέννηση του τρίτου τους παιδιού το 1979, ως προς την φροντίδα των παιδιών και ενός συζύγου καθηλωμένου σε αναπηρικό καροτσάκι.
«Φοβόταν πως θα πεθάνω σύντομα και χρειαζόταν κάποιον να στηρίζει εκείνη και τα παιδιά, τον οποίο μάλιστα θα παντρεύονταν μετά τον θάνατο μου», γράφει ο καθηγητής Χόκινγκ. «Έτσι, γνώρισε, έναν μουσικό, τον Τζόναθαν και του έδωσε ένα δωμάτιο στο διαμέρισμα μας. Θα είχα προβάλει αντίσταση, αλλά και εγώ ο ίδιος περίμενα πως θα πέθαινα από στιγμή σε στιγμή και ήθελα κάποιον να προσέξει την οικογένεια μου».
Η κατάσταση, ωστόσο, μέσα στο σπίτι γινόταν αφόρητη για τον καθηγητή, όταν το 1990 αποφάσισε να μετακομίσει, παίρνοντας μαζί του μία από τις νοσοκόμες του, την Μέισον, την οποία παντρεύτηκε μετά από πέντε χρόνια. Ο γάμος τους αντιμετώπισε πολλές αντιξοότητες, με το διαζύγιο να έρχεται το 2007.
Στο βιβλίο ο Χόκινγκ αφηγείται ιστορίες από την παιδική του ηλικία, τα φοιτητικά του χρόνια στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης αλλά και τις πρώτες επιστημονικές ανακαλύψεις του. Η αγάπη του για τα τρενάκια όταν ήταν παιδί υπήρξε η αφορμή για να ξεκινήσει τον ταξίδι του στον κόσμο των επιστημών, με φιλόδοξο στόχο να κατανοήσει όσο γίνεται περισσότερο το σύμπαν.
«Αν καταλάβουμε πως λειτουργεί το σύμπαν, μπορούμε κατά κάποιο τρόπο να το ελέγξουμε», εξηγεί ο διάσημος κοσμολόγος. Στο μπεστ σέλλερ βιβλίο του «Το Χρονικό του Χρόνου» _ που αποτελεί εκδοτικό φαινόμενο, με μεταφράσεις σε τουλάχιστον 40 γλώσσες και δέκα εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως _ έφερε την επιστημονική κοινότητα ένα βήμα πιο κοντά στην λεγόμενη «θεωρία των πάντων» σχετικά με τους νόμους της φύσης. Για τον Χόκινγκ, « η φυσική ήταν πάντα το πιο βαρετό μάθημα στο σχολείο, επειδή ήταν εύκολη και προφανής, ενώ η χημεία ήταν πιο διασκεδαστική, γιατί διαρκώς συνέβαιναν απροσδόκητα πράγματα. [...] Ήθελα πάντα να εντρυφήσω στα βάθη του Σύμπαντος».
Αν και τα τελευταία χρόνια είναι καθηλωμένος και δεν μπορεί να μιλήσει, δηλώνει πως είναι ευχαριστημένος με την ζωή του: «Η αναπηρία μου δεν αποτέλεσε σοβαρό εμπόδιο στο επιστημονικό μου έργο. Στην πραγματικότητα, λειτούργησε σαν πλεονέκτημα, μιας και δεν χρειαζόταν να διδάξω ούτε να συμμετέχω σε ανιαρές επιτροπές. Έτσι, κατάφερα να αφοσιωθώ πλήρως στην έρευνα».
Η αυτοβιογραφία του τελειώνει με την εξής φράση: «Νιώθω πανευτυχής που ήρθα στην ζωή και ασχολήθηκα με την φυσική επιστήμη. Χαίρομαι, αν κατάφερα να βάλω ένα λιθαράκι, ώστε να κατανοήσουμε καλύτερα το Σύμπαν».
Πηγή: http://www.tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.