Μία στις πέντε γυναίκες υποφέρουν από ημικρανία, το δεύτερο πιο συχνό γυναικείο πονοκέφαλο μετά την κεφαλαλγία τάσεως. Το ποσοστό των αντρών είναι αρκετά μικρότερο και υπολογίζεται γύρω στο 7%.
Τι είναι όμως η ημικρανία; Κατ’ αρχάς η ημικρανία είναι νόσος και ως τέτοια πρέπει να αντιμετωπίζεται. Πρόκειται για μια χρόνια ιδιοπαθή κεφαλαλγία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, που ταλαιπωρεί ένα μεγάλο αριθμό γυναικών και αντρών παγκοσμίως. Με τον όρο ιδιοπαθή στην ιατρική γλώσσα, εννοούμε την απουσία σαφούς αιτιολογίας. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO), η ημικρανία βρίσκεται μέσα στις 20 πιο συχνές νοσολογικές οντότητες που προκαλούν σημαντική έκπτωση λειτουργικότητας και αναπηρία.
Η ημικρανία εμφανίζεται με επεισόδια (κρίσεις) άλγους, που διαρκούν τέσσερις με 72 ώρες, συνήθως προσβάλλουν το μισό της κεφαλής, έχουν ισχυρή ένταση, σφύζοντα παλμικό χαρακτήρα, επιδεινώνονται με τη σωματική δραστηριότητα και συχνά συνοδεύονται από ναυτία, έμετο, ευαισθησία στο έντονο φως και στους δυνατούς ήχους ακόμα και από αίσθημα ζάλης ή ιλίγγου. Υπάρχουν βέβαια και παραλλαγές της κλασσικής αυτής εμφάνισης.
Ενίοτε, πριν την έναρξη του πονοκεφάλου, εμφανίζονται πρώιμα συμπτώματα (η λεγόμενη «αύρα») με διαταραχές όρασης (φωτεινά ερεθίσματα), μουδιάσματα, εστιακή αδυναμία ή διαταραχή λόγου, ενώ άλλοτε παρουσιάζονται και προειδοποιητικά συμπτώματα, όπως αλλαγή ψυχισμού, επιθυμία για συγκεκριμένες τροφές, υπερ-/υποδραστηριότητα και χασμουρητό.
Η αιτιολογία της κεφαλαλγίας αυτής, όπως αναφέρθηκε, παραμένει άγνωστη. Δεν είναι επικίνδυνη για τη ζωή τους ασθενούς και στην τυπική της μορφή δε χρήζει περαιτέρω ελέγχου, αφού δεν υποκρύπτεται οργανική παθολογία. Ένας πιθανός μηχανισμός είναι η υπεραντιδραστικότητα νευρωνικών κυκλωμάτων, με αποτέλεσμα να καθίσταται ο εγκέφαλος των ημικρανικών ατόμων περισσότερο «ευαίσθητος» στα αλγεινά ερεθίσματα σε σχέση με αυτόν του υγιούς πληθυσμού. Υπάρχει κληρονομική συσχέτιση, ενώ συχνά αναφέρονται εκλυτικοί παράγοντες, όπως ψυχικό/σωματικό stress, κατανάλωση ορισμένων τροφών/αλκοόλ (κρασί, τυρί, σοκολάτα, μπανάνα), αλλαγή καιρού, αϋπνία, πείνα, έμμηνος ρύση κ.ά..
Η θεραπεία της ημικρανίας επικεντρώνεται σε τρεις τομείς. Άμεση ανακούφιση του πόνου με ειδική αναλγητική αγωγή (θεραπεία οξείας κρίσης), προληπτική αντιμετώπιση των κρίσεων με καθημερινή φαρμακευτική αγωγή (θεραπεία προφύλαξης) και τέλος τροποποίηση καθημερινών συνηθειών και αποφυγή εκλυτικών παραγόντων. Είναι σημαντικό για τον ασθενή να σιτίζεται σωστά με μικρά συχνά γεύματα, να αποφεύγει τροφές ή ουσίες που επιδεινώνουν τον πονοκέφαλό του, να ασκείται (η κολύμβηση αποτελεί ιδανική λύση!), να ξεκουράζεται επαρκώς, να αντιμετωπίζει το άγχος και να διατηρεί ημερολόγιο καταγραφής του πονοκεφάλου. Επίσης υπάρχουν πολλές εναλλακτικές θεραπείες (ομοιοπαθητική, βιοανάδραση, βελονισμός) με πολύ καλά αποτελέσματα.
Υπάρχει ελπίδα για ανακούφιση από τον πόνο; Η απάντηση είναι: ΝΑΙ… Μολονότι η ημικρανία παραμένει μια χρόνια «βασανιστική» νόσος με σημαντική επίπτωση στη καθημερινή λειτουργικότητα, στη σωματική και ψυχική υγεία του πάσχοντα, με τις νέες θεραπευτικές μεθόδους έχει σημειωθεί τεράστια πρόοδος στην αποτελεσματική αντιμετώπισή της.
Πηγή: http://www.healthierworld.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.