Η Ερμού της «τρυφηλής ασωτίας» χθες και σήμερα

Συγκριτικό φωτογραφικό οδοιπορικό στον πιο πολυσύχναστο δρόμο της Ελλάδας.
Όποιος μένει στην Αθήνα την έχει διασχίσει εκατοντάδες φορές. Και σίγουρα ο επισκέπτης αυτής της πόλης, μόνιμος κάτοικος αυτής της χώρας ή τουρίστας θα πατήσει το πόδι του σε έναν από τους πιο γνωστούς και πλεόν εμπορικούς δρόμους της Αθήνας.

Μιλάμε φυσικά για την οδό Ερμού, τον πασίγνωστο πεζόδρομο που έχει φωτογραφηθεί και βιντεοσκοπηθεί όσο λίγοι δρόμοι τα τελευταία χρόνια. Εμπορικός δρόμος με ιδιαίτερη σημασία καθώς όχι μόνο βρίσκεται απέναντι από την Βουλή των Ελλήνων, αλλά αποτελεί βαρόμετρο και δείκτη για την κίνηση της αγοράς.

Καθημερινά χιλιάδες πολίτες την διασχίζουν για να δούνε τις βιτρίνες, να κάνουν τα ψώνια τους ή να πιούνε τον καφέ τους. Το πιθανότερο είναι κάπου εκεί να δούνε και φωτογράφους να απαθανατίζουν τις στιγμές, διάφορα τηλεοπτικά συνεργεία που θα κάνουν ρεπορτάζ αγοράς ή γκάλοπ μαζί με μουσικούς και καλλιτέχνες να προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή των περαστικών με αμοιβή λίγα κέρματα.

Αυτό όμως που βλέπουμε όλοι μας σήμερα στον πεζόδρομο της Ερμού δεν ξεκίνησε έτσι. Για την ακρίβεια η σημερινή μορφή της Ερμού δεν έχει καμία σχέση με τις προηγούμενες δεκαετίες ιστορίας του δρόμου που εκτείνεται αρκετά πίσω, πριν από το 1900.

Όταν δεν υπήρχαν τα σύγχρονα κτίρια, τα σιντριβάνια, τα εμπορικά καταστήματα, ενώ φυσικά δεν ήταν πεζόδρομος. Ίσως μάλιστα τα μόνα σημεία που να μένουν ίδια από την πρώτη μέρα μέχρι και σήμερα να είναι η εκκλησία της Καπνικαρέας και το τζαμί στο Μοναστηράκι.

Ήταν το 1833 όταν οι αρχιτέκτονες Κλεάνθης και Σάουμπερτ συμπεριέλαβαν την Ερμού στον πρώτο πολεοδομικό σχέδιο της Αθήνας. Και σύμφωνα με όσα διαβάσαμε, δεν χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια μέχρι να της δοθεί από τους Βαυαρούς το παρατσούκλι η οδός της «τρυφηλής ασωτίας» προσπαθώντας να περιγράψει την εικόνα του κόσμου, τα πολυτελή εμπορικά καταστήματα της εποχής αλλά και τα παντοπωλεία μαζί με τα μπακάλικα να μοιράζονται τον ίδιο δρόμο.

Η πεζοδρόμηση φυσικά τότε ήταν μακρινό όνειρο και πολύ αργότερα όταν οι άμαξες άφησαν την οδό Ερμού, τα αυτοκίνητα βρήκαν τη θέση τους στον κεντρικό αυτό δρόμο με τους πολίτες να δυσκολεύονται να τον περπατήσουν και τους εμπόρους να τον αξιοποιήσουν αποτελεσματικά.

Μέχρι και το 1996 που ξεκίνησε η πεζοδρόμηση της Ερμού η εικόνα σταθμευμένων αυτοκίνητων στις άκρες των πεζοδρομίων ήταν μια καθημερινότητα. Μία καθημερινότητα που δυστυχώς στο τελευταίο τμήμα της Ερμού κοντά στο Σύνταγμα δείχνει να επαναλαμβάνεται καθώς αρκετοί επιλέγουν να αφήνουν τα αυτοκίνητα επάνω στον πεζόδρομο δυσκολεύοντας τη διέλευση των πολιτών.

Με τις δεκαετίες να περνούν ο δρόμος συνέχισε να αποδεσμεύεται από γραφεία και δημόσιες υπηρεσίες και αφιερώθηκε σχεδόν αποκλειστικά στο εμπόριο αποκτώντας την εικόνα που βλέπουμε και σήμερα.

Την τελευταία πινελιά την πρόσθεσε η οικονομική κρίση που περνάει η χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Αρκετά μεγάλα και μικρότερα εμπορικά καταστήματα έκλεισαν και αρκετό διάστημα η εικόνα μιας Ερμού που κινδύνευε να ερημώσει ήταν υπαρκτή.

Παρόλα αυτά ο δρόμος δείχνει να επιβιώνει. Επιχειρήσεις γρήγορου φαγητού πήραν θέση κοντά στα εμπορικά ενώ τα μεγάλα κτίρια που για λίγο διάστημα έμειναν κλειστά και άδεια δείχνουν να ξαναπαίρνουν ζωή, καθώς καινούριες επιχειρήσεις δείχνουν ενδιαφέρον για τον εμπορικότερο δρόμο της πόλης.

Δείτε τις φωτογραφίες του χθες και του σήμερα…

Πηγή: http://www.newsbeast.gr