Εξωμήτριος κύηση: διάγνωση και αίτια

Ο όρος εξωμήτριος κύηση αφορά στις περιπτώσεις που η ανάπτυξη του κυήματος γίνεται έξω από την κοιλότητα της μήτρας.

Συχνότητα: εμφανίζεται με συχνότητα 0,5 – 1,5% των κυήσεων και αποτελεί την πιο σοβαρή επιπλοκή στην αρχή της εγκυμοσύνης. Η κλινική εκδήλωση γίνεται μετά την 6η εβδομάδα της κύησης, αφορά στη μια σάλπιγγα και η συχνότητα επανεμφάνισή της σε μελλοντική κύηση είναι 5 – 7%.

Εντοπισμός: συνήθως, σε ποσοστό 95% των εξωμήτριων κυήσεων, η εμφύτευση του κυήματος γίνεται στη σάλπιγγα. Άλλες θέσεις ανάπτυξης εξωμητρίου κυήσεως είναι η ωοθηκική, η κοιλιακή, η ενδοσυνδεσμική και η ενδοτραχηλική.

Αίτια: η κυριότερη αιτία είναι οι βλάβες που προκαλούν οι φλεγμονές στις σάλπιγγες, η ενδομητρίωση, το σπιράλ, ινομυώματα μήτρας, σαλπιγγοπλαστική που προηγήθηκε, καθώς και η ύπαρξη ανατομικών ανωμαλιών στις σάλπιγγες και τη μήτρα.

Διάγνωση: βασίζεται στο ιστορικό, τα συμπτώματα, τη γυναικολογική εξέταση, όπου φαίνεται η διόγκωση της μιας σάλπιγγας, στις ορμονικές εξετάσεις (μέτρηση Β – χοριακής γοναδοτροπίνης), το υπερηχογράφημα, την παρακέντηση του δουγλασείου που αναρροφάται αίμα από την περιτοναϊκή κοιλότητα, σε περίπτωση ρήξης της σάλπιγγας και τέλος στη λαπαροσκόπηση. Η διάγνωση της αδιατάρακτης εξωμητρίου κυήσεως γίνεται δύσκολα, γιατί δεν έχει τα έντονα συμπτώματα που προκαλεί η ρήξη της σάλπιγγας, όπου η έγκυος πονάει έντονα στο υπογάστριο και η αθρόα εσωτερική αιμορραγία που προκαλείται από τη ρήξη των αγγείων της σάλπιγγας προκαλεί σοκ, με αποτέλεσμα πτώση της αρτηριακής πίεσης, ταχυσφυγμία και δύσπνοια.

Αντιμετώπιση: η αντιμετώπιση της αδιατάρακτης εξωμητρίου κυήσεως γίνεται με δύο τρόπους. Σε μεγαλύτερες ηλικιακά κυήσεις προτιμούμε τη λαπαροσκοπική αφαίρεση του κυήματος με σαλπιγγοτομή. Σε μικρότερες ηλικιακά κυήσεις υπάρχει δυνατότητα χορήγησης μεθοτρεγάτης (ενός κυτταρολογικού φαρμάκου) που οδηγεί σε εκφύλιση του κυήματος, με εδομυϊκή χορήγηση ή με λαπαροσκοπική έγχυσή του μέσα στο εμβρυϊκό σάκο.

Η αντιμετώπιση της ραγείσης σάλπιγγας γίνεται με εγχείρηση, όπου αφαιρείται το κύημα, ακολουθεί καθαρισμός της περιτοναϊκής κοιλότητας, για αποφυγή μετεγχειρητικών συμφύσεων και γίνεται προσπάθεια πλαστικής αποκατάστασης της σάλπιγγα, εφόσον είναι εφικτό ( με πιθανότητα 25% εμφάνισης νέας εξωμητρίου κυήσεως σε χειρουργημένη σάλπιγγα), αλλιώς αφαιρείται η πάσχουσα σάλπιγγα.

Πηγή: http://blog.nowdoctor.gr