Το σύνδρομο του Πίτερ Παν: Γιατί οι άνδρες είναι τόσο ανεύθυνοι;

Το σύνδρομο του Πίτερ Παν μπορεί να είναι καταστροφικό για τη συναισθηματική γαλήνη του άνδρα αλλά και της οικογένειάς του. Πρόκειται για εκείνους τους άνδρες που αρνούνται να μεγαλώσουν και παραμένουν πάντα παιδιά… Η πορεία του άνδρα προς την ενηλικίωση εμποδίζεται από μια μοιρολατρική αναβλητικότητα και από ένα σύστημα άρνησης που αγγίζει την παραξενιά.

Γράφει ο ψυχοθεραπευτής Dr Dan Kilney

Όσοι σχετίζονται ερωτικά και αγαπούν αυτούς τους ανθρώπους νιώθουν απίστευτα στερημένοι. Τα «θύματά» τους προσπαθούν απεγνωσμένα να ξεφύγουν από την επιρροή τους. Αν ανήκετε στην κατηγορία αυτή ίσως διαπιστώσετε ότι αν προσπαθήσετε να τα συμβουλεύσετε αυτά τα άτομα για να διορθώσουν τη συμπεριφορά τους μπορεί να αντιμετωπίσετε ειρωνικά ή ακόμα και προσβλητικά σχόλια.

Αποζητούν επίμονα την προσοχή σας αλλά μόλις τους προσέξετε καγχάζουν για την υπερβολική σας φροντίδα. Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία άνδρες έχουν επίγνωση της κατάστασής τους αλλά αρνούνται να ζητήσουν οι να δεχτούν κάποια βοήθεια. Μπορεί και εσείς να γνωρίζετε ένα φίλο ή ένα αγαπημένο της πρόσωπο με το σύνδρομο του Πίτερ Παν και να αισθάνεσθε τη στέρηση. Και δεν ξέρετε αν πρέπει να τους ανοίξετε την αγκαλια΄σας ή να τους αποδιώξετε.

Δούλεψα πολλά χρόνια με αυτούς τους ανθρώπους. Είδα το σύνδρομο στα πρώιμα στάδια και παρατήρησα την καταστροφή στην διάρκεια της μέσης ηλικίας. Είναι πολύ δύσκολο να τους υποβάλλει κανείς σε ψυχοθεραπεία. Το πνεύμα τους έχει τέτοια διάθεση να πετάξει που συχνά μπαίνω στον πειρασμό να σφραγίσω όλα τα παράθυρα στο γραφείο μην τυχόν και… τους δω να πετούν από εκεί! Πραγματικά αν μπορούσαν σίγουρα θα πετούσαν στην δική τους χώρα του Ποτέ- Ποτέ.

Ο άνδρας αυτός τυπικά ζει στο σπίτι του μόνος δουλεύει αλλά με μειωμένο ωράριο γιατί δεν θέλει φυσικά να έχει ευθύνες. Οι επιτυχίες που μπορεί να έχει στη δουλειά είναι συνήθως περιστασιακές. Τις περισσότερες φορές, υποκρίνεται πως είναι ένας τέλειος ετερόφυλος αλλά στην πραγματικότητα νιώθει πολύ αμήχανος ανάμεσα στις γυναίκες. Η αφηρημάδα του και η έλλειψη σεβασμού βάζουν τους σε σοβαρές σκέψεις σε σχέση με το μέλλον του.

Για κάποιο λόγο η μητέρα του άνδρα αυτού είναι συνήθως που καταφέρνει να τον εξαναγκάσει να ζητήσει τη βοήθεια ενός ειδικού. Σπάνια το θύμα αποδεχεται να αποκολληθεί από τους γονείς του. Και δε θέλει να κουβεντιάζει τη μοναξιά του και τον χαλαρό τρόπο που αντιμετωπίζει τη ζωή. Η πρόγνωση δεν είναι καλή. Τα θεμέλια και τα ενδιάμεσα συμπτώματα έχουν ήδη εδραιωθεί.

Όταν αντιδρώ στα παράπονά του απέναντι στη μητέρα έχει μια αυτόματη αντίδραση ενοχής. Σχεδόν πανικόβλητος απολογείται: «Δεν εννοούσα τίποτε κακό. Μη με παρεξηγείτε. Η μητέρα μου είναι σπουδαία. Μόνο που ανησυχεί για μένα όπως όλες οι μανάδες».

Έτσι αλλάζω το θέμα για τα καλά. Αλλά οποιαδήποτε συζήτηση και αν ανοίξω ο άνδρας με παγώνει χρησιμοποιώντας κοφτές απαντήσεις και έχοντας αρνητικές αντιδράσεις. Φαντάζεται πως αν είναι κλειστός αι ψυχρός θα σταματήσω να ρωτάω και έτσι θα πει στη μαμά: «Πήγα στον γιατρό αλλά δε μου βρήκε τίποτα…»

Αυτοί οι άνδρες, απαρνηθούν τελικά τη βοήθεια μέχρι τέλους, τότε πιθανότατα με το που θα φύγουν από το σπίτι θα παντρευτούν. Θα υποκριθούν στο γάμο τους πως είναι ευτυχισμένοι με τη γυναίκα τους. Θα λένε παντού πόσο ικανοποιημένοι είναι με την οικογένειά τους και την οικογένεια τους. Στην πορεία της ζωής τους θα αρνούνται πεισματικά το γεγονός ότι το σώμα τους γερνάει και γίνεται εύθραυστο. Θα συνεχίσουν να έχουν πολλούς φίλους και σαν οικογενειάρχες αλλά στην πραγματικότητα είναι ρηχές και επιπόλαιες. Και αρκετές φορές στις φιλίες τους συμπεριφέρονται σαν να είναι έφηβοι. Βγαίνουν και διασκεδάζουν σαν να μην έχουν οικογένεια και υποχρεώσεις πολλές φορές.

Η πρόληψη του Συνδρόμου του Πήτερ Παν είναι σχετικά εύκολη. Όσο γρηγορότερη είναι η προσέγγιση του ανδρός αυτού τόσο πιο καλά θα είναι τα αποτελέσματα. Είναι πραγματικά θλιβερό ότι αυτοί οι όμορφοι άνθρωποι ξεκινούν τη ζωή τους σαν παιδιά που πετούν μακριά από την πραγματικότητα και ισχυρίζονται πως ζουν σε μια κατάσταση μόνιμης ευδαιμονίας. Αν τους αφήσουμε να ζουν σε αυτή τη ψευδαίσθηση θα έρθει κάποτε η στιγμή που θα νιώσουν σαν φυλακισμένα παιδιά που συνεχώς θα θέλουν να δραπετεύσουν από την ζωή και δε θα μπορούν.

Και σε αυτή τη φυλακή θα τους συντροφεύει πάντα η μοναξιά, οι αμφιβολίες και η έλλειψη ευτυχίας. Και ας ισχυρίζονται πως ζουν χαρούμενοι και είναι ικανοποιημένοι με τις επιλογές τους.

Πηγή: http://www.boro.gr