Επιστημονικά φαινόμενα... σε απλή γλώσσα

Κατανοώντας το Σύμπαν με απλά παραδείγματα.
Τι θα συνέβαινε αν ο Ήλιος είχε το μέγεθος ενός γκρέιπφρουτ; Πόσος χρόνος θα χρειαζόταν για να μετρήσετε όλα τα αστέρια που υπάρχουν στο γαλαξία μας και πόσο «κακό» μπορεί να είναι το φυσικό φαινόμενο του θερμοκηπίου;

Απλές απαντήσεις σε μεγάλα επιστημονικά ερωτήματα και φαινόμενα, για να τα καταλαβαίνουν όλοι… σε απλή γλώσσα.

Συνεχίστε να διαβάζετε…

1. Αν θα μπορούσαμε να κρατήσουμε τον Ήλιο στα χέρια μας…



Φανταστείτε να μπορούσαμε να συρρικνώσουμε το ηλιακό μας σύστημα περίπου στο ένα δισεκατομμυριοστό του πραγματικού του μεγέθους. Αυτό θα έκανε τον Ήλιο περίπου στο μέγεθος ενός γκρέιπφρουτ.

Πόσο μεγάλη θα ήταν σε αυτήν την περίπτωση η Γη και πόσο μακριά θα βρισκόταν από το… γκρέιπφρουτ;

Το μέγεθος της Γης θα είχε διάμετρο περίπου 1 χιλιοστό του μέτρου. Θα ήταν περίπου ίση με την τελεία που «κλείνει» την πρόταση που διαβάζετε τώρα.

Αυτή η μικρή «τελίτσα» θα κινούνται σε τροχιά γύρω από το γκρέιπφρουτ σε μια απόσταση περίπου 15 μέτρων, ολοκληρώνοντας μια ολόκληρη περιστροφή σε ένα χρόνο.

Η Σελήνη θα βρισκόταν σε απόσταση 4 εκατοστών από τη Γη (δηλαδή τη συρρικνωμένη «τελίτσα» που λέγαμε παραπάνω).

Οι υπόλοιποι πλανήτες θα σκορπίζονταν σε μια απόσταση περίπου 600 μέτρων από τον Ήλιο (το γκρέιπφρουτ).

Σε ό,τι αφορά το κοντινότερο σε εμάς (στην «τελίτσα») αστέρι –εκτός από τον Ήλιο- αυτό θα βρισκόταν σε απόσταση 4.000 χιλιομέτρων μακριά, σαν να ταξιδεύατε την απόσταση από την ανατολική στη δυτική πλευρά των ΗΠΑ σε πραγματική κλίμακα.

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να δουν από… κοντά το ηλιακό μας σύστημα σε σμίκρυνση στο Voyage scale model Solar System, που βρίσκεται έξω από το μουσείο National Air and Space Museum στην Ουάσινγκτον αλλά και σε δεκάδες άλλες πόλεις, όπως αναφέρει ο αστροφυσικός Jeffrey Bennett στη Huffington Post.

2. Μετρώντας τα αστέρια (και τους πλανήτες)



Ο Ήλιος είναι ένας από τα περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια αστέρια του γαλαξία μας (Milky Way Galaxy).

Κι ενώ μπορεί να είναι εύκολο να πει, να γράψει ή να διαβάσει κανείς το νούμερο «100 δισεκατομμύρια», είναι πολύ δύσκολο να φανταστεί ακριβώς την «ποσότητα» αυτή.

Ας υποθέσουμε λοιπόν, ότι πέφτοντας για ύπνο θα καθίσετε να μετρήσετε τα αστέρια -αντί για προβατάκια- για να μπορέσετε να κοιμηθείτε.

Πόση ώρα θα σας έπαιρνε άραγε για να μετρήσετε τα 100 δισεκατομμύρια αστέρια;

Αν υποθέσουμε ότι μπορείτε να μετράτε ένα αστέρι κάθε 1 δευτερόλεπτο, τότε εύκολα υπολογίζουμε ότι θα χρειαζόσασταν 100 δισεκατομμύρια δευτερόλεπτα.

Αν τώρα καθίσετε και κάνετε τα μαθηματικά… θα βρείτε ότι τα 100 δισεκατομμύρια δευτερόλεπτα αντιστοιχούν σε περισσότερα από 3.000 χρόνια!

Μάλιστα, αν λάβουμε υπόψη μας τα πρόσφατα δεδομένα από τη διαστημική αποστολή Kepler, συμπεραίνουμε ότι τα περισσότερα αστέρια έχουν τους δικούς τους πλανήτες, κάνοντας πιο πιθανό το γεγονός να υπάρχουν περίπου 100 δισεκατομμύρια πλανήτες σαν τη Γη στο γαλαξία μας.

3. Οι μαύρες τρύπες και τι θα συνέβαινε αν «έπεφτε» κανείς μέσα



Φανταστείτε ξαφνικά να κατέρρεε ο Ήλιος, διατηρώντας την ίδια μάζα αλλά να συρρικνωνόταν τόσο που να γινόταν μια μαύρη τρύπα.

Τι θα συνέβαινε στη Γη και στους υπόλοιπους πλανήτες;

Όποιον κι αν ρωτήσετε, το πιο πιθανό είναι να σας απαντήσει ότι οι πλανήτες θα «ρουφιόντουσαν προς τα μέσα».

Αυτό απλά… δεν είναι αλήθεια.

Η απότομη αυτή αλλαγή του Ήλιου θα μετέτρεπε τη Γη σε ένα πολύ κρύο και σκοτεινό πλανήτη, όμως η τροχιά της θα παρέμενε ουσιαστικά η ίδια.

Τι κάνουν λοιπόν οι μαύρες τρύπες;

Φανταστείτε κάποιον να πέφτει (το οποίο διαφέρει από το «ρουφιέμαι») σε μια μαύρη τρύπα. Καθώς το άτομο αυτό θα πλησίαζε τον ορίζοντα γεγονότων της μαύρης τρύπας, θα παρατηρούσατε ότι ο χρόνος θα επιβραδυνόταν –οι καρδιακοί παλμοί θα χτυπούσαν με πιο αργή συχνότητα- και το φως που θα εξέπεμπε θα γινόταν όλο και πιο κοκκινωπό. Για την ακρίβεια, αναφέρει ο αρθρογράφος, από τη δική σας οπτική ο χρόνος θα σταματούσε κάποια στιγμή στον ορίζοντα γεγονότων, αλλά από την πλευρά του άλλου ατόμου, εκείνος θα έπεφτε μέσα στον ορίζοντα γεγονότων σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα.

Κάτι παρόμοιο, καταλήγει ο Bennett, περιγράφει ο Αϊνστάιν στη θεωρία της Σχετικότητας.

4. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου επιτρέπει την ύπαρξη της ζωής… αλλά ας μην το παρακάνουμε



Η κλιματική αλλαγή και η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι μία από τις πιο σημαντικές αλλαγές που αντιμετωπίζουμε και προκαλείται από κάτι που καλείται «φαινόμενο του θερμοκηπίου». Σύμφωνα με αυτό, το διοξείδιο του άνθρακα και άλλα αέρια του θερμοκηπίου ευθύνονται για την υπερθέρμανση του πλανήτη, η οποία δε θα συνέβαινε υπό άλλες συνθήκες.

Στην πραγματικότητα όμως, το φαινόμενο του θερμοκηπίου δεν είναι από μόνο του κάτι «κακό». Για την ακρίβεια, χωρίς το φυσικό φαινόμενο του θερμοκηπίου, ο πλανήτης μας θα ήταν πάρα πολύ κρύος και η ζωή επάνω σε αυτόν δεν θα είχε καμία σχέση με αυτό που γνωρίζουμε σήμερα.

Φυσικά, αυτό δε σημαίνει ότι «όσο περισσότερο, τόσο καλύτερα».

Αρκεί μόνο να αναφέρουμε ως παράδειγμα την Αφροδίτη: με ένα πυκνό στρώμα διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρά της, οι επιδράσεις του φαινομένου του θερμοκηπίου στην επιφάνεια της Αφροδίτη είναι τόσο έντονες, που θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι «πιο καυτή από έναν υπερθερμασμένο φούρνο».

Πηγή: http://www.newsbeast.gr