Διαβόητες υποκλοπές που υπέσκαψαν την παγκόσμια νομιμότητα

Τα πλέον διαβόητα «Γουότεργκεϊτ» που κάνουν τη Στάζι να μοιάζει ερασιτέχνη!
Σε έναν πλανήτη που οι υποκλοπές προσωπικών δεδομένων και οι παρακολουθήσεις τηλεφώνων και λογαριασμών είναι πια κοινός τόπος, δεν θα έπρεπε κανονικά να προκαλεί κανενός είδους εντύπωση όταν μια τέτοια υπόθεση βλέπει το φως της δημοσιότητας.

Οι «κοριοί» είναι εγκατεστημένοι εκεί που πρέπει και οι ωτακουστές ξημεροβραδιάζονται να παρακολουθούν τα θύματα-στόχους, κάνοντας τον κόσμο ένα σαφώς ζοφερό μέρος να ζεις και να λειτουργείς. Κάτι που εξάλλου γνωρίζουμε πλέον όλοι.

Όταν όμως οι υποκλοπές έχουν την επίσημη ευλογία της κυβέρνησης και αφορούν σε μαζικά φαινόμενα, απειλώντας το συνταγματικά κατοχυρωμένο απόρρητο των επικοινωνιών, τα πράγματα γίνονται λιγάκι πιο σκοτεινά.

Κι έτσι η καθημερινή πρακτική των μαζικών υποκλοπών μετατρέπεται σε σκάνδαλο πρώτου μεγέθους, με τον αντίκτυπο να είναι συνήθως διεθνής και τις θυελλώδεις αντιδράσεις να πυροδοτούν εξελίξεις.

Από όλες λοιπόν τις υποθέσεις μαζικών υποκλοπών που έχουν βρει τα τελευταία χρόνια τον δρόμο της δημοσιοποίησης, αυτές δεν μπορούν να ξεχαστούν, καθώς περιλαμβάνονται αναμφίβολα στις πλέον διαβόητες υποκλοπές που ακούστηκαν στα πέρατα του κόσμου...

Το σκάνδαλο των τηλεφωνικών υποκλοπών της Βρετανίας (Leveson Report)



Οι κατηγορίες που ήθελαν τους δημοσιογράφους των βρετανικών εφημερίδων του ειδησεογραφικού κολοσσού του Rupert Murdoch να έχουν χακάρει τα τηλέφωνα πολιτικών, διασημοτήτων και πολλών ακόμα «στόχων» έγιναν πρωτοσέλιδα στη Βρετανία το 2012, με το σκάνδαλο να προκαλεί το κλείσιμο μιας από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της χώρας, της News of the World, αλλά και να φέρνει ενώπιον του ανακριτή μεγαλοστελέχη του μητρικού ομίλου του Murdoch, News International.

Η πολύκροτη υπόθεση οδήγησε σε πολύμηνη έρευνα για την ηθική και τη δεοντολογία του Τύπου, με επικεφαλής τον Lord Leveson, ο οποίος στις 1.987 σελίδες της έκθεσής του (Leveson Report) κατονόμασε περισσότερους από 300 προβεβλημένους ανθρώπους που έπεσαν θύματα της δημοσιογραφικής υποκλοπής, ανάμεσά τους αστέρες του Χόλιγουντ, πολιτικά πρόσωπα, δημοσιογραφικές πηγές, ακόμα και τον πρίγκιπα Ουίλιαμ! Σύμφωνα μάλιστα με την έρευνα της Σκότλαντ Γιαρντ, τα προσωπικά δεδομένα παραβιάστηκαν σε τουλάχιστον 4.775 ανθρώπους, σε ένα σκάνδαλο που συγκλόνισε τη χώρα...

Η κυβερνο-υποκλοπή της Google



Αν δεν υπήρχε η τρομακτικότατη υπόθεση με την NSA που παρακολουθεί την οικουμένη, αυτό θα ήταν στα σίγουρα το μεγαλύτερο ιντερνετικό πρόγραμμα υποκλοπών των ΗΠΑ! Ο διαδικτυακός κολοσσός τρύπωνε λοιπόν στα μη κρυπτογραφημένα δίκτυα Wi-Fi στις αμερικανικές γειτονιές, ως μέρος της υπηρεσίας Street View. Ο στόλος των αυτοκινήτων της Google που καταγράφουν φωτογραφίες των δρόμων μετατράπηκαν από το 2008-2010 σε κινούμενα κατασκοπευτικά οχήματα, συλλαμβάνοντας μικρά αποσπάσματα της διαδικτυακής κίνησης από πολλές χιλιάδες routers.

Όταν η υπόθεση μάλιστα έφτασε στο δικαστήριο, η Google υπεραμύνθηκε του δικαιώματός της στην υποκλοπή, ισχυριζόμενη ότι δεν συνιστούσε έγκλημα η παρακολούθηση των μη κρυπτογραφημένων δικτύων Wi-Fi! Το Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ και το υπουργείο Δικαιοσύνης είχαν ωστόσο άλλη γνώμη, την ίδια στιγμή που οι ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις της Google μέσα από τις αναρίθμητες υπηρεσίες της έχουν μπει συχνά στο στόχαστρο των ερευνών αλλά και του δημόσιου λόγου...

Το «Γουότεργκεϊτ της Ανατολικής Ευρώπης» - Η υπόθεση υποκλοπών της Βουλγαρίας



Ένα γκρι βανάκι εφοδιασμένο με κεραίες που το λένε «Συλλέκτη», ένας σύμβουλος του υπουργού Εσωτερικών που καταστρέφει με κατσαβίδι τον σκληρό δίσκο του υπουργικού υπολογιστή, ένας πρώην υπουργός Γεωργίας καλωδιωμένος ως τα νύχια που επισκέπτεται το σπίτι του πρώην πρωθυπουργού. Όλα είναι σκηνές από το «Βουλγαρικό Γουότεργκεϊτ» του 2013, το σκάνδαλο που έκανε τον γύρο του κόσμου και άφησε τη σκιά του στην πολιτική ζωή της χώρας. Ο γενικός εισαγγελέας λοιπόν της Σόφιας, Nikolay Kokinov, συνομιλεί κυνικά με τον πρώην υπουργό Γεωργίας Miroslav Naydenov και τον πρώην πρωθυπουργό Boyko Borisov, αποκαλύπτοντας σκάνδαλο με ευρωπαϊκά κονδύλια και διαφθορά, τα αλισβερίσια πολιτικής εξουσίας και Τύπου, καθώς και την κυβερνητική τοποθέτηση φίλα προσκείμενων ανώτατων δικαστικών λειτουργών.

Η συζήτηση, προϊόν υποκλοπής, ώθησε τον δημόσιο λόγο να συζητήσει περί ανεξαρτησίας της δικαστικής εξουσίας, την ίδια στιγμή που ο νέος γενικός εισαγγελέας άσκησε δίωξη και κατά τεσσάρων αξιωματούχων της αστυνομίας, που είχαν στήσει το δίκτυο παρακολούθησης πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών, σε μια σκοτεινή υπόθεση που εμπλέκει το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου της χώρας. Ακόμα και ο πρόεδρος της Βουλγαρίας, Rosen Plevneliev, ήταν θύμα του παρακρατικού δικτύου υποκλοπών...

Η διαβόητη υπόθεση κατασκοπείας της Ινδίας (Gujarat)



Η 24ωρη παρακολούθηση μιας γυναίκας στην Gujarat με εντολή του εξ απορρήτων του υποψηφίου για την πρωθυπουργία της χώρας Narendra Modi έφερε τα πάνω-κάτω στο πολιτικό σύστημα της Ινδίας. Η αστυνομία λοιπόν της Gujarat υπέκλεπτε παρανόμως και χωρίς σχετικό ένταλμα τις τηλεφωνικές επικοινωνίες της εν λόγω αρχιτέκτονος στα τέλη του 2013, με τις «φασιστικές πρακτικές» της κυβέρνησης, όπως έλεγαν χαρακτηριστικά οι δημόσιοι κατήγοροι, να μην μπορούν να περάσουν στα ψιλά.

Ανεξάρτητη επιτροπή ερευνά σήμερα το θέμα και όλοι στην Ινδία περιμένουν το πόρισμα, το οποίο αναμένεται να κάψει πολλούς στα υψηλά κλιμάκια της κυβέρνησης αλλά και να φέρει στο φως κι άλλες τέτοιες υποθέσεις κυβερνητικής «αδιακρισίας» σε βάρος αθώων πολιτών...

Οι στρατιωτικές υποκλοπές του δικαστικού σώματος της Κολομβίας



Ήταν το 2011 όταν ξεδιπλωνόταν σε όλη του τη ζοφερή μεγαλοπρέπεια το σκάνδαλο υποκλοπών της Κολομβίας, μια πολύκροτη υπόθεση που ενέπλεκε τις μυστικές υπηρεσίες, την αστυνομία, ακόμα και τον στρατό της χώρας. Σύμφωνα με τον γενικό εισαγγελέα, το δίκτυο κατασκοπείας είχε στήσει κοριούς στο Ανώτατο Δικαστήριο της Κολομβίας, υποκλέπτοντας ταυτοχρόνως τα τηλέφωνα των δικαστών και παρακολουθώντας κάθε τους κίνηση. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η παράνομη παρακολούθηση της δικαστικής εξουσίας εκπορεύτηκε κατευθείαν από το γραφείο του πρώην προέδρου Alvaro Uribe, ο οποίος στα 8 χρόνια της θητείας του στον ηγετικό θώκο της Κολομβίας έγινε ο στενότερος σύμμαχος των ΗΠΑ στη Λατινική Αμερική.

Κι ενώ επισήμως η δικαιολογία για την υποκλοπή ήταν ο εντοπισμός φαινομένων διαφθοράς στο ανώτατο δικαστικό σώμα, με πηγές να θέλουν δικαστές να διατηρούν στενές επαφές με το οργανωμένο έγκλημα, σύντομα έγινε σαφές ότι στο σκοτεινό παιχνίδι των παρακολουθήσεων περιλαμβάνονταν κυβερνητικοί εκβιασμοί, καθώς το όλο πλάνο ήταν μια προσπάθεια του Uribe να αποπροσανατολίσει τις δικαστικές έρευνες από τους δεσμούς που έχουν ένοπλες αντάρτικες ομάδες με εκπροσώπους του λαού. Το δεξί χέρι του πρώην προέδρου, ο Bernardo Moreno, παραμένει προφυλακισμένος περιμένοντας την πολύκροτη δίκη...

Το αντισυνταγματικό πρόγραμμα παρακολουθήσεων της διακυβέρνησης Μπους



Σε μια υπόθεση που θάφτηκε πριν φτάσει στο Ανώτατο Δικαστήριο το 2013, η συζήτηση αφορούσε στο κατά πόσο έχει το δικαίωμα η αμερικανική κυβέρνηση να υποκλέπτει τις συνομιλίες πολιτών χωρίς εντάλματα και νομικές διαδικασίες και από την άλλη αν μπορεί ο πολίτης να διαμαρτυρηθεί με μηνύσεις κατά της κυβέρνησης. Η υπόθεση ήταν μάλιστα η μία και μοναδική που ενοχοποιούσε με πάσα επισημότητα το -τότε- απόρρητο Terrorist Surveillance Program του ανένδοτου «Πολέμου κατά της Τρομοκρατίας» που είχε κηρύξει ο πρώην πρόεδρος Μπους εναντίον όλων, εμφανώς και κατά των αμερικανών πολιτών, ήδη από τον Δεκέμβριο του 2005.

Κι ενώ στο πρώτο δικαστήριο οι υπεύθυνοι εκτελεστές του κατασκοπευτικού προγράμματος είχαν καταδικαστεί, η υπόθεση απορρίφθηκε πριν φτάσει στο Ανώτατο Δικαστήριο, κάνοντας όλους να καταλάβουν ότι το Κογκρέσο δεν θα επέτρεπε ποτέ στους πολίτες-θύματα των κρατικών υποκλοπών να μηνύσουν την κυβέρνηση, παρά το γεγονός ότι τα συνταγματικά τους δικαιώματα ποδοπατήθηκαν από το κυβερνητικό σχήμα που καταπάτησε τους δικούς του νόμους κατά των υποκλοπών! Το Κογκρέσο εξάλλου ενέκρινε το κατασκοπευτικό πρόγραμμα του Μπους για το εσωτερικό της Αμερικής το 2008, ενώ το 2013 επαναβεβαίωσε τη στήριξή του στον εν λόγω πλάνο για άλλα 5 χρόνια...

Το ολικό πλάνο παρακολουθήσεων της NSA (κατά παντός υπευθύνου και μη)



Εδώ τα λόγια περιττεύουν, καθώς το πλέον εκτεταμένο δίκτυο παρακολουθήσεων και υποκλοπών που γνώρισε ποτέ ο πολύπαθος κόσμος μας επεκτείνεται ολοένα και περισσότερο, όπως το περιγράφουν γλαφυρά οι αποκαλύψεις των ντοκουμέντων του Έντουαρντ Σνόουντεν. Η Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας της Αμερικής, η διαβόητη NSA, έστησε λοιπόν ένα δαιδαλώδες πλέγμα παρακολουθήσεων τόσο σε εθνικό όσο και διεθνές επίπεδο, υποκλέπτοντας πρακτικά τα πάντα: από τα τηλέφωνα και τους προσωπικούς λογαριασμούς 35 και πλέον ηγετών του κόσμου (στους οποίους περιλαμβάνονταν ακόμα και οι στενότεροι σύμμαχοι της Αμερικής), τις δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και των κρατών-μελών της (χαρακτηριστικές εδώ είναι οι σφοδρές αντιδράσεις Γαλλίας και Γερμανίας), αλλά και το 75% των τηλεφωνικών κλήσεων που γίνονται σε αμερικανικό έδαφος! Ο μηχανισμός είχε στήσει τα πλοκάμια του και στο διαδίκτυο, με τα διαβόητα κατασκοπευτικά λογισμικά της NSA (όπως το τρομακτικότατο «Prism») να είναι σε θέση να εγκαινιάσουν με πρωτόγνωρη δυναμική την καλύτερη ενσάρκωση του «Μεγάλου Αδερφού» που είδαμε ποτέ.

Κι ενώ οι αποκαλύψεις συνεχίζονται σχεδόν καθημερινά, όσο η ανάγνωση των χιλιάδων απόρρητων ντοκουμέντων για τη δράση της NSA -που έδωσε ο Σνόουντεν στη δημοσιότητα- προχωρά, όλοι συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν πλέον να νιώθουν ασφαλείς από την κυβερνητική αδιακρισία. Και προφανώς έχουν δίκιο οι Αμερικανοί που διαμαρτύρονται για τις -υποκριτικές;- ευρωπαϊκές αντιδράσεις, καθώς το ίδιο κάνουν οι γαλλικές και γερμανικές μυστικές υπηρεσίες, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που καρπώνονται τα οφέλη του μυστικού αμερικανικού προγράμματος υποκλοπών...

Ειδική μνεία: Ο «πατριάρχης» όλων, το αμίμητο Γουότεργκεϊτ



Σε κάτι που δεν χρειάζεται συστάσεις και μας έρχεται από τα παλιά, λειτουργώντας ως προάγγελος θα έλεγε κανείς των ζοφερών σημερινών «παιδιών» του, το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ έλαβε χώρα κατά την προεδρία του Ρίτσαρντ Νίξον και κατέληξε με την προεδρική παραίτηση τον Αύγουστο του 1974 και την ποινική δίωξη αρκετών συμβούλων του. Η υπόθεση πήρε το όνομά της από το οικιστικό συγκρότημα «Watergate Complex» της Ουάσιγκτον, στο οποίο είχε το στρατηγείο της η Democratic National Committee, όπου και εισέβαλαν πέντε άντρες στις 17 Ιουνίου 1972 για να καταστρέψουν αποδεικτικά στοιχεία για τη δράση του κυκλώματος, με τον πρόεδρο Νίξον καταμεσής της προεκλογικής εκστρατείας για τη δεύτερη θητεία του. Και οι 5 διαρρήκτες ήταν άμεσα ή έμμεσα υπάλληλοι της Επιτροπής Επανεκλογής του Νίξον και η διάρρηξη ήταν μία μόνο από τις ποινικά κολάσιμες πράξεις που έκαναν για λογαριασμό του προέδρου.

Οι παράνομες δραστηριότητες περιλάμβαναν εκλογικές απάτες, πολιτική κατασκοπεία, σαμποτάζ, διαρρήξεις, ύποπτους φορολογικούς ελέγχους, «ξέπλυμα» παράνομων κονδυλίων και ένα εκτεταμένο φυσικά δίκτυο υποκλοπών. Κι όταν το Ανώτατο Δικαστήριο υποχρέωσε στις 24 Ιουλίου 1974 τον Νίξον να παραδώσει όλο το υλικό της υποκλοπής, με τον πρόεδρο να εμπιστεύεται απρόθυμα στο δικαστήριο τις κασέτες στις 30 του μήνα, το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να παραιτηθεί, κάτι που συνέβη 10 μέρες αργότερα. Οι ηχογραφήσεις ενοχοποίησαν περαιτέρω τον Νίξον και τους βοηθούς του και η καταδίκη του θα ήταν ομόφωνη αν στις 8 Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς δεν λάμβανε πλήρη και άνευ όρων προεδρική χάρη από τον Τζέραλντ Φορντ για όλα τα κακουργήματα που διέπραξε στην προεδρία...

Πηγή: http://www.newsbeast.gr