Το δικαστήριο, που εξέτασε προσφυγή εναντίον της Ιταλίας, κατέληξε μάλιστα στην απόφαση ότι τα κράτη μέλη δεν έχουν απλώς την υποχρέωση να παροτρύνουν τους εργοδότες αλλά και να τους επιβάλλουν να είναι προετοιμασμένοι για την ασφαλή και σωστή εργοδότηση ατόμων με αναπηρίες.
Η απόφαση, που εκδόθηκε την περασμένη εβδομάδα, θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική, καθώς σε ολόκληρη την Ευρώπη τα κράτη δεν έχουν συμμορφωθεί τόσο σε νομοθετικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο πλήρως με τη σύμβαση/οδηγία των Ηνωμένων Εθνών για τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρίες.
Στην Κύπρο μάλιστα, αν και η νομοθεσία υπάρχει, μόλις πέρσι υπήρξαν εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από ανάπηρους εργαζόμενους στο Δημόσιο οι οποίοι ενώ εργοδοτούνταν από το ίδιο το κράτος δεν είχαν στη διάθεσή τους ούτε καν τις απαραίτητες συνθήκες πρόσβασης στο χώρο εργασίας τους.
Στην απόφαση του το δικαστήριο διευκρινίζει ότι «η έννοια της αναπηρίας, καίτοι βεβαίως δεν ορίζεται ευθέως στην οδηγία, πρέπει να νοείται κατά αναφορά προς τη σύμβαση του ΟΗΕ ως σημαίνουσα μειονεκτικότητα οφειλόμενη ιδίως σε μακροχρόνια πάθηση φυσική, διανοητική ή ψυχική, της οποίας η αλληλεπίδραση με διάφορους περιορισμούς μπορεί να παρακωλύσει την πλήρη και αποτελεσματική συμμετοχή του συγκεκριμένου ατόμου στον επαγγελματικό βίο σε ισότιμη βάση με τους υπόλοιπους εργαζόμενους». Τα κράτη μέλη, προσθέτει η απόφαση, «οφείλουν συνεπώς να προβλέπουν την υποχρέωση των εργοδοτών να λαμβάνουν αποτελεσματικά και πρακτικά μέτρα (διαμόρφωση χώρου, προσαρμογή του εξοπλισμού, του ρυθμού εργασίας, της κατανομής των καθηκόντων) λαμβάνοντας υπόψη κάθε συγκεκριμένη κατάσταση, ώστε το άτομο με ειδικές ανάγκες να μπορεί να έχει πρόσβαση σε θέση εργασίας, να ασκεί ή να προάγεται στο επάγγελμα του, ή να του παρέχεται εκπαίδευση χωρίς ωστόσο τα μέτρα αυτά να συνεπάγονται δυσανάλογη επιβάρυνση για τον εργοδότη».
Η υποχρέωση αυτή, υπογραμμίζει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, «αφορά το σύνολο των εργοδοτών» και παράλληλα, «δεν αρκεί τα κράτη μέλη να λαμβάνουν μέτρα παροτρύνσεως και ενισχύσεως, αλλά οφείλουν να επιβάλλουν σε όλους τους εργοδότες την υποχρέωση να λαμβάνουν αποτελεσματικά και πρακτικά μέτρα, ανάλογα με τις ανάγκες που παρουσιάζονται σε μια συγκεκριμένη κατάσταση».
Στην υπό εξέταση υπόθεση, το δικαστήριο μελέτησε τα διάφορα μέτρα που έλαβε η Ιταλία για την επαγγελματική ένταξη των ατόμων με αναπηρία και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα μέτρα αυτά, «ακόμη και αν εκτιμηθούν στο σύνολο τους, δεν επιβάλλουν σε όλους τους εργοδότες την υποχρέωση να λαμβάνουν αποτελεσματικά και πρακτικά μέτρα, ανάλογα με τις ανάγκες που παρουσιάζονται σε μια συγκεκριμένη κατάσταση υπέρ όλων των ατόμων με αναπηρία, που να αφορούν τις διάφορες πτυχές της σχέσεως εργασίας και να τους παρέχουν τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε θέση εργασίας, να ασκούν ή να προάγονται στο επάγγελμα τους ή να τους παρέχεται εκπαίδευση».
Στην Κύπρο άργησε πολύ το κράτος
Η σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών σχετικά με τα δικαιώματα των ατόμων με αναπηρία, που εγκρίθηκε εξ ονόματος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με απόφαση του Συμβουλίου της Ευρώπης, έχει ως σκοπό την προώθηση, προστασία και διασφάλιση της πλήρους και ισότιμης απόλαυσης όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών ελευθεριών από όλα τα άτομα με αναπηρία και την προάσπιση του σεβασμού της έμφυτης αξιοπρέπειας τους.
Στον ιδιωτικό τομέα και όπου υπάρχουν εργαζόμενοι με αναπηρίες, παρατηρείται το φαινόμενο οι εργοδότες να συμμορφώνονται με τις υποδείξεις της νομοθεσίας και να παρέχουν όλες ή τις πλείστες των διευκολύνσεων τις οποίες το άτομο χρειάζεται.
Δυστυχώς, σε ό,τι αφορά το κράτος, το οποίο προσλαμβάνει με βάση το νόμο της ποσόστωσης άτομα με αναπηρίες, υπάρχουν ακόμα και σήμερα περιπτώσεις κατά τις οποίες οι ανάπηροι εργαζόμενοι δεν απολαμβάνουν των δικαιωμάτων τους. Παράδειγμα οι περιπτώσεις των ανάπηρων τηλεφωνητών του Μακάρειου Νοσοκομείου και του Νοσοκομείου Λάρνακας οι οποίοι διαμαρτυρήθηκαν έντονα εξαιτίας των ακατάλληλων για τους ίδιους συνθηκών εργασίας στις οποίες το Κράτος ως εργοδότης τους, τους υπέβαλλε.
«Για να εξασφαλισθεί η τήρηση της αρχής της ίσης μεταχείρισης έναντι των ατόμων με αναπηρία» καταλήγει το δικαστήριο, «η οδηγία επιβάλλει μεταξύ άλλων στον εργοδότη να λαμβάνει ενδεδειγμένα μέτρα, ανάλογα με τις ανάγκες που παρουσιάζονται σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, ώστε το άτομο με αναπηρία να μπορεί να έχει πρόσβαση σε θέση εργασίας, να ασκεί ή να προάγεται στο επάγγελμα του, ή προκειμένου να του παρέχεται εκπαίδευση αρκεί τα μέτρα αυτά να μην συνεπάγονται δυσανάλογη επιβάρυνση για τον εργοδότη».
Πηγή: http://www.philenews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.