Πειθαρχεία: Πώς βάζουμε όρια σε ένα παιδί

Οριοθέτηση και συνέπεια στην άσκηση πειθαρχίας

Αν και η λέξη πειθαρχία παραπέμπει σε υπερβολική αυστηρότητα και στρατιωτικές συνθήκες, στην πραγματικότητα χρειάζεται ένας βαθμός πειθαρχίας σε ένα σετ κανόνων σε κάθε σπίτι. Στόχος είναι να μάθει το παιδί ποιες είναι οι σωστές συμπεριφορές και να έχει αυτοέλεγχο. Τα παιδιά έχουν την τάση να τεστάρουν την ανοχή των γονιών τους και τα όρια που αυτοί θέτουν, αλλά ταυτόχρονα χρειάζονται αυτά τα όρια και τους κανόνες για να γίνουν υπεύθυνοι ενήλικες.

Χρόνος για τα παιδιά

Με τις υπερβολικές απαιτήσεις της σύγχρονης ζωής, συχνά οι γονείς βρίσκονται στη δυσάρεστη θέση να μην έχουν ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους. Μπορεί ο γονιός να βρίσκει το χρόνο για τα γεύματα ή το διάβασμα του παιδιού, αλλά να μην έχει τον ιδιαίτερο χρόνο να καθίσει με το παιδί και να το ακούσει, να παίξουν ή να κάνουν κάτι μαζί χωρίς πίεση.

Τα παιδιά που δεν έχουν την προσοχή του γονιού τους συχνά επιδεικνύουν αρνητικές συμπεριφορές, προκειμένου να τραβήξουν την προσοχή του γονιού, ακόμα κι αν αυτό είναι κάτι αρνητικό και συνεπάγεται τιμωρία (το ζητούμενο είναι να έχει την προσοχή, οποιουδήποτε είδους).

Ο γονιός ως θετικό μοντέλο συμπεριφοράς

Τα παιδιά μαθαίνουν πως να φέρονται μέσα από την παρατήρηση των γύρω τους και, κυρίως των γονιών τους. Ο γονιός που θυμώνει και χάνει την ψυχραιμία του δίνει στο παιδί του ένα μοντέλο του τι να κάνει όταν κι αυτό βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση.

Καλό είναι λοιπόν να επιδεικνύει ο γονιός συμπεριφορές τις οποίες θα ήθελε να υιοθετήσει το παιδί του: φιλικότητα, ευγένεια, σεβασμό, καλοσύνη, ειλικρίνεια, τιμιότητα, ανεκτικότητα. Οι γονείς δεν θα πρέπει να ξεχνούν ότι θα πρέπει να φέρονται στα παιδιά τους όπως και οι ίδιοι θα ήθελαν να τους φέρονται οι άλλοι.

Η σημασία της επικοινωνίας

Η προτεραιότητα θα πρέπει να βρίσκεται στην επικοινωνία. Οι γονείς δε μπορούν να περιμένουν από τα παιδιά τους να κάνουν κάτι μόνο και μόνο γιατί έτσι είπε ο γονιός. Και τα παιδιά, όπως και οι ενήλικες, χρειάζονται εξηγήσεις. Αν δε δίνονται εξηγήσεις, τα παιδιά αρχίζουν και αναρωτιούνται για τα κίνητρα και τις αξίες των γονιών και για το αν έχουν κάποια βάση.

Οι γονείς που συζητούν με τα παιδιά τους και τους δίνουν να καταλάβουν τους λόγους για τους οποίους γίνονται κάποια πράγματα (και τις συνέπειες που θα ακολουθήσουν αν δε γίνουν) δίνουν στα παιδιά τους την ευκαιρία να μάθουν και να καταλάβουν ορισμένες υποχρεώσεις, κοινωνικούς κανόνες και διεργασίες.

Ξεκάθαρες προσδοκίες

Είναι απαραίτητο για τα παιδιά να γνωρίζουν ακριβώς τι περιμένουν οι γονείς από αυτά και να μην έχουν να το μαντέψουν από τα συμφραζόμενα. Επομένως, οι γονείς θα πρέπει να δηλώσουν ξεκάθαρα τις προσδοκίες τους.

Αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, καλό είναι να γίνει συζήτηση με το παιδί (θα πρέπει να είναι σχολικής ηλικίας), θέτοντας ποιο είναι το πρόβλημα, γιατί είναι πρόβλημα, πως αισθάνεται ο γονιός και το παιδί σχετικά με αυτό και τι προτείνει ο καθένας για την επίλυσή του. Εδώ θα πρέπει να θέσει ο γονιός και το ποιες θα είναι οι συνέπειες.

Ο γονιός μπορεί να κάνει διάφορες εναλλακτικές προτάσεις και να δώσει στο παιδί τη δυνατότητα επιλογής. Οι διαπραγματεύσεις και η συζήτηση που επιτρέπουν τη συμμετοχή του παιδιού στη διαδικασία λήψης αποφάσεων αποτελούν κίνητρο για να τις εφαρμόσει το παιδί.


Πηγή: http://www.boro.gr