Καταστροφές που θα συγκλόνιζαν τον κόσμο αν λάμβαναν τελικά χώρα.
Με τόσα που συμβαίνουν γύρω μας, ποιος νιώθει άραγε πραγματικά ασφαλής;
Από τη μια έχουμε τη μανία της Φύσης που έχει βαλθεί λες να μας ξεκάνει με σεισμούς, τυφώνες, πλημμύρες και όλων των λογιών τις φυσικές καταστροφές.
Από την άλλη έχουμε τον πανταχού παρόντα ανθρώπινο παράγοντα, που είτε επίτηδες είτε μέσω τραγικών λαθών είναι πανέτοιμος να αφανίσει τους συνανθρώπους του.
Ευτυχώς δηλαδή που οι απειλητικές καταστροφές δεν πάνε πάντα σύμφωνα με το σχέδιο, αλλιώς ο κόσμος μας θα ήταν σαφώς πολύ διαφορετικός!
Κι έτσι υπάρχουν φορές που στο τελευταίο κυριολεκτικά δευτερόλεπτο ένα θείο χέρι επεμβαίνει και καλεί σε ψυχραιμότερες αντιδράσεις, ορθότερες κρίσεις ή καθαρή τύχη…
Ο αστεροειδής που θα εξαφάνιζε τη μεγαλύτερη πόλη του πλανήτη (1908)
Το ημερολόγιο έγραφε 30 Ιουνίου 1908 και ώρα 7:17 το πρωί, όταν ένας φλεγόμενος διαστημικός βράχος εμφανίστηκε στον ουρανό της Ρωσίας πριν εκραγεί με δύναμη ανάλογη 1.000 ατομικών βομβών τύπου Χιροσίμα, καρβουνιάζοντας δασική έκταση 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων στη Σιβηρία. Από το ωστικό κύμα που έγινε αντιληπτό ακόμα και στην άλλη άκρη της ηπείρου, οι άνθρωποι έπεσαν κάτω σε μια ακτίνα μεγαλύτερη από 60 χιλιόμετρα.
Ο αστεροειδής Τουνγκούσκα παραμένει η μεγαλύτερη πρόσκρουση ουράνιου σώματος της σύγχρονης εποχής που από καθαρή τύχη έπεσε στις ερημιές της ρωσικής στέπας. Αν είχε καταφτάσει μόλις 6 ώρες νωρίτερα, που σε κοσμικούς όρους είναι χρόνος απειροελάχιστος, θα είχε πέσει πάνω στη μεγαλύτερη πόλη του τότε κόσμου, το Λονδίνο, που με τα 6,5-7,5 εκατομμύρια πληθυσμό ήταν η μεγαλύτερη μητρόπολη της Γης.
Σύμφωνα με το BBC, αν είχε χτυπήσει το Λονδίνο, τότε θα είχε αφανίσει μια περιοχή που καλύπτει 200 τετραγωνικά χιλιόμετρα διεκδικώντας ανθρώπινο φόρο αίματος εκατομμυρίων ζωών, γονατίζοντας ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη αυτοκρατορία της εποχής…
Ρήγμα σε φράγμα θα προκαλούσε τη χειρότερη καταστροφή που γνώρισαν ποτέ οι ΗΠΑ (1971)
Σκότωσε 64 ανθρώπους, τραυμάτισε περισσότερους από 2.500, ισοπέδωσε σπίτια και νοσοκομεία και προκάλεσε καταστροφές αξίας εκατομμυρίων δολαρίων. Μιλάμε για τον φονικό Εγκέλαδο του Σαν Φερνάντο το 1971 που δεν θα μπορούσε να γίνει χειρότερος. Ή μήπως θα μπορούσε; Από τη σεισμική δόνηση, υπέστη φθορές το Φράγμα του Βαν Νόρμαν και δεν κατέρρευσε από καθαρή τύχη παρά το ρήγμα του. Αν είχε καταστραφεί, τότε το ορμητικό νερό θα είχε σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους από το Περλ Χάρμπορ, την 11η Σεπτεμβρίου και μια σειρά από τυφώνες και σεισμούς μαζί!
Στα 12 δευτερόλεπτα του σεισμού, 10 μέτρα από την κορυφή του φράγματος έσπασαν και αν ήταν γεμάτο, τότε δεν θα είχε αντέξει την πίεση του νερού. Και πάλι από καθαρή τύχη το φράγμα ήταν μισογεμάτο την αποφράδα αυτή μέρα, αν και ο κίνδυνος για την οριστική του κατάρρευση ήταν ορατός. Στις επόμενες τρεις μέρες, περισσότεροι από 80.000 κάτοικοι της κοιλάδας του Σαν Φερνάντο εκκενώθηκαν από τις εστίες τους και ήταν μόλις λίγα τετραγωνικά τσιμέντου που κράτησαν το φράγμα στη θέση του.
Πανεπιστημιακές εκτιμήσεις εκτίμησαν τον αριθμό των νεκρών από την επαπειλούμενη καταστροφή του φράγματος κάπου μεταξύ 71.600-123.400 ψυχές.
Σκότωσε 64 ανθρώπους, τραυμάτισε περισσότερους από 2.500, ισοπέδωσε σπίτια και νοσοκομεία και προκάλεσε καταστροφές αξίας εκατομμυρίων δολαρίων. Μιλάμε για τον φονικό Εγκέλαδο του Σαν Φερνάντο το 1971 που δεν θα μπορούσε να γίνει χειρότερος. Ή μήπως θα μπορούσε; Από τη σεισμική δόνηση, υπέστη φθορές το Φράγμα του Βαν Νόρμαν και δεν κατέρρευσε από καθαρή τύχη παρά το ρήγμα του. Αν είχε καταστραφεί, τότε το ορμητικό νερό θα είχε σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους από το Περλ Χάρμπορ, την 11η Σεπτεμβρίου και μια σειρά από τυφώνες και σεισμούς μαζί!
Στα 12 δευτερόλεπτα του σεισμού, 10 μέτρα από την κορυφή του φράγματος έσπασαν και αν ήταν γεμάτο, τότε δεν θα είχε αντέξει την πίεση του νερού. Και πάλι από καθαρή τύχη το φράγμα ήταν μισογεμάτο την αποφράδα αυτή μέρα, αν και ο κίνδυνος για την οριστική του κατάρρευση ήταν ορατός. Στις επόμενες τρεις μέρες, περισσότεροι από 80.000 κάτοικοι της κοιλάδας του Σαν Φερνάντο εκκενώθηκαν από τις εστίες τους και ήταν μόλις λίγα τετραγωνικά τσιμέντου που κράτησαν το φράγμα στη θέση του.
Πανεπιστημιακές εκτιμήσεις εκτίμησαν τον αριθμό των νεκρών από την επαπειλούμενη καταστροφή του φράγματος κάπου μεταξύ 71.600-123.400 ψυχές.
Σοβιετικοί επιστήμονες θα εξόντωναν από λάθος μια ολόκληρη πόλη (1979)
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η ρώσικη πόλη Σβερντλόφσκ (το σημερινό Εκατερίνμπουργκ) ήταν το κέντρο των σοβιετικών εγκαταστάσεων βιολογικού πολέμου, γι’ αυτό και το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοί του την παρακολουθούσαν νυχθημερόν. Απόδειξη οι Δυτικοί δεν είχαν ποτέ για το τι συνέβαινε στο Σβερντλόφσκ, αν και το 1992 ο Μπόρις Γιέλτσιν παραδέχτηκε ότι οι Σοβιετικοί είχαν αποθηκευμένα φονικά μικρόβια στην πόλη για κάθε ενδεχόμενο. Και βέβαια παραδέχτηκε και κάτι ακόμα πιο τρομακτικό: το 1979 κάποια από τα επικίνδυνα αυτά μικρόβια απελευθερώθηκαν κατά λάθος στον αέρα!
Ανθρώπινη ολιγωρία απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα μια εξατμισμένη εκδοχή του άνθρακα, που ήταν ακραία επικίνδυνη καθώς προοριζόταν για βιολογικό πόλεμο. Μέσα στις εγκαταστάσεις 94 άνθρωποι μολύνθηκαν και οι 64 πέθαναν τις επόμενες μέρες. Παρά την τραγικότητα του γεγονότος, το πράγμα θα μπορούσε να ήταν σαφώς χειρότερο αν δεν επενέβαινε ο στρατηγός άνεμος. Αν φυσούσε από την αντίθετη κατεύθυνση, τότε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές αθώων πολιτών θα είχαν χαθεί εκείνη τη μοιραία μέρα…
Κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η ρώσικη πόλη Σβερντλόφσκ (το σημερινό Εκατερίνμπουργκ) ήταν το κέντρο των σοβιετικών εγκαταστάσεων βιολογικού πολέμου, γι’ αυτό και το ΝΑΤΟ και οι σύμμαχοί του την παρακολουθούσαν νυχθημερόν. Απόδειξη οι Δυτικοί δεν είχαν ποτέ για το τι συνέβαινε στο Σβερντλόφσκ, αν και το 1992 ο Μπόρις Γιέλτσιν παραδέχτηκε ότι οι Σοβιετικοί είχαν αποθηκευμένα φονικά μικρόβια στην πόλη για κάθε ενδεχόμενο. Και βέβαια παραδέχτηκε και κάτι ακόμα πιο τρομακτικό: το 1979 κάποια από τα επικίνδυνα αυτά μικρόβια απελευθερώθηκαν κατά λάθος στον αέρα!
Ανθρώπινη ολιγωρία απελευθέρωσε στην ατμόσφαιρα μια εξατμισμένη εκδοχή του άνθρακα, που ήταν ακραία επικίνδυνη καθώς προοριζόταν για βιολογικό πόλεμο. Μέσα στις εγκαταστάσεις 94 άνθρωποι μολύνθηκαν και οι 64 πέθαναν τις επόμενες μέρες. Παρά την τραγικότητα του γεγονότος, το πράγμα θα μπορούσε να ήταν σαφώς χειρότερο αν δεν επενέβαινε ο στρατηγός άνεμος. Αν φυσούσε από την αντίθετη κατεύθυνση, τότε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές αθώων πολιτών θα είχαν χαθεί εκείνη τη μοιραία μέρα…
Φωτιά σε πυρηνικό υποβρύχιο θα μπορούσε να είναι το νέο Τσέρνομπιλ (2011)
Ο πυρηνικός όλεθρος που εξαπέλυσε το φριχτό ατύχημα στον αντιδραστήρα Νο 4 του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας του Τσέρνομπιλ στις 26 Απριλίου 1986 λογίζεται ο χειρότερος που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης, με την έκλυση ραδιενέργειας να επηρεάζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε μια τεράστια ακτίνα της ευρωπαϊκής ηπείρου. Κι όμως, 25 χρόνια αργότερα οι Ρώσοι ήταν έτοιμοι να ξεπεράσουν το Τσέρνομπιλ με μια φωτιά που ξέσπασε σε οπλισμένο σαν αστακό πυρηνικό υποβρύχιο!
Πέρα από τους δύο πυρηνικούς αντιδραστήρες για την κίνησή του, το «Εκατερίνμπουργκ» ήταν γεμάτο με πυρηνικές κεφαλές! Την ώρα που καθόταν αναπαυτικά στο ναυπηγείο περιμένοντας την επισκευή του, ανθρώπινο λάθος προκάλεσε πυρκαγιά στο εξωτερικό του υποβρυχίου, η οποία σύντομα πέρασε στο εσωτερικό του και το πράγμα μύριζε πια Τσέρνομπιλ. Πολύ κοντά φτάσαμε και πάλι σε νέο πυρηνικό όλεθρο, καθώς η φωτιά απείλησε τις τορπίλες και τις πυρηνικές κεφαλές. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι ρωσικές Αρχές αρνήθηκαν να εκκενώσουν την περιοχή γύρω από το ναυπηγείο του Ροσλιακόβο, διακινδυνεύοντας τις ζωές των πολιτών.
Οι πυροσβέστες κατάφεραν τελικά να θέσουν τη φωτιά υπό έλεγχο μέσω της μερικής καταβύθισης του υποβρυχίου και τα χειρότερα αποφεύχθηκαν. Κι αν γίνεται χειρότερο, η Ρωσία έχει μακρύ ιστορικό με ατυχήματα σε πυρηνοκίνητα υποβρύχια, κάτι που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για όλη την Ευρώπη…
Ο πυρηνικός όλεθρος που εξαπέλυσε το φριχτό ατύχημα στον αντιδραστήρα Νο 4 του Πυρηνικού Σταθμού Παραγωγής Ενέργειας του Τσέρνομπιλ στις 26 Απριλίου 1986 λογίζεται ο χειρότερος που γνώρισε ποτέ ο πλανήτης, με την έκλυση ραδιενέργειας να επηρεάζει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων σε μια τεράστια ακτίνα της ευρωπαϊκής ηπείρου. Κι όμως, 25 χρόνια αργότερα οι Ρώσοι ήταν έτοιμοι να ξεπεράσουν το Τσέρνομπιλ με μια φωτιά που ξέσπασε σε οπλισμένο σαν αστακό πυρηνικό υποβρύχιο!
Πέρα από τους δύο πυρηνικούς αντιδραστήρες για την κίνησή του, το «Εκατερίνμπουργκ» ήταν γεμάτο με πυρηνικές κεφαλές! Την ώρα που καθόταν αναπαυτικά στο ναυπηγείο περιμένοντας την επισκευή του, ανθρώπινο λάθος προκάλεσε πυρκαγιά στο εξωτερικό του υποβρυχίου, η οποία σύντομα πέρασε στο εσωτερικό του και το πράγμα μύριζε πια Τσέρνομπιλ. Πολύ κοντά φτάσαμε και πάλι σε νέο πυρηνικό όλεθρο, καθώς η φωτιά απείλησε τις τορπίλες και τις πυρηνικές κεφαλές. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι ρωσικές Αρχές αρνήθηκαν να εκκενώσουν την περιοχή γύρω από το ναυπηγείο του Ροσλιακόβο, διακινδυνεύοντας τις ζωές των πολιτών.
Οι πυροσβέστες κατάφεραν τελικά να θέσουν τη φωτιά υπό έλεγχο μέσω της μερικής καταβύθισης του υποβρυχίου και τα χειρότερα αποφεύχθηκαν. Κι αν γίνεται χειρότερο, η Ρωσία έχει μακρύ ιστορικό με ατυχήματα σε πυρηνοκίνητα υποβρύχια, κάτι που εγκυμονεί πολλούς κινδύνους για όλη την Ευρώπη…
Η Βρετανία λίγο έλειψε να καταρρίψει επιβατικό αεροσκάφος πάνω από το Λονδίνο (2001)
Στον άμεσο απόηχο του τρομοκρατικού χτυπήματος της 11ης Σεπτεμβρίου, ο δυτικός κόσμος ήταν σε κατάσταση συναγερμού για αεροπειρατείες και ενδεχόμενη κλιμάκωση των επιθέσεων της αλ-Κάιντα. Όταν λοιπόν επιβατικό αεροσκάφος μπήκε στον εναέριο χώρο του Λονδίνου χωρίς άδεια και δεν απαντούσε στις κλήσεις του πύργου ελέγχου, οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες φοβήθηκαν τα χειρότερα. Κανείς δεν ήξερε πού κατευθυνόταν το μυστηριώδες αεροσκάφος ούτε αν ήταν στα χέρια τρομοκρατών και το γεγονός παρέμενε: εκατομμύρια ζωές μπορεί και να κινδύνευαν.
Αμέσως, ένα μαχητικό της RAF σηκώθηκε για να το αναχαιτίσει ή, αν χρειαστεί, να το καταρρίψει. Εντωμεταξύ, στην Ντάουνινγκ Στριτ ο πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ μαχόταν με τον εαυτό του (όπως αποκάλυψε αργότερα): να περιμένει λίγο ακόμα να δει τι θα γίνει ή να δώσει εντολή να το καταρρίψουν πριν φτάσει στο κεντρικό Λονδίνο; Κάποια στιγμή κατέληξε ότι η σωστότερη κίνηση ήταν να το ρίξει, αν και όπως παραδέχτηκε δεν μπορούσε τελικά να το κάνει.
Κι αυτή αποδείχτηκε η σωστή επιλογή, καθώς ένα λεπτό αργότερα οι επικοινωνίες αποκαταστάθηκαν και τίποτα το ύποπτο δεν συνέβαινε στην επιβατική πτήση που μετάφερε στο σπίτι τους βρετανούς τουρίστες. Εκατοντάδες ζωές στον αέρα και άλλες τόσες από κάτω γλίτωσαν πάντως στο παρά τσακ…
Στον άμεσο απόηχο του τρομοκρατικού χτυπήματος της 11ης Σεπτεμβρίου, ο δυτικός κόσμος ήταν σε κατάσταση συναγερμού για αεροπειρατείες και ενδεχόμενη κλιμάκωση των επιθέσεων της αλ-Κάιντα. Όταν λοιπόν επιβατικό αεροσκάφος μπήκε στον εναέριο χώρο του Λονδίνου χωρίς άδεια και δεν απαντούσε στις κλήσεις του πύργου ελέγχου, οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες φοβήθηκαν τα χειρότερα. Κανείς δεν ήξερε πού κατευθυνόταν το μυστηριώδες αεροσκάφος ούτε αν ήταν στα χέρια τρομοκρατών και το γεγονός παρέμενε: εκατομμύρια ζωές μπορεί και να κινδύνευαν.
Αμέσως, ένα μαχητικό της RAF σηκώθηκε για να το αναχαιτίσει ή, αν χρειαστεί, να το καταρρίψει. Εντωμεταξύ, στην Ντάουνινγκ Στριτ ο πρωθυπουργός Τόνι Μπλερ μαχόταν με τον εαυτό του (όπως αποκάλυψε αργότερα): να περιμένει λίγο ακόμα να δει τι θα γίνει ή να δώσει εντολή να το καταρρίψουν πριν φτάσει στο κεντρικό Λονδίνο; Κάποια στιγμή κατέληξε ότι η σωστότερη κίνηση ήταν να το ρίξει, αν και όπως παραδέχτηκε δεν μπορούσε τελικά να το κάνει.
Κι αυτή αποδείχτηκε η σωστή επιλογή, καθώς ένα λεπτό αργότερα οι επικοινωνίες αποκαταστάθηκαν και τίποτα το ύποπτο δεν συνέβαινε στην επιβατική πτήση που μετάφερε στο σπίτι τους βρετανούς τουρίστες. Εκατοντάδες ζωές στον αέρα και άλλες τόσες από κάτω γλίτωσαν πάντως στο παρά τσακ…
Η Αούμ Σινρικίο δοκιμάζει τον άνθρακα πάνω από το Τόκιο (1993)
Στις 29 Ιουνίου 1993, οι κάτοικοι του Τόκιο που ζούσαν κοντά στο στρατηγείο της σαλεμένης θρησκευτικής σέχτας του Σόκο Ασαχάρα παραπονούνταν για μια δυσάρεστη μυρωδιά που είχε απλωθεί στη γειτονιά. Την επόμενη μέρα, δεκάδες γείτονες ήταν άρρωστοι, αν και το πράγμα δεν σταμάτησε εκεί. Την επομένη, μια συσκευή στην ταράτσα του στρατηγείου της Αούμ Σινρικίο απελευθέρωνε μια μαύρη ομίχλη στην ατμόσφαιρα, με την κολλώδη ουσία να προσκολλάται σε κτίρια και ανθρώπινο δέρμα. Η αστυνομία ειδοποιήθηκε και έπεισε τη σέχτα να σταματήσει αυτό που έκανε, ό,τι κι αν έκανε, καθώς μέχρι να φτάσουν εκεί οι Αρχές η συσκευή είχε κάνει φτερά.
Δύο χρόνια αργότερα, η Αούμ Σινρικίο αιματοκύλησε όπως θυμόμαστε το μετρό του Τόκιο με το φονικό αέριο σαρίν, σκοτώνοντας 12 ανθρώπους και τραυματίζοντας περισσότερους από 5.500. Με τη σέχτα να έχει εμπλακεί και σε άλλες χημικές επιθέσεις, οι Αρχές αποφάσισαν να αναλύσουν τα δείγματα που είχαν συγκεντρώσει το 1993 και τα αποτελέσματα ήταν το λιγότερο σοκαριστικά: η συσκευή της ταράτσας απελευθέρωνε ατμοποιημένη εκδοχή του άνθρακα!
Μια από τις φονικότερες γνωστές στον άνθρωπο ασθένειες, ο άνθρακας δεν αστειεύεται καθόλου και ένα νέφος από δαύτον πάνω από μια πυκνοκατοικημένη πόλη εγγυάται τον θάνατο χιλιάδων. Αυτό θα ήταν πράγματι το φονικότερο τρομοκρατικό χτύπημα όλων των εποχών, αν η Αούμ Σινρικίο δεν είχε κάνει ένα μικρό λαθάκι και είχε χρησιμοποιήσει μια ηπιότερη εκδοχή που είχε αναπτυχθεί για εμβόλια. Κι έτσι αντί για θάνατο χιλιάδων, το χειρότερο που έκανε η επίθεση της οργάνωσης ήταν η ανοσοποίηση του πληθυσμού από τη νόσο…
Πηγή: http://www.newsbeast.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.