Πλήγμα για το μυαλό το «ζάχαρο»

Οι πάσχοντες από τύπου 2 διαβήτη παρουσιάζουν έκπτωση των νοητικών λειτουργιών με το πέρασμα του χρόνου, ανεξάρτητα από το πόσο ρυθμισμένο είναι το σάκχαρό τους, προειδοποιούν αμερικανοί επιστήμονες.

Το εύρημα αυτό αποδεικνύεται πόσο σημαντική είναι η πρόληψη της νόσου, η οποία είναι προοδευτικά εξελισσόμενη ακόμα και με την καλύτερη δυνατή θεραπεία.

Η νέα μελέτη πραγματοποιήθηκε από ομάδα επιστημόνων με επικεφαλής την δρα Βέρα Νόβακ, αναπληρώτρια καθηγήτρια Νευρολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ.

Οι ερευνητές παρακολούθησαν επί μία διετία 65 εθελοντές, ηλικίας 57 έως 75 ετών, οι 35 εκ των οποίων έπασχαν από σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 και οι υπόλοιποι όχι.

Στην αρχή και στο τέλος της μελέτης, οι εθελοντές συμπλήρωσαν ειδικά τεστ αξιολόγησης των νοητικών λειτουργιών τους και υποβλήθηκαν σε μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου για να εξεταστεί ο όγκος του και η ροή αίματος σε αυτόν.

Υποβλήθηκαν επίσης σε αιματολογικές εξετάσεις, για να καταγραφούν τα επίπεδα σακχάρου και διάφοροι δείκτες φλεγμονής στον οργανισμό τους.

Στο τέλος της διετίας, οι επιδόσεις των διαβητικών ασθενών επιδεινώθηκαν, ανεξάρτητα από το πόσο καλά ρύθμιζαν το σάκχαρό τους.

Αυτό ήταν και το πιο ανησυχητικό εύρημα της μελέτης, κατά την δρα Νόβακ.

«Η ρύθμιση του σακχάρου δεν φαίνεται αρκετή για να αναχαιτιστεί η νοητική εκφύλιση που σχετίζεται με τον διαβήτη», είπε. «Χρειαζόμαστε ένα νέο φάρμακο που θα βελτιώνει την αντιδραστικότητα των αιμοφόρων αγγείων και έτσι τη νόηση και τις εγκεφαλικές λειτουργίες των ασθενών».

Όπως εξηγούν οι ερευνητές, στους υγιείς ανθρώπους τα τοιχώματα των αρτηριών είναι ελαστικά ώστε να μπορούν να διαστέλλονται και να αυξάνεται η ροή αίματος και οξυγόνου στον εγκέφαλο, αναλόγως με τις ανάγκες του.

Τα αυξημένα επίπεδα σακχάρου στο αίμα, όμως, προκαλούν φθορές στα αγγεία, καθιστώντας τα λιγότερο ελαστικά και επομένως μειώνοντας την ικανότητά τους να ανταποκρίνονται στις ανάγκες αυτές.

«Κάθε τι που κάνουμε, από το να κουνήσουμε ένα δάκτυλο έως το να σκεφτούμε, χρειάζεται αύξηση στην παροχή αίματος σε συγκεκριμένο κάθε φορά τμήμα του εγκεφάλου», είπε η δρ Νόβακ.

«Όταν, λοιπόν, ο διαβήτης μειώνει την αγγειοδιασταλτική ικανότητα, ο εγκέφαλος έχει λιγότερους πόρους διαθέσιμους για να επιτελέσει τις λειτουργίες του».

Όντως, οι διαβητικοί ασθενείς της νέας μελέτης παρουσίαζαν μειωμένη αρτηριακή ελαστικότητα στο τέλος της μελέτης σε σύγκριση με τους μη-διαβητικούς συνομηλίκους τους.

Επιπλέον, είχαν κατά 12% χαμηλότερες επιδόσεις στα τεστ αξιολόγησης των νοητικών λειτουργιών (όπως η μνήμη και η σκέψη) σε σύγκριση με τις επιδόσεις που είχαν κατά την έναρξη της μελέτης.

Αντιθέτως, στους συνομηλίκους τους δίχως διαβήτη δεν παρατηρήθηκαν τέτοιου είδους δυσμενείς αλλαγές.

Τα ευρήματα αυτά εξηγούν γιατί οι πάσχοντες από διαβήτη διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο να εκδηλώσουν άνοια, κατέληξε η δρ Νόβακ.

Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Neurology».


Πηγή: http://www.boro.gr