Οι παιδοκτονίες που πάγωσαν το αίμα της Ελλάδας

Υποθέσεις φρίκης που σόκαραν το πανελλήνιο.
Πώς μπορεί ένας γονιός να σκοτώσει το ίδιο του το παιδί; Πώς μπορεί ένας άνθρωπος, εν γένει, να σκοτώσει ένα παιδί; Ερωτήματα που τις τελευταίες ημέρες στριφογυρίζουν διαρκώς στο μυαλό μας, δίχως να καταφέρνουν να βρουν απάντηση. Ειδικοί έχουν επιχειρήσει πολλές φορές να ερμηνεύσουν τα αίτια και τα κίνητρα πίσω από πράξεις που σε εμάς φαντάζουν παράλογες, αποτρόπαιες και φρικιαστικές. Κάθε φορά όμως που μια νέα παιδοκτονία βλέπει το φως της δημοσιότητας, όλοι μένουμε με ένα «γιατί;».

Πόσω μάλλον όταν το κουβάρι του εγκλήματος ξετυλίγεται αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες που δεν μπορούν παρά να μετατρέψουν το σοκ σε οργή, όπως στην περίπτωση της μικρής Άννυ. Οι ενέργειες του βιολογικού πατέρα της 4χρονης κατά και μετά τη δολοφονία δεν φαίνεται να μπορούν να χωρέσουν στον ανθρώπινο νου.

Η δολοφονία της Άννυ αποτελεί ένα από τα πιο άγρια εγκλήματα που έγιναν στη χώρα μας από γονιό. Δεν, όμως, είναι η πρώτη φορά που η κοινή γνώμη στην Ελλάδα βρίσκεται αντιμέτωπη με το σοκ, τον αποτροπιασμό και την οργή. Δυστυχώς υπάρχουν πολλές ακόμη παιδοκτονίες που συμπληρώνουν τη λίστα της φρίκης.

Περιέλουσε με βενζίνη την οικογένειά του



Ο Βασίλης Λυμπέρης υπήρξε ο τελευταίος έλληνας πολίτης, ο οποίος εκτελέστηκε τα ξημερώματα της 25ης Αυγούστου 1972 (Διαβάστε το σχετικό θέμα: Η εκτέλεση του τελευταίου θανατοποινίτη στην Ελλάδα). Λίγους μήνες πριν, τον Ιανουάριο, ο 27χρονος είχε κάψει ζωντανούς στο σπίτι του στο Χαλάνδρι τη γυναίκα του, τα δύο παιδιά τους και την πεθερά του. Περιέλουσε το σπίτι με βενζίνη και έβαλε φωτιά την ώρα που η οικογένειά του κοιμόταν. Ο Λυμπέρης βρισκόταν σε διάσταση με τη σύζυγό του και κατηγορούσε την πεθερά του για τις κακές σχέσεις που είχε το ζευγάρι.

Στο δικαστήριο είχε υποστηρίξει ότι δε γνώριζε πως εκείνο το βράδυ μέσα στο σπίτι ήταν και τα παιδιά του. «Αν δεν με πιστεύετε να με εκτελέσετε αυτήν τη στιγμή», είχε πει. «Αυτό που δημιούργησα εγώ δεν υπάρχει πλέον. Γιατί να ζω;».

«Αγαπημένη μου μητέρα, σε πίκρανα και σε γέμισα πόνο και θλίψη, καθώς και τον πατέρα και τα αδέρφια […] μην ξεχνάς όμως μητέρα, ότι ο Θεός επιτρέπει τον πόνο και την θλίψιν, χαρίζει όμως και υπόσχεται ελπίδα και υπομονή. Υπομονή, λοιπόν, μητέρα και θα δοξάσουμε όλοι τον Θεό μια μέρα», ήταν μερικά από τα λόγια στο τελευταίο αποχαιρετιστήριο γράμμα του Βασίλη Λυμπέρη.

Η τραγική φιγούρα που μετατράπηκε σε «τέρας»



Μία ακόμη ιστορία που σόκαρε την κοινή γνώμη ήταν η υπόθεση Δουρή. Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1994, ο 6χρονος γιος του Μανώλη και της Γεωργίας Δουρή άργησε να επιστρέψει στο σπίτι του στην Ερμιόνη. Η αστυνομία ειδοποιήθηκε και οι έρευνες άρχισαν άμεσα. Το παιδί βρέθηκε τελικά νεκρό και σεξουαλικά κακοποιημένο από τον ίδιο τον Μανώλη Δουρή.

Από τραγική φιγούρα, που θρηνεί μπροστά στις κάμερες και ζητά εκδίκηση για τον χαμό του μικρού, ο πατέρας μετατρέπεται στα μάτια της κοινής γνώμης σε «τέρας». «Με κυριεύει μια σπάνια ασθένεια, με μεταμορφώνει. Με έπιαναν κρίσεις και δεν έβλεπα μπροστά μου. Ο καθένας στη θέση μου το ίδιο μπορεί να έκανε», θα πει κατά την ομολογία του.

Στη διάρκεια της δίκης, θα αλλάξει γραμμή και θα δηλώσει «αθώος». Το δικαστήριο όμως θα τον κρίνει ένοχο και θα τον καταδικάσει σε ποινή φυλάκισης ενός έτους για ασέλγεια, κάθειρξης 20 ετών για βιασμό και ισόβιας κάθειρξης για ανθρωποκτονία από πρόθεση με «ενδεχόμενο δόλο σε ήρεμη ψυχική κατάσταση».

Δύο περίπου χρόνια μετά τη δολοφονία του γιου του, στις 24 Φεβρουαρίου του 1996, ο Μανώλης Δουρής βρίσκεται κρεμασμένος στο κελί του στις φυλακές της Τρίπολης.

Τον σκότωσε με τσεκούρι την ώρα που κοιμόταν



Την ίδια χρονιά, ο Νικόλαος Δημόπουλος θα κόψει το νήμα της ζωής του 16χρονου γιου του Γιώργου, διότι ο νεαρός του έκανε παρατήρησε να σταματήσει να πίνει και να μεθάει.

Συγκεκριμένα, το έγκλημα σημειώθηκε τον Σεπτέμβριο του 1994, όταν ο 43χρονος Δημόπουλος σκότωσε με τσεκούρι τον γιο του, την ώρα που κοιμόταν, στη Λευκάδα Φθιώτιδας. Ο Δημόπουλος δε δέχτηκε να απολογηθεί και να μιλήσει για την αποτρόπαια πράξη του ενώπιον της Δικαιοσύνης. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε ισόβια.

Μαχαίρωσε το τρίχρονο αγοράκι της



«Μάνα κατέσφαξε το αγοράκι της» ήταν ο τίτλος της εφημερίδας «Μακεδονία» στις 22 Νοεμβρίου 1995, μία ημέρα αφότου η 27χρονη Καλλιόπη Αναγνωστίδου είχε σκοτώσει το τρίχρονο παιδί της.

Το παιδί έπαιζε ανυποψίαστο στο χολ του σπιτιού τους στο Αιγάλεω όταν ξαφνικά η μάνα του άρπαξε ένα μαχαίρι από την κουζίνα και επιτέθηκε εναντίον του παιδιού. Αιμόφυρτος ο μικρός θα μεταφερθεί από την ίδια του τη μητέρα στο νοσοκομείο, όπου όμως θα υποκύψει στα τραύματά του.

Η Καλλιόπη Αναγνωστίδου έπασχε από έντονα ψυχολογικά προβλήματα και είχε κάνει εφτά απόπειρες αυτοκτονίας. Το δικαστήριο έκρινε ότι η κατηγορουμένη είχε το ακαταλόγιστο τη στιγμή του εγκλήματος και διέταξε τον εγκλεισμό της στο ψυχιατρείο.

Τη σκότωσε γιατί ήταν ανύπαντρη και έγκυος



Η... ντροπή επειδή η κόρη της ήταν ανύπαντρη οδήγησε στην παιδοκτονία την 48χρονη Παναγιώτα Τσιφρικά, τουλάχιστον όπως ισχυρίστηκε η ίδια. Η 22χρονη Κωνσταντίνα, έγκυος στον 9ο μήνα θα δηλητηριαστεί από την ίδια της τη μητέρα τον Φεβρουάριο του 1997, στο Κακοτάρι Ηλείας. Στην απολογία της θα αναφέρει: «Η Κωστούλα με ξεφτίλισε. Έπρεπε να ξεπλύνω την ντροπή και ζητώ η κοινωνία και ο Θεός να με συγχωρήσουν».

Η Παναγιώτα Τσιφρικά θα κριθεί ένοχη από το Κακουργιοδικείο Ζακύνθου για ανθρωποκτονία και βίαιη διακοπή κύησης και θα της επιβληθεί φυλάκιση 10 ετών και 6 μηνών, με το δικαστήριο να αναγνωρίζει το ελαφρυντικό του πρότερου έντιμου βίου. Γίνεται, ωστόσο, δεκτό το αίτημα αναστολής εκτέλεσης της ποινής, με αποτέλεσμα να αφεθεί ελεύθερη έως ότου γίνει η δίκη της στο Εφετείο.

Ενώπιον του δικαστηρίου, η 48χρονη γυναίκα θα υποστηρίξει πως ουδέποτε ομολόγησε το έγκλημα και ότι η αστυνομία την ανάγκασε να γράψει όλα αυτά. Ισχυρίστηκε μάλιστα ότι η κόρη της αυτοκτόνησε.

Έπνιξε τα τρία του παιδιά



Ήταν φθινόπωρο του 1999 όταν ο 40χρονος Γιώργος Μεταξάκης, για να εκδικηθεί την εν διαστάσει σύζυγό του, παίρνει τα τέσσερα παιδιά -τους τρεις γιους του, ηλικίας 10, 4 και 2, και τη 12χρονη κόρη του- και τα πηγαίνει με το αυτοκίνητό του στον Αλμυρό ποταμό στο Ηράκλειο. Εκεί, δένει τα χέρια της κόρης του στο λεβιέ για να μην μπορεί να κουνηθεί και πετά στα κρύα και ορμητικά νερά του ποταμού τα τρία αγόρια. Την κόρη του θα την εγκαταλείψει στη συνέχεια στον δρόμο και θα διαφύγει.



«Αγαπάω τα παιδιά μου. Αλλά εσύ μου τα στερείς. Εσύ φταις για όλα. Όταν πεθάνω, να με θάψετε μαζί τους» έγραφε στο ημερολόγιό του για τη γυναίκα του. Σε μια προσπάθεια να την πείσει να γυρίσει πίσω, την είχε απειλήσει ότι θα σκοτώσει τα παιδιά. Και το έκανε...

Ο Γιώργος Μεταξάκης ομολόγησε το άγριο έγκλημα και καταδικάστηκε σε τρις ισόβια χωρίς ελαφρυντικά. Έκανε έφεση κατά της πρωτόδικης απόφασης, αλλά δεν εμφανίστηκε ποτέ στο δευτεροβάθμιο δικαστήριο.

Πυροβόλησε τον γιο του και έκαψε τη σορό του



Ήταν Δεκαπενταύγουστος του 2014 όταν για άλλη μια φορά η ελληνική κοινή γνώμη παρακολουθούσε να ξετυλίγεται μπροστά της ένα φρικιαστικό έγκλημα. Μετά από έναν οικογενειακό καυγά, ο 75χρονος πατέρας πυροβόλησε και σκότωσε τον 39χρονο γιο του και στη συνέχεια τον μετέφερε με το αυτοκίνητο του θύματος δίπλα στη χωματερή του Άστρους Κυνουρίας, στην κοίτη του Τάνου ποταμού και έβαλε φωτιά προσπαθώντας να σβήσει τα ίχνη του.

«Δεν έχω μετανιώσει που σκότωσα το γιο μου. Αν γυρνούσα το χρόνο πίσω, με τις υπάρχουσες συνθήκες, θα έκανα το ίδιο. Τουλάχιστον πριν πεθάνω, είδα την καταστροφή μου», δήλωσε λίγες ημέρες αργότερα ο δράστης. Όπως υποστήριξε, «ο γιος μου περίμενε κάθε φορά τις γιορτές, προκειμένου να έρθει από την Αθήνα και να μας ξυλοκοπήσει, να μας βασανίσει. Έτσι έπαιρνε τη δόση του».


Πηγή: http://www.newsbeast.gr