Νέα μέθοδος ολικής ριζικής θυρεοειδεκτομής

Πριν αναλύσουμε την μέθοδο και τα πλεονεκτήματά της, είναι χρήσιμο να αναφέρουμε τι γίνεται, στο παγκόσμιο χειρουργικό γίγνεσθαι, σχετικά με τις θυρεοειδεκτομές. Πολλά άρθρα ανασκοπήσεως, βασισμένα σε εκατοντάδες ή και χιλιάδες περιστατικά, εμφανίζουν την υφολική ή σχεδόν ολική θυρεοειδεκτομή, ως την επικρατούσα μέθοδο, αντί της ολικής. Και τούτο, γιατί θεωρείται σημαντικός ο κίνδυνος τραυματισμού ή κάκωσης των κάτω λαρυγγικών νεύρων (που νευρώνουν τις φωνητικές χορδές και επηρεάζουν την ομιλία) ή/και των παραθυρεοειδών αδένων. Ο κίνδυνος αυτός, προφανώς, είναι αυξημένος, στην περίπτωση της ολικής ριζικής θυρεοειδεκτομής, που λαμβάνει χώρα με την κλασσική μέθοδο.

Έχουμε αναπτύξει μια νέα πρωτοποριακή μέθοδο, ολικής ριζικής θυρεοειδεκτομής, η οποία αποτελεί εξέλιξη της κλασσικής μεθόδου, χρησιμοποιώντας την σύγχρονη ιατρική τεχνολογία.

Η επέμβαση αυτή γίνεται με μια διπολική νευροχειρουργική λαβίδα, η οποία είναι πολλαπλών χρήσεων. Με αυτήν, καυτηριάζονται-απολινώνονται τα αγγεία και το παρασκεύασμα του θυρεοειδούς αδένα δεν έχει καμία έλλειψη ιστού, γεγονός που σημαίνει, ότι ο αδένας αφαιρείται ακέραιος (ριζικότητα). Αυτό επιτυγχάνεται, γιατί με την λαβίδα αυτή μπορεί να φτάσει κανείς πολύ κοντά στα λαρυγγικά νεύρα και να αφαιρέσει, όσο γίνεται, περισσότερο θυρεοειδικό ιστό χωρίς, να τα τραυματίσει ή τα κακοποιήσει. Το πλεονέκτημα αυτό, είναι πολύ μεγάλης σημασίας για τον ασθενή, γιατί είτε πρόκειται, για καλοήθη πάθηση ή για κακοήθεια, ο ασθενής δεν ξαναασχολείται χειρουργικά με τον θυρεοειδή. Η δε ριζικότης είναι ένα μετρήσιμο αντικειμενικό μέγεθος, το οποίο υπολογίζεται από ηλεκτρονικό υπολογιστή (uptake), μέσω ενός σπινθηρογραφήματος με ραδιενεργό φάρμακο (Ιώδιο). Το ελάχιστο ποσό θυρεοειδούς, που μπορεί να δει το ανθρώπινο μάτι, υπολογίζεται σπινθηρογραφικώς στο 3%. Με την αναφερόμενη μέθοδο, της ολικής ριζικής θυρεοειδεκτομής, το ποσοστό του παραμένοντος θυρεοειδικού ιστού είναι στο 100% των περιπτώσεων, κάτω του 3% και στο 97% κάτω του 1%. Αυτό, όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας σημαίνει, ουσιαστικά πλήρη ίαση για τον ασθενή.

Η νέα μέθοδος διαθέτει εξόχως σημαντικά πλεονεκτήματα:

1. Ριζικότητα. Με την νέα μέθοδο, της ολικής ριζικής θυρεοειδεκτομής, το ποσοστό του παραμένοντος θυρεοειδικού ιστού, όπως προαναφέρθηκε, είναι στο 100% των περιπτώσεων, κάτω του 3% και στο 97% κάτω του 1% γεγονός που πρακτικά σημαίνει ότι, είτε πρόκειται για καλοήθη πάθηση ή για κακοήθεια, ο ασθενής δεν ξαναασχολείται χειρουργικά με τον θυρεοειδή.

2. Μειωμένος χρόνος επέμβασης. Ο χρόνος της επέμβασης είναι, κατά μέσο όρο, μία ώρα και είκοσι λεπτά, ενώ ο χρόνος νοσηλείας είναι μία ημέρα. Ο ασθενής ομιλεί και τρώει κανονικά, από το απόγευμα της ημέρας του χειρουργείου και εξέρχεται της κλινικής την επομένη.

3. Επέμβαση χωρίς ράμματα. Χρησιμοποιείται ένα μόνο ράμμα, για την σύγκλειση των μυών. Αυτό έχει σαν συνέπεια να μην έχουμε κόμπους, στις απολινώσεις των αγγείων, με αποτέλεσμα, πολλές φορές να έχουμε φλεγμονές και αρκετό μετεγχειρητικό άλγος για τον ασθενή.

4. Άριστο αισθητικό αποτέλεσμα. Η τομή πραγματοποιείται σε ρυτίδα της πρόσθιας τραχηλικής χώρας, είναι στις περισσότερες περιπτώσεις 3-3.5 εκατ. και με την σύγχρονη πλαστική της τομής, αυτή, σε 6 μήνες έχει εξαφανιστεί.

5. Το μετεγχειρητικό άλγος είναι ασήμαντο. Δεν υφίσταται άλγος στον αυχένα, γιατί δεν γίνεται κατά την διάρκεια της επέμβασης υπερέκταση του αυχένα. Επίσης δεν υπάρχει μετεγχειρητικό άλγος στην τομή, γιατί γίνεται διήθηση των μυών με κοκτέιλ αναλγητικών φαρμάκων. Το 95 με 98% των ασθενών δεν χρησιμοποιεί μετεγχειρητική αναλγησία.

6. Μειωμένο κόστος επέμβασης. Το κόστος της επέμβασης είναι το χαμηλότερο δυνατό, αφού δεν χρησιμοποιούνται ακριβά εργαλεία και αναλώσιμα υλικά, πλην γαζών και ενός ράμματος.

Από τα παραπάνω, εύκολα, μπορεί να αντιληφθεί κανείς, ότι πρόκειται για μία πρωτοποριακή μέθοδο, η οποία υπερέχει της κλασσικής σε όλα τα επίπεδα και μόνο πλεονεκτήματα έχει για τον ασθενή. Υπερέχει, επίσης, και έναντι άλλων μεθόδων που χρησιμοποιούν σύγχρονα αιμοστατικά εργαλεία, γιατί τα εργαλεία αυτά μπορεί, βέβαια, να βοηθούν στην αιμόσταση, όμως υστερούν στην ριζικότητα, λόγω του ότι, δεν διαθέτουν λεπτά άκρα. Αυτό έχει, ως αποτέλεσμα, να αφήνουν αρκετό υπόλειμμα ιστού, οπότε και το πιθανό υπόλειμμα θυρεοειδούς να είναι αρκετά υψηλό. Με υψηλό υπόλειμμα εναπομείναντος θυρεοειδικού ιστού, ιδιαίτερα, σε περιπτώσεις κακοήθειας, ο ασθενής κινδυνεύει να υποστεί δεύτερο χειρουργείο ή να λάβει περισσότερες από μιας φορές ραδιενεργό Ιώδιο.

Η πρωτοποριακή αυτή, τροποποιημένη ολική ριζική θυρεοειδεκτομή, χρησιμοποιείται από τον χειρουργό Γιώργο Σακελλαρίου, από τον Οκτώβριο του 2002, με άριστα αποτελέσματα και επιπλοκές τριάντα με σαράντα φορές μικρότερες, από τις διεθνώς αποδεκτές. Μειονεκτήματα, ουσιαστικά, η μέθοδος δεν έχει, αλλά η εμπειρία του χειρουργού είναι κρίσιμος παράγοντας, που εξασφαλίζει την απόλυτη επιτυχία της επέμβασης.

Πηγή: http://blog.nowdoctor.gr