Περιβόητες δικαστικές πλάνες

Άνθρωποι που κατηγορήθηκαν αδίκως για ειδεχθή εγκλήματα.
Τα χρονικά του ποινικού συστήματος είναι κατάσπαρτα από υποθέσεις κακοδικίας, με αθώους ανθρώπους να πληρώνουν τα «σπασμένα» για εγκλήματα που δεν έκαναν ποτέ.

Όταν μάλιστα οι άδικες δικαστικές αποφάσεις επισύρουν πολυετείς καθείρξεις για τον αθώο «εγκληματία», τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ζοφερά, τόσο για την αδικοχαμένη ζωή του φουκαρά όσο και για το ίδιο το σύστημα απονομής δικαιοσύνης.

Ας δούμε λοιπόν 10 υποθέσεις ανθρώπων που καταδικάστηκαν για φριχτά εγκλήματα ενώ δεν είχαν κάνει απολύτως τίποτα.

Μια υπενθύμιση για τη σχετικότητα που περιβάλλει το ποινικό σύστημα και για την κακοδικία που πάντα παραμονεύει στα δικαστικά τεκταινόμενα...

Darryl Hunt



Οι φυλετικές σχέσεις είναι πάντα ένα ευαίσθητο θέμα, και αυτή ακριβώς ήταν η υπόθεση στην καταδίκη του Hunt το 1984. Σε ηλικία 19 ετών λοιπόν ο Αφρο-Αμερικανός από τη Βόρεια Καρολίνα σύρθηκε στο δικαστήριο για τον βιασμό και τον φόνο της λευκής γυναίκας Deborah Sykes, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχαν φυσικά πειστήρια που να τον συνδέουν με τον τόπο του εγκλήματος. Παρά την έλλειψη λοιπόν αποδεικτικών στοιχείων, το ολόλευκο ορκωτό δικαστήριο θα τον καταδίκαζε σε ισόβια κάθειρξη! Δέκα χρόνια αργότερα, το 1994, θα αποδεικνυόταν πανηγυρικά η αθωότητα του Hunt όταν το τεστ DNA έδειξε ότι δεν ήταν εκείνος ο δράστης του ειδεχθούς εγκλήματος. Κι ενώ θα περίμενε κανείς ότι θα αποφυλακιζόταν αμέσως, ο Hunt θα περνούσε άλλα 9 χρόνια στη φυλακή, καθώς το DNA απέδειξε πως δεν βίασε την άτυχη κοπέλα, όχι όμως και πως δεν την είχε σκοτώσει! Το δικαστήριο θα άφηνε τελικά τον Hunt ελεύθερο μόνο όταν έτερος άντρας, ο Willard Brown, θα ομολογούσε την ενοχή του και για τα δύο εγκλήματα, με τον Hunt να αναπνέει τον αέρα της ελευθερίας το 2004. Έκτοτε έχει ιδρύσει δύο φιλανθρωπικά ιδρύματα (Darryl Hunt Project for Freedom and Justice και Darryl Hunt Freedom Fighters) στην προσπάθειά του να βοηθήσει και άλλους αδίκως καταδικασμένους ανθρώπους...

Arthur Allan Thomas



Θα ήταν ανακουφιστικό να ξέραμε ότι η αστυνομία «φυτεύει» αποδεικτικά και παγιδεύει αθώους μόνο στον κινηματογράφο, η περίπτωση του Arthur Allan Thomas ωστόσο το 1971 δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας. Η αστυνομία έκανε πράγματι αυτό, συντελώντας στην καταδίκη του άντρα για δύο ανθρωποκτονίες που δεν είχε διαπράξει. Ένα ζευγάρι είχε δολοφονηθεί στο σπίτι του στη Νέα Ζηλανδία, με την αστυνομία να «φυτεύει» στον τόπο του εγκλήματος σφαίρες από το τουφέκι του Thomas, όπως θα αποδεικνυόταν αργότερα. Στην έφεση που άσκησε το θύμα της αστυνομικής ασυδοσίας έμελλε να χάσει και πάλι, όταν εισαγγελική παρέμβαση πολύ αργότερα θα αποκάλυπτε τον περίεργο χειρισμό της έρευνας από την αστυνομία. Ο Thomas έχει αποφυλακιστεί εδώ και τριάντα χρόνια, δεν ξέχασε ωστόσο την υπόθεση, με την οικογένειά του να αποζητά δικαιοσύνη για τον παράνομο εγκλεισμό του. Παρά το γεγονός ότι πιέζουν δικαστικά τόσα χρόνια να κατηγορηθούν οι ένοχοι αστυνομικοί, κάτι τέτοιο δεν είναι σήμερα εφικτό, μιας και οι δύο αστυνομικοί που χάλκευσαν τα αποδεικτικά είναι πλέον νεκροί...

Richard Jewell



Αντίθετα με τους λοιπούς άτυχους της λίστας μας, ο Richard Jewell δεν καταδικάστηκε ποτέ για τίποτα. Φιγουράρει ωστόσο στην κατάταξη καθώς το 1996 έγινε από τους πλέον διαβόητους ανθρώπους του πλανήτη, όταν το FBI τον υπέδειξε ως τον βασικό ένοχο της βομβιστικής επίθεσης στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα. Ο 34χρονος σεκιουριτάς εντόπισε μυστηριώδες πακέτο στο Ολυμπιακό Χωριό της πόλης και το ανέφερε στην αστυνομία, με το δέμα να εκρήγνυται ωστόσο και να σκοτώνει έναν άνθρωπο, την ώρα που τραυμάτισε περισσότερους από 100. Ο Jewell είχε κάνει τη δουλειά του καλά, γι' αυτό και θα αναγορευόταν στον Νο 1 ύποπτο του τρομοκρατικού χτυπήματος! Ο Τύπος τον υποδείκνυε ως δράστη, η κοινή γνώμη τον είχε ήδη καταδικάσει και όταν τον Οκτώβριο του ίδιου έτους ήρθε η δικαστική αθώωσή του, κανείς δεν ενδιαφερόταν πλέον για την αποκατάσταση του ονόματός του. Θα αποδεικνυόταν βέβαια και πάλι η «πλημμελής» αστυνομική δουλειά, με τις ανακριτικές μεθόδους του FBI να τίθενται στο στόχαστρο...

Thomas Kennedy



Τα παιδιά μπορούν να γίνουν κάποιες φορές κακά, τόσο κακά όμως όσο δεν θα φανταζόταν ποτέ ο ανύπαντρος γονιός Thomas Kennedy, όταν καταδικάστηκε σε κάθειρξη 15 ετών για ένα απόλυτα ειδεχθές έγκλημα: τον βιασμό της 11χρονης κόρης του, Casandra. Ο Kennedy φώναζε πως ήταν αθώος, κανείς ωστόσο δεν τον πίστεψε και έπρεπε να περάσει 9 χρόνια στη φυλακή για να ξυπνήσει κάποιο πρωινό η κόρη του και να παραδεχτεί ότι είχε πει ψέματα για την υπόθεση του βιασμού. Τι είχε πυροδοτήσει το φριχτό ψέμα του κοριτσιού; Με δικά της λόγια: «Ήμουν αναστατωμένη γιατί ένιωθα ότι έλειπε συνεχώς». Ο άτυχος πατέρας αποφυλακίστηκε αμέσως μετά την ομολογία της κόρης...

Donald Marshall



Τι είναι πιο δύσκολο να αντέξεις από το να καταδικαστείς για φόνο στα 17 σου και να πρέπει να περάσεις το υπόλοιπο της ζωής σου στη φυλακή; Μα να είσαι αθώος βέβαια. Και να αποδειχτεί κατόπιν ότι ρατσιστικές πεποιθήσεις ήταν που ευθύνονταν για την άδικη καταδίκη σου! Αυτό συνέβη πράγματι το 1971 στον Donald Marshall από τον Καναδά, όταν κατηγορήθηκε αδίκως ότι σκότωσε τη συμβία του, Sandy Seale. Έντεκα χρόνια μετά, ο Marshall θα αποφυλακιζόταν ως αθώος όταν αυτόπτης μάρτυρας κατονόμασε άλλον ως δράστη του μαχαιρώματος της Seale. Ο Marshall δεν ήταν βέβαια και το καλύτερο παιδί, το να είσαι ωστόσο ανώριμος και ανόητος δεν είναι ικανοί λόγοι για να περάσεις μια δεκαετία πίσω από τα κάγκελα! Ακόμα και κατά την αθώωσή του, ο δικαστής έριξε το φταίξιμο της κακοδικίας στο ίδιο το θύμα(!), δηλώνοντας ότι ο Marshall ήταν ο «πρωτεργάτης της κακοτυχίας του». Το γεγονός ότι, όπως αποδείχτηκε, η αστυνομία δεν αποκάλυψε μια σειρά στοιχείων που έθεταν εν αμφιβόλω την κατάθεση του αυτόπτη μάρτυρα που αναγνώριζε ως δράστη τον Marshall δεν έπαιξε φαίνεται σημαντικό ρόλο για τον δικαστή, που αν μπορούσε θα τον κατηγορούσε ακόμα και γι' αυτό...

Dewey Bozella



Το 1977, ο Bozella ήταν ένα 18χρονο αγόρι που ζούσε σε μια άγρια γειτονιά όταν και βρέθηκε ανεξήγητα μπλεγμένος ως ο βασικός ύποπτος σε μια υπόθεση δολοφονίας μιας 92χρονης ηλικιωμένης. Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε η παραμικρή υπόνοια ότι ήταν ο δράστης, καθώς τίποτα δεν τον συνέδεε με τον τόπο του εγκλήματος, με τους δύο μάλιστα αυτόπτες μάρτυρες να είναι καταδικασμένοι εγκληματίες που άλλαξαν την κατάθεσή τους(!), ο Bozella θα καταδικαζόταν σε 20 χρόνια κάθειρξης στις διαβόητες φυλακές Σινγκ-Σινγκ! Το 1990, έχοντας εκτίσει ένα σεβαστό μέρος της ποινής του, του δόθηκε η δυνατότητα να αποφυλακιστεί με τον όρο να ομολογήσει το έγκλημά του. Κι ενώ οι περισσότεροι θα το σκεφτόταν, ο Bozella ήταν ανένδοτος: συνέχισε να υποστηρίζει την αθωότητά του, παρά το γεγονός ότι η κίνησή του αυτή όχι μόνο έριχνε στα σκουπίδια την ευκαιρία που του έδωσαν οι δικαστικές Αρχές, αλλά θα τον καταδίκαζε εκ νέου. Το ίδρυμα Innocence Project ασχολήθηκε τότε σοβαρά με την περίπτωσή του και κατάφερε να ανιχνεύσει αποδείξεις που τον αθώωναν, με τον Bozella να αποφυλακίζεται το 2009. Περισσότερα από 30 χρόνια στη φυλακή για έγκλημα που δεν είχε ποτέ διαπράξει...

Αδελφοί Mickelberg



Τον Ιούνιο του 1982, 49 ράβδοι χρυσού έκαναν φτερά από θησαυροφυλάκιο του Περθ της Αυστραλίας, σε μια ληστεία με εκτιμώμενη λεία 2 εκατομμυρίων δολαρίων. Η αστυνομία έβαλε κατευθείαν στο στόχαστρο τρία αδέλφια, τους Ray, Peter και Brian Mickelberg, την ώρα που με συνοπτικές διαδικασίες καταδικάστηκαν σε πολυετείς καθείρξεις. Όπως όμως μαντεύετε, ήταν αθώοι. Η υπόθεση παραμένει άλυτη μέχρι και σήμερα, με τα άτυχα αδέλφια να αθωώνονται από όλες τις κατηγορίες όχι πριν από το 2004! Τι είχε συμβεί; Η αστυνομία τους είχε παγιδεύσει από την αρχή της έρευνας, με τον Brian να περνάει 2 χρόνια στη φυλακή, την ώρα που ο Ray και ο Peter εξέτισαν 8 και 6 χρόνια αντίστοιχα. Το 2002 μάλιστα αστυνομικός που είχε δουλέψει στην υπόθεση παραδέχτηκε τη χάλκευση των αποδεικτικών στοιχείων, αλλά και τον βίαιο ξυλοδαρμό του Brian για να ομολογήσει...

Άλφρεντ Ντρέιφους



Σε μια από τις πλέον πολύκροτες υποθέσεις κακοδικίας στα παγκόσμια δικαστικά χρονικά, θα πρέπει να πάμε πίσω στον χρόνο και ειδικότερα στο 1894. Ο γάλλος στρατιωτικός Άλφρεντ Ντρέιφους κατηγορήθηκε για προδοσία και εξορίστηκε στη διαβόητη σωφρονιστική αποικία της Νήσου του Διαβόλου. Ο αντισημιτισμός ήταν εδώ το κίνητρο της άδικης κατηγορίας του Ντρέιφους, ο οποίος κατηγορήθηκε ότι παρείχε απόρρητες πληροφορίες στους Γερμανούς, για να αποδειχτεί δύο χρόνια αργότερα ότι έτερος γάλλος αξιωματικός λειτουργούσε ως κατάσκοπος. Με τον Ντρέιφους ωστόσο ήδη καταδικασμένο, τα υψηλά κλιμάκια της στρατιωτικής ηγεσίας αποφάσισαν να μην αποκαλύψουν την αλήθεια μέχρι το 1899, όταν η υπόθεση Ντρέιφους θα άνοιγε ξανά. Ακόμα κι έτσι όμως, η οριστική αποκατάσταση του λοχαγού Ντρέιφους από τις κατηγορίες δεν θα συνέβαινε πριν από το 1906 και όχι προτού η γαλλική κοινωνία χωριστεί στα δυο από το πρωτοφανές σκάνδαλο συγκάλυψης...

Sam Sheppard



Η ιστορία μπορεί να σας θυμίζει κάτι: πετυχημένος γιατρός καταδικάζεται για τον φόνο της συζύγου του, παρά το γεγονός ότι ενημέρωσε την αστυνομία για πάλη με άγνωστο άντρα στην οικία του τη νύχτα της δολοφονίας. Αργότερα θα αποδεικνυόταν ότι έλεγε αλήθεια και θα απαλλασσόταν από τις κατηγορίες, με την ιστορία του να μεταφέρεται στον κινηματογράφο, στον πασίγνωστο «Φυγά», με τον μυθιστορηματικό χαρακτήρα της ταινίας Richard Kimble να αντλεί έμπνευση από τα πραγματικά γεγονότα του δρος Sam Sheppard. Ο γιατρός καταδικάστηκε το 1954, παρά τις αποδείξεις που υποστήριζαν την εκδοχή του για τη δολοφονία, ενώ κατοπινή έρευνα θα έριχνε το φταίξιμο στην αστυνομία, η οποία αγνόησε εντελώς τις προφανείς ενδείξεις σεξουαλικής κακοποίησης του θύματος, κι αυτό γιατί είχε ήδη καταλήξει στο γεγονός ότι ο σύζυγος ήταν ο δράστης. Κι ένας βιασμός δεν χωρούσε στην καλοστημένη αστυνομική θεωρία! Το αίμα μάλιστα που βρέθηκε στο σπίτι δεν ήταν του γιατρού, της συζύγου ή των παιδιών τους, και πάλι ωστόσο δεν έπαιξε κανέναν ρόλο στην καταδίκη του Sheppard. Ο άτυχος γιατρός απαλλάχτηκε από τη δολοφονία το 1966, με την υπόθεση ωστόσο να αφήνει ανεξίτηλα τα σημάδια της πάνω του: ο γιατρός πέθανε 4 χρόνια αργότερα από ηπατική νόσο, εντελώς κατεστραμμένος τόσο οικονομικά όσο και συναισθηματικά...

Gerry Conlon



Ο Conlon είναι από τους πλέον διάσημους ανθρώπους που καταδικάστηκαν αδίκως, έχοντας πάρει μέρος στις ομάδες «Guilford Four» και «Maguire Seven», οι οποίες φυλακίστηκαν λανθασμένα για τρομοκρατικό χτύπημα του ΙΡΑ στη Βρετανία το 1974. Ο 20χρονος Conlon συνελήφθη ως συμμετέχοντας στη βομβιστική επίθεση σε παμπ στην πόλη Guilford, παρά το γεγονός ότι δεν ήταν καν στην πόλη εκείνη την περίοδο! Ο βίαιος ξυλοδαρμός και τα βασανιστήρια της αστυνομίας στους «Τέσσερις του Guilford» θα κατάφερναν να αποσπάσουν την ομολογία για την ενοχή τους, την ίδια στιγμή που ο πατέρας του Conlon, Giuseppe, και έξι ακόμα «συνεργοί», που θα έμεναν στην Ιστορία ως οι «Εφτά του Maguire», θα κατηγορούνταν επίσης αδίκως ως αυτοί που είχαν προμηθεύσει τα εκρηκτικά στους «Τέσσερις του Guilford». Εντέλει, οι δύο ομάδες θα αθωώνονταν πανηγυρικά όταν νέα αποδεικτικά στοιχεία ήρθαν στο φως και ενοχοποιούσαν την αστυνομία για βίαιη απόσπαση των ομολογιών αλλά και χάλκευση των στοιχείων. Κι αν σας θυμίζει κάτι η περιπέτεια του Gerry Conlon είναι γιατί αργότερα θα γυριζόταν ταινία, η περίφημη «Εις το Όνομα του Πατρός»...

Πηγή: http://www.newsbeast.gr