Η πειθαρχία είναι κάτι που ενδιαφέρει όλους τους γονείς. Πολλοί γονείς εμπιστεύονται ακόμη τεχνικές του παρελθόντος για να πετύχουν αυτό το στόχο. Μια πολύ συνηθισμένη τακτική είναι η αμοιβή. Η «αμοιβή» στο άρθρο αυτό, χρησιμοποιείται με την έννοια της ανταμοιβής «Αν κάνεις ….. αυτό θα έχεις ….. εκείνο». Είναι σωστή τακτική;
ΑΜΟΙΒΗ
Μας διαφεύγει βέβαια ότι συνήθως ανταμείβουμε τους κατώτερους για κάποιες «καλές» πράξεις έτσι ώστε να συνεχίσουν να τις κάνουν. Είναι μια μέθοδος στην οποία στηρίζεται ολόκληρο το κοινωνικό – οικονομικό μας σύστημα. Έχει μπει τόσο στη ζωή μας που μοιάζει ουτοπικό το να θέλει κανείς να το εξαφανίσει. Με την ελπίδα και την πίστη πως τα παιδιά μας θα ζήσουν σε έναν κόσμο που θα βασίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό και όχι στη σχέση ανώτερου-κατώτερου, ας αποφασίσουμε να μην χρησιμοποιούμε την αμοιβή σαν ένα δέλεαρ για να επιτευχθεί το ζητούμενο.
Σε ένα σύστημα αμοιβαίου σεβασμού ανάμεσα σε ίσους, μια εργασία γίνεται γιατί χρειάζεται να γίνει και η ικανοποίηση έρχεται από την αρμονία δυο ανθρώπων που συνεργάζονται και/ή από το αποτέλεσμα της εργασίας αυτής καθ’ εαυτής. Στις περιπτώσεις αυτές δεν υπάρχει θέμα αμοιβής. Πόσο μάλλον εάν κάποιος ενεργεί καλύπτοντας ανάγκες ή υποχρεώσεις προς τον εαυτό του. Η απόδοση του παιδιού στο σχολείο ή η διατροφή του, ή η καθαριότητα του εαυτού του και του χώρου του και άλλα πολλά που είναι καθημερινές αιτίες αμοιβών σε κάποιες οικογένειες είναι υποχρεώσεις του παιδιού προς τον εαυτό του δεν είναι υποχρεώσεις προς τους γονείς.
Παραθέτουμε λοιπόν επιγραμματικά τους λόγους για τους οποίους θα έπρεπε η αμοιβή να εκλείψει εντελώς από τα «εργαλεία» διαπαιδαγώγησης του γονιού που σέβεται το ρόλο του και κατ’ επέκταση και το παιδί του.
Η αμοιβή δημιουργεί ματαιόδοξους χαρακτήρες.
Η αμοιβή κάνει το παιδί να λειτουργεί με σκοπό το κέρδος και όχι τη δράση.
Η αμοιβή εξουδετερώνει το αίσθημα της ευθύνης. Το παιδί δημιουργεί την πεποίθηση : «Δεν έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω και δεν πήρα την αμοιβή μου» ενώ εμείς θέλουμε να καταγράψει «Δεν έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω και έχασα την ευκαιρία να μάθω ή να απολαύσω το αποτέλεσμα».
Η αμοιβή δεν οδηγεί στο αίσθημα του «ανήκειν» που είναι από τους βασικούς στόχους του ανθρώπου.
Η αμοιβή οδηγεί στην εγγραφή μιας λανθασμένης πεποίθησης: «Πρέπει να περιμένω αμοιβή σε κάθε συνεργατική συμπεριφορά μου ή σε κάθε ολοκλήρωση ενός έργου».
Η αμοιβή έχει πάντα ανοδική πορεία. (Η σοκολάτα στο πεντάχρονο γίνεται αυτοκίνητο στον εικοσάχρονο).
Η αμοιβή δίνει την ευκαιρία στον αμειβόμενο να χρησιμοποιεί τον αμείβοντα.
Πηγή: http://boro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.