«Humaterra»: Το όνειρο του χορού δεν χρειάζεται πατερίτσες

To χοροθέατρο Δαγίπολη είναι μια ομάδα με μέλη από την Ελλάδα, την Ιταλία και την Τουρκία και ο πυρήνας της αποτελείται από χορευτές με αναπηρία. Παρακολουθήσαμε τις πρόβες τους για την παράσταση που θα ανεβάσουν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το θέατρο Κάππα, πριν ταξιδέψουν στο Μιλάνο και την Κωνσταντινούπολη.

Ξεκίνησαν με λίγα μέσα και πολύ δειλά. Χωρίς να το περιμένουν, το όλο πράγμα είχε μια ανοδική πορεία γιατί μάλλον η τέχνη είχε ανάγκη από την καινούργια πρόταση που η ομάδα είχε να δείξει. Η εν λόγω ομάδα είναι το χοροθέατρο Δαγίπολη, ένα γκρουπ σύγχρονου χορού του οποίου ο πυρήνας αποτελείται από άτομα με αναπηρία. Ο εμπνευστής του είναι και ο ίδιος άτομο με αναπηρία, ο Γιώργος Χριστάκης, ο οποίος σκηνοθετεί και μαζί με τον Ρενάτο Τζανέλα - διάσημο χορογράφο και διευθυντή του μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής - χορογραφούν την παράσταση «Humaterra» που, όπως λέει και ο τίτλος της, σημαίνει «Ανθρωπος» (Human) και «Γη» (Terra).

Πρόκειται για ένα τριεθνές γεγονός με είκοσι πέντε χορευτές από Ιταλία, Τουρκία και Ελλάδα, το οποίο υλοποιείται στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού προγράμματος που ονομάζεται Biomechanics.

«Στην Ελλάδα το κομμάτι της τέχνης υποφέρει, πόσω μάλλον όταν η τέχνη προέρχεται από ανθρώπους με αναπηρίες», λέει ο Γιώργος Χριστάκης. «Σίγουρα δεν είμαστε αμελητέοι, ούτε το μαύρο πρόβατο για την Πολιτεία. Μας έχουν βοηθήσει κατά καιρούς, αλλά δυστυχώς οι βοήθειες αυτές δίνονται σαν να θέλουν να βγάλουν μια υποχρέωση απέναντι σε κάτι. Συνήθως δεν αντιλαμβάνονται το μέγεθος της προσπάθειας που γίνεται. Είναι πολύ σημαντικό να υπάρξει μια τέτοια υποδομή που σε βάθος χρόνου να υποστηρίζει αυτό που κάνουμε».

Το πρόγραμμα για την παράσταση χρηματοδοτείται κατά 50% από την Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ το υπόλοιπο ποσό προέρχεται από χορηγίες, κυρίως από τον Πανελλήνιο Σύλλογο Παραπληγικών.

«Ανά τον κόσμο οι ομάδες με αναπηρία συνήθως διοικούνται από ανθρώπους που δεν έχουν αναπηρία. Εμείς έχουμε μια παγκόσμια πρωτιά καθώς το κάναμε λίγο αντίθετα και αυτό ήταν και το μεγάλο μας στοίχημα, το οποίο και κερδίσαμε». Με συνεχή πάλη, αγώνα και προσπάθεια, δεν έχουν αφήσει ποτέ κενό, ενώ κάθε χρόνο ανεβάζουν τουλάχιστον μια παράσταση. Η ομάδα έχει ταξιδέψει σε Αμερική, Αγγλία, Τουρκία, Γαλλία και πλέον είναι τόσο αναγνωρίσιμη που της ζητούν συνεχώς να δείξει τις δουλειές της.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ. «Είναι πολύ σημαντικό να κερδίσεις τον σεβασμό ανθρώπων οι οποίοι στο συγκεκριμένο είδος έχουν χρόνια καριέρας. Να σε ακούσουν, να τους οδηγήσεις και να τους χορογραφήσεις. Η πιο μεγάλη κατάκτησή μας ήταν να μας βλέπουν ισότιμα», καταλήγει ο σκηνοθέτης Γιώργος Χριστάκης.

Και τους είδαν ισότιμα αφού πολύ σύντομα εντάχθηκαν στα φεστιβάλ χορού που γίνονται κάθε χρόνο στην Αθήνα. Τόσο «εύκολα» μπορούν πια να χτυπούν την πόρτα μεγάλων θεάτρων, όπως το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και το θέατρο Piccolo στο Μιλάνο, αλλά και αναγνωρισμένων ανθρώπων της τέχνης, όπως είναι η Ελένη Τσαλιγοπούλου, η Ανδριάνα Μπάμπαλη, ο Ψαραντώνης, ο Γιώργος Καραμίχος, η Χρύσα Παππά και άλλοι πολλοί που κατά καιρούς έχουν συνεργαστεί μαζί τους.

Οι χορευτές στην παράσταση «Humaterra» είναι άλλοι με ειδικές ικανότητες σε αμαξίδια είτε με κάποια άλλη παραπληγία και οι υπόλοιποι είναι αρτιμελείς. Το ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχει μια σύμπραξη των δύο «κατηγοριών» αλλά και γενικότερα της τέχνης, όπως είναι ο λόγος, ο χορός, η ζωγραφική, η μουσική. Το τελικό αποτέλεσμα δημιουργείται με αυτοσχεδιασμό και με τις οδηγίες του σκηνοθέτη. Οι χορευτές έχουν την ευκαιρία να βγάλουν αυτό που αισθάνονται «πατώντας» πάνω σε ένα βασικό σενάριο, αλλά και με τον χώρο που ο σκηνοθέτης τούς δίνει ώστε να αισθανθάνονται κομμάτι της δημιουργίας.

Πηγή: http://www.tanea.gr