Μια νέα αρχή σε μια καινούργια χώρα: όσον αφορά την καθαρά επαγγελματική πλευρά πρόκειται συνήθως για μια επιθυμητή και πολλά υποσχόμενη αλλαγή. Τι γίνεται όμως με την οικογένεια; Σαν ενήλικας έχει κανείς το χρόνο και την ωριμότητα να προετοιμαστεί και να προσαρμοστεί (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι πάντα εύκολο) στη νέα κατάσταση.
Τα παιδιά όμως έχουν ανάγκη από την υποστήριξη των γονιών τους γιατί είναι απόλυτα εξαρτημένα απ’ αυτούς. Επίσης, για τα παιδιά (ακόμα και τα μεγαλύτερα) είναι πάρα πολύ δύσκολο να «δουν» στο μέλλον και να διαμορφώσουν μια ιδέα για το πώς τα πράγματα θα μπορούν να είναι καλύτερα στην καινούργια κατάσταση. Γι’ αυτά υπάρχει μόνο αυτό που ζουν στο παρόν και το οποίο καταλαβαίνουν ότι χάνουν.
Σε κάθε ηλικία, μια αλλαγή περιβάλλοντος και μάλιστα τόσο ριζική όσο αυτή της μετακίνησης στο εξωτερικό επιβαρύνει και στρεσάρει τα παιδιά. Αυτό που διαφέρει ανάλογα με την ηλικία είναι η διάρκεια της περιόδου προσαρμογής.
Έτσι, στα βρέφη και στα νήπια μπορεί να διαρκέσει μερικές μέρες έως εβδομάδες με «συμπτώματα» όπως, γενικότερη ανησυχία, νευρικότητα, κλάματα, διαταραχές στον ύπνο. Για τα παιδιά σχολικής ηλικίας και τους εφήβους η προσαρμογή είναι δυσκολότερη και απαιτείται προετοιμασία και φροντίδα από τους γονείς, ιδιαίτερα στα εξής σημεία:
Δείξτε ομοψυχία
Όσο πιο «μαζί» είναι οι γονείς σ’ αυτή την απόφαση, τόσο πιο εύκολο θα είναι και για τα παιδιά να την δεχτούν και να προσαρμοστούν. Φροντίστε, όσο γίνεται, να είστε και οι δύο μέσα σας έτοιμοι και σύμφωνοι για το πώς, πότε και γιατί αυτού του μεγάλου βήματος και μετά ανακοινώστε το στα παιδιά σαν κάτι που σας αφορά όλους σαν οικογένεια.
Μιλήστε εγκαίρως με τα παιδιά
Μην το αναβάλλετε επειδή φοβάστε τις αντιδράσεις τους γιατί είναι χειρότερο να τα θέσετε προ τετελεσμένου. Δώστε τους την ευκαιρία να συνηθίσουν στην ιδέα, να εκφράσουν τις σκέψεις τους και να προετοιμαστούν. Εξηγείστε τους τους λόγους της αλλαγής αυτής και περιγράψτε τους, στο μέτρο που σας είναι δυνατόν, την καινούργια κατάσταση (χώρα, πόλη, γλώσσα, κλίμα, κατοικία, σχολείο, άνθρωποι, συνθήκες ζωής κλπ.)
Προσοχή, έφηβοι!
Δεδομένου ότι οι έφηβοι (12 ετών και πάνω) βρίσκονται στην ηλικία που αρχίζουν σταδιακά να ανεξαρτητοποιούνται από τους γονείς και να συνδέονται στενά με τους συνομηλίκους τους, η απώλεια των φίλων και του γνώριμου περιβάλλοντος τους φαίνεται πολύ απειλητική, σαν να μένουν ξαφνικά μετέωροι. Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη υπομονή και κατανόηση από τους γονείς απέναντι στις ενδεχόμενες αρνητικές τους αντιδράσεις. Σε κάποιες μάλιστα περιπτώσεις, αν υπάρχει η δυνατότητα, ίσως είναι προτιμότερο να μείνουν πίσω, π.χ. με παππούδες ή θείους. Καμιά φορά αυτό είναι απαραίτητο τουλάχιστον ώσπου να τελειώσουν τη σχολική χρονιά την οποία διανύουν. Αν η μετακίνηση τους είναι αναπόφευκτη, μιλήστε τους ειλικρινά, χωρίς να προσπαθείτε να «χρυσώσετε το χάπι», να υποσχεθείτε πράγματα που δεν ισχύουν («το σχολείο εκεί θα είναι πιο εύκολο!») ή να τους εξαγοράσετε («θα παίρνεις τριπλάσιο χαρτζιλίκι!»). Υπερασπιστείτε με σταθερότητα την απόφαση σας, παραδεχόμενοι όμως και τα μειονεκτήματα που έχει για όλους σας και ιδιαίτερα για εκείνους. Και δείξτε τους με το παράδειγμα σας ότι οι φιλίες διατηρούνται ζωντανές, κρατώντας στενή επικοινωνία (τηλέφωνο, γράμματα, mails, επισκέψεις) με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα.
Στο καινούργιο περιβάλλον
Ενημερωθείτε καλά από πριν και εξασφαλίστε χρόνο, όταν θα είστε πια εκεί για να εξερευνήσετε και να γνωρίσετε μαζί με τα παιδιά την πόλη, την περιοχή, τα ενδιαφέροντα (και για εκείνα) μέρη. Τον πρώτο καιρό θα σας έχουν ανάγκη, γι’ αυτό φροντίστε να μπορείτε να τους αφιερώσετε αρκετό χρόνο και όρεξη.
Πηγή: http://www.boro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.