"Ελεύθερη σχέση": Τα υπέρ και τα κατά της

Αντίστιξη στις σχέσεις: Μια προϋπόθεση για να λειτουργήσουν αρμονικά οι πολυποίκιλες ανθρώπι­νες φωνές και απόψεις είναι η αντίστιξη. 0 όρος προ­έρχεται από την πολυφωνική μουσική, εκεί που άντρες και γυναίκες τραγουδούν, αλλά ο καθένας μπορεί να ακολουθεί τον δικό του ρυθμό, να λέει τα δικά του διαφορετικά λόγια, αλλά ταυτόχρονα να μην παράγεται χάος, αλλά μια όμορφη αρμονία.

Η αντίστιξη είναι απαιτητική διεργασία που απαι­τεί την προσωπική καλλιέργεια και ευθύνη του κάθε τραγουδιστή. Προσφέρει όμως την ισότιμη παρουσία του διαφορετικού, της αντρικής και της γυναικείας φωνής, που συμπλέουν στο αρμονικό ταξίδι, δίχως να υπερισχύει η μια της άλλης, δίχως να πρέπει να συγ­χρονιστούν κάπου στη μέση, αλλά η αρμονία να απο­τελεί το εξαγόμενο της συνύπαρξής τους.

Αντίστιξη στην κοινωνία, ώστε να υπάρχει σε­βασμός στη διαφορετικότητα, αλλά όχι διχασμός. Αντίστιξη για την υπεράσπιση των προσωπικών αξιών και απόψεων στις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά με αντίστοιχο σεβασμό και των απόψεων των άλ­λων, αφού η συνύπαρξη είναι αφορμή για εμπλουτι­σμό και για την ανάπτυξη απαιτητικών δημιουρ­γιών που δεν μπορούν να αναπτυχθούν από τη μια μόνο φωνή.

Αντίστιξη στις οικογένειες ώστε να μην υποτι­μηθούν οι αξιαγάπητες παιδικές φωνές, αλλά να μη χαθεί ο σεβασμός στις απόψεις των γονιών. Αντί­στιξη στα ζευγάρια ώστε η διαφορετικότητα να εί­ναι το πολύτιμο έδαφος της σχέσης τους.

Αντίστιξη, η απαιτητική αρμονία των διαφορετι­κών που δεν ισοπεδώνονται, αλλά η συνύπαρξη τους αναδεικνύει την ομορφιά της ετερότητας.

Οι δυσκολίες που αναπτύσσονται από τις απαι­τήσεις της καθημερινής συνύπαρξης δύο ανθρώπων με διαφορετικές συνήθειες, αποτελούν ένα απαιτη­τικό κεφάλαιο στη συντροφική ζωή, που πολλές φο­ρές οδηγεί στην δημιουργία έντονων τριβών. Στην προσπάθεια αποφυγής των εντάσεων από τα θέμα­τα της καθημερινότητας, έχει διατυπωθεί η πρότα­ση ενός μοντέλου χαλαρής συνύπαρξης με ξεχωρι­στή διαβίωση.

Ο καθένας έχει τον δικό του χώρο, την δική του καθημερινότητα και απολαμβάνει την ανεξαρτησία του. Επιλέγει τον χρόνο και τον τόπο της επικοινω­νίας με τον άλλο, όταν συμβαίνει να έχει την διάθε­ση. Δεν υπάρχει υποχρέωση συνάντησης και επι­κοινωνίας με τους συγγενείς και με τους φίλους του άλλου.

Η χαλαρή συνύπαρξη εξασφαλίζει την δυνατό­τητα να υπάρχει ένας συνοδός, όταν το απαιτούν οι κοινωνικές συνθήκες, προσφέρει παρέα στα week­ends και στις διακοπές και, ενίοτε, ένα διαθέσιμο ερωτικό σύντροφο.

Οι προσφορές αυτές επιπλέον δεν εγκαθιστούν δι­καίωμα για σεξουαλική αποκλειστικότητα, ούτε για καθημερινή υποχρεωτική συνύπαρξη. Επομέ­νως αποφεύγονται οι καθημερινές προστριβές, οι εξηγήσεις για τις επιμέρους επιλογές, οι εξουθενω- τικές διαπραγματεύσεις για τις λεπτομέρειες. Όλα μοιάζουν ιδανικά. (Και είναι ιδανικά για τις πολυε­θνικές εταιρίες, οι οποίες τέτοιους υπαλλήλους επι­ζητούν. Δίχως οικογενειακές υποχρεώσεις, ώστε να είναι διαθέσιμοι για την παραγωγικότητα.) Όμως όλα αυτά είναι ασκήσεις επί χάρτου, που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα της ανθρώπινης προ­σωπικότητας .

Η πρόταση για ξεχωριστή συνύπαρξη αποτελεί σχέδιο υπεκφυγής καλοπροαίρετων ανθρώπων, κα­ταπιεσμένων στο παρελθόν τους, που αποφάσισαν να επαναστατήσουν για να ξεφύγουν από την καθυπόταξή τους, αλλά που στερούνται της δυνατό­τητας του ουσιαστικού σχετίζεσθαι.

Δύο άνθρωποι που δυσκολεύονται στις διαπραγ­ματεύσεις και γι’ αυτό περιορίζουν το κοινό τους πε­δίο, δεν σημαίνει ότι θα αποφύγουν κάθε διαπραγ­μάτευση. Αν δεν βρουν τρόπους να επικοινωνούν ου­σιαστικά και να διαφωνούν εποικοδομητικά με αμοιβαίο όφελος, τότε γιατί δεν θα συγκρουστούν και στα ελάχιστα κοινά;

Αποφεύγονται οι διενέξεις, αλλά καταργείται και ο εμπλουτισμός από τη διαφορετικότητα. Αποφεύ­γεται ο αρνητικός σχολιασμός για κάποιες καθη­μερινές συνήθειες, που για σένα είναι σημαντικές, αλλά ο εαυτός μένει ακατέργαστος. Έχεις την ελευθερία σου, αλλά είσαι φυλακισμένος στην ατο- μικότητά σου.

Χάνεις την αίσθηση του χρόνου που κυλά, κα­θώς τρέχεις διαρκώς να προλάβεις τις προθεσμίες, τις ευκαιρίες, τις διασυνδέσεις. Και ο χρόνος περνά αμείλικτος, δίχως εσένα. Έχεις χτίσει εντυπωσια­κά οικοδομήματα που όμως τελικά δεν σου ανήκουν.

Και κάποια στιγμή ξυπνάς και αναρωτιέσαι ποιος είσαι; Τι έχεις; Με ποιον είσαι; Κοιτάζεις δί­πλα σου, αλλά αυτοί που θα ήθελες να έχεις, έχουν φύγει και τώρα είναι αδιαπραγμάτευτα αλλού. Και η μοναξιά τότε γίνεται εκκωφαντική και σε υπο­χρεώνει να κάνεις εκπτώσεις, για κάποια, οποίαδήποτε σχέση που θα μπορούσε να σου προσφέρει την κοντινότητα της καθημερινότητας, με την απαι­τητική διαφορετικότητα, που τόσο σού έχει λείψει.

Πηγή: http://www.boro.gr