Αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα

Η αγκκυλοποιητική σπονδυλοαρθροπάθεια, είναι μία χρόνια κατάσταση, προοδευτικής «αγκύλωσης» της σπονδυλικής στήλης, με αποτέλεσμα, προοδευτικά ο ασθενής να μην μπορεί να κάνει καμία κίνηση κάμψης, έκτασης ή πλάγιας κάμψης.

Ονομάζεται Bechterew, από το ρώσσο νευροφυσιολόγο, που το 1893 περιέγραψε πρώτη φορά με απόλυτη σαφήνεια τι συμβαίνει και γιατί η σπονδυλική στήλη χάνει πλήρως την κινητικότητά της. Δύο άλλοι ερευνητές, ο γερμανός Stumpell (1897) και ο γάλλος Pierre Marie, περιέγραψαν επίσης τη νόσο.

Η αλλοίωση που προκαλεί την αγκύλωση, είναι η δημιουργία συνδεσμοφύτων, που αναπτύσσονται επάνω στον σύνδεσμο που ενώνει δύο σπονδύλους. Τα συνδεσμόφυτα διαφέρουν από τα οστεόφυτα, που είναι εκφυλιστικής φύσεως και εμφανίζονται σε μεγάλες ηλικίες (αυτό που λέει ο κόσμος «άλατα»).



Όσο αυτοί οι σύνδεσμοι οστεοποιούνται (μετατρέπονται από συνδετικό ιστό σε κόκκαλο) τόσο αγκυλώνεται σιγά-σιγά όλη η σπονδυλική στήλη, αρχίζοντας από τον αυχένα, μέχρι τη λεκάνη.





Εμφάνιση

Ο ασθενής που πάσχει από αγκυλοποιητική, παραπονείται για πρωινό πόνο και μεγάλη δυσκαμψία. Βαδίζει και «γυρίζει σαν λύκος», μονοκόματος.

Στην εντολή να σκύψει, αδυνατεί! Δεν δύναται να σκύψει, να κάνει έκταση του κορμού και καθόλου στροφή της κεφαλής.

Όσο περνάει ο καιρός αρχίζει το κεφάλι του να μονιμοποιείται σε μία ελαφρά πρόσθια κάμψη. Γι' αυτό πρέπει ν' αποφεύγει το μαξιλάρι στον ύπνο.



Εκτός από την κλινική εμφάνιση, είναι χαρακτηριστική η ακτινογραφία της λεκάνης, γιατί πολύ νωρίς «κλείνει» η άρθρωση μεταξύ σπονδυλικής στήλης και λεκάνης (ιερολαγόνιες).



Σε ορισμένους ασθενείς με αγκυλοποιητική προσβάλλονται και οι μεγάλες αρθρώσεις, κυρίως των ισχίων.

Αντιμετώπιση

Ο άνθρωπος που εμφανίζει τέτοια συμπτώματα (δυσκαμψίας) και παραμόρφωσης του κορμού (σκύψιμο, αδυναμία έκτασης της κεφαλής), πρέπει να ελεγχθεί από ορθοπαιδικό ιατρό, να κάνει ακτινογραφία ιερολαγονίων και αιματολογικό έλεγχο αναζήτησης Β27 αντιγόνου, που επιβεβαιώνει τη νόσο σε υψηλό ποσοστό.

Ο νέος σε ηλικία ασθενής που διαγιγνώσκεται ότι πάσχει από Becterew, πρέπει να προστατευθεί από την εξέλιξη της νόσου, γιατί σε προχωρημένη κατάσταση, ο κορμός γίνεται τόσο άκαμπτος, που μοιάζει με κομμάτι «μάρμαρο». Ο ασθενής δυσκολεύεται ακόμη και να πιει νερό λόγω της θέσης της κεφαλής.

Η θεραπεία της αγκυλοποιητικής σήμερα στηρίζεται στη χρήση ειδικών βιολογικών φαρμάκων σε συνδυασμό με αντιφλεγμονώδη.

Τους συστήνουμε:

1. Να μην χρησιμοποιούν μαξιλάρι στον ύπνο.

2. Να αποφεύγουν στην εργασία να παίρνουν κάποια μόνιμη στάση, γιατί θα αγκυλωθούν σε τέτοια θέση.

3. Να εκπαιδευτούν σε αναπνευστικές ασκήσεις, γιατί λόγω της αγκύλωσης των θωρακικών σπονδύλων, σιγά-σιγά ο θώρακας δεν εκπτύσσεται στην εισπνοή και περιορίζεται πολύ η ζωτική χωρητικότητα αναπνοής, με αποτέλεσμα συχνές λοιμώξεις του αναπνευστικού.

4. Να συμμετέχει σε «ομάδα» ενηλίκων τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, για να γυμνάζεται όλος ο κορμός (μπάσκετ-βόλεϊ).

5. Να μπει σε θεραπεία με σύγχρονα φάρμακα που αναστέλλουν σημαντικά την εξέλιξη της νόσου (επίσκεψη σε ρευματολόγο ιατρό).

Πηγή: http://www.newsbeast.gr