Ακόμα και με τη μεγαλύτερη θέληση στον κόσμο, δεν μπορώ να προσφέρω ικανοποίηση στο κορμί μου που ουρλιάζει κάθε μέρα από πόνο, τόσο έντονη είναι η απαίτησή του. Ζητάει τρυφερότητα, χάδια, φιλιά ή, πολύ απλά, να ξαπλώσει πλάι σε έναν άλλον και να νιώσει τη θερμότητά του. Ζητάει πολλά;
Η πορνεία υπήρχε ανέκαθεν και στη δική μας χώρα και παντού. Στη συγκεκριμένη περίπτωση των σεξουαλικών βοηθών, μου φαίνεται πιο φρόνιμο να μιλάμε για ανθρώπινες συναντήσεις. Γιατί, παρότι μπορεί να υπάρξει σεξουαλική επαφή, δεν πρέπει να ξεχνάμε την ανθρώπινη επαφή που μπορεί να ανακουφίσει, για μια στιγμή, τον ανάπηρο άνθρωπο από τη συναισθηματική και σεξουαλική μιζέρια.
Τι πρέπει να κάνω λοιπόν; Να πάω στις πουτάνες; Το σκέφτομαι χρόνια. Αλλά αυτό εμπεριέχει κόστος, και δυσκολίες, και τον φόβο τού να βρεθείς απέναντι σε έναν άνθρωπο άγνωστο και, κυρίως, χωρίς εξειδικευμένες γνώσεις. Ειλικρινά, δεν θα ήταν πιο σωστό να εκπαιδευτούν για αυτό εθελοντές, όπως στην Ελβετία, στην Ολλανδία και στη Δανία;
Διαβάζοντας πολλές σχετικές μαρτυρίες, διαπιστώνω ότι πολύ συχνά είναι οι άνδρες αυτοί που μιλάνε. Ως γυναίκα, θέλω να πω δυνατά και καθαρά πως εμείς, οι ανάπηρες γυναίκες, έχουμε τις ίδιες σεξουαλικές ανάγκες. Σας παρακαλώ, λοιπόν, μη μας εγκαταλείψετε σε αυτή τη θλίψη. Σας παρακαλώ να καταλάβετε πως η άρνησή σας μας προκαλεί διπλό πόνο. Είμαστε ήδη καταδικασμένοι εξαιτίας της αναπηρίας μας, μας καταδικάζετε και σε συναισθηματικό θάνατο».
Έπειτα από δύο χρόνια διαβουλεύσεων, η Εθνική Συμβουλευτική Επιτροπή Ηθικής της Γαλλίας είπε «όχι» στη σεξουαλική βοήθεια σε ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, κρίνοντας πως η σεξουαλικότητα εμπίπτει στην ιδιωτική σφαίρα και όχι στην ευθύνη του κράτους. Η επιστολή διαμαρτυρίας της 41χρονης ηθοποιού Πατρισιά Ασουλίν δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Libération». Τουλάχιστον εκεί γίνεται μια συζήτηση, έχουν σπάσει μερικά ταμπού, έχουν ειπωθεί μερικές επώδυνες αλήθειες.
Πηγή: http://www.tanea.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.