Οι σύγχρονοι ήρωες της καθημερινότητας

Οι άνθρωποι που κάνουν τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος!
Παρά την ανάγκη που έχει η ανθρωπότητα από ήρωες, όλοι ξέρουμε ότι το είδος παραείναι σπάνιο.

Κι όμως, αποδεικνύεται ότι δεν χρειάζεται κάποιος υπερδυνάμεις ή μπέρτες για να κάνει το καλό, απαιτείται απλώς βούληση να κάνει τη διαφορά και μια καρδιά τεράστια να χωρά όλο τον κόσμο!

Οι θαρραλέοι ήρωες της καθημερινότητας, που με αυταπάρνηση και προσωπικές θυσίες φέρνουν το καλό στους συνανθρώπους μας, λειτουργούν ως ιδανικό παράδειγμα για τους αξιοσημείωτους άθλους που μπορεί να πετύχει ο «απλός άνθρωπος» όταν το βάλει σκοπό.

Ιδού λοιπόν δέκα πρόσωπα που αφήνουν το στίγμα τους στις ζωές όσων έχουν την ανάγκη μας...

Doc Hendley - ΗΠΑ



Η έλλειψη πόσιμου νερού και οι συνεπαγόμενες ασθένειες σκοτώνουν κάθε χρόνο περισσότερα παιδιά από το AIDS, την ελονοσία και τη φυματίωση μαζί. Οι φρικιαστικές στατιστικές του μολυσμένου νερού είναι που ώθησαν τον Hendley, ο οποίος εργαζόταν ως μπάρμαν, να συγκεντρώσει κονδύλια για τον καθαρισμό του νερού σε παγκόσμια κλίμακα. Από το 2004, η Μη-Κυβερνητική Οργάνωσή του Wine to Water έχει αφήσει το στίγμα της σε Σουδάν, Ινδία, Καμπότζη, Ουγκάντα, Αιθιοπία, Περού, Νότια Αφρική και Κένια, προσφέροντας βιώσιμες πρωτοβουλίες για πόσιμο νερό εγκαθιστώντας συστήματα καθαρισμού και εκπαιδεύοντας τους ντόπιους στη λειτουργία τους. Χιλιάδες πηγάδια έχουν ανοιχτεί στις χώρες αυτές, με τον Doc Hendley να κάνει πράγματι τη διαφορά στις ζωές των ανθρώπων...

Jorge Munoz - ΗΠΑ



Ο Jorge Munoz έφτασε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του '80 με το καθεστώς του παράνομου μετανάστη. Όταν πήρε την πολυπόθητη υπηκοότητα το 1987, έβαλε σκοπό να βοηθήσει όσους ήταν στη θέση του: τις ορδές των εξαθλιωμένων και «λαθραίων» εργατών που κοιμόνταν κάτω από γέφυρες και στερούνταν τα βασικά για να στέλνουν τα χρήματα στα σπίτια τους. Ξεκίνησε λοιπόν να μαγειρεύει αρκετό φαγητό για να θρέψει όσους εργάτες μπορούσε στο Κουίνς, ενώ από το 2004 όλοι πλέον γνωρίζουν ότι κάθε μέρα στις 9:30 το βράδυ θα τους περιμένει ένα ζεστό πιάτο φαΐ σε προκαθορισμένο σημείο του νεοϋρκέζικου διαμερίσματος, είτε έχει καλό καιρό είτε βρέχει είτε χιονίζει. Ο άνθρωπος που έχει θρέψει περισσότερους από 70.000 συνανθρώπους του χρηματοδοτεί την επιχείρηση από το πενιχρό του υστέρημα: ο ίδιος εργάζεται ως οδηγός σχολικού λεωφορείου! Πώς να μην του απονείμει μετάλλιο ο πρόεδρος Ομπάμα τον Αύγουστο του 2010 για την ανθρωπιστική του δράση;

Aki Ra - Καμπότζη



O Aki Ra ήταν ένα μικρό αγόρι όταν στρατολογήθηκε διά της βίας από τους Ερυθρούς Χμερ για να μετατραπεί σε παιδί-στρατιώτη. Μέχρι το 1983, είχε «στρώσει» μπόλικα ναρκοπέδια και είχε δώσει πολυάριθμες μάχες για λογαριασμό τους. Και όταν απελευθερώθηκε από την καταναγκαστική θητεία, αποφάσισε να καθαρίσει μόνος του τη χώρα από τα αναρίθμητα ναρκοπέδια! Χωρίς ειδικά εργαλεία, προστατευτικά μέσα και εκπαίδευση, με τη βοήθεια του μαχαιριού του ο Aki Ra απάλλασσε τη χώρα του στα κρυφά -αρχικά- από τις ενεργές νάρκες, και κατόπιν έκανε το σπίτι του μουσείο, με τους τουρίστες να συρρέουν για να απολαύσουν την πλούσια συλλογή των αφοπλισμένων ναρκών. Με εισιτήριο ένα δολάριο, το Μουσείο Ναρκών της Καμπότζης είχε γεννηθεί. Ο ίδιος ίδρυσε κατόπιν τη ΜΚΟ Cambodian Self Help Demining (CSHD) και έχει πια κυβερνητική άδεια αλλά και τη συνδρομή του ΟΗΕ για να συνεχίσει το έργο ζωής. Όσα μάλιστα παιδιά βρήκε τραυματισμένα ή εγκαταλειμμένα στα χωριά που επισκέφτηκε για τις επιχειρήσεις του τα υιοθέτησε, και σήμερα 29 παιδιά ζουν στο κέντρο που ίδρυσε γι' αυτά, το Cambodia Landmine Relief Center...

Pushpa Basnet - Νεπάλ



Η Pushpa Basnet ήταν φοιτήτρια ακόμα στο Τμήμα Κοινωνικών Λειτουργών του Νεπάλ όταν επισκέφτηκε τις γυναικείες φυλακές του Κατμαντού για μια πανεπιστημιακή εργασία. Η θέα των παιδιών που ζούσαν πίσω από τα κάγκελα δίπλα στις έγκλειστες μητέρες τους την ώθησε να μαζέψει κονδύλια και να ιδρύσει ξενώνα και προγράμματα ανακούφισης των παιδιών. Η ΜΚΟ Early Development Center (ECDC) προσφέρει σχολικά μαθήματα, γεύματα, ιατρική περίθαλψη και χώρο για να ζήσουν και να αναπτυχθούν τα παιδιά, την ίδια ώρα που εκπαιδεύει τις κρατούμενες μητέρες τους σε χειροτεχνίες, για να είναι σε θέση να τα συνδράμουν οικονομικά. Περισσότερα από 100 παιδιά έχουν βοηθηθεί από τη ΜΚΟ της Basnet, που λειτουργεί εντελώς αυτόνομα...

Eugene & Minhee Cho - ΗΠΑ



Το ζευγάρι ήξερε βέβαια για τις τεράστιες ανισότητες που ταλανίζουν τον κόσμο, όταν τις αντίκρισε ωστόσο από πρώτο χέρι σκέφτηκε να κάνει κάτι γι' αυτό: ίδρυσε λοιπόν τη ΜΚΟ One Day's Wages στη βάση της δωρεάς ενός ημερομισθίου υπέρ όσων το έχουν ανάγκη. Το 2009 το ζευγάρι δώρισε στον οργανισμό το ετήσιο εισόδημά του για να δείξουν στον κόσμο ότι δεν απαιτούν κάτι από αυτούς που δεν έχουν ήδη κάνει και οι ίδιοι, γεγονός που θα άλλαζε το κλίμα: μέχρι σήμερα, το σωματείο έχει χρηματοδοτήσει περισσότερα από 40 projects στον πλανήτη, από ιατρική περίθαλψη και χορήγηση τροφής μέχρι εκπαιδευτικά προγράμματα και καθαρό νερό...

Narayanan Krishnan - Ινδία



Ο πολυβραβευμένος νεαρός σεφ Krishnan παράτησε τη λαμπρή και πολλά υποσχόμενη καριέρα του όταν είδε έναν άντρα να τρέφεται από τα σκουπίδια έξω από το εστιατόριο όπου εργαζόταν. Παραιτήθηκε αμέσως και μέσα σε έναν χρόνο είχε ιδρύσει το Akshaya Trust, με σκοπό να θρέψει και να φροντίσει όσους έχουν ανάγκη στην επαρχία της Ινδίας όπου ζει. Ο ίδιος έχει αναλάβει την κουζίνα: μαγειρεύει τρία λαχταριστά γεύματα την ημέρα, ενώ όσες μερίδες περισσέψουν τις παίρνει μαζί του για να τις μοιράσει σε όσους δεν έχουν ακούσει για το κέντρο του. Ο Krishnan κοιμάται πλέον στην κουζίνα του σωματείου, καθώς κάθε διαθέσιμο ποσό θέλει να πηγαίνει στον ωραίο αγώνα του. Μέχρι σήμερα έχει σερβίρει περισσότερα από 1,2 εκατομμύρια γεύματα στους αναξιοπαθούντες συμπολίτες του...

Marc Gold - Μπανγκόκ, Ταϊλάνδη κ.α.



Οργώνοντας την Ινδία το 1979, ο Gold συνάντησε μια γυναίκα που έπασχε από μια φριχτή μόλυνση στο αυτί. Την πήγε για βοήθεια, πλήρωσε 1 δολάριο για τα αντιβιοτικά της και άλλα 30 δολάρια για να της αγοράσει ένα ακουστικό βοήθημα. Ήταν η στιγμή που συνειδητοποίησε ότι μπορείς να κάνεις πολλά για τον άλλο με σχεδόν τίποτα! Επιστρέφοντας στις ΗΠΑ, έστειλε επιστολές σε 100 φίλους του, με τις οποίες τους ζητούσε δωρεές για το επόμενο ταξίδι του. Μέχρι σήμερα, ο Marc έχει κάνει 22 ανθρωπιστικές αποστολές σε 67 χώρες και έχει συγκεντρώσει ποσά 600.000 δολαρίων! Έχει αγοράσει για τον κόσμο τα πάντα: από ποδήλατα και μερίδες ρύζι μέχρι ραπτομηχανές, κουνουπιέρες και... σχολεία! Ως ιδρυτής πια του 100 Friends Project οργώνει παραγκουπόλεις, νοσοκομεία και ορφανοτροφεία ικανοποιώντας τις τρέχουσες ανάγκες...

Rick Hodes - Αιθιοπία



Το 1984, ο δρ. Rick Hodes πήγε στην Αιθιοπία για να βοηθήσει τον πληθυσμό κατά τη διάρκεια του μεγάλου λιμού. Παρά το γεγονός ότι προγραμμάτιζε να μείνει μόνο για έναν χρόνο, οι ακραίες ανάγκες περίθαλψης των ανθρώπων εκεί τον ανάγκασαν να μείνει «λίγο» παραπάνω: σήμερα, έπειτα από 3 δεκαετίες, ο γιατρός παραμένει στην Αιθιοπία και εργάζεται ακόμα στο νοσοκομείο της Αντίς Αμπέμπα! Έχει περιθάλψει χιλιάδες ανθρώπους, ενώ στον ελεύθερο χρόνο και τις διακοπές του πηγαίνει με το αυτοκίνητό του σε απομονωμένες κοινότητες για να προσφέρει κι εκεί το θεάρεστο έργο του...

Betty Makoni - Ζιμπάμπουε



Παρά το γεγονός ότι βιάστηκε στα 6 της και ορφάνεψε στα 9, η Makoni κατάφερε κάπως να παραμείνει δυνατή και να τελειώσει το σχολείο πουλώντας φρούτα. Το 1999 ίδρυσε λοιπόν το Girl Child Network (GCN) σε απάντηση των τεράστιων διαστάσεων που έχει πάρει το πρόβλημα της σεξουαλικής κακοποίησης στη χώρα. Με δραστηριότητες ακόμα και μέσα στα σχολεία, το κέντρο προσπαθεί να πληροφορήσει και να ενθαρρύνει τα κορίτσια να μιλήσουν για την κακοποίηση, την ίδια ώρα που λειτουργεί ξενώνες για τα θύματα και σχολικές δομές για τα παιδιά. Εξαιτίας μάλιστα του γεγονότος ότι η παιδική κακοποίηση φτάνει μέχρι και τα ανώτατα κλιμάκια της κοινωνίας της Ζιμπάμπουε, η Makoni έχει γίνει στόχος της κρατικής αυθαιρεσίας, ακόμα και δολοφονικών αποπειρών. Μέχρι σήμερα έχει σώσει περισσότερα από 7.000 παιδιά από την κακοποίηση, την παιδική εργασία, τους καταναγκαστικούς γάμους, την πορνεία και τους βιασμούς...

Razia Jan - Αφγανιστάν



Σύμφωνα με τον ΟΗΕ, περισσότερα από 185 καταγεγραμμένα περιστατικά συνέβησαν το 2012 από εφόδους σε σχολεία από ένοπλες ομάδες που αντιτίθενται στην εκπαίδευση των κοριτσιών. Η Razia Jan ακούει καθημερινά για επιθέσεις με βιτριόλι, ακόμα και για δηλητηριάσεις κοριτσιών για να μην πάνε σχολείο. Παρά τις σχεδόν καθημερινές απειλές, η ίδια ανοίγει τις πύλες του σχολείου της, Zabuli Education Center, κάθε σχολική μέρα, προσφέροντας ευκαιρία για δωρεάν γνώση σε 354 κοπέλες από 7 γειτονικές κοινότητες. Τα δίδακτρα μάλιστα για έναν ολόκληρο χρόνο κοστίζουν 300 δολάρια, χρήματα που μαζεύει μέσω δωρεών από τη ΜΚΟ της, Razia’s Ray of Hope...

Πηγή: http://www.newsbeast.gr