Γιατί οι χορευτές δε ζαλίζονται από τις περιστροφές

Ερευνητές του Imperial College αναλύουν την τεχνική «spotting».
Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί οι έμπειροι χορευτές δεν ζαλίζονται από τις επαναλαμβανόμενες και γρήγορες περιστροφές;

Οι επιστήμονες από το Imperial College του Λονδίνου διαπίστωσαν ότι οι χορευτές αγνοούν τα μηνύματα που στέλνει στον εγκέφαλό τους το εσωτερικό τμήμα του αυτιού, το οποίο είναι υπεύθυνο για τη διατήρηση της ισορροπίας του σώματος. Όταν περιστρεφόμαστε πολύ γρήγορα, το υγρό που υπάρχει στο λαβύρινθο του αυτιού μας κινείται. Όταν σταματά η περιστροφή, το υγρό συνεχίζει να κινείται για λίγο, κάτι που προσωρινά μάς κάνει να νομίζουμε ότι εξακολουθούμε να περιστρεφόμαστε.

Οι χορευτές και ειδικά όσοι κάνουν μπαλέτο, προπονούνται σκληρά για να κάνουν πιρουέτες, γρήγορα και για αρκετή ώρα, χωρίς να ζαλίζονται. Η τεχνική που ακολουθούν ονομάζεται «spotting». Ουσιαστικά εστιάζουν την προσοχή τους σε ένα συγκεκριμένο σημείο καθώς περιστρέφονται και εκπαιδεύονται, ώστε το κεφάλι τους να είναι το τελευταίο που θα εκτελέσει την περιστροφή και το πρώτο που θα επανέλθει στο σημείο που έχουν εστιάσει.

Στη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Cerebral Cortex», συμμετείχαν 29 μπαλαρίνες και 20 αθλήτριες της κωπηλασίας, παρόμοιας ηλικίας και φυσικής κατάστασης. Οι εθελόντριες κάθισαν σε μια καρέκλα που περιστρεφόταν γρήγορα και όταν σταματούσε η περιστροφή της, έπρεπε να πιέζουν έναν μοχλό αναλόγως με το πόσο γρήγορα ένιωθαν ότι κινούνταν. Παράλληλα, τις υπέβαλαν σε μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου.

Αποδείχθηκε, λοιπόν, ότι η αίσθηση της συνεχιζόμενης περιστροφής ήταν πιο σύντομη για τις χορεύτριες. Επίσης, διαπιστώθηκε ότι όσο πιο έμπειρη ήταν η χορεύτρια τόσο λιγότερο ζαλιζόταν, όταν σταματούσε η καρέκλα. Οι μαγνητικές τομογραφίες απλά επιβεβαίωσαν ότι υπήρχαν διαφορές μεταξύ των δύο ομάδων σε δύο τμήματα του εγκεφάλου. Το ένα τμήμα ήταν η παρεγκεφαλίδα, η περιοχή δηλαδή του εγκεφάλου που επεξεργάζεται τα αισθητήρια ερεθίσματα που λαμβάνει από τον λαβύρινθο και το άλλο τμήμα ήταν ο φλοιός του εγκεφάλου, περιοχή που αντιλαμβάνεται τον ίλιγγο.

Οι επιστήμονες εκτιμούν ότι τα ευρήματά τους μπορεί να βοηθήσουν όσους υποφέρουν από χρόνιους ιλίγγους. Υπολογίζεται, μάλιστα, ότι 1 στους 4 ανθρώπους θα υποφέρει από ιλίγγους κάποια στιγμή στη ζωή του.

«Δεν είναι χρήσιμο για έναν χορευτή να αισθάνεται ότι ζαλίζεται ή να χάνει την ισορροπία του κατά τη διάρκεια του χορού. Με το πέρασμα του χρόνου ο εγκέφαλος των χορευτών προσαρμόζεται στις ανάγκες της δουλειάς τους. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι ελαττώνονται τα μηνύματα που στέλνει το εσωτερικό του αυτιού τους προς τον εγκέφαλο. Αν μπορέσουμε να στοχεύσουμε στα ίδια τμήματα του εγκεφάλου σε όσους πάσχουν από χρόνιους ιλίγγους, θα μπορέσουμε να βρούμε νέους τρόπους για να τους αντιμετωπίσουμε», δήλωσε ο δρ Barry Seemungal, επικεφαλής της έρευνας, από το Τμήμα Ιατρικής του Imperial College.


Πηγή: http://www.vita.gr