Η ευθύνη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης

Ως χώρα βρισκόμαστε στην καρδιά μια πρωτοφανούς θεσμικής, κοινωνικής, οικονομικής κρίσης, με το πολιτικό προσωπικό υποταγμένο στα θελήματα των δανειστών, με ηγεσίες χωρισμένες σε μνημονιακούς και αντιμνημονιακούς, με βία παντού (τηλεοπτική, λεκτική κ.λπ.), μ' ένα πολιτικό σύστημα που βρίσκεται σε κατάρρευση, που βρίσκει ενόχους μόνο μέσα στο λαό και τον καλεί δυναστικά να πληρώσει το δικό της λογαριασμό, που στο τέλος -αν θα υπάρξει τέτοιο- θα αξιώσουν να τους θεωρήσουμε και σωτήρες!

Σε αυτό το εφιαλτικό πολιτικό τοπίο της χώρας, με την κατάπτωση των ηθικών αξιών, την επιδερμική αντιμετώπιση των μεγάλων ζητημάτων από τη συγκεντρωτική γραφειοκρατική εξουσία, που χέρι χέρι με τους πιστωτές των μνημονίων προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την τοπική αυτοδιοίκηση ως όχημα για να περάσει τη νέα εφιαλτική φτώχεια στο λαό, που πάλλεται και αγωνιά για το αύριο, η τοπική αυτοδιοίκηση, η πιο κοντινή εξουσία προς τον πολίτη, που νιώθει στο «πετσί» του τη δυστυχία και περνά το δικό του γολγοθά, έχει χρέος να μετατρέψει την αγωνία επιβίωσής του σε αγώνα ελπίδας και προοπτικής.

Μπορεί και πρέπει με τις πολιτικές της να λειτουργήσει ως «αντίδοτο» στην απαισιοδοξία, στην κοινωνική κατάθλιψη των πολιτών, που όλο και περισσότερο μεγαλώνει. Οφείλει να γεφυρώσει το χάσμα που χωρίζει την κοινωνία των πολιτών από τους πολιτικούς, την κοινή γνώμη από τα δρώμενα στη χώρα, τη νέα γενιά από το πολιτικό γίγνεσθαι.

Η τοπική αυτοδιοίκηση έχει ευθύνη και νέο ρόλο, πρέπει να επαναπροσδιορίσει εξαρχής τους στόχους και το ρόλο του αυτοδιοικητικού κινήματος, να αναδιατάξει τα προβλήματα και να αναπροσδιορίσει τις νέες προτεραιότητες στις νέες επώδυνες συνθήκες υπό τις οποίες καλείται να πορευτεί. Οφείλει να γίνει σημείο αναφοράς, ανθρωπιάς, κοινωνικής αλληλεγγύης. Το απαιτούν οι καιροί, το αποζητούν οι πολίτες.

Το Κοινωνικό Παντοπωλείο, το Πολυϊατρείο, το Κοινωνικό Φαρμακείο, τα Θερμοκήπια για την απασχόληση των ΑΜΕΑ, οι φυσικοθεραπείες κατ' οίκον υπήρξαν επιτυχημένοι θεσμοί που λειτούργησαν με επιτυχία στον πρώην δήμο Πολίχνης, που ως «ασπίδα» προστάτευαν τους οικονομικά αδύναμους συμπολίτες μας, και μάλιστα σε μία περιοδο όπου η κρίση δεν είχε πάρει τόσο μεγάλες διαστάσεις όσο σήμερα.

Είναι, λοιπόν, χρέος των διοικούντων και των ανθρώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης να σταθεί αυτή δίπλα στον πολίτη και να είναι το αποκούμπι του στις δύσκολες εποχές που περνάει και στις ακόμη δυσκολότερες που διαφαίνεται πως έρχονται.

Πηγή: http://www.agelioforos.gr