Μήπως το παρακάνετε με τη δουλειά;
«Αφού στο κάτω-κάτω οι γιορτές δε μου λένε πολλά πράματα, γιατί να μη δουλέψω;» δικαιολογούν μάλλον αδέξια τον υπερβάλλοντα ζήλο τους όσοι δεν σταματούν τη δουλειά, ξεχνώντας ότι στις γιορτές, όποιου είδους κι αν είναι, εμείς δίνουμε το νόημα και τη μορφή που θέλουμε και ότι, όταν τις περνάμε δουλεύοντας, σημαίνει ίσως ότι δεν ξέρουμε πώς αλλιώς να περάσουμε καλά.
Από την ψυχολόγο Λουίζα Βογιατζή mypsychologist.gr
Όλοι έχουμε κατά καιρούς μεγαλύτερη πίεση στη δουλειά, όταν όμως η κατάσταση αυτή γίνεται μόνιμη, κάτι δεν πάει καλά. Οι ίδιοι άνθρωποι που παραπονιούνται «είμαι πολύ πιεσμένος», «έχω ξεχάσει τι σημαίνει αργία και γιορτή» «σχεδόν κάθε σαββατοκύριακο κουβαλάω δουλειά στο σπίτι» είναι συνήθως και αυτοί που μόλις έχουν ένα λεπτό ελεύθερο αμέσως βρίσκουν μια δραστηριότητα για να το γεμίσουν. Αυτή η αντίφαση δείχνει ότι παρά την όποια κούραση ή επιθυμία να έχουμε περισσότερο ελεύθερο χρόνο, να έχουμε στιγμές ηρεμίας π. χ. στις γιορτές, κάτι μέσα μας μάς ωθεί στο να ψάχνουμε συνεχώς το «πιο πολύ…» (δραστηριότητες, εμπειρίες κλπ). Και βέβαια δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην το κάνουμε όταν αισθανόμαστε μ’ αυτό τον τρόπο πληρότητα, ικανοποίηση, ευεξία. Όμως δυστυχώς πολύ συχνά συμβαίνει το αντίθετο: μια συγκεχυμένη αίσθηση ότι «κάτι λείπει» και η ανάγκη να διώξουμε την αίσθηση αυτή μας σπρώχνει σ’ αυτό το κυνηγητό. Καμιά φορά τα πράγματα είναι έτσι που η δουλειά είναι το μόνο «μέρος» στο οποίο αισθανόμαστε «στα νερά μας», ενώ ούτε με τους άλλους, ούτε με τον εαυτό μας δεν περνάμε καλά.
Τα σημάδια
Έχετε συχνά πονοκεφάλους ή ημικρανίες, μυικούς πόνους. Νιώθετε κούραση αλλά δεν κοιμάστε καλά. Δεν έχετε και πολλή όρεξη για σεξ. Τσιμπολογάτε συνεχώς ή πίνετε ή καπνίζετε πολύ ή όλα μαζί. Ξεχνάτε, δυσκολεύεστε να συγκεντρωθείτε, νιώθετε συχνά τα νεύρα σας τεντωμένα. Οι γιορτές «δε σας λένε τίποτα».Οι δραστηριότητες για ευχαρίστηση γίνονται όλο και πιο λίγες, το ίδιο και οι συναντήσεις με φίλους. Ίσως δεν έχετε και πολλή διάθεση για τέτοια. Αν κάποια απ’ αυτά ή όλα ισχύουν για σας, σημαίνουν μάλλον ότι έχετε χάσει την επαφή με τις επιθυμίες σας και την ευχάριστη πλευρά της ζωής. Και παρόλο που λέτε ότι η δουλειά σας σάς αρέσει, αισθάνεστε συχνά πίεση και άγχος. Αυτό το άγχος όμως, όταν μονιμοποιείται, αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο.
Τι να κάνω;
Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα είναι η αναγνώριση των παραπάνω σημαδιών σαν ένδειξη ότι «ίσως τελικά δεν μου φτάνει η δουλειά για να είμαι καλά». Από το σημείο αυτό και ύστερα είναι πολλά αυτά που θα χρειαστεί να αναθεωρήσετε, να αλλάξετε, να ξαναβρείτε, να αφήσετε. Αφού μιλάμε όμως για τις γιορτές, το κυριότερο είναι να πείσετε τον εαυτό σας να ξανακαθιερώσει τις αργίες. Ίσως μπορέσετε κιόλας να θυμηθείτε αν σήμαιναν κάποτε κάτι περισσότερο για σας οι γιορτές και τι. Αν δεν υπάρχει κάτι συμπαθητικό να ανακαλέσετε, βρείτε κάτι που θα μπορούσε να αντικαθιστά για σας σήμερα την ευχαρίστηση των γιορτών: μαραθώνιοι ύπνου, βραδιές σινεμά, άσκοπες βόλτες, κυρίως όμως στιγμές χωρίς δουλειά. Αυτό που έχετε ανάγκη είναι να (ξανα)κάνετε τον εαυτό σας εκτός από συνεργάτη και καλό φίλο με τον οποίο αξίζει να γιορτάσετε.
Πηγή: http://www.boro.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.