Ο πιο διάσημος χοντρός του ασπρόμαυρου κινηματογράφου

Η ιστορία ζωής του Oliver Hardy από το «Χοντρός και Λιγνός».
Ο Norvell Hardy γεννήθηκε στις 18 Ιανουαρίου του 1892 στο Harlem της Georgia. Ήταν το πέμπτο και μικρότερο παιδί του Oliver Hardy και της Emily Norvell.

Οι περισσότεροι στην Ελλάδα τον γνωρίζουμε ως τον «χοντρό» από τις διάσημες ασπρόμαυρες ταινίες «Ο Χοντρός και ο Λιγνός» (Laurel and Hardy).

Ο πατέρας του σκοτώθηκε πριν εκείνος κλείσει ένα χρόνο ζωής, στις 22 Νοεμβρίου του 1892.

Ο πιο διάσημος «χοντρός» του ασπρόμαυρου κινηματογράφου αντιμετώπισε ακόμη μία τραγωδία στην παιδική του ηλικία, όταν ο μεγαλύτερος αδερφός του πνίγηκε σε ένα ατύχημα. Ο μικρός Norvell άρπαξε το άψυχο σώμα του αδερφού και προσπάθησε να τον επαναφέρει στη ζωή, όμως ήταν ήδη αργά.

Από τις πρώτες μέρες της ζωής του, όπως γράφει ο ηθοποιός και κωμικός Eddie Deezen στο neatorama.com, ο Norvell έδειχνε μια ιδιαίτερη αδυναμία στο φαγητό. Λέγεται ότι η μητέρα του έψησε μια φορά 20 μπισκότα βουτύρου και ο κανακάρης της… τα έφαγε όλα!



Ο Norvell παρέμεινε παχουλός σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, μέχρι που κάποια στιγμή ξεπέρασε το φράγμα αυτό και πέρασε στην κατηγορία «υπέρβαρος», καθώς έφτασε να ζυγίζει 158 κιλά.

Οι συνομίληκοί του τον κορόιδευαν και τον αποκαλούσαν «χοντρό» από παιδί. Ο Norvell όμως συνειδητοποίησε από μικρή ηλικία, ότι το γέλιο ήταν αυτό που του προκαλούσε ευχαρίστηση και ήταν ένα «βάλσαμο» στην ψυχή του.



Μια φορά τον κυνήγησε μια αρκούδα και ο Norvell φέρεται να φώναξε από το δέντρο, όπου σκαρφάλωσε για να γλιτώσει: «Θεέ, αν δε βοηθήσεις εμένα, σε παρακαλώ μη βοηθήσεις ούτε την αρκούδα!».

Γεννημένος διασκεδαστής, ο Norvell διέθετε ακόμη πολύ μελωδική φωνή και τραγουδούσε στις οικογενειακές συγκεντρώσεις.

Στην ηλικία των 8 έφυγε από το σπίτι του και πήγε στο θίασο Coburn's Minstrels, με τον οποίο περιόδευσε για πολύ λίγο.

Όταν επέστρεψε, τον έστειλαν σε οικοτροφείο, το οποίο σιχαινόταν με αποτέλεσμα… να το βάλει ξανά στα πόδια.
Όταν γύρισε για άλλη μια φορά στο σπίτι του, η μητέρα του γνωρίζοντας πόσο καλή φωνή είχε τον έστειλε να κάνει μαθήματα φωνητικής και τραγουδιού στην Ατλάντα, με τον διακεκριμένο Adolf Dahm-Peterson.

Ο Norvell βέβαια, έχανε συχνά τα μαθήματά του, και αντί να πηγαίνει εκεί τραγουδούσε στο τοπικό θέατρο Alcazar βγάζοντας 3,5 δολάρια την εβδομάδα.

Η μητέρα του, θέλοντας να τον πειθαρχήσει, τον έστειλε στη συνέχεια σε μια στρατιωτική ακαδημία. Δεν υπήρχε χειρότερο πράγμα για εκείνον…

Η καρδιά του ανήκε στο χώρο της ψυχαγωγίας.

Γύρω στο 1910 συνέβησαν δύο πολύ σημαντικά γεγονότα στη ζωή του Norvell Hardy.

Πρώτον, άλλαξε το όνομά του από Norvell σε Oliver Hardy.

Δεύτερον, άνοιξε το πρώτο –τότε- κινηματοθέατρο στην περιοχή Milledgeville της Georgia.

Ο «Ollie», εκτός από διευθυντής του θεάτρου, ήταν ακόμη επιστάτης, ταμίας και έκανε τις προβολές.



Ενώ παρακολουθούσε τις ταινίες στην οθόνη, ταυτόχρονα τις «μελετούσε». Πίστευε ότι μπορούσε να παίξει εξίσου καλά, αν όχι καλύτερα, με τους ηθοποιούς που έβλεπε.

Μετακόμισε στο Jacksonville της Florida ελπίζοντας να βρει δουλειά ως ηθοποιός στον κινηματογράφο με την εταιρεία Lubin Movie Company. Εκεί γνώρισε και την πρώτη του γυναίκα, την πιανίστρια Madelyn Soloshin, με την οποία παρέμεινε παντρεμένος μέχρι το 1921.

Καθώς ήταν πολύ πρόθυμος και είχε μεγάλη όρεξη για δουλειά ο Ollie σύντομα κατάφερε να βρει αρκετούς ρόλους.
Τα πρώτα χρόνια της καριέρας του ως ηθοποιός απέκτησε και το παρατσούκλι, που τον συνόδευε καθ’ όλη τη μετέπειτα πορεία της ζωής του, «Babe».

Σύμφωνα με τον ίδιο, όταν πήγαινε για κούρεμα σε ένα τοπικό κουρείο, ο ιταλός μπαρμπέρης χτυπούσε τα μάγουλά του, έβαζε ταλκ στο πρόσωπό του και έλεγε με έμφαση «Atsa nice bay-bee, atsa nice bay-bee!». Οι συνάδελφοί του άρχισαν να τον φωνάζουν «Baby», το οποίο στην πορεία έμεινε ως «Babe».

Ο Oliver εργαζόταν ως βαριετέ τραγουδιστής σε ένα καμπαρέ τις νύχτες και κατά τη διάρκεια της ημέρας για την εταιρεία Lubin.

Έκανε την πρώτη του ταινία «Outwitting Dad» το 1914. Με το όνομα «Babe Hardy» συμμετείχε συνολικά σε 250 ταινίες βωβού κινηματογράφου, 150 από τις οποίες έχουν χαθεί.

Μέσα στην επόμενη δεκαετία εργάστηκε σε πολλά κινηματογραφικά στούντιο, όπως τα Pathe, Casino και Edison. Συνήθως έπαιζε το ρόλο του «κακού», του παλιανθρώπου.

Ενώ συνέχιζε να ζει το όνειρό του μέσα στα κινηματογραφικά στούντιο, το 1917 ξαφνικά κυριευμένος από πατριωτικό ζήλο, λίγο μετά την είσοδο των ΗΠΑ στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ο 25χρονος τότε Hardy πήγε σε ένα τοπικό κέντρο κατάταξης και ζήτησε να καταταγεί.

Ο στρατολόγος, αντικρίζοντας τον… εύσωμο (ζύγιζε 114 κιλά) Ollie ξέσπασε σε γέλια. Φώναξε μάλιστα και μερικούς ακόμη και γελούσαν όλοι μαζί.

Ο Ollie έφυγε ντροπιασμένος…

Λίγο καιρό μετά έπαιξε ένα ρόλο στην ταινία «The Lucky Dog», στην οποία συμμετείχε ο 27χρονος βρετανός κωμικός Stan Laurel.

Οι «Stan και Ollie» εμφανίστηκαν μαζί για πρώτη φορά στη μεγάλη οθόνη σε μια σκηνή όπου ο «κακός» Ollie ληστεύει τον Stan υπό την απειλή όπλου.

Συνέχισε να εργάζεται υποδυόμενος διάφορους ρόλους (ήταν ο «Τενεκεδένιος Άνθρωπος» την αρχική προβολή του «Μάγου του Οζ» το 1925) για τα επόμενα εννιά χρόνια.



Το 1926 επρόκειτο να παίξει στην ταινία «Get 'Em Young», όμως έκαψε το πόδι του σε ένα ατύχημα και δεν μπορούσε να εργαστεί. Τον αντικατέστησε ο Stan Laurel.

Οι δυο τους συμμετείχαν ξανά σε ταινία μαζί, αργότερα την ίδια χρονιά στο φιλμ «45 minutes to Hollywood», όμως δεν είχαν κοινές σκηνές.

Το 1927 συνεργάστηκαν στην ταινία «Putting Pants on Phillip» και… κάπως έτσι γεννήθηκε ένα από τα πιο πετυχημένα κινηματογραφικά, κωμικά δίδυμα όλων των εποχών!



Η επιτυχία τους ήταν σχεδόν άμεση και οι δυο τους συνέχισαν να παίζουν μαζί για τα επόμενα σχεδόν 25 χρόνια.

Παρότι ξεκίνησαν με βωβό κινηματογράφο, σύντομα αναγκάστηκαν να περάσουν στις ομιλούσες κινηματογραφικές εικόνες.

Ευτυχώς, οι φωνές τους ταίριαζαν απόλυτα με τους χαρακτήρες που υποδύονταν, και σε αντίθεση με ό,τι συνέβαινε με πολλούς ηθοποιούς του βωβού κινηματογράφου εκείνη την εποχή, πέρασαν επιτυχώς και αυτό το «στοίχημα».

Έκαναν πολλές ταινίες και περιόδευσαν σε ολόκληρο τον κόσμο, δίνοντας ζωντανές παραστάσεις. Ο «εγκέφαλος» ήταν ο Stan, ο οποίος έγραφε τα σενάρια, πρόσθετε τους αστείους διαλόγους και βοηθούσε στη σκηνοθεσία.



Ο Ollie, όταν δε βρισκόταν στα κινηματογραφικά πλατό ασχολιόταν με την άλλη μεγάλη του αγάπη, το γκολφ.
Απολάμβανε ακόμη να πηγαίνει σε αγώνες, να τραγουδά, να χορεύει, να παίζει χαρτιά, του άρεσε το καλό φαγητό και υποστήριζε την αγαπημένη του ομάδα μπέιζμπολ, τους Brooklyn Dodgers.

Το 1939 γνώρισε το μεγάλο έρωτα της ζωής του. Η Lucille Jones ήταν το κορίτσι που συμμετείχε στην ταινία του αξέχαστου διδύμου «Flying Deuces».

Αρχικά οι δυο τους δε συμπαθούσαν καθόλου ο ένας τον άλλον, με τη Lucille να τον θεωρεί πομπώδη και απαράδεκτο.

Μια μέρα ένα φως έπεσε από κάτι δοκάρια στο σκηνικό και η Lucille έπεσε αναίσθητη στο πάτωμα. Χαζεύοντας το πρόσωπό της, ενώ βρισκόταν ξαπλωμένη, ο Ollie συνειδητοποίησε πόσο όμορφη ήταν. Άρχισε να την επισκέπτεται στο νοσοκομείο, πηγαίνοντάς της λουλούδια και κάπως έτσι άνθισε ο έρωτάς τους.



Παντρεύτηκαν το Μάρτιο του 1940.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1940 η κατάσταση χειροτέρευση και οι «Stan και Ollie» αναγκάστηκαν να φύγουν από τα στούντιο Hal Roach και να μετακομίσουν στα στούντιο της εταιρείας MGM, όπου έκαναν μέτριες ταινίες.
Πέρα από τις ταινίες «Χοντρός και Λιγνός» ο Ollie απεδείχθη ένας εξαιρετικός και πολύ έμπειρος ηθοποιός, παίζοντας το σύντροφο του John Wayne σε ένα διασκεδαστικό western με τίτλο «The Fighting Kentuckian» το 1949.

Το δίδυμο του «Χοντρού και Λιγνού» γύρισε την τελευταία του ταινία (Atoll) το 1951.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1950 ο Ollie αποσύρθηκε από τον κινηματογράφο. Πάχυνε πολύ φτάνοντας τα 158 κιλά, ενώ κάπνιζε και πάρα πολύ. Ανησυχώντας για την κατάσταση της υγείας του αποφάσισε να ακολουθήσει μια αυστηρή δίαιτα, όμως αυτό αποδείχτηκε τελικά το μεγαλύτερο λάθος που μπορούσε να κάνει. Η απότομη απώλεια βάρους μάλλον συνέβαλε στη χειροτέρευση των προβλημάτων που είχε ήδη.



Υπέστη ένα σοβαρό εγκεφαλικό το Σεπτέμβριο του 1956. Παρέμεινε στο κρεβάτι για το υπόλοιπο της ζωής του.

Μη μπορώντας να μιλήσει λόγω του εγκεφαλικού, όταν τον επισκεπτόταν ο Stan –το κινηματογραφικό του «μισό»- οι δυο τους επικοινωνούσαν με παντομίμα χωρίς να ανταλλάσουν ούτε μία κουβέντα!

Οι τελευταίες του λέξεις ήταν «Σ’ αγαπώ» στην αγαπημένη του σύζυγο Lucille, η οποία τον φρόντιζε όλο το διάστημα που ήταν άρρωστος.

Ο Oliver Norvell "Babe" Hardy πέθανε στις 7 Αυγούστου του 1957.

Πηγή: http://www.newsbeast.gr