Πιλότος αεροπλάνου με τη δύναμη της… σκέψης

Τους τρόπους ελέγχου ενός αεροσκάφους με τη δύναμη της σκέψης διερευνούν Γερμανοί ερευνητές των Πολυτεχνείων του Μονάχου και του Βερολίνου (Technische Universität München-TUM και TU Berlin), με επικεφαλής τον καθηγητή Φλοριάν Χόλτσαπφελ στο πλαίσιο του προγράμματος «Brainflight» το οποίο χρηματοδοτεί η ΕΕ.



Στο πλαίσιο των δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν στο Ινστιτούτο Δυναμικής Συστημάτων Πτήσης του TUM, οι πιλότοι φόρεσαν ειδικούς σκούφους με ενσωματωμένα καλώδια και επικεντρώθηκαν στην πορεία της πτήσης, κατευθύνοντας το αεροσκάφος χωρίς να ακουμπούν κάποιου είδους χειριστήριο.

Ο υπεύθυνος του προγράμματος, μηχανικός αεροδιαστημικής στο TUM, Τιμ Φρίκε έθεσε ως στόχο του προγράμματος την απλοποίηση του επαγγέλματος του πιλότου, καθιστώντας το πιλοτάρισμα ενός αεροσκάφους «προσβάσιμο» σε περισσότερους ανθρώπους.

Αυτό άλλωστε έδειξαν και οι δοκιμές στις οποίες συμμετείχαν επτά άτομα, ένα εκ των οποίων δίχως εμπειρία σε κόκπιτ αεροπλάνο: η διατήρηση της ακρίβειας της πορείας απλά με τη δύναμη του εγκεφάλου κυμάνθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα, τέτοια ώστε οι «σκεπτόμενοι» πιλότοι να μπορούν να περάσουν μέρος των κανονικών εξετάσεων.

«Ένας κατάφερε να ακολουθήσει οκτώ από δέκα κατευθύνσεις που του δόθηκαν με απόκλιση μόλις 10 μοιρών» αναφέρει ο Φρίκε.

Επίσης, κάποιοι από τους πιλότους πραγματοποίησαν προσέγγιση προσγείωσης υπό συνθήκες χαμηλής ορατότητας, με έναν εξ αυτών να καταφέρνει προσγείωση σχετικά υψηλής ακριβείας.

Οι ειδικοί υποστηρίζουν ότι εκτός αυτού, το πιλοτάρισμα με τη βοήθεια του εγκεφάλου θα μείωνε τον φόρτο εργασίας των πιλότων και θα αύξανε την ασφάλεια.

Οι εντολές μεταφέρονται από τον εγκέφαλο στο σύστημα πλοήγησης μέσω μετρήσεων EEG (ηλεκτροεγκεφαλογραφίας) από ηλεκτρόδια που βρίσκονται στον σκούφο.

Τα δεδομένα μεταφράζονται σε συγκεκριμένες εντολές από έναν αλγόριθμο που ανέπτυξαν επιστήμονες της Team PhyPA του Technische Universität Berlin.

«Πρόκειται για απλή επεξεργασία σημάτων» διευκρίνισε ο Φρίκε, διευκρινίζοντας ότι το σύστημα «δεν διαβάζει τη σκέψη».

Η μέθοδος δεν προσομοιώνει και δεν περιλαμβάνει ωστόσο τις δυναμικές που αναπτύσσονται σε πραγματικές συνθήκες πτήσης όταν για παράδειγμα ο πιλότος νοιώθει αντίσταση στο πηδάλιο σε περίπτωση πιεστικότερων εξωτερικών συνθηκών.

Αυτή είναι μια πολύτιμη -και ενδεχομένως σωτήρια- πληροφορία που δεν αξιοποιείται όταν ο έλεγχος του αεροσκάφους γίνεται με τη δύναμη της σκέψης.


Πηγή: http://www.enikos.gr