Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Κατάληψη αναπηρικών θέσεων στάθμευσης με ... άλλοθι την οικονομική κρίση

Αν σας αρέσει αυτή η ανάρτηση, διαδώστε την.
Αποδοκιμάστηκε κινητικά ανάπηρος στη Πάτρα επειδή ζήτησε να τιμωρηθούν οι παραβάτες του νόμου.

Λογική του παραλόγου στην Ελλάδα του 2011: Μην τιμωρείτε τους καταλαμβάνοντες αναπηρικές θέσεις στάθμευσης επειδή ενδεχομένως έχουν οικονομικά προβλήματαΛογική του παραλόγου στην Ελλάδα του 2011: Μην τιμωρείτε τους καταλαμβάνοντες αναπηρικές θέσεις στάθμευσης επειδή ενδεχομένως έχουν οικονομικά προβλήματα
Όταν η οικονομική κρίση γίνεται αντιληπτή ως ...άλλοθι υπέρ της παραβίασης του δικαιώματος στην ανεμπόδιστη πρόσβαση των ατόμων με κινητική αναπηρία, μάλλον έχει χαθεί το νόημα των πραγμάτων στη χώρα των νεοελλήνων.

Την ιστορία που ακολουθεί παραθέτει ο κύριος Γεράσιμος Φεσσιάν, άνθρωπος με κινητική αναπηρία, πρώην νομαρχιακός σύμβουλος Αχαϊας. Στις γενικές γραμμές της έχει ως εξής :

“ Πέμπτη απόγευμα της 7ης Iουλίου, προσπαθώ να παρκάρω το αυτοκίνητο μου για να πιω ένα καφέ στην Πλατεία των Υψηλών Αλωνίων στην Πάτρα. Μάταια. Περιμετρικά της πλατείας υπάρχουν αναπηρικές θέσεις στάθμευσης ,σχεδόν σε κάθε γωνιά υπάρχουν ράμπες πρόσβασης στα πεζοδρόμια, όλες τους δυστυχώς όμως είναι κατειλλημμένες..

Κάλεσα την Αστυνομία να βεβαιώσει το πρόστιμο στους παράνομους, οι οποίοι είχαν σταθμεύσει τα μηχανάκια τους στις αναπηρικές θέσεις στάθμευσης. Όντως μετά από δεκαπέντε λεπτά υπήρξε ανταπόκριση στη κλήση μου, ήρθε ο αστυνόμος με την μηχανή του και ξεκίνησε να βεβαιώνει τις παραβάσεις.

Ξαφνικά, δίχως να είναι άμεσα ή έμμεσα ενδιαφερόμενος, πετάχθηκε από παρακείμενη καφετέρια ένας ευτραφής και ώριμος σε ηλικία κύριος. «Ο κόσμος πεινάει και εσύ γράφεις;» ρώτησε με εμφανή ένταση και αγριότητα τον αστυνόμο. Η επιθετικότητα του “Ρομπέν της πλατείας” που έφτασε να κινηθεί εναντίον τόσο του αστυνόμου όσο και εμένα (!) έτυχε της επιδοκιμασίας της λοιπής πλατείας. Επιβλήθηκε εντέλει η λογική του παραλόγου. Οτι, δηλαδή, το όργανο της τάξης δεν μπορεί να επιβάλει το πρόστιμο για την παραβίαση του αναφαίρετου δικαιώματος προσβασιμότητας του συμπολίτη με αναπηρία, επειδή οι παρανομούντες ενδεχομένως πεινούν!”

Το τελικό συμπέρασμα του κ. Φεσσιάν μοιάζει κάτι παραπάνω από εύλογο: “Αν δεν δικαιούμαστε πλέον να παλεύουμε για το αυτονόητο, αν η οικονομική κρίση αποτελεί άλλοθι για την θεμελιώδη παραβίαση κοινωνικών δικαιωμάτων του συμπολίτη, μάλλον έχουμε αγγίξει το όριο της κοινωνικής παραφροσύνης”.





Πηγή: Εφημερίδα "Ελευθεροτυπία"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.