7 βήματα για να αντιμετωπίσετε τις αταξίες των παιδιών

1. Συμπεριφερθείτε σαν να είστε κουφοί.

2. Παραμείνετε απόλυτα σιωπηλοί. Πείτε μόνο ορισμένες προσχεδιασμένες φράσεις του τόπου «όταν ηρεμήσεις / γίνεις φιλικός / καθίσεις ήσυχος, θα ασχοληθώ και πάλι μαζί σου».

3. Ξεκολλήστε το βλέμμα σας από του παιδιού σας και κοιτάξτε κάπου ενδιάμεσα.

4. Πάρτε μια ουδέτερη έκφραση, ακόμα και αν στην πραγματικότητα βράζετε μέσα σας.

5. Ό,τι και αν πείτε, προφέρετέ το με ήρεμη, σταθερή φωνή.

6. Βεβαιωθείτε ότι όση ώρα αγνοείτε το παιδί σας έχετε όσο το δυνατόν λιγότερη σωματική επαφή μαζί του.

7. Αυτό είναι το δυσκολότερο από όλα: Κρατήστε την υπόσχεση που δοισατε στο παιδί σας ότι δε θα του δείξετε προσοχή μέχρι να σωπάσει εντελώς, να γίνει συ-νεργάσιμο ή να ηρεμήσει σωματικά.

Για παιδιά μικρότερα των οχτώ ετών τα βήματα αυτά θα είναι αποτελεσματικά αν τα αγνοήσετε με σωστό τρόπο για ένα λεπτό. Για μεγαλύτερα παιδιά θα σας πάρει πέντε με δέκα λεπτά, αν και πρέπει να σιγουρευτείτε ότι δε θα κρατήσει περισσότερο, χωρίς να επαναδιατυπώσετε την υπόσχεσή σας στο παιδί (θα ήταν παιδαριώδες αν είχατε κι εσείς ως γονείς την αντίστοιχη κακή σας μέρα!).

Έπαινος για την καλή συμπεριφορά

Υπάρχουν δυο άλλες, ιδιαίτερα σημαντικές, απόψεις σχετικά με την παράβλεψη των μικροαταξιών. Η μία είναι ότι τη στιγμή που το παιδί σας αρχίσει να συμπεριφέρεται καλά, ή τουλάχιστον αποδεκτά, πρέπει να το επαινέσετε για την καλή συμπερκρορά του. Χρειάζεται, όμως, να κάνετε συγκεκριμένα σχόλια. Για παράδειγμα, το παιδί αρχίζει να πετά-ει από δω και από κει τα παιχνίδια του. Με το που θα crca-ματήσει, πρέπει να χαρακτηρίσετε την πρόοδό του, όχι το παράπτωμά του. Πείτε: «Άφησε τώρα τα παιχνίδια σου στην ησυχία τους. Μου αρέσει να είμαι μαζί σου όταν φροντίζεις τα παιχνίδια σου. Πολύ ωραία τα κατάφερες! Πιστεύω ότι είσαι πολύ έξυπνο παιδί». Αποφΰγετε, όσο είναι ανθρωπίνως δυνατό, τον πειρασμό να σχολιάσετε: «Καιρός ήταν! Ποιος νομίζεις ότι θα συμμαζέψει όλη αυτή την ακαταστασία; Όχι εγώ, βέβαια! Το καλό που σου θέλω, μάζεψέ τα τώρα αμέσως, προτού σ’ τα κλειδώσω όλα και δεν έχεις καθόλου παιχνίδια για να τα παρατάς και να τα σπας!»

Η δεύτερη άποψη είναι να δεχτείτε ότι τις πρώτες μέρες που θα παραβλέψετε τελείως τις μικροαταξίες του παιδιού σας αυτό θα τα παίξει όλα για όλα κάνοντας ό,τι έκανε ακόμα συχνότερα. Αυτό ονομάζεται Κορύφωση πριν από την Απόσβεση της Συμπεριφοράς. Μην αναστατωθείτε αν συμβεί κάτι τέτοιο - σημαίνει ότι βαδίζετε προς την επιτυχία.

Έτσι, τη στιγμή που θα θεωρήσετε ότι η παράβλεψη μιας ενοχλητικής συνήθειας του παιδιού σας δε φέρνει αποτέλεσμα, στην πραγματικότητα έχει αποτέλεσμα. Θα πρέπει απλώς να εμμείνετε με σταθερότητα, ίσως για μία εβδομάδα,

συχνά λιγότερο. Έτσι, όμως, το παιδί παίρνει ένα αδιάψευστο μήνυμα: «Δεν αξίζει να κάνω μπουρμπουλήθρες με το καλαμάκι την οίρα που πίνω το γάλα μου, γιατί κανείς δε μου δίνει σημασία!» Η επίγνωση αυτή από την πλευρά του παιδιού συνοδεύεται από κάποια σχετική πραγμάτωση, ιδιαίτερα ευπρόσδεκτη από τους γονείς. Σκέφτεται κάπως έτσι: «Θα μπορούσα να σταματήσω να στριγκλίζω / να ουρλιάζω / να μουρμουρίζω, γιατί η μαμά και ο μπαμπάς μου δείχνουν προσοχή μόνο όταν μιλάω με κανονική και φιλική φωνή!»

Με άλλα λόγια, στο σημείο αυτό της διαδικασίας η δύναμη των γονέων ανέρχεται πλέον σ’ εκείνο ακριβώς το σημείο που χρειάζονται τα παιδιά. Όταν τα παιδιά ξεπερνούν τα όρια, το μήνυμα προς αυτούς που τα μεγαλώνουν είναι: «Παρακαλώ, ας με σταματήσει κάποιος!» Όσο συντομότερα προλαβαίνετε τις καταστάσεις μόλις εμφανίζονται, τόσο ασφαλέστερο νιώθει το παιδί σας και τόσο περισσότερο θα σας δείχνει πόσο ευχάριστο μπορεί να είναι το να περνάτε το χρόνο σας μαζί του. Η σχέση σας θα βελτιωθεί και δε θα καταλήξει σε επιζήμιους καταναγκασμούς και αμοιβαία αντιπάθεια. Κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί όταν παραβλέπετε τις μικροαταξΐες χωρίς φανερά σχόλια, ώσπου φτάνει η στιγμή που τελικά ξεσπάτε σε φωνές, μετατρέποντας αυτό που θα μπορούσε να είναι ένα στιγμιαίο καβγαδάκι σε ολοκληρωτική πανωλεθρία.

Πηγή: http://www.boro.gr