Φυσική προστασία από τη γρίπη

Η υγιεινή διατροφή θωρακίζει το ανοσοποιητικό σύστημα.
Το χειμώνα είναι η εποχή που παρουσιάζονται σε μεγαλύτερη συχνότητα ασθένειες, όπως το κοινό κρυολόγημα, η γρίπη, βρογχικά και αναπνευστικά προβλήματα. Ο καθένας μπορεί με υγιεινή διατροφή να θωρακίσει τον εαυτό του χτίζοντας ένα δυνατό ανοσοποιητικό σύστημα. Επίσης οι ευεργετικές φαρμακευτικές ιδιότητες πολλών φυτών (καρπών, βοτάνων κλπ) μπορoύν να ανακουφίσουν ή και να θεραπεύσουν από αρρώστιες, αποφεύγοντας τα φάρμακα.

«Υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη ότι το χειμώνα αρρωσταίνουμε πιο συχνά λόγω του κρύου. Στην πραγματικότητα το μόνο που μπορούμε να πάθουμε εάν εκτεθούμε στο ψύχος χωρίς την παρουσία ίων ή μικροβίων, είναι κρυοπαγήματα και όχι λοιμώξεις. Το κρύο όμως, δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για να εγκατασταθούν οι ιοί και τα μικρόβια στον οργανισμό και να εκδηλωθούν κοινά κρυολογήματα και γρίπη», επισημαίνει η γιατρός-ομοιοπαθητικός Μαρία Μπελιβάνη.

Ο συνωστισμός των ανθρώπων σε κλειστούς χώρους, η εναλλαγή ζέστης-κρύου, η θέρμανση που ξεραίνει την ατμόσφαιρα και ερεθίζονται οι βλεννογόνοι των αναπνευστικών οδών, καθώς και η μειωμένη λήψη φρούτων και λαχανικών σε σχέση με το καλοκαίρι, ευθύνονται κατά κύριο λόγω για τον ευάλωτο οργανισμό μας.

«Η ιατρική βοηθά, η φύση θεραπεύει», έλεγε ο Ιπποκράτης. Η επίδραση κάποιων φυτών στις λειτουργίες του οργανισμού είναι γνωστή από τα αρχαία χρόνια σε κάθε μεριά του πλανήτη. Παγκοσμίως χρησιμοποιούνται στην ιατρική, αλλά και στην λαϊκή πρακτική χιλιάδες βότανα και φυτά.

Στο «φαρμακείο της φύσης» μπορεί κανείς να βρει συνδυασμούς φυτών για να προλάβει ή να θεραπεύσει κάποια ασθένεια. Για παράδειγμα αν κάποιος έχει προσβληθεί από κρύωμα, είναι προτιμότερο να πάρει σε κάποια μορφή πρόπολη (ισχυρό αντιμικροβιακό) και εχινάτσια (τονωτικό ανοσοποιητικού), που είναι φυσικά φάρμακα, από ένα παυσίπονο (ανακουφιστικό), όπως η παρακεταμόλη.

O Γιάννης Σιλλιγνάκης, αντιπρόεδρος της Εταιρείας Ομοιοπαθητικών Φαρμακοποιών και μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου Εγκρίσεων Ομοιοπαθητικών Φαρμάκων του ΕΟΦ, χαρακτηρίζει τη φύση ως «τον μεγάλο εμπνευστή των φαρμακομορίων». Πάνω από το 85% των φαρμάκων προέρχονται από φυτά, ορυκτά και ζωική πρώτη ύλη.

Ο κ. Σιλλιγιάνης αναφέρει πως με την έκρηξη της χημικής βιομηχανίας, πριν από περίπου 50 χρόνια, επικράτησαν τα τυποποιημένα φάρμακα, τα οποία όμως υστερούν στην εξατομίκευση του κάθε ασθενούς. Στη «διαμάχη» φυτικά ή χημικά φάρμακα, ο κ. Σιλλιγιάνης απαντάει: «και τα δυο, υπό όρους. Τα χημικά σκευάσματα είναι πιο ισχυρά και θα πρέπει να λαμβάνονται, μόνο αν η φυσική θεραπεία δεν φέρνει αποτέλεσμα. Δυστυχώς οι γιατροί έχουν εκπαιδευτεί στη συνταγογράφηση χημικών φαρμάκων».

Επίσης, για να μη φανούν ότι υστερούν από άλλους συναδέλφους τους, δίνουν παραπάνω αγωγή για να πετύχουν γρήγορα αποτελέσματα. Και οι ασθενείς έχουν γαλουχηθεί, όμως, στο να περιμένουν άμεσες λύσεις. «Για παράδειγμα», λέει ο κ.Σιλλιγιάννης, «βγάζει κάποιος μία κοκκινίλα στο πρόσωπο και θέλει αυτή να εξαφανιστεί αμέσως. Οπότε ο γιατρός θα του χορηγήσει κορτιζόνη και αντιβιοτικά, ενώ θα μπορούσε με μια φυσική θεραπεία να το γιατρέψει πιο ήπια, σε περισσότερες, πιθανόν, ημέρες». Λέει ακόμα ότι «το εμπόριο της ελπίδας φέρνει πολλά κέρδη. Χρησιμοποιούνται λάθος μονοπάτια, όταν δίνει κάποιος πιο γρήγορα χημικά φάρμακα από όσο χρειάζεται. Κυριαρχεί η πολυφαρμακία, δηλαδή παίρνουμε πολλά και αχρείαστα συνήθως φάρμακα. Πολλές φορές είναι απαραίτητο να περάσουμε ένα κρυολόγημα ή πυρετό και όχι -για να σταθούμε αμέσως όρθιοι- να προκαλούμε τεχνητή ασπίδα για να μην αρρωστήσουμε».

Τα τελευταία χρόνια πολλοί άνθρωποι απογοητευμένοι από τα συμβατικά φάρμακα και τις αναποτελεσματικές θεραπείες, έχουν την τάση της «επιστροφής στη φύση». Επισκέπτονται ολιστικούς γιατρούς, όπως ομοιοπαθητικούς, αγιουβέρδα, βελονιστές, ρεφλεξολόγους και αναζητούν φυσικούς τρόπους καταπολέμησης ασθενειών. Ο κ. Σιλλιγιάνης πληροφορεί ότι τόσο τα φυσικά, όσο και τα χημικά φάρμακα, αν δεν προσέξουμε τη δοσολογία, μπορούν να γίνουν από ιάματα, δηλητήρια. Η διαφορά που έχουν τα φυσικά σκευάσματα, από τα χημικά, έγκειται στο ότι απορροφούνται καλύτερα από τον οργανισμό, είναι πιο ευπρόσδεκτα, γιατί ένα έμβιο ον περνάει σε ένα άλλο έμβιο ον. Το σημαντικότερο είναι ότι δεν παρουσιάζουν αντενδείξεις όπως τα κοινά φάρμακα κι έτσι δεν επιβαρύνουν τον οργανισμό και κυρίως τα νεφρά και το συκώτι, με πρόσθετες χημικές ουσίες.

Απαραίτητη προϋπόθεση για ένα υγιή οργανισμό πάντως είναι η σωστή και ισορροπημένη διατροφή και η ανάπαυση, μας λέει η κ. Μπελιβάνη. Παρόλο που όλες οι βιταμίνες είναι απαραίτητες για την καλή λειτουργία του οργανισμού, η κ. Μπελιβάνη τονίζει ότι «εκείνες που παίζουν πρωτεύοντα και σπουδαίο ρόλο στην άμυνα του οργανισμού είναι τρεις: βιταμίνη Α, C και Ε»

Εξηγεί συγκεκριμένα, πως η βιταμίνη Α συμβάλλει στην ανάπτυξη, την προστασία του δέρματος, και τη δημιουργία αντισωμάτων. Πλούσιες σε βιταμίνη Α είναι οι εξής τροφές: συκώτι, αυγά, πράσινα και κίτρινα λαχανικά, το γάλα και τα παράγωγά του. Η βιταμίνη C ενισχύει την άμυνα του οργανισμού μέσω της παραγωγής των φαγοκυττάρων και εξουδετερώνει τις ελεύθερες ρίζες. Υπάρχει κυρίως σε φρούτα και λαχανικά, όπως τα εσπεριδοειδή, ακτινίδια, φράουλες, σπανάκι, μπρόκολα, πατάτες, ντομάτες. Τέλος η βιταμίνη Ε βοηθά στην παραγωγή των αντισωμάτων και διευκολύνει την δράση των λεμφοκυττάρων -Τ και έχει αντιοξειδωτική δράση. Η βιταμίνη Ε εμπεριέχεται σε αφθονία στα φυτικά λάδια (ελαιόλαδο, σογιέλαιο, ηλιέλαιο) στο λάχανο, στο κουνουπίδι, στο συκώτι, στα ξηρά φρούτα, τα καρότα, τα κολοκύθια, τα μπρόκολα, σολομό, οστρακοειδή και γαρίδες.

Πολύ σημαντικά για ένα δυνατό οργανισμό είναι τα ιχνοστοιχεία, που έχουν αντιϊοική και αντιμικροβιακή δράση: Ο ψευδάργυρος, ο χαλκός και το μαγνήσιο. Πλούσιες σε ψευδάργυρο είναι οι τροφές που προέρχονται από το ζωικό βασίλειο, ειδικότερα το μοσχαρίσιο κρέας, το συκώτι και τα τυροκομικά. Επίσης βρίσκεται στα στρείδια, τα μαλάκια και τα οστρακόδερμα. Ο χαλκός περιέχεται σε αφθονία στο συκώτι, στα μαλάκια, στα ξηρά φρούτα, στους ξηρούς καρπούς και στη σοκολάτα. Το μαγνήσιο υπάρχει άφθονο στα δημητριακά ολικής άλεσης, στα ξηρά φρούτα, στους ξηρούς καρπούς, στα όσπρια και στο φύτρο του σταριού.

Στο πλαίσιο της λαϊκής ιατρικής και επειδή τα φυτικά σκευάσματα στο εμπόριο είναι πολύ ακριβά, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν και παρασκευάζουν μόνοι τους γιατροσόφια στο σπίτι τους. Η γεωπόνος-διατροφολόγος, Σοφία Καραμέρου δίνει εύκολες και χρήσιμες συνταγές. Ξεκινώντας επισημαίνει ότι η πολύ γνωστή κοτόσουπα, που είναι το νούμερο ένα φαγητό σε περιπτώσεις κρυολογήματος έχει μακρά ιστορία. Η πρώτη καταγραφή και αναγνώριση της ωφέλιμης δράσης της κοτόσουπας έγινε τον 12ο αιώνα από τον διάσημο γιατρό της εποχής, Μωυσή Μαϊμονίδη. Η κ. Καραμέρου εξηγεί πως το φυσικό αμινοξύ κυστεΐνη που περιέχεται στο κοτόπουλο εκλύεται κατά τον βρασμό και περιέχεται στο ζωμό του. Η χημική σύσταση της κυστεΐνης μοιάζει με το φαρμακευτικό σκεύασμα ακετυλκυστεΐνη, που συνταγογραφούν οι γιατροί για βρογχίτιδες και άλλες αναπνευστικές παθήσεις. Για να γίνει ακόμα πιο αποτελεσματική η κοτόσουπα, χρειάζεται να προστεθεί κόκκινο καυτερό πιπέρι.

Οι καυτερές και πικάντικες τροφές έχουν τις καλύτερες βλεννολυτικές δράσεις. Από την αρχαιότητα οι γιατροί χρησιμοποιούσαν το κρεμμύδι, το σκόρδο, τις καυτερές πιπεριές, τζίντζερ (πιπερόριζα), το σινάπι και το χρένο για την αποσυμφόρηση των αναπνευστικών οδών. Το σκόρδο, είτε ωμό είτε λίγο ψημένο, έχει αντιφλεγμονώδη, αντιβιοτική και μικροβιοκτόνο δράση. Η ουσία αλιίνη, που περιέχεται στο σκόρδο είναι όμοια με την ουσία S-carboxymethylcysteine που χρησιμοποιείται ευρύτατα σε φαρμακευτικά βλεννολυτικά σκευάσματα. Στη Ρωσία, μάλιστα, το σκόρδο είναι τόσο διαδεδομένο που αναφέρεται και ως «ρώσικη πενικιλίνη». Το κρεμμύδι έχει παρόμοιες ιδιότητες με το σκόρδο για την πρόληψη και τη θεραπεία του κρυολογήματος και της γρίπης. Η κ. Καραμέρου αναφέρει ότι «για την καταπολέμηση της καταρροής και του βήχα το πιο θαυματουργό φάρμακο είναι το σιρόπι που φτιάχνεται από ψιλοκομμένα κρεμμύδια που σιγοψήνονται στη φωτιά για δυο ώρες μαζί με μέλι. Αυτός ο ζωμός είναι εξαιρετικός και πρέπει να πίνεται χλιαρός σε τακτά χρονικά διαστήματα».

Για τις πρησμένες αμυγδαλές και τον λαιμό που πονάει, πολύ αποτελεσματικές είναι οι γαργάρες με αφέψημα από φασκόμηλο και αλάτι.

Έρευνες δείχνουν πως η συχνή κατανάλωση «ζωντανού» γιαουρτιού (δηλαδή με όλους τους ωφέλιμους μικροοργανισμούς) τονώνει την άμυνα του οργανισμού και προλαμβάνει τα κρυολογήματα. Η κ. Καραμέρου προειδοποιεί όμως πως το γάλα και τα γαλακτοκομικά θα πρέπει να αποφεύγονται, κατά τη διάρκεια κρυολογημάτων, γιατί τα συμπτώματα επιδεινώνονται, μιας και το γάλα έχει ακριβώς την αντίθετη επίδραση από τις καυτερές τροφές. «Το "μπούκωμα" που νοιώθουμε παρατείνεται, επειδή το γάλα αδρανοποιεί τους αισθητήριους υποδοχείς στο στόμα και το στομάχι και αναστέλλει τη ροή των εκκρίσεων», λέει.

Ένα ασυναγώνιστο γιατρικό για την αποσυμφόρηση της «βουλωμένης» μύτης και το σταμάτημα του συναχιού είναι το θαλασσινό νερό. Μια μικρή ποσότητα πρέπει να λαμβάνεται από τη μύτη, όσο δυσάρεστο κι αν είναι να μπαίνει νερό στη μύτη, και προκαλείται αιφνίδια και ορμητική ροή των υγρών. Επαναλαμβάνουμε αργότερα, άμα χρειαστεί. Επίσης, οι εισπνοές με αιθέριο έλαιο ή ατμό από βραστό ευκάλυπτο, σκεπασμένος ο άνθρωπος με πετσέτα πάνω από το δοχείο, χρησιμοποιούνται χρόνια στην λαϊκή ιατρική για να απελευθερώνουν την αναπνοή.

Για τη λαρυγγίτιδα ο χυμός ανανά με λίγο τζίντζερ, μοσχοκάρυδο, δενδρολίβανο και δυόσμο ή αφέψημα από τζίντζερ, μέλι και λεμόνι, είναι το καλύτερο γιατρικό. Στη βρογχίτιδα ένα αφέψημα μέντας και θυμαριού θα ηρεμήσει, ενώ το αφέψημα λιναρόσπορου δρα ως καταπληκτικό μαλακτικό.

Άφθονα υγρά επιβάλλονται για τους ασθενείς με γρίπη. Όταν η μύτη «βουλώνει», η αναπνοή γίνεται από το στόμα και δημιουργείται ξηρότητα στους βλεννογόνους. Διατηρώντας την υγρασία περιορίζονται οι ιώσεις.


Πηγή: http://www.ygeianews.gr