Γιατί μειώθηκαν τα ποσοστά αναπηρίας στον νέο ΚΕΒΑ;

Πόσες και πόσες φορές έχετε σκεφτεί (όπως εγώ) τον τελευταίο καιρό το ερώτημα του τίτλου;

Γιατί ρε παιδί μου μειώθηκαν τα ποσοστά αναπηρίας στον νέο κανονισμός εκτίμησης αναπηρίας (τον λεγόμενο και Κ.Ε.Β.Α) σε σύγκριση με τον παλιό;;;

Κάθισα λοιπόν και σκέφτηκα. Τι φταίει; Τι άλλαξε; Μπορεί να μην μου πήρε πολλές ώρες αλλά νομίζω πως βρήκα τους λόγους και λέω να τους μοιραστώ μαζί σας.

Πληθύναμε κύριοι και κυρίες. Με άλλα λόγια γίναμε πολλοί και αλλάξανε οι εποχές. 

Να προλάβω όμως αυτούς που θα βιαστούν. Όχι δεν εννοώ πως είμαστε πολλοί οι δικαιούχοι και πρέπει να κοπούν μεγάλες μάζες για να γλυτώσει το κράτος λεφτά. Αν και κάτι τέτοιο δεν θα έβλαπτε "κάποιους κυρίους και κάποιες κυρίες". Η απάντηση είναι αλλού σε πιο απλά πράγματα. 

Κάποτε σε έναν γιατρό πήγα να γράψω μια εξέταση για ένα πρόβλημα υγείας μου (όχι κάτι υπερβολικά σοβαρό) για να πάω μετά να την κάνω. Στην ακόλουθη στιχομυθία υπάρχει η μικρή αλήθεια:

Εγώ: Καλημέρα γιατρέ.

Γιατρός: Τι  θα θέλατε;

Ε: Ξέρετε έχω αυτό... και θα ήθελα να μου γράψετε την Χ εξέταση για να γίνει ένας επανέλεγχος.

Γ: Το χρειάζεστε κάτι αυτό (αυτή την εξέταση);

Ε: Ξέρετε είμαι αμεα και επειδή είναι να περάσω επιτροπή θα χρειάζονται λογικά κάποιες νέες αποφάσεις και νέες εξετάσεις να δουν.

Γ: Ξέρεις αυτό που λες δεν είναι λάθος αλλά...

Ε: Τι εννοείται όταν λέτε αλλά γιατρέ;

Γ: ...Ότι... πλέον αυτή όπως και άλλες παθήσεις είναι ξεπερασμένες;

Ε: Τι εννοείται ξεπερασμένες; Δηλαδή αυτό που έχω δεν είναι πρόβλημα;

Γ: Να σου εξηγήσω να καταλάβεις. Ας πούμε κάποια στιγμή έγινε μια έρευνα (δεν θυμόταν πότε ακριβώς) και βρήκαν πως σε ένα σχολείο είχαν την πάθησή σου 17 στα 100 παιδιά. Παλιότερα ήταν πολύ λιγότερα. Άρα και η πάθησή σου αυτή είναι συνηθισμένη και όχι σπάνια. Με άλλα λόγια... δεν υπάρχει λόγος αφού δεν είναι σπάνια και σοβαρή (παράξενο κι αυτό) να δίνει πλέον το ίδιο ποσοστό.

Ε: Μα καλά βρε γιατρέ... αυτό είναι λογικό;

Γ: Γιατί δεν είναι;

Ε: Μα πως να είναι;  Δηλαδή αν γίνει μια έρευνα και βρουν πως υπάρχουν 15 ή 20 στα 100 παιδιά με κώφωση ή προβλήματα ακοής ή πιο απλά με προβλήματα όρασης θα πει πως πρέπει να εκμηδενιστούν τα ποσοστά γιατί έγιναν συνηθισμένες παθήσεις και αυτά; Ποιο θα είναι το επόμενο; Οι σοβαρές παθήσεις;

Γ: Δεν ξέρω. Πάντως μερικά πράγματα λόγω της εξέλιξης πρέπει να αλλάζουν...

Ε: Τι να σας πω... εγώ το βλέπω από την μεριά του κρινόμενου και όχι του κριτή. 

Έφυγα τον ευχαρίστησα για το χαρτί αλλά για όχι για όσα μου είπε. Το αποτέλεσμα είναι ότι αυτή η ριμάδα η εξέλιξη μας έφαγε. Εξελιχθήκαμε κύριοι και γίναμε πολλοί. Ο κόσμος αρρωσταίνει περισσότερο και είναι περισσότερος κόσμος με τις ίδιες παθήσεις σε σύγκριση με το παρελθόν.

Το δεύτερο και κυριότερο είναι οι δεκάδες έρευνες και μελέτες (μερικές που βρίσκω τις δημοσιεύω κι εγώ εδώ στο blog) που αναφέρονται σε νέα φάρμακα, σε νέες μεθόδους, σε νέες εξελίξεις της ιατρικής και πολλά άλλα που υπόσχονται (αν και όχι 100%) λύσεις σε διάφορα προβλήματα ακόμα και αν είναι πειραματικά. Σου λέει μετά ο άλλος αν πχ η ΣΚΠ έχει στο μέλλον λύση και πλήρη αποθεραπεία γιατί να του δώσω τώρα μεγάλο ποσοστό; Αν πχ υπάρχει η χ πειραματική μελέτη ή το χ εμβόλιο για το HIV γιατί να του δώσω πάλι αυτού μεγάλο ποσοστό και για πολύ χρόνο; Αφού μπορεί να γίνει αύριο μεθαύριο καλά... 

Αυτή η εξέλιξη (η διπλή) μας έφαγε. Μας θεώρησαν πολλούς αφού αρρωσταίνουμε και μη σοβαρά και μακροχρόνια άρρωστους αφού υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να ανακαλυφθεί θεραπεία για ότι έχουμε. Ας τους αλλάξουμε τον ΚΕΒΑ λοιπόν να είμαστε εξελιγμένοι κι εμείς και εκσυγχρονισμένοι... μην μείνουν πίσω κι αυτοί οι άνθρωποι αυτοί από την εξέλιξη και τον εκσυχρονισμό. Να έχουν πλέον και νέα ποσοστά ρε αδερφέ... μην τους φάει η συνήθεια και το να έχουν πολλά δικαιώματα και σκοτούρες να τρέχουν να τα διεκδικούν. Αν έχει κάποιος άλλος μια αλλιώτικη ιδέα ας την πει να την προσθέσουμε ή ας σχολιάσει από κάτω. Παρακαλώ όμως επώνυμα και όχι ανώνυμα. 

Νότης