Ο Παναγιώτης Σιούτας πρώτος Έλληνας στον διάπλου του Τορωναίου

Κολυμπάει με τη δύναμη της θέλησης...

Ο Παναγιώτης Σιούτας είναι κολυμβητής μεγάλων αποστάσεων. Εκτός από αυτό, είναι και... ξεροκέφαλος κολυμβητής μεγάλων αποστάσεων. Μόνο έτσι εξηγείται η επιτυχία του στον διάπλου του Τορωναίου κόλπου μετά από απουσία έξι χρόνων: τερμάτισε δεύτερος, για τρίτη φορά!

Το προσπάθησε το 2004, τερμάτισε δεύτερος, ήταν όμως ο πρώτος Έλληνας στην κατάταξη. Το 2005 έγινε ακριβώς το ίδιο. Πέρασαν έξι χρόνια μέχρι να αποφασίσει να το ξαναδοκιμάσει. Για τρίτη φορά έγινε το ίδιο: πρώτος Έλληνας με χρόνο 7.39, αλλά δεύτερος στην κατάταξη πίσω από τον Σκοπιανό Ιγκόρ Ντιμόφσκι: "Κάθε χρόνο λέω πως δεν θα το ξανακάνω, αλλά το ξανακάνω. Αρχίζει ο αγώνας και μετά τα πρώτα χιλιόμετρα, όταν αρχίζει το σώμα να πιέζεται πολύ και να μην ανταποκρίνεται, τότε σκέφτομαι 'δεν μπορώ, θέλω να βγω έξω, θέλω να ξεκουραστώ, να σταματήσω να κολυμπάω'. Αλλά τότε το μυαλό αρχίζει να λειτουργεί από μόνο του και είναι σαν να σε σπρώχνει μπροστά, δεν σε αφήνει να σταματήσεις, σε οδηγεί, αλλά δεν σε πιέζει. Άντε λίγο ακόμη, άντε και φτάνεις τον προπορευόμενο, πρόσεξε να μη σου ξεφύγει, έλα και πλησιάζει η ακτή... Έτσι σκέφτεσαι και συνεχίζεις. Και ξέρεις κάτι; Αυτό είναι τελικά το κέρδος. Μαθαίνεις να αντιστέκεσαι, να προσαρμόζεσαι, να επιμένεις και να βασίζεσαι στις δυνάμεις σου χωρίς να φοβάσαι πως θα σε εγκαταλείψουν. Όταν όμως τελειώνει ο αγώνας, τις επόμενες ημέρες, τότε καταλαβαίνεις πόσο έχει καταπονηθεί το σώμα. Χέρια, πόδια, όλα αντιδρούν. Για να καταλάβεις, την τελευταία φορά δεν είχα γεύση για πέντε μέρες…"

Λένε πως έχει τεράστια διαφορά η μαραθώνια κολύμβηση σε πισίνα και σε θάλασσα.
Ίσως αυτό τελικά να είναι η διαφορά. Ο Σκοπιανός είναι έμπειρος στη θάλασσα, εγώ όχι τόσο. Αλλά όντως το κόντρα κύμα και το αλάτι είναι απίστευτα εμπόδια. Ίσως είναι λίγο δύσκολο να το κατανοήσει ο πολύς κόσμος. Όποιος θέλει μπορεί να το δοκιμάσει".

Ένας αγώνας, μια ιστορία

Ο διάπλους του Τορωναίου κόλπου είναι ένας από τους κολυμβητικούς αγώνες στην Ελλάδα που έχει τη δική του ιστορία. Ο φετινός, που έληξε το απόγευμα της Κυριακής στην παραλία της Νικήτης στη Χαλκιδική, περιλάμβανε απόσταση 26 χιλιομέτρων, μια και η εκκίνησή του δόθηκε από την παραλία της Καλλιθέας. Παρά τις (οικονομικές κυρίως) συνθήκες που δυσκολεύουν, η προσπάθεια των διοργανωτών δεν εγκαταλείπεται, σύμφωνα με την Κωνσταντίνα Κούρα, πρόεδρο της οργανωτικής επιτροπής: "Δυσκολευτήκαμε, αλλά τα καταφέραμε καλά. Όταν σε έναν τέτοιο αγώνα υπάρχουν στην παραλία του τερματισμού περίπου 3.000 άνθρωποι που περιμένουν τον νικητή, τότε υπάρχει απήχηση. Κι όσο για το εξωτερικό, οι 5.500 επισκέψεις στην ιστοσελίδα κατά τη διάρκεια του αγώνα λένε κάτι".
Ποια κατά τη γνώμη σας ήταν η σημαντικότερη στιγμή; Η στέψη του νικητή;

"Η στέψη του πραγματικού νικητή. Η πιο συγκινητική στιγμή ήταν όταν ανέβηκε στο βάθρο για να πάρει το βραβείο του ο Δημήτρης Αργυρόπουλος, ένας μαχητής, ένας κολυμβητής με αναπηρία στα πόδια του σε ποσοστό 67%. Όχι μόνο ξεκίνησε, όχι μόνο ήταν στην πρώτη δεκάδα όταν αγρίεψε ο καιρός, όχι μόνο δεν εγκατέλειψε, όχι μόνο τερμάτισε, αλλά ήταν και σε καλή σειρά. Ό,τι και να πεις γι' αυτόν τον άνθρωπο λίγο είναι".

Πηγή: http://www.makthes.gr