Όχι... όχι μην βιαστείτε να το κρίνετε. Δεν θέλω να αναφερθώ απλά στον θρίαμβο της "διαστημικής" κατά κάποιους Μπαρτσελόνας. Σπάνια μεν γράφω εδώ κάτι δικό μου, κάποιο δικό μου κείμενο (αλλά το κάνω που και που), αλλά σήμερα έχω λόγο σοβαρό. Δεν ξέρω γιατί αλλά χτες βρήκα δεκάδες σημάδια, αφορμές και αιτίες να γράψω όσα θα διαβάσετε παρακάτω. Άκουγα, εκεί κοντά στο τέλος του αγώνα, αυτό το σύνθημα (που βρίσκεται και στον τίτλο), "Campeones... campeones..." και ένα αίσθημα παράξενο με διακάτεχε εκείνη την ώρα με το "Πρωταθλητές... Πρωταθλητές" που φώναζαν στα ισπανικά... Μπορεί να μην μιλήσω απόλυτα για αυτούς τους πρωταθλητές, αλλά θα γράψω για έναν από τους χιλιάδες γνωστούς ή άγνωστους "πρωταθλητές της ζωής".
"Πρωταθλητές της ζωής", έχουμε συνηθίσει οι περισσότεροι να λέμε, τους ανθρώπους που μάχονται ή ακόμα καλύτερα κατάφεραν να κερδίσουν μια ασθένεια (βαριάς μορφής ως συνήθως) που τους βασανίζει ή τους βασάνιζε. Όταν το πρόβλημα σου χτυπά την πόρτα είτε είσαι γνωστός είτε άγνωστος (είτε διάσημος είτε άσημος που λέμε), είτε πλούσιος είτε φτωχός, είτε τέλος μορφωμένος είτε και αμόρφωτος είναι το ίδιο. Το πρόβλημα υγείας παραμένει πρόβλημα και η λύση, είτε απλή είτε δύσκολη, είναι ένα βουνό για τον καθένα που για να το ανέβει και μετά να το κατέβει υγιής χρειάζεται μεγάλο σθένος και κουράγιο όπως επίσης και τεράστια ψυχικά αποθέματα δύναμης. Χρειάζεται εκείνον τον καιρό, ο ασθενής που μάχεται με την ασθένεια, και τους δικούς του ανθρώπους δίπλα του.
Στεμμένος από καιρό ως "Πρωταθλητής της ζωής" είναι και ένας από τους παίχτες της ομάδας που νίκησε στον χθεσινό αγώνα και πήραν τον τίτλο του Champions League (της μεγαλύτερης διασυλλογικής ποδοσφαιρικής διοργάνωσης στον κόσμο) . Το όνομά του; Éric Abidal (με πλήρες όνομα Éric Sylvain Abidal). Οι περισσότεροι ίσως δεν γνωρίζουν το σοβαρό πρόβλημα υγείας που εμφάνισε ο άτυχος Ερίκ, κατά την διάρκεια αυτής της αγωνιστικής περιόδου. Στα μέσα του Μαρτίου του 2011 ανακοινώθηκε πως ευρέθηκε, ύστερα από κάποιους πόνους ένιωσε και αφού υποβλήθηκε σε σειρά εξετάσεων, όγκος στο συκώτι. Το νέο έπεσε σαν κεραυνός σε όλο τον κόσμο και προκάλεσε σοκ σε χιλιάδες φιλάθλους και συγκίνηση για το πρόβλημα υγείας που είχε εμφανιστεί σε αυτόν τον άνθρωπο. Ευτυχώς ο 31χρονος οδηγήθηκε στο χειρουργείο την Παρασκευή (18/03), ενώ η εγχείρηση θα πραγματοποιήθηκε στην Barnaclínic Grup Hospital Clínic de Barcelona από τον γιατρό Γιόσεπ Φουστέρ Ομπρεγόν (σύμφωνα με την ανακοίνωση που εξέδωσε ο καταλανικός σύλλογος την Τρίτη (15/03)).
Οι άνθρωποι της Μπαρτσελόνα είχαν αποφάσισει να μην δώσουν περισσότερες λεπτομέρειες, ενώ ζήτησαν μέσω της ανακοίνωσής τους να υπάρξει σεβασμός για την ιδιωτική ζωή του παίκτη. Οι δικοί του, ολόκληρη η ομάδα, αλλά και πλήθος κόσμου στάθηκαν δίπλα του.
Τελικά ο Ερίκ στάθηκε πολύ τυχερός. Η επέμβαση ήταν επιτυχής και κατάφερε να γυρίσει στα γήπεδα πολύ συντομότερα από όσο ακόμα και ο ίδιος περίμενε, όταν του ανακοίνωναν το πρόβλημα που είχε. Χτες το βράδυ μετά από επιλογή του ίδιου του του προπονητή (Πέπε Γκουαρντιόλα) έπαιξε σε αυτόν τον κρίσιμο τελικό όχι απλά ως αλλαγή, αλλά σε ολόκληρο τον αγώνα. Όποιος είδε τον αγώνα είδε έναν παίχτη να τρέχει πάνω κάτω μανιωδώς, έχοντας εξαίρετη φόρμα, σαν να μην είχε ποτέ του πρόβλημα υγείας. Ήταν σαν να είχε φτερά χτες το βράδυ.
Ο Ερίκ ήταν ο πρώτος ποδοσφαιριστής της Μπαρτσελόνα που σήκωσε το τρόπαιο του Τσάμπιονς Λιγκ μετά από την νίκη επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ στο Λονδίνο και όχι κάποιος από τους αρχηγούς της ομάδας όπως συνηθίζεται. Μπορεί να εξέπληξε πολύ κόσμο, αλλά για τους συμπαίκτες τους και ολόκληρη την ομάδα ήταν το δικό τους δώρο αποθεραπείας στον Ερίκ. Ένα επιπλέον βραβείο σε έναν "πρωταθλητή της ζωής".
Σε δηλώσεις του μετά από τους πανηγυρισμούς ήταν συναισθηματικά φορτισμένος από την τιμή που του έκαναν οι συμπαίκτες του, ενώ θυμήθηκε τα προφητικά λόγια του Πεπ Γκουαρντιόλα όταν πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο και την εγχείρηση που υποβλήθηκε για την αφαίρεση όγκου…
«Δεν υπάρχουν λόγια να εξηγήσω και να περιγράψω τι αισθάνθηκα. Θέλω να ευχαριστήσω τον προπονητή μου, τον Πουγιόλ, τον Τσάβι και όλους στην ομάδα», τόνισε και συνέχισε:
«Όταν έφυγα από την κλινική –περίπου πριν από δύο μήνες- ο προπονητής θυμάμαι μου είπε με νόημα να περιμένω την 28η Μαϊου στον τελικό. Δεν ξέρω εάν ήταν θέλημα Θεού, αλλά εγώ έτσι νιώθω»…
Campeones... λοιπόν και με το παραπάνω, γιατί έβαλαν πάνω από την δόξα τον άνθρωπο.
Campeones... της ζωής που παλεύουν και πάλευαν υπήρχαν και θα υπάρχουν... και θα πω κλείνοντας...
Campeones... ας βγουν και ας βγαίνουν πάντα όλοι τους στην μάχη με την όποια ασθένεια έχουν.
Campeones... Campeones... Campeones...
Νότης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.